Τσιτσιπάς-Βαβρίνκα: Εκεί που τελειώνουν τα Hunger Games

Το Ρολάν Γκαρός, αν δεν σε λένε Ράφα Ναδάλ, είναι μία μάχη. Μάχη επιβίωσης. Το στυλ, στη σύγχρονη έννοιά του, πάει περίπατο. Το στυλ, ως περίγραμμα της ύπαρξης, κρατά, όμως, αυτούσιο το νόημά του. Ο Στέφανος Τσιτσιπάς περπατά το δρόμο προς τη δόξα διαλέγοντας το δρόμο της Αρετής. Δεν είναι αυτονόητο. Ανά καιρούς, ταλέντα λυγίζουν από την πολλή πίεση ενός άγνωστου αντιπάλου. Χάνουν παιχνίδια που καταστρέφουν τις καριέρες τους. Τους γυρίζουν πολύ πίσω και ο δείκτης δυσκολίας για την επιστροφή τους αυξάνεται.

Ο Έλληνας τενίστας, απολαμβάνοντας τον κόσμο από το νούμερο 6 της παγκόσμιας κατάταξης, άνετα θα μπορούσε να μπερδευτεί. Είναι, άλλωστε, ένα τέλειο άβαταρ για τους τενίστες που θέλουν να ανέλθουν στο ταμπλό και την ΑΤΡ, αφού και άπειρος είναι ακόμα και ψηλά βρίσκεται. Ένας συνδυασμός τέλειος.

Ο Τσιτσιπάς, όμως, ανεξαρτήτως των προσόντων του, πανθομολογούμενων και αναμφισβήτητων, αποδεικνύει ότι διαθέτει χαρακτήρα που ξεπερνά ακόμα και τις ίδιες τις ικανότητές του. Αντέχοντας σε ένα ματς δύο ημερών με τον Κραΐνοβιτς, κράτησε την ψυχραιμία του αφού έχασε το tie break του τρίτου σετ, στο οποίο επέστρεψε νωρίς το Σάββατο, καθώς την Παρασκευή το παιχνίδι είχε διακοπεί με εκείνον ένα μπρέικ πίσω, ενώ στο τέταρτο σετ κράτησε την ψυχραιμία του όταν το παιχνίδι έφτασε στο tie break. Έτσι, έβγαλε ένα set point του Σέρβου, στο 5-6, ενώ αυτόν διαδέχθηκαν τρεις δικοί του πόντοι ώστε να βρεθεί για πρώτη φορά στον τέταρτο γύρο του δεύτερου, χρονικά, Major της χρονιάς.

Αυτό που φτιάχνεται στο χώμα και τον ήλιο, ή τη νύχτα, όταν τα παρισινά κορτ κλείνουν αναγκαστικά αφήνοντας ανοιχτούς λογαριασμούς για την επόμενη μέρα (μία αγωνιώδης κατάσταση η οποία αποτελεί ωδή στον αθλητισμό), είναι, πλην της ανεκτίμητης εμπειρίας, μία ισχυρή υπόσταση. Ο Τσιτσιπάς δεν είχε βρεθεί καν στον τρίτο γύρο της διοργάνωσης μέχρι φέτος, πόσω μάλλον να αντέχει στην ημερήσια διάταξη να παίζει με αντιπάλους που είναι αουτσάιντερ, βρίσκονται ένα σετ μπροστά, όπως ο Κολομβιανός Ντελιέν, ή με άλλους που απειλούν να μεταβάλουν το ρου των πραγμάτων, απλώς πιέζοντας το φαβορί, δημιουργώντας του άγχη που μπορεί να μετατραπούν σε υπαρξιακά προβλήματα.

Είναι εκείνες οι στιγμές που ο εγκέφαλος, διαυγής και σταθερός, αρχίζει να ταράζεται λες και κάπου ο δικός του Hal, ο υπολογιστής από την 'Οδύσσεια του Διαστήματος', απαιτεί την τιμωρία του. Ο Τσιτσιπάς δεν παίζει καν για τη διάκριση αυτή τη στιγμή, όταν φτάνεις να αγωνίζεσαι 3 ώρες και 34 λεπτά στο 'Φιλίπ Σατριέ' δεν περνάει καν από το μυαλό σου πού μπορείς να φτάσεις.

Ωστόσο, στους '16', ένα βήμα πριν τα προημιτελικά για δεύτερο συνεχόμενο Major, ένα κατόρθωμα που τον βάζει στην υποψηφιότητα ήδη για αθλητή της χρονιάς, είναι ένα ματς μακριά από τη διάκριση. Και απέναντί του βρίσκεται επίσης ένας βιονικός τενίστας: ο Στάνισλας Βαβρίνκα, κάτοχος τριών Major, του Αυστραλιανού Όπεν του 2014, του Ρολάν Γκαρός του 2015 και του US Open του 2016, ο οποίος παραδοσιακά υποφέρει στους πρώτους γύρους του τουρνουά. Ο Σλάσας, με τα τρία τρόπαια που έχει ήδη κατακτήσει και το Γουίμπλεντον να του λείπει για να κάνει το Grand Slam, είναι το παράδειγμα για το πώς ένας αθλητής χωρίς το ιδιαίτερο χάρισμα, τις ικανότητες και τα πνευμόνια που διαχωρίζεται από τους υπόλοιπους συνδαιτυμόνες, μπορεί να χαράξει το δρόμο που θα του δώσει το δικαίωμα να μείνει στην ιστορία.

Ο Βαβρίνκα, στο νούμερο 24 πια, δεν παίζει καν στα κεντρικά κορτ. Κατά κύριο λόγο την έχει βγάλει στο κορτ 1, αν και στο παιχνίδι με τον Γιαν Κόβαλικ, από τον οποίο έχασε σετ, έπαιξε στο 'Σιμόν Ματιέ'. Ο Βαβρίνκα προς το παρόν δεν έχει υποφέρει αρκετά, αν δεν θεωρείται αρκετό βασανιστήριο να παίξει τρία διαδοχικά tie break με το Βούλγαρο Γκριγκόρ Ντιμιτρόφ, εκ των οποίων το πρώτο κρίθηκε στους 7 πόντους, το τρίτο στους 10 και το τέταρτο στους 6 οριακά. Ο Ντιμιτρόφ έδωσε αληθινή μάχη με τον Ελβετό, ο οποίος επέδειξε επίσης αντοχή, άλλωστε είναι σεσημασμένος για αυτήν.

Ο Τσιτσιπάς, ακατέργαστος και με το προνόμιο να είναι νέος και σπουδαίος, ανεβαίνει στο κορτ και τεντώνεται λες και είναι κόμικ, ανεβαίνοντας στο φιλέ, για να μην αφήσει ένα passing shot να υλοποιηθεί. Παιδεύεται, σαν συγγραφέας που δεν θέλει να γράφει κοινότοπα. Ο Βαβρίνκα μπορεί, στην καλή μέρα του και την ιδανική φυσική κατάσταση, να κάνει έναν αντίπαλο να τραυματιστεί ή να νιώσει ενοχλήσεις. Το έπαθε ολόκληρος Ναδάλ στον τελικό του Αυστραλιανού, ενώ και ο Τζόκοβιτς δεν μπόρεσε να κάνει κάτι τόσο στο Ρολάν Γκαρός όσο και στη Νέα Υόρκη.

Από τότε, όμως, έχουν περάσει 3 χρόνια. Ο Βαβρίνκα έχει κλείσει τα 34 και επειδή ποτέ δεν ήταν το φαινόμενο, δεν μπορείς να πεις ότι η φθορά της ηλικίας δεν υφίσταται. Όμως, αυτό αντικαθίσταται από τη βελτίωσή του όσο περνά ο καιρός στα τουρνουά. Ο Τσιτσιπάς δεν χρησιμοποιεί τίποτα ως άλλοθι. Τσιγκρώνει τη μούρη του, αμφισβητεί τον εαυτό του και δεν πιστεύει ότι ο ατσάλινος τοίχος που ορθώνεται μπροστά του μπορεί να σπάσει.

Έφτασε η ώρα της δεύτερης εβδομάδας. Στην Αυστραλία, η εμφάνισή του έφερε στον κόσμο μία αγνή χαρά, η οποία πήγαζε από τη νέα φυσιογνωμία. Εδώ, στο Παρίσι, ο Στέφανος αποφάσισε να μην επισκεφθεί το νεκροταφείο των φαβορί. Κι αν για εμάς είναι απλώς στον τέταρτο γύρο, για εκείνον αυτό το παίδεμα μοιάζει με ένα παράσημο που, μέσα από τη μοναξιά του πρωταθλητισμού, δεν μπορεί να μοιραστεί επακριβώς. Είναι ο κεντρικός ήρωας, στο κεντρικό κορτ της δικής του ζωής. Στο τεστ επιβίωσης πέτυχε. Τα Hunger Games τελείωσαν. Από εδώ και μπρος, το ραντεβού του είναι με τη Δόξα.