Tour de France 2019, fight for yellow!

Αρχίζει σήμερα ο 106ος ποδηλατικός Γύρος της Γαλλίας, ο σημαντικότερος αγώνας της επαγγελματικής ποδηλασίας δρόμου, αλλά και το μεγαλύτερο ετήσιο αθλητικό γεγονός στον κόσμο. Στις 23 ημέρες της διάρκειάς του, εκατομμύρια φίλοι του αθλήματος θα βρεθούν σε όλα τα σημεία της διαδρομής για να χειροκροτήσουν από κοντά τους κορυφαίους ποδηλάτες του κόσμου, ενώ πάνω από τριάμισι δισεκατομμύρια τηλεθεατές σε όλο τον κόσμο θα παρακολουθήσουν από τις οθόνες τους τα 21 ετάπ που θα αναδείξουν τον μεγάλο νικητή στα Ηλύσια Πεδία της γαλλικής πρωτεύουσας. Τα μεγαλύτερα ονόματα του πελοτόν θα βρεθούν στη γραμμή της εκκίνησης για να διεκδικήσουν την παρουσία τους στο τελικό βάθρο.

Εκτός από τον περσινό νικητή, Γκέρεντ Τόμας, παρόντες θα είναι οι Έγαν Μπερνάλ, Βιντσέντσο Νίμπαλι, Νάιρο Κιντάνα, Ρομέν Μπαρντέ, Ρίτσι Πορτ, Ριγκομπέρτο Ουράν, Τιμπό Πινό, Γιάκομπ Φούγκλσανγκ, Μίκελ Λάντα, Άνταμ Γέιτς, Νταν Μάρτιν, Στίβεν Κράισβαϊκ, Ίλνουρ Ζακαρίν, Ενρίκ Μας, συνολικά δηλαδή όλη η αφρόκρεμα της επαγγελματικής ποδηλασίας, αν εξαιρέσουμε τους απόντες Κρις Φρουμ και Τομ Ντιμουλάν. Το Contra.gr σας παρουσιάζει τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία του 106ου Tour de France, αγωνιστικά και μη, στη διαδρομή προς το Παρίσι. Πρώτο ετάπ (6/7) στις Βρυξέλλες και τερματισμός στις 28 Ιουλίου με μεγάλο έπαθλο την κίτρινη φανέλα της γενικής.

Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ

Ρίχνοντας μια πρώτη ματιά στη διαδρομή του φετινού Γύρου Γαλλίας, διαπιστώνουμε αμέσως τρία βασικά στοιχεία. Πρώτον, αρχίζουν να γίνονται σιγά-σιγά μόδα τα ετάπ βουνών με λίγα χιλιόμετρα, κάτι που λανσάρισε πρώτη η Vuelta και υιοθέτησαν στη συνέχεια τόσο το Giro, όσο και το Tour. Δεύτερον, υπάρχουν επτά κορυφές με υψόμετρο μεγαλύτερο των 2.000 μέτρων, κάτι σπάνιο για τη σύγχρονη εποχή, αφού σχεδόν πάντα αυτές περιορίζονταν σε δυο, το πολύ τρεις. Τρίτον, τα χιλιόμετρα της ατομικής χρονομέτρησης μειώνονται και πάλι, πρόκειται για τα λιγότερα μέσα στον 21ο αιώνα, αν εξαιρέσουμε τα 14 χλμ του 2015. Ένα τέταρτο στοιχείο, είναι η επιστροφή σε έναν πιο "παραδοσιακό" σχεδιασμό, αφού σε σχέση με πέρυσι, λείπουν τα παβέ, το ανηφορικό ετάπ των μόλις 65 χιλιομέτρων, τα ετάπ του "ανέμου" στην ακτή της Βρετάνης και τα πολλά "δεύτερου επιπέδου" βουνά.

Οι διοργανωτές επέλεξαν μια διαδρομή πιο πολύ "Tour", με κύριο χαρακτηριστικό την παρουσία των "κολοσσών", όπως το Τουρμαλέ, το Γκαλιμπιέ, το Ιζεράν, το Ιζοάρ και το Βαλ Τοράν. Εδώ έχουμε λοιπόν ανηφόρες πολλών χιλιομέτρων, συνήθως με σταθερές κλίσεις και σε αρκετές περιπτώσεις, μεγάλες κατηφόρες. Υπάρχουν περισσότερα σπριντ ανάβασης από πέρυσι (65 έναντι 53), όμως είναι λιγότερες οι εκτός κατηγορίας αναβάσεις (5 έναντι 9). Συνολικά υπάρχουν 30 ανηφόρες HC, 1ης και 2ης κατηγορίας, οι οποίες μοιράζονται ως εξής: 7 στα Βόσγια Όρη, 6 στο Μασίφ Σεντράλ, 8 στα Πυρηναία και 9 στις Άλπεις. Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι υπάρχουν πολλά βουνά, το ερώτημα είναι κατά πόσον οι ανηφορίστες θα κλέψουν εκεί αρκετό χρόνο από τους all-rounders, ώστε να τους προβληματίσουν. Θεωρητικά, τα πολλά μεγάλα υψόμετρα ευνοούν τους Κολομβιανούς (Μπερνάλ, Κιντάνα, Ουράν) που είναι συνηθισμένοι σε τέτοιες συνθήκες, όμως θα πρέπει να περιμένουμε για να διαπιστώσουμε αν η θεωρία θα μπορέσει να γίνει πράξη.

Μια άλλη σημαντική διαφορά με το Tour του 2018, είναι το γεγονός ότι το ατομικό χρονόμετρο βρίσκεται στο 13ο ετάπ (και όχι στο 20ο), άρα οι all-rounders δεν θα έχουν "μαξιλαράκι" ασφαλείας για το τέλος, αντίθετα, οι ανηφορίστες μετά το χρονόμετρο, θα έχουν μπροστά τους πέντε ολόκληρα ετάπ βουνών και τέσσερις τερματισμούς σε ανηφόρα, για να πρωταγωνιστήσουν και να βάλουν δύσκολα στους αντιπάλους τους. Αν προσθέσουμε σε όλα αυτά και τις απουσίες των Φρουμ και Ντιμουλάν, καταλαβαίνουμε αυτόματα ότι ο σχεδιασμός προσφέρεται για εκπλήξεις και ανατροπές. Το βασικό ζητούμενο για το θέαμα, είναι να δούμε αν μπορεί να αλλάξει - και μέχρι ποιο βαθμό - το μοτίβο που βλέπουμε να επαναλαμβάνεται σχεδόν κάθε χρόνο, οι all-rounders δηλαδή να μετρούν τα κέρδη τους στο χρονόμετρο σε λεπτά, ενώ οι ανηφορίστες τα δικά τους στα βουνά σε λίγα δευτερόλεπτα.

Ο αγώνας θα ξεκινήσει από τις Βρυξέλλες, όπου θα τιμηθεί ο μεγάλος Έντι Μερξ, αφού φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από το πρώτο του κερδισμένο Tour το 1969. Επίσης, φέτος έχουμε μια ακόμα σημαντική επέτειο, τα 100 χρόνια της κίτρινης φανέλας, που πρωτοφορέθηκε το 1919. Την επόμενη ημέρα θα έχουμε το ομαδικό χρονόμετρο των 27.6 χλμ, όπου θα δημιουργηθούν οι πρώτες διαφορές ανάμεσα στα φαβορί. Η πρώτη πραγματική δοκιμασία όμως για τους διεκδικητές του "maillot jaune", θα έρθει στο 6ο ετάπ, το πρώτο με τερματισμό σε ανηφόρα, στην κορυφή του Λα Πλανς ντε Μπελ Φιγ. Εκεί θα έχουμε μια πρώτη εικόνα για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα μεγάλα ονόματα. Μετά το 8ο ετάπ-παγίδα στο Μασίφ Σεντράλ με τερματισμό στο Σεν Ετιέν και αν εξαιρέσουμε τα πιθανά απρόοπτα, η μάχη θα ξαναρχίσει στο 12ο ετάπ, το πρώτο των Πυρηναίων, όπου πάντως δεν προβλέπονται ιδιαίτερες εξελίξεις, αφού όλοι θα θέλουν να κρατήσουν δυνάμεις για το τριήμερο που θα ακολουθήσει, αρχής γενομένης από το 13ο ετάπ με το ατομικό χρονόμετρο και αμέσως μετά με τα δυο ετάπ βουνών στα Πυρηναία και τους ισάριθμους τερματισμούς σε ανηφόρα, πρώτα στο "μυθικό" Τουρμαλέ και μετά στο Πρα ντ'Αλμπίς.

Ύστερα από τη δεύτερη ημέρα ξεκούρασης, θα μπούμε στην τρίτη εβδομάδα και την τελική ευθεία με τα αλπικά ετάπ, ξεκινώντας από το "βασιλικό" της φετινής διοργάνωσης, το 18ο, με 208 χλμ και τις αναβάσεις στο Βαρ, το Ιζοάρ και το Γκαλιμπιέ, πριν την κατηφόρα τερματισμού στο Βαλουάρ. Θα ακολουθήσουν τα δυο "μικρά" ανηφορικά ετάπ, πρώτα το 19ο (126.5 χλμ) με το Ιζεράν και την ανηφόρα τερματισμού στο Τίνιε και μετά το 20ο (130 χλμ) με τερματισμό στο Βαλ Τοράν. Βλέπουμε ότι το "πεδίο" είναι ανοιχτό σε κάθε πιθανή εξέλιξη, ειδικά, θα επαναλάβω, από τη στιγμή που το ατομικό χρονόμετρο βρίσκεται τόσο νωρίς μέσα στον αγώνα. Oι άνθρωποι της ASO, όπως διαπιστώνουμε, επιμένουν παραδοσιακά στα διακοσάρια ετάπ (φέτος έχουμε οχτώ, ένα λιγότερο από το Giro), οπότε θα πρέπει να περιμένουμε τη Vuelta για να πάρουμε το αίμα μας πίσω, αφού η φετινή διοργάνωση δεν θα έχει ούτε ένα ετάπ που να φτάνει τα 200 χιλιόμετρα!

Επιστρέφοντας στο Tour, αν θα έπρεπε να διαλέξω τις πέντε πιο κρίσιμες ημέρες του φετινού αγώνα, θα κατέληγα στο 6ο (Λα Πλανς ντε Μπελ Φιγ), το 13ο (χρονόμετρο στο Πο), το 14ο (Τουρμαλέ), το 18ο (βασιλικό) και το 20ο (Βαλ Τοράν). Φυσικά οι εξελίξεις μπορούν να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε άλλο, αλλά έχω την αίσθηση ότι σε αυτά τα πέντε θα κριθεί ο τελικός νικητής. Ανακεφαλαιώνοντας, ο 106ος Γύρος Γαλλίας είναι έξυπνα σχεδιασμένος παρά τις κάποιες υπερβολές του, δίνει σαφές περιθώριο δράσης στους ανηφορίστες για να φέρουν σε δύσκολη θέση τους all-rounders, επιτρέπει στους καλούς χρονομετρίστες να πάνε στα βουνά με προβάδισμα (που κατά την ταπεινή μου γνώμη έτσι πρέπει να γίνεται και όχι να υπάρχει το μαξιλαράκι ασφαλείας τους στο τέλος), έχει σπαρμένες παγίδες σε όλη τη διάρκειά του (όπως το 5ο με την άφιξη στα Βόσγια Όρη, το 8ο στο Μασίφ Σεντράλ με τις επτά ανηφόρες, το 11ο στην Τουλούζη με τους παροιμιώδεις βοριάδες ή το 16ο στη Νιμ με τον μαΐστρο να παραμονεύει) και φυσικά έχει μεγάλες ανηφόρες και κατηφόρες πολλών χιλιομέτρων, που προσφέρονται για επιθέσεις τόσο προς τα πάνω όσο και προς τα κάτω.

Βίντεο: Τρισδιάστατη ψηφιακή αναπαράσταση της διαδρομής του φετινού Γύρου Γαλλίας.

Πριν ολοκληρώσουμε την ενότητα, να προσθέσουμε εδώ και τα μπόνους δευτερόλεπτα, στα οποία έχουμε και πάλι αλλαγές. Στον τερματισμό κάθε ετάπ (εκτός από τα δυο χρονόμετρα) θα έχουμε τα γνωστά 10", 6" και 4" για τους τρεις πρώτους, ενώ στα ενδιάμεσα σπριντ ευθείας έχει καταργηθεί από πέρυσι το μπόνους. Όμως φέτος οι διοργανωτές έχουν επιλέξει οκτώ ετάπ (3, 6, 8, 9, 12, 15, 18 & 19), στα οποία έχουν τοποθετήσει από ένα Bonus Sprint (όλα πάνω σε κορυφές βουνών) και τα οποία δίνουν 8", 5" και 2" δευτερόλεπτα μπόνους στους τρεις πρώτους αθλητές που θα περάσουν από εκεί. Τέλος, η φορά της διαδρομής, είναι αντίθετη με αυτή του ρολογιού, δηλαδή αριστερόστροφη. Οι αθλητές θα ξεκινήσουν από βορειοανατολικά, θα διασχίσουν διαγώνια τη Γαλλία φτάνοντας στο νοτιοδυτικό άκρο της και τα Πυρηναία και στη συνέχεια θα κατευθυνθούν και πάλι ανατολικά, από τη νότια Γαλλία προς τις Άλπεις. Ας δούμε τώρα τον φετινό Γύρο Γαλλίας συγκεντρωτικά με αριθμούς.

- 3.480 χιλιόμετρα, μοιρασμένα σε 21 ετάπ.

- 7 επίπεδα ετάπ (1, 4, 7, 10, 11, 16 & 21).

- 5 ετάπ μέσης δυσκολίας (3, 5, 8, 9 & 17).

- 7 ετάπ βουνών (6, 12, 14, 15, 18, 19 & 20).

- 2 ετάπ χρονομέτρου, ένα ομαδικό (2) και ένα ατομικό (13).

- 54.8 χλμ χρονομέτρου (27.6 στο ομαδικό & 27.2 στο ατομικό).

- 65 σπριντ ανάβασης (5 HC, 13 πρώτης, 12 δεύτερης, 21 τρίτης & 14 τέταρτης κατηγορίας).

- 5 τερματισμοί σε ανηφόρα  (6, 14, 15, 19 & 20)

- 19 ενδιάμεσα σπριντ (ένα σε κάθε ετάπ, εκτός των χρονομέτρων).

- Μπόνους δευτερόλεπτα (10", 6" & 4" στους τρεις πρώτους κάθε ετάπ, εκτός των χρονομέτρων).

- 8 Bonus Sprints που δίνουν 8", 5" & 2" στους τρεις πρώτους (3, 6, 8, 9, 12, 15, 18 & 19).

- 2 χώρες στις οποίες θα κινηθεί το Tour (Βέλγιο & Γαλλία).

- 34 σημεία εκκίνησης και τερματισμού εκ των οποίων τα 3 τα επισκέπτεται το Tour για πρώτη φορά.

ΤΑ ΦΑΒΟΡΙ ΤΟΥ TOUR: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΑΒΟΡΙ

Είναι σίγουρα σπάνιο αυτό που συμβαίνει στο φετινό Tour, αφού για πρώτη φορά εδώ και πάρα πολλά χρόνια, δεν υπάρχει φαβορί με τη στενή έννοια του όρου. Οι συγκυρίες "συνεργάστηκαν" με τέτοιο τρόπο, ώστε να έχουμε μόνο διεκδικητές και αουτσάιντερ, και αυτό διότι πολύ απλά, οι δυο ποδηλάτες που θα βρίσκονταν σε αυτή την ενότητα, δηλαδή ο Κρις Φρουμ και ο Τομ Ντιμουλάν, απουσιάζουν. Ο μεν πρώτος αναρρώνει ακόμα από τα πολλαπλά τραύματά του, μετά την πτώση του στο Dauphiné, ο δε δεύτερος δεν μπόρεσε να συνέλθει από τη δική του πτώση στο Giro, με συνέπεια το ταλαιπωρημένο γόνατό του, να μην του επιτρέπει να βρεθεί στην εκκίνηση των Βρυξελλών.

Αν δεν το θυμάστε, μιλάμε για τους δυο από τους τρεις του περσινού βάθρου και βέβαια, σε ό,τι αφορά στον Φρουμ, για τον απόλυτο κυρίαρχο του Γύρου Γαλλίας τα τελευταία χρόνια. Αυτή η διπλή απουσία, αφαιρεί από το Tour τους δυο πιο δυνατούς all-rounders στο πελοτόν και βέβαια, καθιστά τον συγκεκριμένο αγώνα πιο ανοιχτό από ποτέ, τουλάχιστον μέσα στην τελευταία δεκαετία. Είναι όμως αυτή η πραγματικότητα; Γιατί, σε τελική ανάλυση, αν δεχτούμε - που το δεχόμαστε - ότι οι πιθανότητες για τους άλλους αθλητές-διεκδικητές μεγαλώνουν, το κρίσιμο ερώτημα είναι πόσοι από αυτούς μπορούν πραγματικά να φτάσουν στην κατάκτηση της κίτρινης φανέλας. Ας περάσουμε λοιπόν στην επόμενη ενότητα, για να εξετάσουμε πιο αναλυτικά τις "υποψηφιότητες".

ΟΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΕΣ ΤΗΣ ΚΙΤΡΙΝΗΣ ΦΑΝΕΛΑΣ

- Η INEOS: Πολλοί θα αναρωτιέστε γιατί απουσιάζει από την ενότητα των φαβορί ο περσινός νικητής, Γκέρεντ Τόμας. Εύλογο το ερώτημα, θα το απαντήσω αμέσως. Ο "Τζι" θα είχε πάρει την ετικέτα του φαβορί, αν δεν είχε την πτώση και την εγκατάλειψη στην Ελβετία. Πρόκειται για συνδυασμό. Πρώτον, διότι έχασε τα σημαντικότερα ετάπ του γύρου, αυτά που θα του είχαν χρησιμεύσει για να δοκιμαστεί στα βουνά και δεύτερον, γιατί μπορεί να γλύτωσε τα χειρότερα, αλλά μια πτώση λίγες μέρες πριν ξεκινήσει το Tour, είναι πάντα πρόβλημα, ειδικά αν πιστέψουμε τις φήμες ότι ο Ουαλός έπαθε διάσειση. Έτσι κι αλλιώς όμως, το θέμα με την Ineos είναι αρκετά πιο σύνθετο από ό,τι μπορεί να δείχνει.

Να σημειώσουμε εδώ ότι η βρετανική ομάδα έχει υιοθετήσει από το ξεκίνημά της, πριν μια δεκαετία, τη λογική του ενός αρχηγού και την απόλυτη αφοσίωση των υπόλοιπων αθλητών σε αυτόν. Έτσι πορεύτηκε με τον Γουίγκινς, έτσι συνέχισε με τον Φρουμ. Μην σας μπερδεύει το περσινό, αφού εκείνος ήταν σχεδιασμός ειδικών συνθηκών. Ο Τόμας πέρυσι προετοιμάστηκε ως εναλλακτικό πλάνο, επειδή κανείς δεν ήξερε αν ο Φρουμ θα έτρεχε το Tour, με την απόφαση για το θέμα της σαλμπουταμόλης να εκκρεμεί. Όταν ανακοινώθηκε από την UCI η πλήρης απαλλαγή του Φρουμ, έμεναν μόλις πέντε μέρες για την εκκίνηση του Γύρου Γαλλίας και ήταν πλέον πολύ αργά για να επιστρέψει ο Τόμας στον γνωστό του ρόλο, εκείνον του βοηθού.

Όμως υπήρχαν και κάποια ακόμη δεδομένα, που απέτρεψαν εντάσεις μέσα στην ομάδα. Ο Φρουμ είχε τρέξει ήδη το Giro, άρα είχε συσσωρευμένη κούραση (που αποδείχτηκε καθοριστική στη διάρκεια του Tour). Ο Τόμας, από την άλλη, βρέθηκε στις τρεις καλύτερες εβδομάδες της καριέρας του, ενώ είχε και την τύχη με το μέρος του, μένοντας μακριά από κάθε πιθανό απρόοπτο. Και βέβαια, μην ξεχνάμε, ότι Φρουμ και Τζι είναι φίλοι, άρα ο Κενυάτης αποδέχτηκε πολύ πιο εύκολα την τελική "ήττα". Φέτος, αντίθετα, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Η Ineos ήταν υποχρεωμένη εκ των πραγμάτων να υιοθετήσει τακτική δυο αρχηγών, αφού δεν μπορείς να αναγκάσεις τον νικητή του Tour να τρέξει ως βοηθός.

Πρώτα προσπάθησε να πείσει τον Τόμας να "ξεχάσει" τη Γαλλία και να τρέξει το Giro, όμως ο Ουαλός ήταν κάθετος: ήθελε να επιστρέψει στο Tour για να υπερασπιστεί την κίτρινη φανέλα του. Ο Μπρέιλσφορντ πάντως φρόντισε να καταστήσει σαφές ότι ο πρωταρχικός στόχος της ομάδας θα ήταν το πέμπτο Τουρ του Φρουμ. Λίγη ώρα όμως μετά από εκείνη τη δημόσια τοποθέτηση, όλα ήρθαν "τούμπα" με το ατύχημα στο Dauphiné. Και εκεί που τα πράγματα φάνηκαν να ξεκαθαρίζουν, μπερδεύτηκαν ακόμα περισσότερο. Ενώ όλοι περίμεναν ότι ο Τόμας θα ήταν πλέον ο αδιαφιλονίκητος αρχηγός, η πτώση του στην Ελβετία έβαλε στην εξίσωση και τον Μπερνάλ, με έναν τρόπο όμως τελείως ασυνήθιστο για την Ineos (Sky).

Δεν σας έκανε εντύπωση το γεγονός ότι ο Μπρέιλσφορντ ανακοίνωσε πριν λίγες μέρες ότι ο Κολομβιανός θα μοιραστεί εξίσου τα γαλόνια του αρχηγού με τον Τζι; Δεν θα ήταν πιο φυσιολογικό να πει ότι ο Μπερνάλ θα ήταν το plan b του Τόμας, ένας τέλος πάντων προστατευμένος αθλητής μέσα στην ομάδα; Γιατί αυτή η πρεμούρα να γίνει σαφές ότι η Ineos κατεβαίνει με δυο ισότιμους αρχηγούς; Ίσως οι άνθρωποι της Ineos έχουν φτάσει στο συμπέρασμα ότι ο Τόμας δε βρίσκεται στην εξαιρετική περσινή κατάσταση και θέλησαν να καλύψουν την αβεβαιότητα, βάζοντας φουλ στο "παιχνίδι" και τον νεαρό Κολομβιανό.

Υπάρχει και μια άλλη σκέψη. Η Sky έχει κατακτήσει τα έξι από τα επτά τελευταία Tour, άρα αν έχανε το φετινό, κανείς δεν θα μπορούσε να της πει κάτι. Αντίθετα, η Ineos, στην πρώτη συμμετοχή της στον Γύρο Γαλλίας, αν έχανε τον αγώνα και δεν κατάφερνε να συνεχίσει το εντυπωσιακό σερί της Sky, αυτό σίγουρα θα παρουσιαζόταν ως αποτυχία του καινούργιου χορηγού. Επειδή ο Μπρέιλσφορντ δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιου τύπου ανακοινώσεις, αφήνω ένα περιθώριο να υποχρεώθηκε από τα υψηλά κλιμάκια της Ineos να παρουσιάσει τον Μπερνάλ ως συναρχηγό του Τόμας. Ας δούμε τώρα τί μπορούμε να περιμένουμε από τους δυο πρωταγωνιστές της βρετανικής ομάδας.

Ο Τόμας έχει την εμπειρία, το know how, τον "αέρα" που του δίνει η περσινή νίκη, καθώς και σημαντικά χαρακτηριστικά ενός διεκδικητή της πρωτιάς: ψυχραιμία, τακτική προσέγγιση, υπεροχή στο χρονόμετρο, ποιότητα σε όλα τα τερέν. Στα μείον, πέρα από την ατυχία στην Ελβετία, βρίσκουμε την απουσία διακρίσεων μέσα στο 2019. Ο Ουαλός έτρεξε πέντε αγώνες μέσα στη σεζόν, ολοκλήρωσε τους τρεις και δεν είχε καμία νίκη (καλύτερο πλασάρισμα η 3η θέση στη Ρομανδία). Στον αντίποδα, ο Μπερνάλ ήταν εντυπωσιακός στο Παρίσι-Νίκαια (1ος στη γενική), 3ος στην Καταλονία και 1ος στην Ελβετία (συν ένα ετάπ).

Το ερώτημα για τον Κολομβιανό είναι αν θα μπορέσει να διαχειριστεί βασικά πράγματα στον αγώνα: την αφόρητη ψυχολογική πίεση που ασκεί το Τουρ, την έλλειψη εμπειρίας (μόλις ο δεύτερος μεγάλος γύρος της καριέρας του), το αγωνιστικό βάρος της αρχηγίας και - πολύ σημαντικό - το γεγονός ότι ο ίδιος και ο Τόμας δεν είναι φίλοι. Ήδη πριν δυο εβδομάδες (πριν ανακοινωθεί ότι θα ήταν συναρχηγός), όταν ρωτήθηκε αν θα δούλευε για τον Τόμας, έδωσε μια πολύ σιβυλλική απάντηση: "Εάν είναι σε καλή κατάσταση, θα τον βοηθήσω", όπου το "εάν" κάνει όλη τη διαφορά. Και αυτό επαναλαμβάνω, πριν καν πάρει τα γαλόνια. Δεν ξέρω πώς θα προχωρήσει αυτή η "σχέση" ανάμεσα στους δυο, όμως ο Μπρέιλσφορντ, ο Πορτάλ και οι λοιποί της Ineos, προβλέπω να έχουν πολλή δουλειά, ειδικά αν αμφότεροι φύγουν από τα Πυρηναία κοντά στη γενική.

Σημειώστε δυο ετάπ: το 6ο με τερματισμό στο La Planche des Belles Filles, όπου πιθανότατα ο Μπερνάλ να θελήσει να κερδίσει χρόνο από τον Ουαλό και βέβαια το 13ο στο Πο με το ατομικό χρονόμετρο, εκεί όπου ο Τζι θα θελήσει να κάνει ακριβώς το ίδιο από τη μεριά του. Επίσης, θα είχε τρομερό ενδιαφέρον, να μαθαίναμε αν ο Μπρέιλσφορντ θα επαναλάβει φέτος - και σε ποιον - εκείνο που είχε πει πέρυσι στον Τόμας, ότι δηλαδή αν τύχαινε κάποιο πρόβλημα στον Ουαλό στη διάρκεια του ομαδικού χρονομέτρου, η ομάδα δεν θα τον περίμενε. Θεωρώντας πάντως ότι και οι δυο βρίσκονται ανάμεσα στους σοβαρότερους διεκδικητές της κίτρινης φανέλας, δεν είναι καθόλου απίθανο να τους δούμε να αγωνίζονται όχι μόνο εναντίον των αντιπάλων τους, αλλά και ο ένας εναντίον του άλλου.

Κάτι που ίσως θυμίσει το Tour του 2012 και την "εσωτερική" κόντρα Γουίγκινς και Φρουμ, σε ένα τελείως διαφορετικό επίπεδο όμως, αφού τότε ο Φρουμ ήταν βοηθός, ενώ εδώ ο Μπερνάλ είναι (συν)αρχηγός. Πηγαίνοντας τώρα στην υπόλοιπη ομάδα, είναι νομίζω περιττό να πούμε ότι θα είναι και φέτος η πιο δυνατή από τις 22 που θα πάρουν μέρος στον Γύρο Γαλλίας. Βέβαια, από τη στιγμή που ο Μπερνάλ πήρε "προαγωγή", αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον μέχρι να ξακαθαρίσουν τα πράγματα σε ό,τι αφορά στην αρχηγία, τόσο ο Κολομβιανός όσο και ο Ουαλός, θα έχουν ουσιαστικά έναν λιγότερο βοηθό στη διάθεσή τους. Επίσης, θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε ποια τακτική θα ακολουθήσει η Ineos μέσα στο Tour, αν δηλαδή θα συνεχίσει να εφαρμόζει το γνωστό πλάνο του πολύ δυνατού ρυθμού κυρίως στις ανηφόρες ή θα παρουσιάσει κάποια καινούργια στρατηγική, που να ταιριάζει περισσότερο στο αγωνιστικό στιλ είτε του Έγαν, είτε του Τζι.

Σημαντικό στοιχείο θα είναι και το κατά πόσο οι βοηθοί θα έχουν ξεπεράσει - κυρίως ψυχολογικά - την απουσία του Φρουμ, αλλά και η αφοσίωση που θα κληθούν να δείξουν είτε στον έναν είτε στον άλλο αρχηγό, όταν η επιλογή θα είναι υποχρεωτική. Πριν προχωρήσω, να επισημάνω και κάτι ακόμα. Τα τελευταία 40 χρόνια, μόνο ένας αθλητής στην ηλικία του Μπερνάλ έχει κερδίσει το Tour, ο Λοράν Φινιόν το 1983 (στην πρώτη του συμμετοχή), λίγες μέρες πριν κλείσει τα 23 του χρόνια. Ο δεύτερος πιο κοντινός σε αυτή την ηλικία, ήταν ο Γιάν Ούλριχ, που στα 22 του ήρθε 2ος (1996) και την επόμενη χρονιά πρώτος (1997). Απομένει να δούμε, αν ο Μπερνάλ θα προστεθεί σε αυτή τη μικρή λίστα και βέβαια, αν θα γίνει ο πρώτος Κολομβιανός στην ιστορία που θα κατακτήσει την κίτρινη φανέλα.

- Η MOVISTAR: Εδώ έχουμε για μια ακόμη φορά το περίφημο "tridente", την τριανδρία δηλαδή της ισπανικής ομάδας, η οποία όμως - παρά το γεγονός ότι τα πρόσωπα είναι τα ίδια - διαφέρει αρκετά από πέρυσι. Ο Ουνθουέ, για να ξεκινήσουμε από αυτόν, είναι απαλλαγμένος από κάθε άγχος, αφού η σεζόν είναι ήδη πετυχημένη με τη νίκη του Καραπάς στην Ιταλία. Και βέβαια, μην ξεχνάμε και την προοπτική μιας ακόμα νίκης σε μεγάλο γύρο για τον αθλητή από το Εκουαδόρ, στη φετινή Vuelta. Το μεγάλο στοίχημα πάντως για την Movistar παραμένει το Tour, δεκατρία χρόνια μετά την τελευταία κατάκτηση από αθλητή της ομάδας (Όσκαρ Περέιρο, 2006). Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο, είναι ότι τόσο ο Κιντάνα, όσο και ο Λάντα, βρίσκονται στην τελευταία χρονιά των συμβολαίων τους.

Ακούγεται ότι αμφότεροι βρίσκονται σε συζητήσεις με άλλες ομάδες, κάτι που σημαίνει ότι είτε δεν θέλουν να συνεχίσουν στη Movistar, είτε η τωρινή τους ομάδα δεν σκοπεύει να τους ανανεώσει. Αυτό μπορεί να επηρεάσει σε κάποιο βαθμό την απόδοσή τους (είτε θετικά, είτε αρνητικά), μπορεί και όχι. Το σίγουρο είναι ότι φέτος η ισπανική ομάδα θα έχει δυο αρχηγούς (Κιντάνα & Λάντα) και ένα "αφεντικό" (Βαλβέρδε). Ο παγκόσμιος πρωταθλητής θα είναι εκείνος που θα φροντίσει να μην υπάρξουν εντάσεις ανάμεσα στους άλλους δυο, εκείνος που θα τους επαναφέρει στην τάξη αν χρειαστεί, μέσα στον αγώνα. Έτσι κι αλλιώς, ο "Μπάλα", πέραν της ηλικίας του, δεν μπορεί να έχει φιλοδοξίες για κάτι καλό στη γενική με τόσες ανηφόρες πάνω από τα 2.000 μέτρα, αφού είναι γνωστό ότι υποφέρει πολύ στα μεγάλα υψόμετρα.

Πάμε να δούμε τώρα σε τί κατάσταση βρίσκονται οι άλλοι δυο. Ο Κιντάνα έχει τρέξει μέσα στη σεζόν πέντε αγώνες και τερμάτισε σε όλους στην πρώτη δεκάδα. Στο πρόσφατο Dauphiné ήταν 9ος στη γενική, αξιοπρεπής στο χρονόμετρο, αλλά μέτριος στα βουνά, ειδικά στην ανηφόρα του Pipay, όπου επιτέθηκε νωρίς, για να πιαστεί όμως στη συνέχεια και να χάσει επαφή από τα φαβορί. Για μια ακόμη χρονιά δηλώνει ότι αυτός είναι ο αρχηγός της Movistar, όμως η αλήθεια είναι ότι έχει χάσει την αξιοπιστία του μέσα στην ομάδα, οπότε ο Ουνθουέ δεν μπήκε καν στον κόπο να "μαζέψει" τον Λάντα και τις δικές του δηλώσεις ότι θα κατέβει στο Tour ως συναρχηγός. Ο Κολομβιανός, αν και μόνο 29 ετών, φαίνεται να έχει χάσει την εκρηκτικότητά του στις ανηφόρες, εκείνη που τον ανέβασε τρεις φορές στο βάθρο της Γαλλίας (2ος το 2013 και το 2015, 3ος το 2016), αλλά και - εξίσου σημαντικό - το κέφι του.

Οι επιθέσεις του τα τελευταία χρόνια, όταν γίνονται, δεν είναι πειστικές και βρίσκουν εύκολα απάντηση από τους αντιπάλους του. Το παρατσούκλι που τον ακολουθεί εδώ και καιρό, είναι ο "πιο γνωστός αγκώνας του πελοτόν", λόγω της χαρακτηριστικής κίνησης που κάνει, ζητώντας αλλαγή από άλλους αθλητές. Η κατάσταση στην οποία θα παρουσιαστεί φέτος, είναι ένα ερώτημα, αν και ο σχεδιασμός με τα μεγάλα υψόμετρα, θεωρητικά του ταιριάζει απόλυτα. Ο κόσμος έχει σταματήσει να τον πιστεύει ιδιαίτερα, το θέμα είναι τί πιστεύει ο ίδιος ότι μπορεί να καταφέρει και μέχρι πού μπορεί να φτάσει. Γύρω του θα έχει μια δυνατή ομάδα, αλλά αν επαναληφθεί εκείνο που είχε συμβεί στο Giro του 2017, να δουλεύουν δηλαδή σαν τρελοί οι συναθλητές του, να προβληματίζουν τον Ντιμουλάν, αλλά την κρίσιμη στιγμή ο αρχηγός τους να μην μπορεί να κάνει ούτε βήμα, τότε θα μας χαρίσει μια ακόμη απογοήτευση.

Ο Λάντα, από την άλλη, έχει ήδη τρέξει το Giro, όπου έκανε πολύ καλές εμφανίσεις και έχασε το βάθρο για μόλις 8" από τον Ρόγκλιτς, άρα "κουβαλάει" μαζί του συσσωρευμένη κούραση. Δεν έτρεξε καθόλου μετά την Ιταλία, έκανε προετοιμασία στις Άλπεις, αλλά και αυτός είναι ένα "μυστήριο". Στο ομαδικό χρονόμετρο δεν θα χάσει χρόνο, το θέμα όμως είναι να μην "εξαφανιστεί" στο ατομικό. Μάλλον αυτή τη στιγμή είναι σε καλύτερη κατάσταση, όμως πολύ πιθανό στην τρίτη εβδομάδα να "πληρώσει" τη συμμετοχή στο Giro. Το σίγουρο είναι ότι θα δώσει θέαμα, απομένει να δούμε πόσο σταθερός θα είναι και πώς θα διαχειριστεί την συναρχηγία με τον Νάιρο. Πάντως, οι "κακές γλώσσες" στην Ισπανία, λένε ότι οι συναθλητές του, τον πιστεύουν περισσότερο από ό,τι τον Κιντάνα. Αν θα έπρεπε υποχρεωτικά να κάνω μια πρόβλεψη, δεν θα έβλεπα κανέναν από τους δυο με την κίτρινη φανέλα. Το βάθρο είναι οπωσδήποτε εφικτός στόχος, αλλά και αρκετά δύσκολος, τουλάχιστον με την εικόνα που έχουμε αυτή τη στιγμή.

- ΟΙ ΓΑΛΛΟΙ: Συνεχίζουμε με τους δυο Γάλλους αθλητές, που συμπεριλαμβάνονται ανάμεσα στους διεκδικητές, τον Ρομέν Μπαρντέ (Ag2r La Mondiale) και τον Τιμπό Πινό (Groupama FDJ). Η Εκίπ, όταν πλέον ήταν γνωστό ότι θα απουσιάσουν από το Tour οι Φρουμ και Ντιμουλάν, κυκλοφόρησε με ένα πρωτοσέλιδο, όπου υπήρχαν οι δυο προαναφερθέντες και ο τίτλος "Ή φέτος ή ποτέ"! Αυτό μπορεί να μεγαλώνει την πίεση στους Μπαρντέ και Πινό, όμως και η "απελπισία" των Γάλλων που έχουν να δουν νικητή στον δικό τους αγώνα από το 1985 και τον Μπερνάρ Ινό, έχει σίγουρα ξεφύγει από τα φυσιολογικά επίπεδα.

Ξεκινώντας από τον Μπαρντέ, τον τελευταίο Γάλλο που ανέβηκε στο βάθρο του Tour (3ος το 2017 & 2ος το 2016), μπορούμε να πούμε ότι είχε ένα αξιοπρεπές πρώτο μέρος στη σεζόν, στο Dauphiné όμως δεν τα πήγε ιδιαίτερα καλά (10ος), αν και η αλήθεια είναι ότι η φετινή διοργάνωση δεν είχε πολλά βουνά. Στον μονοήμερο του Μον Βαντού ήρθε δεύτερος, πίσω από τον Χεσούς Εράδα, χάνοντας την ευκαιρία για μια νίκη που θα του έδινε ψυχολογία. Ο σχεδιασμός του Tour ταιριάζει στα χαρακτηριστικά του, έχει γύρω του μια δυνατή ομάδα που μπορεί να κάνει διάφορα στα βουνά, όμως ξεκινάει όπως πάντα με ένα σημαντικότατο μείον: τον χρόνο που θα χάσει τόσο στο ομαδικό όσο και στο ατομικό χρονόμετρο, στο οποίο δεν έχει καταφέρει να βελτιωθεί καθόλου όλα αυτά τα χρόνια.

Ο Πινό πήρε την πρωτιά στο Tour de l'Ain και στη συνέχεια τερμάτισε 5ος στο Dauphiné, δείχνοντας οπωσδήποτε ένα καλύτερο πρόσωπο από εκείνο του Μπαρντέ. Βρίσκεται σε καλή κατάσταση και έχει μπροστά του μια μεγάλη ευκαιρία να διεκδικήσει μια θέση στο βάθρο, κάτι που είχε πετύχει πριν μια πενταετία, το 2014 (3ος). Θα πρέπει να είναι άκρως επιθετικός στα βουνά, να αποφύγει τις κακοτοπιές που τον κυνηγάνε τα τελευταία χρόνια και να περιορίσει τις απώλειές του στα δυο χρονόμετρα, ειδικά στο ατομικό, όπου είναι εξαιρετικά ασταθής και ικανός τόσο για το καλύτερο όσο και για το χειρότερο. Η Εκίπ πάντως έχει δίκιο, η φετινή διοργάνωση είναι μια μεγάλη ευκαιρία και για τους δυο, απομένει να δούμε αν θα την εκμεταλλευτούν.

- JACOB FUGLSANG (Astana): Εδώ έχουμε ένα πολύ μεγάλο ερωτηματικό. Ο Δανός βρίσκεται σε όλες τις λίστες - και μάλιστα σε υψηλή θέση - με τους αθλητές που αναμένεται να πρωταγωνιστήσουν. Στα 34 χρόνια του, ο Φούγκλσανγκ έχει πραγματοποιήσει τη σεζόν της ζωής του και έχει συγκεντρώσει τόσες διακρίσεις, όσες δεν είχε σε όλη του την καριέρα: 1ος στην Ανδαλουσία, 1ος στο Λιέζ-Μπαστόν-Λιέζ, 1ος και στο Dauphiné, 2ος στο Strade Bianche, 2ος στο Fleche Wallonne, 3ος στο Amstel Gold Race, 3ος στο Τιρένο (συν ένα ετάπ), 4ος στη Χώρα των Βάσκων! Πραγματικό ρεσιτάλ από έναν ποδηλάτη, που όμως μέχρι σήμερα έχει τρέξει δώδεκα μεγάλους γύρους, με καλύτερη θέση την 7η στο Tour του 2013 και σε όλους τους υπόλοιπους έχει βρεθεί εκτός δεκάδας.

Το ζήτημα εδώ είναι αν ο Φούγκλσανγκ μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις ενός αγώνα τριών εβδομάδων και να διατηρήσει ένα υψηλό επίπεδο από την αρχή μέχρι το τέλος. Ο ίδιος πρόσφατα δήλωσε ότι τον προβληματίζει η τρίτη και τελευταία εβδομάδα, αν αντέξει εκεί, έχει πολλές πιθανότητες να ανέβει σε κάποιο σκαλοπάτι του βάθρου. Η Astana γενικότερα φέτος βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση, κάτι που σημαίνει ότι ο Δανός θα έχει την πλήρη υποστήριξη μιας πολύ δυνατής ομάδας. Είναι ο δεύτερος all-rounder της λίστας των διεκδικητών, μετά τον Τόμας, αν και στο χρονόμετρο δεν είναι τόσο καλός όσο ο Ουαλός. Φέτος ανεβαίνει τα βουνά εντυπωσιακά, όμως θα πρέπει να δούμε πώς θα ανταπεξέλθει στα πολλά και μεγάλα υψόμετρα του αγώνα.

- ADAM YATES (Mitchelton Scott): Ο Βρετανός, στα 26 του χρόνια, έχει κάνει μέχρι στιγμής την καλύτερη σεζόν της καριέρας του. Ήταν 2ος στην Καταλονία (συν ένα ετάπ), 2ος στο Τιρένο (συν ένα ετάπ), 4ος στο Λιέζ-Μπαστόν-Λιέζ και 5ος στη Χώρα των Βάσκων (συν ένα ετάπ). Στο Dauphiné παρουσιάστηκε σε εξαιρετική κατάσταση, φόρεσε για τρεις μέρες την κίτρινη φανέλα και την έχασε στην ανηφόρα του Pipay για μερικά δευτερόλεπτα από τον Φούγκλσανγκ, ενώ εγκατέλειψε τον αγώνα στο τελευταίο ετάπ λόγω στομαχικών προβλημάτων.

Το σημαντικότερο στοιχείο είναι η σαφέστατη βελτίωσή του στο ατομικό χρονόμετρο, κάτι που φάνηκε με την 6η θέση του στα 26 χλμ της Ρουάν. Στόχος του είναι να ανέβει τουλάχιστον μια θέση πιο πάνω από την 4η που κατέλαβε στο Tour του 2016. Πέρυσι δεν τα κατάφερε, φέτος όμως μπορεί να είναι η χρονιά του. Θα τον πλαισιώσει μια αρκετά καλή ομάδα, όμως το μεγάλο του όπλο θα είναι η παρουσία του αδερφού του, Σάιμον, που αναμένεται να του προσφέρει πολύτιμη βοήθεια στα βουνά. Ο Άνταμ ανήκει στη νέα γενιά των ποδηλατών που πιέζουν τους "παλιούς" για μια θέση στην ελίτ και η φετινή είναι μια μεγάλη ευκαιρία για τον ίδιο.

- RIGOBERTO URÁN (EF Education First): Εδώ έχουμε ένα ακόμα μεγάλο ερωτηματικό. Και αυτό, επειδή ο Ριγκομπέρτο Ουράν έχει φέτος μόλις 19 αγωνιστικές ημέρες στα πόδια του και κανείς δεν γνωρίζει σε τι κατάσταση βρίσκεται. Η σεζόν ήταν δύσκολη για τον Κολομβιανό, ο οποίος εγκατέλειψε το Παρίσι-Νίκαια με σπασμένη κλείδα. Όταν θέλησε να επανέλθει στην τελική ευθεία της προετοιμασίας του για το Tour, δεν επέλεξε ούτε το Dauphiné, ούτε την Ελβετία, αλλά προτίμησε την σαφώς πιο εύκολη Route d'Occitanie, όπου τερμάτισε τρίτος, πίσω από τους Βαλβέρδε και Σόσα. Αυτό ήταν και το καλύτερο πλασάρισμά του μέσα στο 2019, ένα αποτέλεσμα που σίγουρα χρειαζόταν για να πάρει ψυχολογία ενόψει του Γύρου Γαλλίας.

Ο Ρίγκο θα έχει γύρω του μια δυνατή ομάδα, το θέμα είναι αν ο ίδιος θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του αγώνα. Μην ξεχνάμε ότι ήταν δεύτερος στη γενική το 2017, μόλις 54" πίσω από τον Φρουμ. Πέρυσι ήταν άτυχος, αφού αναγκάστηκε να εγκαταλείψει μετά από μια άσχημη πτώση. Φέτος, με την απουσία των Φρουμ και Ντιμουλάν, έχει και αυτός μια πρώτης τάξης ευκαιρία να φανεί και γιατί όχι, να διεκδικήσει μια θέση στο βάθρο. Η διαδρομή του ταιριάζει, πρέπει όμως να προσέξει πολύ το ατομικό χρονόμετρο, όπου συνήθως τα κάνει θάλασσα τα τελευταία χρόνια.

- VINCENZO NIBALI (Bahrain Merida): Ο "καρχαρίας" θα βρισκόταν σαφώς πιο ψηλά στη λίστα μας αν δεν είχε τρέξει ήδη τον Γύρο της Ιταλίας, στον οποίο τερμάτισε στη δεύτερη θέση. Μετά το Giro, ο Νίμπαλι έτρεξε μόνο το GP του Λουγκάνο και στη συνέχεια ξεκουράστηκε, πριν ξεκινήσει την προετοιμασία του για το Tour. Στην Ιταλία βρέθηκε σε εξαιρετική κατάσταση, το θέμα είναι ότι η υπερπροσπάθεια για τη διεκδίκηση της ροζ φανέλας θα φανεί στη Γαλλία, ενώ και η ηλικία του είναι ένα ζήτημα, αφού στα 34 και μισό χρόνια του, το να τρέξει δυο συνεχόμενους μεγάλους γύρους, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου. Ο ίδιος δήλωσε πριν λίγες μέρες ότι θα διεκδικήσει νίκες σε ετάπ χωρίς να ασχοληθεί με τη γενική, αλλά αυτό - ειδικά όταν από τον αγώνα απουσιάζουν οι Φρουμ και Ντιμουλάν - μας είναι δύσκολο να το πιστέψουμε.

Ο Ιταλός είναι ο μοναδικός από τους αθλητές που θα βρεθούν στις Βρυξέλλες - μαζί με τον Τόμας - που ξέρει τί σημαίνει να κερδίζεις την κίτρινη φανέλα στο Παρίσι. Και βέβαια, θα είναι και ο πιο έμπειρος αθλητής από τους 176 που θα εκκινήσουν το Tour. Οι στόχοι του λογικά θα αποσαφηνιστούν μέσα στην πρώτη εβδομάδα. Αν τον δούμε να χάνει χρόνο, τότε ναι, θα ξέρουμε ότι πάει απλά για νίκες σε ετάπ, αν όχι, τότε όλα είναι ανοιχτά για έναν αθλητή που είναι σταθερός σε όλα τα τερέν, ενώ με τον φετινό σχεδιασμό, θα έχει πολλές ευκαιρίες να επιτεθεί στα ατελείωτα χιλιόμετρα κατηφόρας που υπάρχουν. Θα τον πλαισιώσει μια δυνατή ομάδα και αν μη τι άλλο, η παρουσία του στο Tour, αποτελεί εγγύηση για θέαμα.

- STEVEN KRUIJSWIJK (Jumbo Visma): Ο Ολλανδός είχε μια σταθερή σεζόν μέχρι τώρα, με μονοψήφια πλασαρίσματα σε όλους τους αγώνες που έλαβε μέρος: 3ος στην Ανδαλουσία, 5ος στην Καταλονία και 6ος στη Ρομανδία. Η "συλλογή" του χάλασε μόνο στο Dauphiné, όπου αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την τελευταία ημέρα του αγώνα λόγω στομαχικών προβλημάτων και ενώ βρισκόταν στην 9η θέση της γενικής. Στο ετάπ του Pipay έχασε χρόνο από όλα τα υπόλοιπα φαβορί, αλλά πιθανότατα αυτό να οφειλόταν στην ασθένειά του. Πάντως έχει συνέλθει από τότε και ολοκλήρωσε με επιτυχία την τελική προετοιμασία του στις Άλπεις.

Ένα σημαντικό στοιχείο είναι η πολύ καλή του παρουσία στο χρονόμετρο του Dauphiné, όπου πήρε την τέταρτη θέση, ρίχνοντας χρόνο σε όλους τους ανηφορίστες. Ένα άλλο σημαντικό - και αρνητικό - στοιχείο, είναι ότι η ομάδα του δεν θα είναι 100% αφοσιωμένη στον ίδιο, αφού υπάρχει και ο Γκρούνεβεγκεν για τα σπριντ. Πέρυσι ήταν εντυπωσιακός στα βουνά και πήρε την τιμητικότατη 5η θέση, πίσω από τους τέσσερις all-rounders και μπροστά από όλους τους ανηφορίστες. Αν λάβουμε υπόψη μας ότι οι τρεις από τους τέσσερις περσινούς πρώτους, απουσιάζουν (Φρουμ, Ντιμουλάν και Ρόγκλιτς), τότε σίγουρα ο Κράισβαϊκ έχει μπροστά του την ευκαιρία να διεκδικήσει μια θέση στο βάθρο, κάτι που δεν έχει πετύχει μέχρι σήμερα στους 15 μεγάλους γύρους που έχει τρέξει.

- RICHIE PORTE (Trek Segafredo): Συνεχίζουμε με τα "ερωτηματικά" και τον Τασμανό ποδηλάτη, που τα τελευταία χρόνια βρίσκεται πάντοτε στη λίστα των φαβορί, χωρίς όμως να καταφέρνει να διακριθεί στον αγώνα. Πέρυσι και πρόπερσι εγκατέλειψε μετά από πτώσεις, ενώ το 2016 πήρε την 5η θέση που είναι και η καλύτερή του μέχρι σήμερα. Ξεκίνησε ιδανικά τη σεζόν με τη δεύτερη θέση στο Tour Down Under (συν ένα ετάπ), στη συνέχεια η προετοιμασία του πήγε πίσω λόγω ασθένειας, έτρεξε τον Γύρο της Καλιφόρνιας (5ος) και τερμάτισε 11ος στο Dauphiné, όπου έχασε χρόνο στο 2ο ετάπ μετά από ένα σπάσιμο του πελοτόν, πραγματοποίησε ένα απογοητευτικό χρονόμετρο και έχασε ακόμα περισσότερο χρόνο στο Pipay.

Ο DS της ομάδας, Στίβεν ντε Γιόνγκ, παρουσιάστηκε αισιόδοξος, υποστηρίζοντας ότι στις τρεις τελευταίες εβδομάδες μέχρι το ξεκίνημα του Tour, ο Πορτ θα βρίσκεται σε καλή κατάσταση, όμως αυτό θα πρέπει να το δούμε μέσα στον αγώνα. Τα σημάδια πάντως δεν είναι και τα καλύτερα, για έναν αθλητή που μάλλον έχει - και λόγω ηλικίας - την τελευταία του ευκαιρία για κάτι καλό στο Tour. Το σίγουρο είναι ότι τον συνοδεύει μια πολύ καλή ομάδα, απομένει να δούμε αν θα καταφέρει να ανταποκριθεί στις προσδοκίες αλλά και στις απαιτήσεις του γύρου.

- DAN MARTIN (UAE): Ο Ιρλανδός προέρχεται από μια καλή σεζόν, με μονοψήφια πλασαρίσματα σε όλους τους αγώνες που πήρε μέρος: 7ος στο UAE Tour, 2ος στη Χώρα των Βάσκων, 4ος στη Βαλένθια και 8ος στο Dauphiné. Τον Απρίλιο ταλαιπωρήθηκε από ασθένεια, εγκαταλείποντας τόσο το Fleche Wallonne όσο και το Λιέζ-Μπαστόν-Λιέζ. Επανήλθε στην αγωνιστική δράση στο Dauphiné, όπου έχασε χρόνο στο 2ο ετάπ λόγω σπασίματος του πελοτόν, όμως ήταν μαζί με τους καλύτερους στο Pipay. Στο χρονόμετρο ήταν "κλασικά" από τους χειρότερους ανάμεσα στα μεγάλα ονόματα (πέρασε μόνο τον Μπαρντέ), όμως δείχνει ότι βρίσκεται γενικότερα σε καλή κατάσταση, τόσο αγωνιστικά όσο και ψυχολογικά.

Η διαδρομή του φετινού Tour του ταιριάζει, έτσι κι αλλιώς είναι από τους αθλητές που συνηθίζουν να προσφέρουν θέαμα. Σταθερά μέσα στην πρώτη δεκάδα της γενικής την τελευταία τριετία (9ος το 2016, 6ος το 2017 και 8ος πέρυσι), έχει και αυτός μια μεγάλη ευκαιρία να διεκδικήσει είσοδο στην πεντάδα και να προσπαθήσει για την υπέρβαση που θα μπορούσε να τον ανεβάσει στο βάθρο. Η ομάδα του είναι μεν δυνατή, όμως θα σπαταλήσει δυνάμεις στα επίπεδα ετάπ για τα σπριντ του Αλεξάντερ Κρίστοφ.

- ENRIC MAS (Deceuninck Quickstep): Ολοκληρώνουμε τη λίστα των διεκδικητών με τον Ενρίκ Μας, που πέρυσι εντυπωσίασε στη Vuelta, παίρνοντας τη δεύτερη θέση πίσω από τον Σάιμον Γέιτς. Ο 24χρονος Ισπανός - τον οποίο ο Αλμπέρτο Κονταδόρ έχει χρίσει ως "διάδοχό" του - ήταν φέτος 4ος στο Αλγκάρβε, 9ος στην Καταλονία και 11ος στη Χώρα των Βάσκων. Για την τελική του προετοιμασία επέλεξε την Ελβετία, όπου όμως τερμάτισε 9ος, πέντε περίπου λεπτά πίσω από τον Μπερνάλ, απογοητεύοντας στα βουνά - εκεί όπου θεωρητικά βρίσκεται η δύναμή του - αφού έχασε χρόνο απέναντι σε όλα τα φαβορί και στα τρία ανηφορικά ετάπ.

Ο ίδιος δηλώνει ότι θα προσπαθήσει να κερδίσει το Tour, όμως η δική του προτεραιότητα θα πρέπει να είναι άλλη: να βρει μια ομάδα, στην οποία θα είναι αρχηγός και θα έχει τους συναθλητές του 100% αφοσιωμένους στον ίδιο, αφού με την παρουσία του Αλαφιλίπ και του Βιβιάνι, όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, δεν θα είναι αυτός το πρώτο "βιολί" στους στόχους της Deceuninck. Η προοπτική της Movistar μοιάζει ιδανική για τον Μας και είναι ήδη γνωστό ότι ο Ουνθουέ έχει έρθει σε επαφή με τους Βέλγους για να τον αποκτήσει. Σε ό,τι αφορά τώρα στον Γύρο Γαλλίας, πιο ρεαλιστικός στόχος μοιάζει κάποια νίκη σε ετάπ και ει δυνατόν, η είσοδος στην πρώτη δεκάδα.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ TOUR DE FRANCE 2018

- ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ (ΚΙΤΡΙΝΗ ΦΑΝΕΛΑ)

01.  Geraint Thomas (Sky)  83:17:13"

02.  Tom Dumoulin (Sunweb)  +1:51"

03.  Chris Froome (Sky)  +2:24"

04.  Primoz Roglic (LottoNL Jumbo)  +3:22"

05.  Steven Kruijswijk (LottoNL Jumbo)  +6:08"

06.  Romain Bardet (Ag2r La Mondiale)  +6:57"

07.  Mikel Landa (Movistar)  +7:37"

08.  Daniel Martin (UAE Team Emirates)  +9:05"

09.  Ilnur Zakarin (Katusha Alpecin)  +12:37"

10.  Nairo Quintana (Movistar)  +14:18"

- ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΠΟΝΤΩΝ (ΠΡΑΣΙΝΗ ΦΑΝΕΛΑ): Peter Sagan (Bora Hansgrohe) 

- ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΒΟΥΝΩΝ (ΠΟΥΑ ΦΑΝΕΛΑ): Julian Alaphilippe (Quick Step Floors)

- ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΝΕΟΣ ΑΘΛΗΤΗΣ (ΛΕΥΚΗ ΦΑΝΕΛΑ): Pierre Latour (Ag2r)

- ΤΕΛΙΚΗ ΟΜΑΔΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ: Movistar

ΟΙ 22 ΟΜΑΔΕΣ ΤΟΥ ΦΕΤΙΝΟΥ ΓΥΡΟΥ ΓΑΛΛΙΑΣ

Η οργανωτική επιτροπή του Γύρου της Γαλλίας έχει προσκαλέσει 22 ομάδες για να συμμετάσχουν στον φετινό αγώνα. Θα είναι παρούσες και οι 18 επαγγελματικές ομάδες του UCI World Tour, ενώ την 22άδα συμπληρώνουν 4 Professional Continental Teams (Arkéa Samsic, Cofidis, Direct Energie & Wanty Groupe Gobert). Η κάθε ομάδα αποτελείται από 8 αθλητές, άρα στην εκκίνηση του αγώνα θα βρεθούν 176 ποδηλάτες. Τη μερίδα του λέοντος στις συμμετοχές έχουν η Γαλλία (5 ομάδες) και το Βέλγιο (3 ομάδες). Ακολουθούν οι ΗΠΑ και η Γερμανία με 2 και τέλος, το Καζακστάν, η Ολλανδία, η Αυστραλία, η Μεγάλη Βρετανία, η Ισπανία, η Ελβετία, η Πολωνία, η Νότια Αφρική, το Μπαχρέιν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα με μονή εκπροσώπηση. Αναλυτικά οι 22 ομάδες (με αστερίσκο οι Professional Continental):

01. Ag2r - La Mondiale (Γαλλία)

02. Arkéa Samsic (Γαλλία) *

03. Astana (Καζακστάν)

04. Bahrain - Merida (Μπαχρέιν)

05. Bora - Hansgrohe (Γερμανία)

06. CCC (Πολωνία)

07. Cofidis (Γαλλία) *

08. Deceuninck Quickstep (Βέλγιο)

09. Direct Energie (Γαλλία) *

10. Dimension Data (Νότια Αφρική)

11. EF Education First (ΗΠΑ)

12. Groupama - FDJ (Γαλλία)

13. Ineos (Μεγάλη Βρετανία)

14. Jumbo Visma (Ολλανδία)

15. Katusha Alpecin (Ελβετία)

16. Lotto Soudal (Βέλγιο)

17. Mitchelton - Scott (Αυστραλία)

18. Movistar (Ισπανία)

19. Sunweb (Γερμανία)

20. Trek Segafredo (ΗΠΑ)

21. UAE Team Emirates (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα)

22. Wanty - Groupe Gobert (Βέλγιο) *

ΟΙ 4 ΦΑΝΕΛΕΣ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥΣ

- ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ (ΚΙΤΡΙΝΗ ΦΑΝΕΛΑ)

Πρόκειται φυσικά για τη σημαντικότερη κατάταξη στον αγώνα. Στο τέλος του πρώτου ετάπ βγαίνει η πρώτη γενική κατάταξη. Από κει και μετά προστίθεται σε κάθε αθλητή ο χρόνος του ετάπ κάθε ημέρας και βγαίνει η ανάλογη προσωρινή γενική κατάταξη. Ο αθλητής που βρίσκεται στην πρώτη θέση, φοράει στη διάρκεια του αγώνα την κίτρινη φανέλα για να μπορούν να τον ξεχωρίζουν οι υπόλοιποι, αλλά και οι θεατές. Την τελευταία μέρα του Γύρου, ο ποδηλάτης που θα έχει τον μικρότερο συνολικό χρόνο στα 21 ετάπ είναι και ο μεγάλος νικητής.

Η φανέλα είναι κίτρινη γιατί οι σελίδες του αθλητικού γαλλικού περιοδικού "L’Auto" (προγόνου της "L’Equipe"), ο διευθυντής του οποίου, Ανρί Ντεγκράνζ, είχε την ιδέα για την διοργάνωση του πρώτου Tour de France το 1903, ήταν επίσης κίτρινου χρώματος. Η κίτρινη φανέλα πρωτοφορέθηκε στον Γύρο του 1919, φέτος γιορτάζει τα 100 χρόνια της και το ρεκόρ κατακτήσεων μοιράζονται τέσσερις ποδηλάτες με 5 νίκες ο καθένας στο ενεργητικό του. Πρόκειται για τον Γάλλο Ζακ Ανκετίλ (1957, 1961, 1962, 1963 & 1964), τον Βέλγο Έντι Μερξ (1969, 1970, 1971, 1972 & 1974), τον Γάλλο Μπερνάρ Ινό (1978, 1979, 1981, 1982 & 1985) και τον Ισπανό Μιγκέλ Ιντουράιν (1991, 1992, 1993, 1994 & 1995).

- ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΠΟΝΤΩΝ (ΠΡΑΣΙΝΗ ΦΑΝΕΛΑ)

Αυτή η βαθμολογία έχει να κάνει με τους πόντους που κερδίζουν οι αθλητές στο ενδιάμεσο σπριντ ευθείας (ένα σε κάθε ετάπ) και στον τερματισμό. Οι διοργανωτές άλλαξαν από το 2015 τους βαθμούς, δίνοντας μεγαλύτερο πλεονέκτημα στους νικητές των επίπεδων ετάπ και αφαιρώντας το παράλληλα από τους αθλητές που διακρίνονται σε τερέν μέσης δυσκολίας, όπως για παράδειγμα ο Πέτερ Σάγκαν. Στο ενδιάμεσο σπριντ ευθείας βαθμολογούνται οι 15 πρώτοι (20, 17, 15, 13, 11, 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2 & 1 βαθμοί αντίστοιχα). Στον τερματισμό βαθμολογούνται επίσης οι 15 πρώτοι, αλλά τα 21 ετάπ είναι χωρισμένα σε 4 κατηγορίες, οι οποίες δίνουν διαφορετική βαθμολογία. Έτσι, στο ατομικό χρονόμετρο (13) και στα ετάπ βουνών (6, 13, 14, 15, 18, 19 & 20), η βαθμολογία είναι ίδια με εκείνη των ενδιάμεσων σπριντ ευθείας, δηλαδή 20, 17, 15, 13, 11, 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2 & 1 βαθμοί.

Στα ετάπ μέσης δυσκολίας (3, 5, 8, 9, 10 & 12) οι 15 πρώτοι βαθμολογούνται ως εξής: 30, 25, 22, 19, 17, 15, 13, 11, 9, 7, 6, 5, 4, 3 & 2. Τέλος, στα επίπεδα ετάπ (1, 4, 7, 11, 16, 17 & 21) οι βαθμοί στους 15 πρώτους έχουν ως εξής: 50, 30, 20, 18, 16, 14, 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3 & 2. Οι διοργανωτές, όπως παρατηρούμε στην κατηγορία των επίπεδων ετάπ, πριμοδοτούν με 50 βαθμούς τη νίκη, πράγμα που σημαίνει ότι δεν τους ικανοποίησε η "ισορροπία" που υπήρχε μέχρι το 2014 στις 4 διαφορετικές κατηγορίες και γίνεται φανερό πως προτιμούν να πάρει την πράσινη φανέλα ένας αθλητής που θα κερδίσει για παράδειγμα τρία ή τέσσερα σπριντ, παρά ένας άλλος που θα παίρνει υψηλά πλασαρίσματα σε όλο τον αγώνα, όπως είναι η περίπτωση του Σάγκαν. Όποιος αθλητής έχει συγκεντρώσει τους περισσότερους πόντους στο τέλος του Γύρου, κερδίζει την πρωτιά στη συγκεκριμένη βαθμολογία. Η πράσινη φανέλα πρωτοφορέθηκε στον Γύρο του 1953 και το ρεκόρ με 6 κερδισμένες βαθμολογίες πόντων μοιράζονται ο Γερμανός σπρίντερ Έρικ Τσάμπελ (1996, 1997, 1998, 1999, 2000, & 2001) και ο Σλοβάκος Πέτερ Σάγκαν (2012, 2013, 2014, 2015, 2016 & 2018), ο οποίος φέτος θα προσπαθήσει να φτάσει σε μια έβδομη κατάκτηση.

- ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΑΝΑΒΑΣΕΩΝ (ΠΟΥΑ ΦΑΝΕΛΑ)

Για να βγει ο "βασιλιάς των βουνών" υπολογίζονται οι πόντοι που δίνονται στους ποδηλάτες μόλις περάσουν την κορυφή ενός βουνού, το λεγόμενο σπριντ ανάβασης. Οι πόντοι ποικίλλουν ανάλογα με τη δυσκολία της ανηφόρας. Έτσι τα βουνά χωρίζονται σε πέντε τέτοιες κατηγορίες. Αρχίζοντας από τα πιο εύκολα και αυξάνοντας τον βαθμό δυσκολίας, έχουμε τα βουνά της τέταρτης κατηγορίας, αυτά της τρίτης, της δεύτερης, της πρώτης και τέλος τα εκτός κατηγορίας. Στον φετινό Γύρο Γαλλίας υπάρχουν συνολικά 65 σπριντ ανάβασης, τα οποία μοιράζονται ως εξής: 5 ανηφόρες HC (εκτός κατηγορίας), 13 ανηφόρες 1ης κατηγορίας, 12 ανηφόρες 2ης κατηγορίας, 21 ανηφόρες 3ης κατηγορίας και 14 ανηφόρες 4ης κατηγορίας.

Στα σπριντ ανάβασης εκτός κατηγορίας (HC) βαθμολογούνται οι 8 πρώτοι αθλητές (20, 15, 12, 10, 8, 6, 4 & 2). Στα σπριντ ανάβασης πρώτης κατηγορίας βαθμολογούνται οι 6 πρώτοι (10, 8, 6, 4, 2, & 1). Σε αυτά της δεύτερης κατηγορίας οι 4 πρώτοι (5, 3, 2 & 1), της τρίτης κατηγορίας οι 2 πρώτοι (2 & 1), ενώ σε αυτά της τέταρτης κατηγορίας μόνο ο πρώτος (1). Οι πόντοι διπλασιάζονται στις ανηφόρες εκτός κατηγορίας που βρίσκονται σε υψόμετρο μεγαλύτερο των 2.000 μέτρων (Tourmalet 14ο ετάπ, Izoard και Galibier 18ο ετάπ, Iseran 19ο ετάπ & Val Thorens 20ο ετάπ). Και εδώ, όποιος στο τέλος του Tour έχει τους περισσότερους πόντους, κερδίζει το "maillot a pois rouges" και αναδεικνύεται ως ο κορυφαίος αναβάτης της διοργάνωσης. Η πουά φανέλα πρωτοφορέθηκε το 1975 και ο Γάλλος Ρισάρ Βιράνκ κατέχει το ρεκόρ στη συγκεκριμένη βαθμολογία με επτά νίκες.

- ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΝΕΟΥ ΑΘΛΗΤΗ (ΛΕΥΚΗ ΦΑΝΕΛΑ)

Πρόκειται για τη γενική κατάταξη που λαμβάνει υπόψη της μόνο τους χρόνους από όσους ποδηλάτες είναι κάτω των 25 ετών την 1η Ιανουαρίου της χρονιάς που διεξάγεται ο Γύρος (δηλαδή γεννημένοι μετά την 1η Ιανουαρίου του 1994). Όπως και στην κατάταξη της κίτρινης φανέλας, έτσι και εδώ, στο τέλος του πρώτου ετάπ βγαίνει η πρώτη κατάταξη, με τον καλύτερο νέο αθλητή, αυτόν δηλαδή που έχει τον μικρότερο χρόνο, να φοράει τη λευκή φανέλα. Την τελευταία μέρα του Γύρου, ο ποδηλάτης που θα έχει τον μικρότερο συνολικό χρόνο στα 21 ετάπ είναι και ο νικητής στη συγκεκριμένη κατηγορία.

Η λευκή φανέλα πρωτοφορέθηκε το 1975 (εκτός από τις διοργανώσεις 1989-1999). Δυο είναι οι ποδηλάτες που την έχουν κερδίσει περισσότερες φορές, από τρεις ο καθένας τους. Ο Γερμανός Γιάν Ούλριχ (1996, 1997 & 1998) και ο Λουξεμβούργιος Άντι Σλεκ (2008, 2009 & 2010). Στο παρελθόν την έχουν κερδίσει μεγάλα ονόματα στο ξεκίνημα της καριέρας τους, όπως ο Λοράν Φινιόν (Γαλλία, 1983), ο Γκρεγκ Λεμόντ (ΗΠΑ, 1984) και ο Μάρκο Παντάνι (Ιταλία, 1994 & 1995). Στα τελευταία χρόνια την έχουν κερδίσει και δυο από τους λεγόμενους "Fantastic Four" (ο Αλμπέρτο Κονταδόρ το 2007 και ο Νάιρο Κιντάνα το 2013 και το 2015). Οι τρεις τελευταίοι νικητές ήταν ο Άνταμ Γέιτς το 2016, ο Σάιμον Γέιτς το 2017 και ο Πιέρ Λατούρ πέρυσι.

Υπάρχουν ακόμα μια κατάταξη και μια κατηγορία μικρότερης σημασίας και είναι:

- Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΟΜΑΔΑ. Αυτή η κατάταξη βγαίνει προσθέτοντας κάθε μέρα τους χρόνους των τριών καλύτερων αθλητών κάθε ομάδας. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της καλύτερης ομάδας είναι οι αριθμοί των αθλητών της που είναι μαύροι πάνω σε κίτρινο φόντο και όχι σε λευκό όπως όλοι οι άλλοι.

- Ο ΠΙΟ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΗΣ. Πρόκειται για τους ποδηλάτες που επιχειρούν να αποσπαστούν από το πελοτόν εξαπολύοντας επιθέσεις και διανύοντας δεκάδες δεκάδων χιλιομέτρων είτε μόνοι τους είτε σε μικρά γκρουπ. Ο πρώτος σε αυτή την κατηγορία δε φοράει κάποια ειδική φανέλα. Ξεχωρίζει όμως, επειδή το νούμερό του είναι λευκό σε κόκκινο φόντο αντίθετα με όλα τα υπόλοιπα που είναι μαύρα σε λευκό φόντο.

* Την τηλεοπτική κάλυψη του 106ου Tour de France έχει αναλάβει για μια ακόμη χρονιά το κανάλι του Eurosport (NOVA), το οποίο με καθημερινές συνδέσεις θα σας προσφέρει σε ζωντανή μετάδοση τις προσπάθειες των 176 ποδηλατών στα 21 ετάπ. Στην περιγραφή θα είναι οι Βασίλης Αναστόπουλος και Αντρέας Τριανταφύλλου.