Το Τόκιο δεν θα έχει Μαραθώνιο γιατί δεν γίνεται αλλιώς
Μεταφέρεται 800 χιλιόμετρα μακριά ο αγώνας του ολυμπιακού Μαραθωνίου για να διευκολυνθούν οι δρομείς που θα προσπαθήσουν να καλύψουν την απόσταση.
Οι πιο πρόσφατες εικόνες από μαραθωνοδρόμους είναι δύο: εκείνη των αθλητριών που στις 27 Σεπτεμβρίου εγκατέλειπαν στον αγώνα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος του Κατάρ και αυτή του Κενυάτης Κιπτσόγκε, ο Ελιούντ της Αποθήκης, ο οποίος στις 12 Οκτωβρίου έγινε ο πρώτος στα χρονικά που κάλυψε την απόσταση των 42.195 χλμ σε λιγότερο από δύο ώρες. Δύο αντιστρόφως ανάλογες φωτογραφικά στιγμιότυπα του ίδιου αγωνίσματος που αποτυπώθηκαν στο φακό, αλλά παρήχθησαν από τις αντιφατικές καιρικές συνθήκες κάτω από τις οποίες διεξήχθησαν οι δύο κούρσες.
Στην Ντόχα του Κατάρ οι 28 από τις αθλήτριες που πήραν θέση στη γραμμή της εκκίνησης δεν τερμάτισαν ποτέ. Μεταξύ των οποίων Ρούτι Άγκα από την Αιθιοπία, μία από τις κορυφαίες του κόσμου. Τα κατάφεραν μόνο 40 – η Γκλόρια Πριβιλέτζιο για την Ελλάδα ήταν 29η. Μία στις τρεις δηλαδή εγκατέλειψε την προσπάθειά της λόγω της σωματικής εξάντλησης που υπέστη κατά τη διάρκεια του τρεξίματος, παρά το γεγονός ο αφέτης έδωσε το σήμα μεσ’ στα μαύρα μεσάνυχτα. Άλλοι 18 (από τους 73 που άρχισαν) ήταν οι άνδρες που σταμάτησαν να τρέχουν.
Στη Βιέννη ο κορυφαίος δρομέας όλων των εποχών πέτυχε το αδιανόητο 1:59:40 τρέχοντας υπό θερμοκρασίες που ευνόησαν την επίτευξη του ιστορικού χρόνου. Μια διαδρομή κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του.
Η αντιπαραβολή των δύο εικόνων προβλημάτισε έντονα την Ολυμπιακή Επιτροπή, η οποία δεν είχε πολλά περιθώρια ευελιξίας. “Η υγεία των αθλητών και η άνεσή του τους είναι πάντα στην καρδιά των ανησυχιών μας“, ανέφερε ο πρόεδρος της ΔΟΕ Τόμας Μπαχ ανακοινώνοντας πως ο Μαραθώνιος του ολυμπιακού προγράμματος στίβου δεν θα φιλοξενηθεί εν τέλει στο Τόκιο (της νήσου Χονσού) ή στα περίχωρά του, αλλά στο Σαπόρο. Μια πόλη στη βόρεια Ιαπωνία, στη νήσο Χοκάιντο, και 800 χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα.
“Η μεταφορά του μαραθωνίου και των αγωνισμάτων του βάδην δείχνει πόσο σοβαρά λαμβάνουμε υπ’ όψιν τους προβληματισμούς. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι το πεδίο στο οποίο οι αθλητές ενδέχεται να βρεθούν μόνο μια φορά στη ζωή τους και αυτά είναι μέτρα που εξασφαλίζουν ότι οι συνθήκες θα είναι οι καλύτερες“, συμπλήρωσε ο 65χρονος Γερμανός ‘αθάνατος’, δικηγόρος και άλλοτε ξιφομάχος.
Η ΔΟΕ όφειλε να εισακούσει τις παροτρύνσεις και αυτό έπραξε. Το Τόκιο την περίοδο των Αγώνων (24 Ιουλίου – 9 Αυγούστου) διάγει την πιο θερμή περίοδο του κάθε έτους. Η μέση θερμοκρασία αγγίζει τους 27 βαθμούς Κελσίου, τη στιγμή που ιστορικά η μέγιστη έχει φτάσει τους 40ο. Σε συνδυασμό δε με την υγρασία, η ανάσα δυσκολεύει.
Στο σαφώς ψυχρότερο Σαπόρο, που το 1972 είχε λάβει το χρίσμα για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς, είναι τουλάχιστον 6-7 βαθμούς χαμηλότερη, καθώς η μέση θερμοκρασία τον Ιούλιο δεν υπερβαίνει τους 20.5 βαθμούς Κελσίου, ενώ τον Αύγουστο σπανίως ξεπερνά τους 23-24. Ένας παράγοντας που θα εξυπηρετήσει αναμφίβολα τους σκοπούς των διοργανωτών: να τερματίσουν όσοι περισσότεροι αθλητές γίνεται και ταυτόχρονα οι χρόνοι τους να καταγραφούν στην ιστορία.
