Το ερώτημα που πρέπει να απαντήσει μέσα της η Ασημάκη

Η απόφαση της Αλεξάνδρας Ασημάκη να σταματήσει από την Εθνική Ελλάδας, η οποία θα είναι αμετάβλητη εφόσον το τεχνικό επιτελείο μείνει στη θέση του, δεν φέρνει στο φως τις ελλείψεις που υπήρχαν στην προετοιμασία της ομάδας στο Παγκόσμιο της Γκουανγκτσού. Γεννά, όμως, ένα απλό πλην δύσκολο να απαντηθεί ερώτημα: αξίζουν οι καταστάσεις από τις οποίες οδηγήθηκε να πάρει αυτήν την απόφαση, να την αποτρέψουν να παίζει σε μία ομάδα η οποία τροφοδοτούσε τα εφηβικά όνειρά της και που υπηρετεί με πίστη, πάθος και όραμα για παραπάνω από μία δεκαετία;

Αξίζει αν θεωρεί ότι για ακριβώς αυτήν την απόφαση δεν θα μετανιώνει τα επόμενα χρόνια και ως τα βαθιά γεράματά της. Αν, δηλαδή, υπάρχει αληθινό επιχείρημα έναντι στην ολυμπιακή χρονιά, στην οποία ήδη βρίσκεται ο αθλητικός κόσμος, υπολογίζοντας θέσεις, εισιτήρια, σταυρώνοντας τα δάχτυλα στις προσπάθειες αντιπάλων και προσπαθώντας να μπει, ειδικά στα ομαδικά σπορ, σε κλίμα προολυμπιακών τουρνουά.

Αυτή είναι η διοργάνωση που η Εθνική πρέπει να είναι πάνοπλη. Και χωρίς την Ασημάκη αυτό δεν γίνεται. Ναι, γύρισε έχοντας καταρρεύσει δις από το Αϊντχόφεν και την Τεργέστη, το 2012 και το 2016, όμως το χρέος της δεν το έχει κάνει. Να είναι εκείνη που, ως το χρυσό τάλαντο της γενιάς της, θα οδηγήσει την Εθνική στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2020 στο Τόκιο. Και να κλείσει όπως πρέπει σε μία τέτοια αθλήτρια την καριέρα της στη 'γαλανόλευκη'.

Όπως φαίνεται, η διεθνής φουνταριστός έχει επιχειρήματα γι' αυτά που έγιναν κυρίως το φετινό καλοκαίρι. Η ανακοίνωσή της μέσω instagram ότι σταματάει από την Εθνική με τη συγκεκριμένη τεχνική ηγεσίας 'φωτογραφίζει' τον Γιώργο Μορφέση, αλλά ουσιαστικά το μεγάλο μερίδιο ευθύνης δεν βαραίνει τον ομοσπονδιακό προπονητή. Μάλιστα, μετά την παρουσία της Εθνικής στην Κίνα, η οποία έφερε έναν αποκλεισμό στη φάση των 16 από τις ΗΠΑ, ένα αποτέλεσμα που κρίθηκε και ήταν φυσιολογικό, υπήρξαν ανακατανομές. Αυτό συνέβη ειδικά στο επίπεδο που αφορά στη φυσική κατάσταση των πολιστριών, την προπόνησή τους στο γυμναστήριο, με τις ευλογίες του Μορφέση, ο οποίος φέρεται εμμέσως να παραδέχθηκε ότι αυτό το κομμάτι ήταν λάθος.

Η Ασημάκη δεν έβγαλε τυχαία το σοκαριστικό, για όσους δεν γνωρίζαμε, ανακοινωθέν το απόγευμα της Πέμπτης, 31 Οκτωβρίου. Ήταν η ίδια μέρα που στα γραφεία της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας μαζεύτηκαν τα κορίτσια που κλήθηκαν για το πρώτο καμπ της χρονιάς στον Άγιο Κοσμά. Η 31χρονη φουνταριστός δεν είναι η... Μπέτι Ντέιβις, όσο κι αν είναι μία ντιβίνα στην πισίνα, άφταστη σε ό,τι αφορά το διαμέτρημα στα ντουζένια της. Είναι μια απόφαση που, όσο να 'ναι, έχει μελετηθεί κατά το δοκούν και που η αντίστροφη μέτρησή της άρχισε όταν μπήκε στην προετοιμασία του Ολυμπιακού.

Το ζήτημα είναι πρωτίστως συμπεριφορισιακό, καθώς μαρτυρίες αναφέρουν ότι οι προπονήσεις δεν είχαν τη δημιουργική ένταση που θα έπρεπε, αντιθέτως φέρεται να προέκριναν εντάσεις οι οποίες αφορούσαν σε ένα προσωπικό επίπεδο. Αυτό δεν ξένιζε, καθώς έχει ξανασυμβεί (πρόχειρα έρχεται στο μυαλό το καλοκαίρι του 2014, που κατέληξε στο Ευρωπαϊκό της Βουδαπέστης), ωστόσο αυτό που δεν είχε γίνει ήταν ότι η Ασημάκη, για τους δικούς της λόγους, χρειαζόταν συμπαράσταση. Αυτή δεν ήρθε καθ' όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας και ήταν μια κατάσταση που δεν χρειάζεται να γνωρίζεις βαθιά τον αθλητή για να αντιλαμβάνεσαι ότι, παρ' όλη τη σωματική ρώμη, επηρεάζεται όταν δεν νιώθει στο πλευρό του τους προπονητές.

Υπάρχει, ωστόσο, κι η άλλη πλευρά. Λέγεται ότι η Ασημάκη νιώθει σοβαρές ενοχλήσεις σε δύο σημεία του κορμιού της, διόλου αμελητέες. Επειδή είναι αυτή η αθλήτρια, η συγκεκριμένη, κατάφερε το καλοκαίρι, ακόμα και σε μια φερόμενη ως τέτοια κατάσταση, να πάει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Γκουανγκτσού. Ωστόσο, η προετοιμασία δεν ήταν εύκολη στο ψυχολογικό και το πνευματικό κομμάτι, κάτι που δημιούργησε εκνευρισμό μετά την όχι επιτυχημένη παρουσία της Εθνικής. Το φθινόπωρο, η αρχηγός της 'γαλανόλευκης' φέρεται να έκανε συνάντηση με τον ομοσπονδιακό τεχνικό, ωστόσο το σημαντικό ραντεβού μάλλον έγινε με τον πρόεδρο της ΚΟΕ, Δημήτρη Διαθεσόπουλο, ο οποίος προφανώς στη συγκυρία που βρίσκεται η Εθνική, δεν θα γινόταν παρά να παραμείνει αμετάπειστος.

Η ανακοίνωσή της, λοιπόν, είναι ξεκάθαρη και δεν αφήνει υπονοούμενα. Όταν μιλάει για την τεχνική ηγεσία, αναφέρεται σε όλη την ομάδα του πάγκου και, πιθανότατα, δεν αρκεί ένα πρόσωπο. Το σίγουρο είναι ότι η Ασημάκη, μέχρι το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Βουδαπέστης (12-26 Ιανουαρίου 2020), δεν θα επιστρέψει. Από εκεί και ύστερα, η ΚΟΕ, αναλόγως την πορεία της ομάδας, θα αποφασίσει αν χρειάζεται την από το 2012 αρχηγό της στο ρόστερ, στο προολυμπιακό που θα γίνει από τις 15 έως τις 22 Μαρτίου.

Κι αν εκείνη, ήρεμη πια, μπορεί να αποφασίσει ότι, ανεξαρτήτως συνθηκών, αξίζει να παίξει στο προολυμπιακό τουρνουά που ενδέχεται να οδηγήσει στους δεύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες της καριέρας της (παιδούλα ήταν στο Πεκίνο το 2008), αυτό θα ήταν μία ευχάριστη έκπληξη. Αν όχι, και σε περίπτωση που η κατάσταση μείνει ως έχει, τότε αυτό θα είναι ακόμα ένα πικρό τέλος ενός μεγάλου Έλληνα αθλητή, που αλλιώς το ονειρευόταν και αλλιώς (εντελώς άδοξα) αυτό έγινε. Στην περίπτωσή της, ο χρόνος είναι παροντικός, που σημαίνει ότι υπάρχει πάντα περιθώριο να αλλάξει. Αλλά ας μην μπερδεύεται κάποιος: η ανακοίνωση δεν είναι δόλωμα ούτε πείσμα. Είναι ακριβής. Απλώς, το ευκταίο είναι να επιδεικνύεται η υποχώρηση που κάνει τον άνθρωπο ένα είδος εξελικτικό. Η Ασημάκη αρκεί να ρωτήσει βετεράνους, όπως τη γενιά του 2004 που είχε μιλήσει στο Contra.gr, τι θα θυσίαζαν για να παίξουν στην Εθνική ομάδα, αν έχουν μετανιώσει όταν μια φορά κι έναν καιρό την άφησαν και ίσως φτάσει πιο κοντά σε αυτήν. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες, άλλωστε, είναι το απόλυτο όνειρο. Κι αυτό που αξίζει να αλλάξεις τον εαυτό σου, προκειμένου απλώς και μόνο να διεκδικήσεις τη συμμετοχή σου.