Το ατελείωτο ντόμινο σε όλες τις διοργανώσεις

Δεν γινόταν αλλιώς. Με την πανδημία του κορονοϊού να καλπάζει σε ολόκληρο τον πλανήτη, θα ‘ταν σχεδόν αδύνατο να δούμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην προγραμματισμένη διεξαγωγή τους στο Τόκιο (24 Ιουλίου-9 Αυγούστου). Η ΔΟΕ μπορεί να αμφιταλαντεύτηκε, στο τέλος όμως πήρε την απόφαση που όλοι περίμεναν. Αποφάσισε να μεταθέσει τους Αγώνες έναν χρόνο μετά, δηλαδή το καλοκαίρι του 2021 (δεν έχει διευκρινιστεί ακόμη αν θα γίνουν στις ίδιες ημερομηνίες). Προφανώς, δεν είναι μια απόφαση, χωρίς συνέπειες.

Σύμφωνα με το Business Insider, η ζημιά από τη μετάθεση των Αγώνων για το 2021 έχει δημιουργήσει έναν εφιάλτη 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η σούμα αφορά τις συμφωνίες που έχουν γίνει για τα τηλεοπτικά δικαιώματα, τους σπόνσορες αλλά και την αντοχή της γιαπωνέζικης οικονομίας. Θα πρέπει όλα όσα ήταν να γίνουν φέτος, να μεταφερθούν για του χρόνου, χωρίς να χαθούν χρήματα. Λίγο έως πολύ δύσκολο…

Τα θέματα που θα πρέπει να λύσει η ΔΟΕ μαζί με τους Ιάπωνες διοργανωτές δεν είναι και λίγα. Από τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις μέχρι το χωριό των αθλητών, τα ξενοδοχεία που θα φιλοξενήσουν αθλητές κι επισήμους, που όλα μαζί δημιουργούν έναν πρωτόγνωρο πανικό σε δύο άξονες: την ακύρωση των φετινών πλάνων (σε κάθε επίπεδο, διοικητικό και οικονομικό) και την εφαρμογή καινούργιων μόλις έναν χρόνο αργότερα.

Όμως, η μετακύλιση των Αγώνων έναν χρόνο μετά σημαίνει και συμπίεση άλλων διοργανώσεων. Μεγάλων σε αίγλη και σημασία. Κάποιες θα μετατεθούν (επίσης έναν χρόνο μετά), κάποιες όμως μπορεί και να… ακυρωθούν. Κάτι τέτοιο είχαμε γράψει στο Contra.gr από την περασμένη εβδομάδα. Δεν είναι εύκολο να γίνουν όλα μαζί. Το αθλητικό καλεντάρι πρέπει να τροποποιηθεί, είτε έτσι είτε αλλιώς..

Δύο παγκόσμια πρωταθλήματα

Η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων το 2021 ουσιαστικά υποχρεώνει τόσο την IAAF (η ομοσπονδία κλασικού αθλητισμού, η οποία από τον Νοέμβριο έχει μετονομαστεί σε World Athletics) όσο και τη FINA (η ομοσπονδία υγρού στίβου) να σκεφτούν την αλλαγή ημερομηνιών στις διοργανώσεις που είναι προγραμματισμένες για του χρόνου. Μιλάμε για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανοιχτού Στίβου και το αντίστοιχο του Υγρού Στίβου. Τα δυο κορυφαία σπορ δηλαδή (ανά εβδομάδα) στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Το Παγκόσμιο στίβου είναι προγραμματισμένο για το διάστημα 6-15/8 στο Γιουτζίν των ΗΠΑ. Ήδη η IAAF σκέφτεται την μετάθεσή του για έναν χρόνο αργότερα, αφού εκτός των άλλων, οι Αμερικανοί για τη συγκρότηση της ολυμπιακής ομάδας έχουν τα περίφημα τράιαλς. Η επιβεβαίωση ήρθε και με ένα tweet από τον ΣΕΓΑΣ:

Αλλά κι η παγκόσμια ομοσπονδία υγρού στίβου σκέφτεται το ίδιο για το δικό της Παγκόσμιο, που εκτός των άλλων είναι προγραμματισμένο να φιλοξενηθεί στην… Ιαπωνία (Φουκουόκα, από 16/7 μέχρι 1/8). Στην ανακοίνωση που εκδόθηκε έπειτα από την απόφαση της ΔΟΕ, η FINA τόνισε τα εξής: “Θα συνεργαστούμε στενά με την οργανωτική επιτροπή του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, προκειμένου να υπάρξει ευελιξία, γύρω από τις ημερομηνίες της διοργάνωσης”. Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Υγρού Στίβου περιλαμβάνει κολύμβηση, πόλο, καταδύσεις, καλλιτεχνική κολύμβηση και ανοιχτή θάλασσα.

Όπως και το Παγκόσμιο του Στίβου, έτσι και αυτό του Υγρού Στίβου, το πιθανότερο είναι να διεξαχθούν το 2022.

Μπάσκετ και βόλεϊ

Εν τω μεταξύ, σε πολλά ομαδικά σπορ, όπως το μπάσκετ και το βόλεϊ, έχουν προγραμματιστεί Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (και αντίστοιχα σε άλλες ηπείρους). Θεωρητικά (και τεχνικά) είναι αδύνατο να γίνουν οι διοργανώσεις (οι εθνικές ομάδες δεν μπορούν να απασχολούν τους παίκτες για 3 μήνες), άρα θα πρέπει να ληφθούν αποφάσεις οι οποίες ενδεχομένως να έρθουν σε σύγκρουση με προηγούμενες. Όταν δεν υπήρχε… κορονοϊός. Ας πούμε ότι το Ευρωμπάσκετ πάει (όπως και άλλες διοργανώσεις) για το 2022. Θεωρητικά, δεν υπάρχει πρόβλημα καθώς σε δυο χρόνια δεν υπάρχει προγραμματισμένο κάτι από τη FIBA. Αυτό, όμως, ήταν και το αποτέλεσμα της ‘αναπροσαρμογής’ του χρονοδιαγράμματος. Να υπάρχει ένα καλοκαίρι χωρίς εθνικές ομάδες (θα ήταν αυτό του 2022).

Φυσικά, κάθε ακύρωση ή μετάθεση διοργάνωσης είναι ένα τεράστιο θέμα, που αφορά πλέον την εκάστοτε ομοσπονδία και τις χώρες που έχουν αναλάβει να φιλοξενήσουν τους αγώνες.

Η ελπίδα είναι ίδια

Από την άλλη, η μάχη με τον κορονοϊό βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή της. Και όλοι ξέρουν ότι ο κόσμος, αμέσως μετά τη νίκη, θα είναι… διαφορετικός. Απ’ αυτό δεν μπορεί να ξεφύγει ο αθλητισμός.

Η Άλισον Φίλιξ με τη θαυμάστριά της στο Λονδίνο και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στίβου το 2017, μετά το χρυσό μετάλλιο στα 4Χ400μ. AP Photos/Kirsty Wigglesworth

Την ελπίδα και το μήνυμα στέλνουν οι ίδιοι οι αθλητές κι οι αθλήτριες. Αυτοί που σε 4 μήνες θα πήγαιναν στο Τόκιο, για να κυνηγήσουν τα όνειρα της ζωής τους. Η Αλίσον Φίλιξ, η Αμερικανίδα σπρίντερ που έχει κερδίσει 6 χρυσά και 3 αργυρά μετάλλια στις τελευταίες 4 διοργανώσεις των Ολυμπιακών Αγώνων (πρώτο μετάλλιο το αργυρό στα 200μ της Αθήνας το 2004, όταν ήταν μόλις 18 ετών), περίμενε πώς και πώς το Τόκιο. Να πάρει μέρος για 5η φορά στη μεγάλη γιορτή και να γράψει ιστορία. Δεν θα της είναι εύκολο να περιμένει έναν χρόνο, καθώς το 2021 θα είναι 35 ετών.

Αυτό όμως δεν την πτοεί. Οι δηλώσεις της στο Time ήταν χαρακτηριστικές για το πώς σκέφτονται οι αθλητές και οι αθλήτριες αυτού του επιπέδου: “Πολλές φορές με ρωτάνε τι είναι αυτό που με κρατάει στην αγωνιστική δράση και μου δίνει κίνητρο να συνεχίσω. Όχι, δεν είναι ούτε τα χρυσά μετάλλια ούτε τα παγκόσμια ρεκόρ. Εδώ και 6.055 ημέρες (σ.σ εννοεί τα τελευταία 16,5 χρόνια, που βρίσκεται στην ελίτ) ξυπνάω, θέλοντας να στείλω ένα μήνυμα ελπίδας. Ότι μπορείς να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου, να ξεπεράσεις την πιο μεγάλη απογοήτευση, να παλέψεις με ακεραιότητα, υπερπηδώντας όλα τα εμπόδια, όποια κι αν είναι αυτά. Και σήμερα, όμως, δεν αισθάνομαι διαφορετικά. Είμαι 34 ετών και σας στέλνω ένα ίδιο μήνυμα ελπίδας. Τα πράγματα, αυτήν τη στιγμή, είναι αβέβαια, αντιμετωπίζουμε τεράστιες προκλήσεις και πιθανότατα μεγάλες απώλειες. Η παγκόσμια κοινότητα, ωστόσο, οφείλει να ξυπνήσει αύριο το πρωί και να βρει έναν τρόπο για να εκπληρώσουμε τα πιο τολμηρά όνειρά μας. Δεν γίνεται αλλιώς…”