The Takeover: Ο Λόπεζ αποδόμησε τον Λοματσένκο

Unanimous. Η αντήχηση αυτής της λέξης στα αυτιά ενός εκ των δύο πυγμάχων -με κοινό προμότερ, τον αυτονόητα πολυμήχανο Μπομπ Άρουμ- που εμφανίστηκαν τα ξημερώματα της Κυριακής 18 Οκτωβρίου για να αναμετρηθούν στο 'MGM Grand', τον μόνο πολυχώρο που η αίσθηση που σου αφήνει είναι κατάτι διαφορετική όταν πρόκειται για πυγμαχία, πρέπει να ήταν διεγερτική.

Ο τίτλος όλων των κατηγοριών για τον Βασίλ Λοματσένκο έμοιαζε με το καθαρτήριο πάσης αμαρτίας, όχι πως είχε υποπέσει σε πολλές ο Ουκρανός μάστορας. Αλλά να, από την αναμέτρηση με τον Λιουκ Κάμπελ, επίσης 'χρυσό' ολυμπιονίκη, μόνο το 2012 στο Λονδίνο, είχαν περάσει 14 μήνες. Η διάνοια από τον Μπίλγκαρατ-Ντνιστρόφσκι ήταν τότε στα 30, τώρα βρίσκεται για τα καλά στα 32. Σε αυτήν την ηλικία, η σκουριά μπορεί να γίνει εκατόμβη.

Για τον Τεοφίμο Λόπεζ ήταν το απώτατο σημείο δόξας, μια ευκαιρία να φωνάξει στον κόσμο ότι η νέα γενιά είναι εδώ και πρόκειται να πάρει την κατηγορία των ελαφρών βαρών στα χέρια της, με εκείνον για κορωνίδα. Έρχονται από πίσω ο Ντέβιν Χέινι (24-0-0), ο Ράιαν Γκαρσία (20-0-0), ο Εμάνιουελ Ταγκόε (31-1-0), όλοι κάτω των 23. Ο Αμερικανός, που αυτοαποκαλείται 'The Takeover', είναι γεννημένος στις 30 Ιουλίου 1997. Το παρατσούκλι είναι εφικτό να μεταφραστεί ως 'εκείνος που αναλαμβάνει'.

Κι αυτό έκανε.

Ο Λόπεζ 'καθάρισε' τους πρώτους 6 γύρους, στους οποίους ο Λοματσένκο έμοιαζε με πόρτα που τρίζει. Ήταν φανερό ότι η αντικειμενικά αναπόφευκτη καθυστέρηση μίας αναμέτρησης η οποία ήταν προγραμματισμένη για την άνοιξη του 2020, χωρίς να έχει οριστικοποιηθεί ημερομηνία, βόλευε τον νεότερο πυγμάχο. Αλλά πάλι, όταν ο Λοματσένκο μπαίνει στο ρινγκ, ο αντίπαλος πρέπει να νικήσει και την αύρα του.

Αυτοί οι 6 γύροι ήταν η βάση στην οποία στερέωσε ο Λόπεζ την κολόνα του θριάμβου του. Ο Λοματσένκο ήξερε, ύστερα από 18 αγωνιστικά λεπτά, ότι χρειαζόταν νοκ άουτ ή 3 νοκ ντάουν για να τον ρίξει. Αλλά πρώτα έπρεπε να τον βρει. Ο Αμερικανός δεν τον άφησε ποτέ να βρει ρυθμό. Ήταν η τακτική που είχε επιλέξει ο σπουδαίος Έντι Φατς για να αντιμετωπίσουν οι δύο πυγμάχοι του, ο Τζο Φρέιζερ και ο Κένι Νόρτον, τον Μοχάμεντ Αλί. Χτύπημα την ώρα του χτυπήματος, counter punch ακριβώς τη στιγμή που ο αντίπαλος πάει να βαρέσει.

Το μοτίβο δεν λειτούργησε σε κάθε περίπτωση, αλλά έκανε τη δουλειά ώστε ο Λόπεζ να απομακρυνθεί στα σημεία. Έπειτα από τον 8ο γύρο, ο Λοματσένκο εξαπέλυσε μία αντεπίθεση, κερδίζοντας καθαρά τα σημεία μέχρι τον 11ο, με τη διαφωνία ενός κριτή, όμως ήταν αργά. Συν ότι στον 12ο, όταν όλοι περίμεναν την τελική επίθεση και την εξάντληση των πιθανοτήτων για ένα νοκ άουτ, ο νεαρός πυγμάχος μπήκε στο ρινγκ με γνώμονα ότι έπρεπε να πάρει τον γύρο για να εξασφαλίσει τη νίκη, ώστε να μην αφήσει αμφιβολία και το εκμεταλλευτούν οι κριτές.

Ο Λοματσένκο βρήκε 3 περιπτώσεις τον αντίπαλό του ακάλυπτο, ώστε να προβεί σε συνδυασμούς χτυπημάτων και να δώσει την αίσθηση ότι μπορούσε να ανατρέψει την εις βάρος του κατάσταση, αλλά η αλήθεια είναι ότι στο πρώτο μισό έδειχνε ότι δεν είχε τον τρόπο να βρει τα χτυπήματα που χρειαζόταν. Στο τέλος, η διαφορά στις γροθιές που επιχειρήθηκαν (183-141), ήταν κολακευτική για έναν πυγμάχο που θεωρείται από τους κορυφαίους 'p4p', ήτοι pound for pound, των σύγχρονων καιρών, δηλαδή για κάποιον που, ξεκινώντας από την κατηγορία φτερού, είναι παγκόσμιος πρωταθλητής σε 3 κατηγορίες.

Η πλάκα είναι ότι, παρά το γεγονός πως η αναμέτρηση πραγματοποιήθηκε σε βάθος διετίας, ο Λόπεζ είχε τη φιλοδοξία να αντιμετωπίσει τον Λοματσένκο εδώ και πάνω από 4 χρόνια. Θα μπορούσες να τον έχεις πετύχει, με τη φάτσα του αλητάκου που μοιάζει να είναι σκαλιστή από τις σοβαρές αταξίες (κάτι που, όπως έγραψε η Νίκη Μπάκουλη, ισχύει μέχρι κεραίας), να κάνει δηλώσεις σε κανάλια ρεκτών της πυγμαχίας στο YouTube και να επιζητά τον αγώνα με τον Λοματσένκο, ο οποίος, παρά την ήττα του μόλις στη δεύτερη αναμέτρηση με τον Ορλάντο Σαλίδο, ήταν ένας άρρητος αριθμός για όλους τους υπόλοιπους πυγμάχους. Θα μπορούσες ακόμα και να σκεφτείς ότι ήταν ένα ανόητο παιδάκι, με ευσεβή πόθο και φρούδες ελπίδες και δεν θα άντεχε 5 γύρους στο ρινγκ απέναντι σε έναν πυγμάχο που ανάγκαζε επί σειρά αντιπάλους όπως ο Νίκλας Γουόλτερς, ο Τζέισον Σόσα, ο Μιγκέλ Μαριάγκα και ο Γκιγέρμο Ρίγκοντο να εγκαταλείπουν την αναμέτρηση καθήμενοι στο σκαμνί τους και μην έχοντας οποιαδήποτε διάθεση να βγουν στο κορτ.

Ακόμα, θα φανταζόσουν τη στιγμή που έπειτα από ένα ανηλεές γρονθοκόπημα, ο Λοματσένο θα δήλωνε "σας είπα, πρέπει να με λένε Νο-μας-τσένκο", μια σαφή αναφορά στο ισπανικό "no más", που σημαίνει "όχι άλλο" και που η πιο διάσημη εκδοχή του είναι εκείνη του Ρομπέρτο Ντουράν στην αναμέτρηση με τον Σούγκαρ Ρέι Λέοναρντ στις 25 Νοεμβρίου 1980. Κι αφού θα είχες ευθυμήσει από την απείθεια του πιτσιρικά, έπειτα από 4 χρόνια θα στεκόσουν ζητώντας συγγνώμη σε κάποιον που είχε μπολιαστεί με την ιδέα να πετύχει κάτι που ούτε περίπτωση έδινες ότι θα γινόταν.

Κι αυτή η συγγνώμη θα αφορούσε στον undisputed, τον ομόφωνο και τον αδιαμφισβήτητο παγκόσμιο πρωταθλητή στην κατηγορία των ελαφρών βαρών. Τον τύπο που με μεγάλη διαφορά στα σημεία (116-112, 119-109, 117-113) νίκησε, με μετάδοση από ελεύθερο κανάλι, το CBS, με ομόφωνη απόφαση τον 'νονό' της κατηγορίας, υπερκερνώντας τον τακτικά κυρίως και όχι σε ένα σκηνικό σκυλοκαβγά, για να γίνει εκείνος το αφεντικό. Σαν τον πιτσιρικά με την τραγιάσκα του Φράνσις Φορντ Κόπολα, που σκοτώνει τον εκφοβιστικό νταβατζή της περιοχής και γίνεται εκείνος που του χρωστάνε χάρη. Σε αυτήν την περίπτωση, η 'χάρη' είναι ότι ο Λόπεζ το είπε και το έκανε: "Είναι η ώρα η νέα γενιά να ανέλθει και εγώ να ηγηθώ της πορείας". Αυτό.