Στο UFC οι αθλητές είναι ‘σκλάβοι’ του Ντέινα Ουάιτ

Ο Στίπε Μίοτσιτς είναι ‘ο βασιλιάς του οκτάγωνου’. Είναι και o τύπος που θέλει να αντιμετωπίσει ο Τάισον Φιούρι, για το ντεμπούτο του στο UFC. Όπως είπε τα συμφώνησε όλα με τον Κόνορ ΜακΓκρέγκορ (θα σου εξηγήσω σε λίγο επ’ αυτού) και διάλεξε για πρώτο αντίπαλο τον Κροάτη. Ο Ντέινα Ουάιτ είναι αυτός που θα αποφασίσει για τη συνέχεια. Έως τότε, έχω να διηγηθώ μια ιστορία.

Για αρχή, ο Μίοτσιτς είναι γιος της Κάθι και του Μπόγιαν, οι οποίο εγκατέλειψαν την Κροατία για να ζήσουν στο Oχάιο, του Κλίβελαντ. Οι γονείς του χώρισαν, εκείνος έμεινε με τη μητέρα του και τους παππούδες του και στο σχολείο έκανε όλα τα σπορ -συμπεριλαμβανομένης της πάλης και εξαιρουμένου του μπάσκετ, μολονότι ζούσε στη ‘γη’ της καλαθοσφαίρισης και ήταν ψηλός. Αυτή του έδωσε υποτροφία για το Cleveland State University, όπου σπούδασε μάρκετινγκ και επικοινωνία.

Έπαιζε και μπέιζμπολ, για χάρη του οποίου πήγε σε άλλο πανεπιστήμιο (Trevecca Nazarene, στο Νάσβιλ), ώστε να γίνει μέλος ενός εκ των καλύτερων προγραμμάτων του σπορ. Πρόταση δεν ήλθε από κάποια ομάδα “δεν ήθελα να κάθομαι πίσω από ένα γραφείο και ακολούθησα κάτι φίλους που πήγαν στην πυροσβεστική, γιατί ήθελα να βοηθώ τον κόσμο”. Παράλληλα, δούλευε σε ένα γυμναστήριο και παρακολουθούσε μαθήματα νοσηλευτικής. Σε μια από τις βάρδιες στο γυμναστήριο, τον είδε ένας πρώην μαχητής του UFC, ο Νταν Μπόμπις. “Ήξερε ότι έχω κάνει πάλι και ζήτησε τη βοήθεια μου”. Το deal έκλεισε, αφότου έκανε ένα χρόνο πυγμαχία ο Στίπε “και έδωσε 200 αγώνες’. Από εκεί πέρασε στο ΜΜΑ και έξι αγώνες μετά, τον υπέγραψε το UFC.

Το ρεκόρ του, σε 22 αγώνες, είναι 19 νίκες και 3 ήττες. Τα χρήματα που ‘χει βγάλει από αυτήν τη δουλειά, φτάνουν στα 3.312.000 δολάρια. Και λέω ‘αυτή τη δουλειά’, γιατί κάνει κι άλλη: είναι νοσηλευτής στην πυροσβεστική. Ο καλύτερος αθλητής του ΜΜΑ, το 2016 και καλύτερος ακόμα, στην κατηγορία του (heavyweight), δεν δουλεύει γιατί βαριέται να κάθεται, αλλά επειδή χρειάζεται να κάνει κάτι, μετά το τέλος της καριέρας του. Άσε που έτσι μπορεί να πληρώσει την ιατροφαρμακευτική κάλυψη.

Κάθε μαχητής παίρνει 50.000 δολάρια το χρόνο, ως ασφάλεια. Το UFC -όπως και οι περισσότερες διοργανώτριες αρχές events μαχητικών σπορ- παίρνει από αυτό το ποσό χρήματα, για να καλύψει τα ιατρικά έξοδα που προκύπτουν, μετά το τέλος του αγώνα. Πάντα προκύπτει κάτι, από αμυχές έως κατάγματα (πχ ζυγωματικού). Eπειδή το ποσό είναι συγκεκριμένο, ακόμα και αν προκύψει θέμα στον ιατρικό έλεγχο που γίνεται μετά το ματς, ο αθλητής μπορεί να πει ότι δεν πάει στο νοσοκομείο -για να μην πληρώσει. Προηγήθηκαν πολλοί, που χρωστούν ακόμα. Ακολούθησε η πολιτική να καλύπτονται -από το UFC- όλα τα ιατρικά έξοδα, για τραύματα που προκύπτουν σε αγώνες ή προπονήσεις εν όψει αγώνων.

Πριν μπουν οι μαχητές στο οκτάγωνο, υπογράφουν το Liability Waiver. Μεταξύ άλλων γράφει πως ‘ο μαχητής αναγνωρίζει πως οι mixed martial arts είναι επικίνδυνο σπορ και μπορεί να ‘χει ως συνέπεια τραυματισμό ή θάνατο. Ο μαχητής απαλλάσσει την -τάδε- εταιρία από κάθε ευθύνη ή υποχρέωση, για τραυματισμούς που μπορεί να προκύψουν κατά τη διάρκεια της μάχης”.

Το Ultimate Fighting Championship είναι μονοπώλιο άλλων καιρών, που αποφασίζει για το πότε θα παίξει ποιος, εναντίον ποιου και πού, όπως και το τι θα φορέσει ο καθένας, ενώ απαγορεύεται η συμμετοχή σε άλλα promotions.

Ο Ντέινα Ουάιτ είναι ο άνθρωπος που αγόρασε το UFC για 2.000.000 δολάρια και το εξέλιξε σε επιχείρηση αξίας 4.000.000.000 δολαρίων. Η τελευταία συμφωνία με το ESPN, για τα αποκλειστικά pay-per-view αναμένεται να αυξήσει ακόμα περισσότερο τα έσοδα. Στο μεσοδιάστημα απέκτησε και κάποιες συνήθειες που αρνείται να κόψει. Για παράδειγμα, αποφασίζει για τα ζευγάρια των αγώνων και πληρώνει όσα γουστάρει στους αθλητές -που του φέρνουν τα έσοδα. Όποιος διαφωνεί, ακούει το ‘αν δεν είσαι μεγάλος στο pay-per-view σταρ, σκάσε και παίξε”. Αυτό το είπε τελευταία φορά, δημοσίως το Μάρτιο του 2017, όταν είχαν μαζευτεί πολλοί οι αθλητές που ‘χαν φορέσει ζώνες και μετά του ζήτησαν να δώσουν ‘money fights’. Τους απάντησε ‘δεν είναι τόσο εύκολο’. Πρόσθεσε το εξής:

“Εχω κουραστεί να ακούω τον όρο ‘money fight’. Μου λένε ‘θέλουμε αυτούς τους αγώνες. Δηλαδή τι; Θα πας να παίξεις με τον ΜακΓκρέγκορ; Ο Κόνορ είναι ο άρχοντας των money fights. Φέρνει κόσμο, pay-per-view. Τα πάντα. Εσύ τα φέρνεις; Όχι. Ε αν δεν είσαι σαν και αυτόν, σκάσε. Θα βγάλεις όσα βγάλεις και αν είσαι καλός πρωταθλητής, ο αγώνας σου θα ‘πουλήσει’ και θα ‘χεις pay-per-view, θα γίνεις μέρος αυτής της διαδικασίας. Αν δεν γίνεις, σκάσε”.

Παρεμπιπτόντως, ο ΜακΓκρέγκορ θέλει μετοχές πια, στο UFC, αλλιώς δεν έχει άλλα χατίρια. Προφανώς και πολλοί έχουν σκεφτεί το ενδεχόμενο να δημιουργήσουν ένα σωματείο και να διεκδικούν μέσω αυτού τα δικαιώματα τους. Για παράδειγμα, στο ΝΒΑ βάσει της σύμβασης που ‘χει υπογραφεί μεταξύ του ΝΒΑ και του ΝΒΡΑ (σωματείο παικτών), οι αθλητές παίρνουν το 51% των συνολικών εσόδων. Ο Oυάιτ δίνει το 17% από τα έσοδα κάθε αγώνα, στους πρωταγωνιστές. Tα τηλεοπτικά. Όχι των εισιτηρίων. Από αυτά δεν δίνει σεντ.

Το ΜΜΑ Μanifesto είχε γράψει το 2013 πως την προηγούμενη χρονιά το 15% των αθλητών που πήραν μέρος σε αγώνες, ‘έβγαλαν’ κάτω των 10.000 δολαρίων. Λίγο πάνω από το 50% κέρδισε από 10.000 έως 99.000 δολάρια -για όλο το χρόνο. Μεικτά. Χωρίς να αφαιρεθούν οι μισθοί του τιμ, το μίσθωμα γυμναστηρίου, τα χρήματα για αγορά εξοπλισμού, τα ιατρικά έξοδα , έξοδα μετακίνησης, φόροι κλπ. Υπάρχει και το 5% των εκατομμυριούχων, με τον Ουάιτ να είναι εξαιρετικά δοτικός, στα μεγάλα ταλέντα -τους παίρνει ακριβά δώρα, για να τους έχει από κοντά.

Κράτα πως αθλητής που συμφωνεί να πάρει 70.000 δολάρια για μια νίκη, μένει με τα 20.000.

Παίρνει το μεγαλύτερο ποσοστό προσωπικών χορηγιών και δεν αναγνωρίζει ευθύνη μετά την απομάκρυνση από το οκτάγωνο

Ο Ουάιτ έχει σταματήσει όλες τις προσπάθειες… για επανάσταση των αθλητών και έχει δηλώσει ‘δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει ποτέ σωματείο‘. Αυτό το λέει διότι για να γίνει ένα σωματείο, χρειάζονται οι ψήφοι του 30% των εργαζομένων. Γίνονται εκλογές και εκεί χρειάζεται η πλειοψηφία. Με δημοκρατικές (νοτ) μεθόδους ο Ουάιτ μπορεί να αποβάλει τους πάντες. Για κάθε έναν, περιμένουν 100 στην ουρά.   Το αυτό ισχύει για κάθε ‘όχι’ σε πρόταση χορηγού, για ψίχουλα, με τον Ουάιτ να ελέγχει και αυτήν τη διαδικασία, λαμβάνοντας ένα αξιοσέβαστο ποσοστό από το όποιο deal. Δηλαδή, σε συμφωνία για 150.000 δολάρια, παίρνει τα 100.000 δολάρια. Προφανώς και όχι για το αποταμιευτικό ταμείο -δεν υπάρχει τέτοιο και δεν δίνονται συντάξεις (φευ). Όπως και δεν δίνει μπόνους υπογραφής.

To Δεκέμβρη του 2014 αρκετοί μαχητές κατέθεσαν μήνυση εναντίον του UFC, εξηγώντας πως καταπατά τους αντιμονοπωλιακούς κανόνες και ελέγχει τις καριέρες και τα κέρδη των αθλητών. Τότε δεν ήταν ακόμα ιδιοκτήτης ο Ουάιτ. Είναι τώρα που η απόφαση δεν έχει βγει, με τα έγγραφα που ‘χουν συγκεντρώσει οι αρχές να ‘χουν ξεπεράσει τα 100.000, με το The Ringer να ‘χει γράψει πως το UFC το τραβά όσο μπορεί, πληρώνοντας και λομπίστες. Κάπου εδώ κοντά θα αποφασίσει το δικαστήριο αν θα δεχθεί την ισχύ της ομαδικής αγωγής -και θα εμφανιστούν και άλλοι διεκδικητές- ή θα απορριφθεί. Μετά θα πρέπει να προκύψει και νόμος.