Στη Suzuka είχαν ‘κλέψει’ τον τίτλο από τον Senna

Η Suzuka βγάζει (συνήθως) νέο πρωταθλητή στη Formula 1. Διότι έρχεται σ’ ένα χρονικό σημείο που το τοπίο έχει ξεδιαλύνει. Εφέτος δεν θα συμβεί, καθώς θα μεσολαβούν άλλα τέσσερα grand prix μέχρι την τελευταία καρό σημαία στο Abu Dhabi και η βαθμολογική διαφορά Hamilton – Vettel θα είναι -μαθηματικώς- αναστρέψιμη όποια κι αν είναι η εξέλιξη την Κυριακή.

Μεγαλώσαμε πάντως με την ιδέα πως στην Ιαπωνία (ή ενίοτε στη Βραζιλία) θα στεφθεί ο νέος βασιλιάς της F1 κι αυτό δεν αλλάζει.

Όπως με τον πιο απρόσμενο, επεισοδιακό και παρασκηνιακό τρόπο συνέβη τον Οκτώβριο του 1989!

Από εκείνη την Κυριακή (22/10) συμπληρώνονται 29 χρόνια και με αφορμή την επικείμενη μάχη του Βρετανού της Mercedes με τον Γερμανό της Ferrari στην πίστα της Χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου ας θυμηθούμε πώς κύλησαν τότε τα πράγματα. Συμφωνώντας (εκβιαστικά) ότι συντελέστηκε η πιο τρανταχτή παρεμβολή στα πράγματα.

Δυο ξένοι στην ίδια ομάδα

Ήταν το 15ο και προτελευταίο grand prix μιας χρονιάς στη διάρκεια της οποίας η McLaren Honda κυριαρχούσε χάρη στο δίδυμο των Senna – Prost

Ουδέποτε όμως ο Βραζιλιάνος και ο Γάλλος, ισχυρές προσωπικότητες αμφότεροι, έβαλαν νερό στο κρασί τους, δεν αποδέχθηκε ο ένας τον άλλον και το κλίμα εντός της βρετανικής ομάδας ήταν ψυχροπολεμικό. Κάτι από Αμερικανοί-Σοβιετικοί είχε το όλο σκηνικό. Ο Ron Dennis προσπαθούσε για μήνες ολόκληρους να κρατήσει τις (λεπτές) ισορροπίες, να λειτουργήσει ειρηνευτικά. Οι δυο τους ωστόσο δεν συμβιβάζονταν.

Ο Senna ήταν ο κάτοχος του τίτλου, του πρώτου της καριέρας του, και δεν σκόπευε να παραδώσει τα σκήπτρα δίχως μάχη, παρά τις πέντε εγκαταλείψεις μέσα στη σεζόν. Ο Προστ ήταν πιο σταθερός έχοντας τερματίσει στους 13/14 αγώνες με πέντε νίκες και 11 παρουσίες στο βάθρο. Εξ ου και στη Suzuka πήγε με διαφορά 16 βαθμών (76-60) και ξεκάθαρο πλεονέκτημα, δεδομένου ότι ακολουθούσε ο αγώνας στην Αυστραλία. Μοιραία η πίεση ήταν στον τότε 29χρονο Βραζιλιάνο, ο οποίος ήθελε τουλάχιστον το 2/2 για να μην πέσει από το θρόνο του!

O Senna είχε την pole

Ο καλύτερος χρόνος στις κατατακτήριες δοκιμές και η pole position τού επέτρεπαν να έχει αυτός τον έλεγχο της κατάστασης. Η ανατροπή των δεδομένων στην εκκίνηση έφερε τον Prost μπροστά και τον Senna, που ήταν στο ακάθαρτο κομμάτι, να παλεύει να κρατήσει τη δεύτερη θέση από τον Gerhard Berger. Ο Γάλλος, με υψηλότερη τελική στις ευθείες, είχε ανοικτό δρόμο μπροστά του και μετά το πολύ αργό pit stop του Senna άνοιξε τη μεταξύ τους απόσταση στα +10 δεύτερα.

Η διαφορά ήταν σημαντική, αλλ’ όχι απαγορευτική για τον Βραζιλιάνο. Ο πρωταθλητής, με επιθετικό στιλ, άρχισε να πλησιάζει. Τόσο που στο 40ο γύρο βρέθηκε πίσω από τον ομόσταυλό του ψάχνοντας έκτοτε την κατάλληλη συγκυρία για να προσπεράσει. Ποτέ δεν είχε φοβηθεί να ρισκάρει στην καριέρα του και ο Prost το ήξερε καλά, προσπαθώντας ν’ αντέξει στην πίεση. Οι καθρέπτες του γέμιζαν σε κάθε στροφή, έμπειρος γαρ γνώριζε ότι ήταν ένας τομέας που υστερούσε σε σχέση με το μεγάλο αντίπαλό του.

Επίθεση και…

Ο αγώνας ήταν 53ων γύρων και ο 46ος αποδείχθηκε ο πιο κομβικός όλων. Στο αργό σικέιν, στο οποίο όμως οι πιλότοι έμπαιναν με πολλά χιλιόμετρα και έπρεπε να κατεβάσουν γρήγορα (τότε τα κιβώτια δεν ήταν αυτόματα), ο Senna δεν λογάριασε ρίσκο, δεν δείλιασε και… βούτηξε. Μπήκε από δεξιά και διεκδίκησε τη θέση. Ο Prost, που είχε χάσει χρόνο στο φρενάρισμα, όφειλε ν’ αντιδράσει. Έστριψε (μάλλον νωρίτερα) το τιμόνι και τα δύο μονοθέσια συγκρούστηκαν! Οι δυο McLaren είχαν (θεωρητικά) τεθεί εκτός μάχης.

Θα δήλωνε αργότερα ο Γάλλος για την αμφιλεγόμενη κίνησή του πως ” παρόλο που κάποιοι θεωρούν πως το έκανα επίτηδες, εγώ απλώς έκλεισα την πόρτα. Επιχείρησε κάτι που δεν γινόταν να συμβεί. Εγώ δεν μπορούσα να υπολογίσω την απόσταση, αλλά ταυτόχρονα δεν θα τον άφηνα να προσπεράσει, δεν θα του έδινα ούτε ένα κενό“.

Ήξερε, εκείνη τη στιγμή, πως η εξέλιξη τον ευνοούσε αφάνταστα, αφού έπαιρνε τον τίτλο, λύθηκε από τις ζώνες και βγήκε από το όχημα. Ο Senna ούτε που σκέφτηκε ανάλογα. Απαίτησε (με νοήματα) από τους ανθρώπους της πίστας να τον σπρώξουν και με σπασμένη αεροτομή επέστρεψε στην πίστα. Μέσα από το βοηθητικό διάδρομο βέβαια (και αυτό κρατήστε το), αλλά κατάφερε να φτάσει στα pits και ν’ αλλάξει την μπροστινή πτέρυγα που κρεμόταν με στόχο να τελειώσει τον αγώνα.

Τον ευνόησε το γεγονός ότι μετά το ατύχημα προκλήθηκε αναστάτωση και ο Alessandro Nannini με την Benetton Ford (Berger και Mansell είχαν ήδη εγκαταλείψει) που βρέθηκε στο ‘τιμόνι’ του αγώνα ήταν μόλις πέντε δεύτερα μακριά. Ο Βραζιλιάνος “κατάπιε” αστραπιαία τη διαφορά και σημαδιακά προσπέρασε τον Ιταλό στο ίδιο σημείο που είχε τρακάρει με τον Prost. Ο Γάλλος παρακολουθούσε αμήχανα τον τερματισμό του ομόσταυλού του και αδυνατούσε να πιστέψει ότι δεν ήταν ήδη πρωταθλητής.

Ο προσωπικός φίλος του Prost

Ήταν όμως! Διότι οι αγωνοδίκες κλήθηκαν να εξετάσουν το συμβάν της σύγκρουσης και αποφάσισαν εις βάρος του Senna καθορίζοντας τη μάχη του τίτλου με μια εξωαγωνιστική απόφαση. Δεν έκριναν ποιος έφταιγε. Απλώς κατέληξαν ότι ο Βραζιλιάνος παραβίασε τους κανονισμούς, αφού μετά το ατύχημα επανήλθε στον αγώνα από τη… βοηθητική λωρίδα. Δεν έλαβαν υπ’ όψιν τι είχε συμβεί προηγουμένως (σύγκρουση) και συμπέραναν ψυχρά πως δεν κάλυψε -ως όφειλε- το chicane. Η McLaren πήρε ξεκάθαρη θέση και στήριξε τον Senna (που είχε συμβόλαιο για την επόμενη σεζόν) και όχι τον Prosto (που έφευγε), επισημαίνοντας ότι χάνει χρήματα και πλήττεται η νίκη της από ένα άκυρο αποτέλεσμα, η ένσταση όμως δεν έγινε δεκτή.

Αν ψάξει κανείς για συνωμοσίες, θα βρει πίσω από την απόφαση ένα όνομα: Jean-Marie Balestre. Ο τότε πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας ήταν Γάλλος και προσωπικός φίλος του Prost. Ο ίδιος βέβαια αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι επενέβη, ότι έπαιξε ρόλο στην τελική έκβαση. Όσοι πείστηκαν, πείστηκαν. Ο Senna όχι και αντέδρασε προτού τού επιβληθεί ποινή αφαίρεσης της άδειας οδήγησης στους αγώνες για έξι μήνες και βαρύτατο πρόστιμο!

Η ρεβάνς

Η ήττα του από το σύστημα ήταν συντριπτική. Σε σημείο που σκέφτηκε να εγκαταλείψει τους αγώνες. Μέχρι την επόμενη χρονιά που στην ίδια πίστα και με τον ίδιο τρόπο πήρε την εκδίκησή του! Απ’ όλους…

Κεντρική photo: AP Photo/Tsugufumi Matsumoto