Πού θα φτάσουν Τσιτσιπάς και Σάκκαρη στο φετινό Ρολάν Γκαρός;

Το Λονδίνο ζηλεύει το Παρίσι. Όχι υπερβολικά, αλλά το ζηλεύει. Ο λόγος είναι ο εξής: όσο περνούν οι μέρες και το Ρολάν Γκαρός προχωράει, το χωμάτινο έδαφος βελτιώνεται. Στο Γουίμπλεντον, που συνήθως ξεκινά δύο εβδομάδες μετά τη λήξη του παρισινού Όπεν, ο χρόνος δεν βοηθά το γρασίδι. Το έδαφος χάνει την αρχική υπέροχη υφή του.

Αυτά δεν ενοχλούν κανέναν. Οι Γάλλοι, που συνδέονται με τη… μύτη ψηλά, αφού άλλωστε τους ανήκουν τα δικαιώματα της ομορφιάς της, ούτως ή άλλως είναι τόσο πεισματάρηδες ώστε να αρνούνται να τοποθετήσουν στέγαστρο στα κορτ που διεξάγεται το δεύτερο χρονικά Major του έτους. Οι Άγγλοι περιμένουν υπομονετικά ώστε τα άσπρα συνολάκια να πιάσουν στασίδι στα δικά τους κορτ, οι φράουλες με τη σαντιγί να γεμίσουν τα στομάχια που αράζουν για πικνίκ έξω από αυτά, οι Gentlemen και οι Ladies να δώσουν τη δική τους παράσταση σε ένα σχεδόν εκκλησιαστικό δρώμενο.

Είχε γράψει, άλλωστε, και ο μακαρίτης ο Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, σε εκείνη τη νουβέλα του στους ‘New York Times’, που δημοσιεύθηκε τον Σεπτέμβριο του 2006, ότι “το να παρακολουθείς τον Ρότζερ Φέντερερ να παίζει στο Γουίμπλεντον είναι μία σχεδόν θρησκευτική εμπειρία”.

Ο Αμερικανός είχε εστιάσει στον Φέντερερ, αλλά όλη η λονδρέζικη διαδικασία, με την κλειστή ελιτιστική λέσχη που υποπτεύεσαι ότι από μέσα μπορεί να ξεμυτούσε ο Φιλέας Φογκ, με το δίκωχο και το καπέλο του, για να αρχίσει το γύρο του κόσμου με διορία 80 ημερών, έχει ανάγλυφο το θρησκευτικό δρώμενο.

Εκεί οι Γάλλοι, με ύφος Πέπε λε Πιου, εφιστούν στους Άγγλους προσοχή: πρέπει να θυμάστε από πού κατάγεται ο Ιούλιος Βερν.

Το φανταστικό τρόπαιο που θυμίζει μουσκέτο είναι το δέλεαρ. Η θέση στην ιστορία, ασφαλώς, γίνεται εκατόμβη. Ένα τουρνουά που έχει πάρει το όνομα ενός ηρωικού Γάλλου πιλότου του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, του βασιλιά της μάχης, και που ο Ρενέ Λακόστ, ο αποκαλούμενος και ‘κροκόδειλος’, το ευλόγησε ώστε να είναι σημαντικό.

Το Παρίσι, πόλη του Φωτός και του Έρωτα, είναι για κάποιους εφιαλτική. Ο τόπος αυτοεξορίας πολλών σημαίνοντων προσώπων των Γραμμάτων, των Τεχνών και της Πολιτικής, εκεί που ο Χένρι Μίλερ ερωτεύτηκε την Αναΐς Νιν, που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής οργάνωσε την επόμενη μέρα της Ελλάδας, αλλά και που ο μόνος πολιτικός εξόριστος που δεν έκαναν δεκτό οι Γάλλοι, ο Λιεφ Τρότσκι, δεν κατάφερε να φτάσει, το Παρίσι του Πικάσο, του Δουμά και του Βίκτορος Ουγκό, της συνάντησης της Ίνγκριντ Μπέργκμαν με τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ στην ‘Καζαμπλάνκα’, του φωτογραφικού θαλάμου και των σαγηνευτικών ‘καφέ’ στην Αμελί, είναι η ίδια πόλη που προ τετραετίας έγινε το μακελειό στη ‘Σαρλί Εμπντό’ και που πολλά από τα Σάββατα του 2019 βρισκόταν σε αναταραχή με τα ‘Κίτρινα Γιλέκα’.

Είναι η πόλη που ο Βολταίρος συναντά τον Μεγάλο Ναπολέοντα όταν στέφεται μόνος του αυτοκράτορας, εκείνη που οι Γερμανοί λεηλατούν και πολλοί πειναλέοι φιλόσοφοι και ψευδοφιλόσοφοι διαβάζουν στα παγκάκια. Αυτή που ο Μεγάλος Πέτρος βλέπει για πρώτη φορά τον κορσέ και τα συντριβάνια, που τον εμπνέουν να ιδρύσει την Αγία Πετρούπολη, η οποία ουδόλως τυχαία λέγεται ‘Παρίσι του Βορρά’.

Η πόλη που ο Ράφα Ναδάλ σχεδόν κάθε χρόνο από τότε που μπήκε στα Major πανηγυρίζει, αλλά και που το 1999, από τις διαρκείς αποδοκιμασίες, έκανε τη γλυκιά Ελβετίδα Μαρτίνα Χίνγκις να κλαίει με λυγμούς, στον τελικό με τη σπουδαία Στέφι Γκραφ. Το Παρίσι έπιασε εξ απήνης με τη γοητεία του ο Μπιόρν Μποργκ, στάθηκε δίπλα στον Ρότζερ Φέντερερ στη μία και μοναδική φορά που νίκησε, ανέστησε τον Ιβάν Λεντλ, αλλά δεν έδωσε την ευκαιρία στους Πιτ Σάμπρας, Μπόρις Μπέκερ και Τζον ΜάκΕνρο να πιουν από την περίφημη σαμπάνια του.

Ο τελευταίος, σχολιαστής όπως πάντα, ίδιας σχεδόν εμβέλειας με εκείνη που είχε ως τενίστας, θυμάται ακόμα τον πρώτο τελικό με τον Λεντλ το 1984 και μεμψιμοιρεί, αλλά και εκείνη την απίθανή προσπάθειά του τέσσερα χρόνια αργότερα, όταν πια ήταν λίγο πιο κατασταλαγμένος, που σταμάτησε πάλι στον Τσεχοσλοβάκο, στον τέταρτο γύρο του τουρνουά.

Το Παρίσι του Γιανίκ Νοά και της Κρις Έβερτ, του Μανουέλ Σαντάνα και της Μόνικα Σέλες, του Βραζιλιάνου Γκούγκα Κουέρτεν και της Βελγίδας Ζαστίν Ενάν.

Του Ρολάν Γκαρός, που στο κυρίως ταμπλό του υπάρχουν δύο Έλληνες. Αν γραφόταν αυτό ως πρόβλεψη το 2016, θα αντιμετωπιζόταν με δυσθυμία. Ο Στέφανος Τσιτσιπάς και η Μαρία Σάκκαρη βγάζουν τα ξίφη τους, σαν γνήσιοι προσβεβλημένοι Γάλλοι, για να μπουν σε μία μάχη που ουδείς ξέρει πού θα τους βγάλει.

Και, ο μοντιέ, ο πρώτος μπαίνει στον τουρνουά για να αντιμετωπίσει το Γερμανό Μαξιμίλιαν Μάρτερερ από το νούμερο 6 της παγκόσμιας κατάταξης! Είναι δύσκολο να εξηγηθεί το μέγεθος του κατορθώματος ενός παιδιού που θεωρείται το next best thing του παγκόσμιου τένις και αυτό ουδόλως κρύβει εθνική περηφάνια.

Τούτο το κεκτημένο, που θέλει τουλάχιστον να διατηρήσει ου μην και να αφήσει πίσω έως ότου τελειώσει η διοργάνωση, άρχισε από τη συμμετοχή του στα ημιτελικά του Αυστραλιανού Όπεν, όταν απέκλεισε τον Ρότζερ Φέντερερ στον τέταρτο γύρο και αποκλείστηκε μόνο από τον Ράφα Ναδάλ στα ημιτελικά, ωστόσο συνεχίστηκε με τις συμμετοχές του στον τελικό της Μαδρίτης και τον ημιτελικό της Ρώμης, των δύο τουρνουά ΑΤΡ1000, όταν πρώτα απέκλεισε τον Ράφα Ναδάλ πριν χάσει από τον Νόβακ Τζόκοβιτς και έπειτα αποκλείστηκε από τον Ισπανό. Φτάνεις να σκέφτεσαι, χωρίς να φοβάσαι ότι θα πέσει το ταβάνι να σε πλακώσει, ότι μόνο ο Αλεξάντερ Ζβέρεφ τον χωρίζει ώστε να γίνει από φέτος μέλος των Big 4.

Ο πρώτος αντίπαλος που έχει νούμερο στην κατάταξη και μπορεί να ανταμώσει με τον Τσιτσιπά είναι ο Φράνσις Τιαφόε στον τρίτο γύρο, ο Αμερικανός που ξεκινά από το νούμερο 32. Έως τότε θα πρέπει να είναι προσεκτικός για να μην πέσει θύμα έκπληξης, σε γύρους που τα φαβορί συνηθίζουν να κάνουν αποκατάσταση και δυσκολεύονται. Πρώτα ο νικητής του ζευγαριού Γκουνεσγουαράν-Ντελιέν θα προσπαθήσει να του κάνει τη ζωή δύσκολη.

Ο Τιαφόε, που λογίζεται νέα ελπίδα του απονεκρωμένου αμερικάνικου τένις, που δεν έχει δει τρόπαιο Major από το US Open του 2003 και τον Άντι Ρόντικ, και μεγάλο τενίστα από τον Άντρε Άγκασι, είναι ένας αθλητικής περιοπής, αλλά τα πολύ δυνατά του χτυπήματα ταιριάζουν περισσότερο σε σκληρές επιφάνειες και όχι το χώμα, που ‘κόβει’ πολλή από τη δύναμη της μπάλας μετά το γκελ.

Ο Άγκασι, ειρήσθω εν παρόδω, έχει νικήσει μία φορά εδώ, το 1999, δηλαδή πριν από 20 χρόνια. Ράγισαν καρδιές από το κλάμα του ιδιόρρυθμου τενίστα, μίας από τις μορφές της σόουμπιζ, ο οποίος είχε χάσει τα μαλλιά του αλλά είχε βρει τον έρωτα της ζωής του, στο πρόσωπο της Γερμανίδας, και νικήτριας, όπως αφέθηκε να εννοηθεί άνωθεν, Στέφι Γκραφ.

Ο Άγκασι ήταν πρόσωπο της αμερικάνικης σόουμπιζ, αφού έβγαινε ραντεβού με την… Μπάρμπρα Στρέιζαντ και παντρεύτηκε την Μπρουκ Σιλντς. Δέκα χρόνια μετά, ήταν εκείνος που έδωσε το τρόπαιο στον επίσης σπαράζοντα με λυγμούς Ρότζερ Φέντερερ, εκείνο το βροχερό απόγευμα της πρώτης Κυριακής του Ιούνη στο Παρίσι.

Αν καταφέρει ο Τσιτσιπάς να περάσει, θα αποτελέσει μέρος ματσαρισμάτων της ελίτ του παγκόσμιου τένις. Ο Μάριν Τσίλιτς ή ο Στάνισλας Βαβρίνκα (νικητής το 2015 στον τελικό με τον Νόβακ Τζόκοβιτς, ο οποίος νίκησε ένα χρόνο μετά και τώρα ψάχνει τη δεύτερη κατάκτησή του, η οποία θα τον απομακρύνει ως νούμερο ένα από τους υπόλοιπους σφετεριστές της θέσης της παγκόσμιας κατάταξης) ενδεχομένως θα τεθούν απέναντί του, ο Ρότζερ Φέντερερ, που επιστρέφει μετά το 2015 στο τουρνουά, μπορεί να είναι στα προημιτελικά και στα ημιτελικά θα στέκει το εμπόδιο του Ράφα Ναδάλ, του μακράν πολυνίκη του θεσμού: είναι χαρακτηριστικό ότι από το 2005 ο Ναδάλ δεν έχει κατακτήσει το ‘τρόπαιο των σωματοφυλάκων’ το 2009, το 2015 και το 2016!

Ο Ναδάλ είναι ο πρώτος και ο μόνος τενίστας που έχει πάρει το Ρολάν Γκαρός στην πρώτη συμμετοχή του σε αυτό, οπότε γίνεται κατανοητό ότι τα προηγούμενα 14 χρόνια έχει μόλις 3 ήττες σε συνολικά… 86 παιχνίδια. Η μία ήττα εξ αυτών ήταν withdraw, δηλαδή αποχώρηση από τη διοργάνωση, πριν την αναμέτρηση με τον Καταλανό Μαρτσέλ Γκρανογέρς στον τρίτο γύρο του τουρνουά το 2016. Δηλαδή απίθανα πράγματα, για έναν αθλητή που δικαιωματικά είναι φαβορί.

Η υπέρβαση της Μαρίας

Ενώ η Βαλεντίνη Γραμματικοπούλου, μετά από μία απίθανη απόδραση στο δεύτερο προκριματικό γύρο, δεν κατάφερε να μπει στο τελικό ταμπλό, αλλά έφτασε για πρώτη φορά στον τρίτο και φαίνεται ότι με βάση τη μαθηματική πρόοδο σύντομα θα αρχίσει την περιπέτειά της στα Major, η Μαρία Σάκκαρη είναι ήδη εκεί. Με την παρουσία της στα τέσσερα μεγάλα τουρνουά από το 2015, η κόρη της Αγγελικής Κανελλοπούλου έχει για επιτομή της καριέρας της το 2017, όταν έφτασε στον τρίτο γύρο (στους 32 δηλαδή) των τριών εξ αυτών.

Το μόνο που της ξέφυγε ήταν το Ρολάν Γκαρός, όχι όμως για πολύ. Πέρυσι τα κατάφερε και εκεί και αυτό είχε φανεί από πριν, όταν στο Όπεν WTA της Ρώμης είχε επικρατήσει της υπέροχης Καρολίνα Πλίσκοβα.

Φέτος η κλήρωση την έστειλε στο ταμπλό της Ναόμι Οσάκα, της Γιαπωνέζας που έχει κατακτήσει τα δύο τελευταία Όπεν, της Νέας Υόρκης και το Αυστραλιανό και που είναι το νούμερο 1 του κόσμου. Η Σάκκαρη μπορεί να την συναντήσει στον τρίτο γύρο, αλλά δεν χρειάζεται βιασύνη. Δεν είναι μόνο ότι η Ελληνίδα έχει να περάσει δύο εμπόδια, με πρώτο την Άννα Τατισβίλι από τη Γεωργία και δεύτερο είτε την Κατερίνα Σινιακόβα από την Τσεχία είτε τη Γελένα Ρουμπάκινα από τη Σλοβακία, αλλά πρέπει και η Οσάκα, αφού λογικά περάσει τη Ρωσίδα Άννα Καρολίνα Σμιεντλόβα, να υπερκεράσει το εμπόδιο είτε της Βικτόρια Αζαρένκα από τη Λευκορωσία είτε της Γελένα Οσταπένκο από τη Λετονία, που συναντιούνται σε μία πρώιμη αναμέτρηση γιγάντων, ίσως την πιο σημαντική στον πρώτο γύρο.

Η Αζαρένκα, βετεράνος του χώρου, έχει κατακτήσει δύο Major, το Ρολάν Γκαρός του 2008 και το US Open το 2007, ενώ το γεμάτο άγνοια κινδύνου παιχνίδι της Οσταπένκο έπιασε εξ απήνης τον κόσμο τέτοιες μέρες πρόπερσι στο Παρίσι και την κατέστησε νικήτρια. Η Λετονή άνετα μπορεί να δώσει το παράδειγμα στη Σάκκαρη, η οποία είναι από πάνω της στην κατάταξη (νούμερο 29 έναντι νούμερο 44).

Από εκεί και ύστερα, μία ιδιομορφία είναι πως ο τέταρτος γύρος μοιάζει… ευκολότερος από τον τρίτο. Οι προβλέψεις φέρνουν την Αμερικανίδα Μάντισον Κις ή τη Γαλλίδα Καρολίν Γκαρσία εκεί, ενώ η Σερένα Ουίλιαμς, η οποία έχει συνηθίσει τη μητρότητα και μετά βεβαιότητος δεν θέλει να αφήσει την Οσάκα να επεκτείνει την κυριαρχία της, θα περιμένει στα προημιτελικά, εκτός αν την αμφισβητήσει η Άσλεϊ Μπάρτι.

Αν προκύψει δε ημιτελικός, πιθανώς η περυσινή νικήτρια, Σιμόνα Χάλεπ, ή η θαυμάσια Τσέχα, δις νικήτρια του Γουίμπλεντον και φιναλίστ του φετινού Αυστραλιανού Όπεν, κάνοντας μία προσπάθεια που έχει καταστεί στις συνειδήσεις των ρεκτών επικολυρικό δρώμενο, Πέτρα Κβίτοβα, θα στέκουν αγέρωχες.

“Να είσαι ευγενικός, να σημαδέψεις την καρδιά μου”, όπως έγραψε ο Αλέξανδρος Δουμάς στους ‘Τρεις Σωματοφύλακες’, θα μπορούσε να φωνάξει κάθε τενίστας ξεχωριστά στο Παρίσι. Το χώμα δεν επιτρέπει αβρότητες, όσο κι αν η πόλη αναβλύζει μία κομψότητα που, παρά όποια διαφωνία προκύψει για τα εγγενή και μη χαρακτηριστικά των Γάλλων, δύσκολα απαντάται αλλού. Το χώμα συνθλίβει όνειρα και το Ρολάν Γκαρός ψάχνει εκείνον που θα τιθασεύσει με την ορμητικότητα του σπαθιού του τις γραμμές και τους αντιπάλους του.

Καλύτερα από όλους το είπε στα γαλλικά, είτε το πιστεύει κάποιος ή όχι, ο πάλαι ποτέ πρωθυπουργός-δικτάτωρ της Ελλάδας (αλλά αγαπητός την εποχή της διακυβέρνησής του), Ιωάννης Μεταξάς: “Alors, c’est la guerre”. Ελληνιστί, “λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο”.

Photo credits: eurokinissi