Η πιο σημαντική στιγμή στην καριέρα του Μάνι Πακιάο
Ο πιο γνωστός Φιλιππινέζος όλων των εποχών πήρε τον ανήφορο για να συναντηθεί ως αουτσάιντερ με τον αήττητο Αμερικανό Κιθ Θέρμαν. Στα 40 του βρίσκεται ακόμα εδώ, διότι έχει πέσει και έχει σηκωθεί. Μία φορά, μάλιστα, έπεσε μπρούμυτα και νόμιζες ότι δεν θα σηκωνόταν ξανά.
Ένα από τα πλέον κοινά μυστικά στην επαγγελματική πυγμαχία είναι ότι “ο μποξέρ αγωνίζεται για όσο καιρό πληρώνεται”. Αυτό ισχύει κυρίως για τους βετεράνους των σπορ και ένας από τους πιο σεβάσμιους είναι ο Μάνι Πακιάο. Σε μία από τις λίστες, που προκύπτει μόνο από την ένταση των αμφιβληστροειδών, είναι στο top-5. Για την ακρίβεια, στο νούμερο 2, πίσω μόνο από τον Ρόι Τζόουνς. Τρίτος είναι ο Σαλβαντόρ Σάντσες, τέταρτος ο Μοχάμεντ Αλί και πέμπτος, ο Εβάντερ Χόλιφιλντ.
Ο Μάνι Πακιάο και το τεχνικό επιτελείο μεταφέρθηκαν στο Λος Άντζελες, στις 16 Ιουνίου, για το δεύτερο και τελευταίο μέρος της προετοιμασίας του Φιλιππινέζου για τον αγώνα με τον Αμερικανό Κιθ Θέρμαν, στο ‘MGM Grand’ της Νεβάδα την 20ή Ιουλίου, για τη ζώνη της welterweight στην WBA. Ο Πακιάο, που είναι ο μόνος ‘octuple champion’ στην ιστορία του μποξ, δηλαδή ο μόνος που έχει κατακτήσει 8 ζώνες παγκόσμιου πρωταθλητή σε ισάριθμες διαφορετικές κατηγορίες κιλών, είναι ο κάτοχος της ζώνης από τις 15 Ιουλίου, όταν νίκησε τον Αργεντινό Λούκας Ματίς με τεχνικό νοκ άουτ στον έβδομο γύρο. Ο Κιθ Θέρμαν, από τη μεριά του, είναι επίσης ο κάτοχος της ζώνης, στην ίδια κατηγορία, και την υπερασπίστηκε όταν νίκησε τον Αμερικανό Χοσεσίτο Λόπες με απόφαση πλειοψηφίας στις 26 Ιανουαρίου 2019. Εδώ το πράγμα αρχίζει να μπερδεύεται. Ο Θέρμαν είναι Super Champion της WBA, η οποία λόγω παλαιότητας και κανονισμού έχει την ευελιξία να προχωρήσει σε τέτοια κατηγοριοποίηση.
Ο Super Champion είναι εκείνος που έχει πάρει δύο ή και περισσότερες φορές τη ζώνη στην ίδια κατηγορία. Αυτό του δίνει τη δυνατότητα να μη βιάζεται να υπερασπιστεί τον τίτλο του, αφού έχει δικαίωμα να το κάνει σε ένα διάστημα 18 μηνών. Επίσης, αυτό σημαίνει ότι στην ίδια κατηγορία υπάρχουν πυγμάχοι που αγωνίζονται για να γίνουν Regular Champions, δηλαδή να κατακτήσουν τον τίτλο για πρώτη φορά. Ο Πακιάο το έκανε τον περυσινό Ιούλη και ο αγώνας, που δεδομένα είναι super fight, θα γίνει για τη welterweight supremacy, δηλαδή για την ανωτερότητα του ενός πυγμάχου επί του άλλου και κατά συνέπεια όλων στην ίδια κατηγορία. Όποιος από τους δύο νικήσει, θα γίνει ο Undisputed Champion της WBA, δηλαδή ο αδιαμφισβήτητος πρωταθλητής μόνο αυτής της κατηγορίας.
Ο Πακιάο, από τη μεριά του, έχει κερδίσει επίσης δύο φορές τη ζώνη στην WBO, ενώ έγινε Lineal Champion, δηλαδή ο πρωταθλητής της welterweight και για τις τέσσερις επαγγελματικές ομοσπονδίας (WBO, WBA, WBC, IBF) στις 9 Απριλίου του 2016, όταν νίκησε με ομόφωνη απόφαση τον πολύ έντιμο και ικανό πυγμάχο που ακούει στο όνομα Τίμοθι Μπράντλεϊ. Ειρήσθω εν παρόδω, ο τελευταίος παίζει έμμεσο ρόλο στο τελευταίο από τα επεισόδια της κόντρας Πακιάο-Θέρμαν, αφού διάλεξε το δεύτερο για νικητή της μονομαχίας που θα γίνει σε περίπου ένα μήνα. Όταν ο νυν γερουσιαστής των Φιλιππίνων, και ταυτοχρόνως μπασκετμπολίστας (ως παίκτης-προπονητής της ομάδας Κία Μότορς -καμία ντροπή- με το όνομα Κία Πικάντο από το 2014 μέχρι το 2017 και τώρα της ομάδας Σένειτ Ντιφέντερς, που μεταφράζεται ως αυτοί που αμύνονται για τη Γερουσία, από το 2018 και έπειτα) ροκ σταρ, ηθοποιός, το πληροφορήθηκε, έβαλε τα γέλια, νοστιμίζοντας, χωρίς καν να μιλήσει, την επερχόμενη μάχη.
Αγωνίστηκε με όλους
Από όλη αυτήν τη μεγαλειώδη καριέρα των 70 αγώνων, με τις 61 νίκες, τις 7 ήττες και τις 2 ισοπαλίες, οποιοσδήποτε μπορεί να σταχυολογήσει δεκάδες σημαντικές στιγμές: από την ηθική του πυγμάχου, που δεν απέφυγε τη μάχη με όποιον του προτεινόταν, ως την ικανότητά του στο ρινγκ στο υψηλότερο επίπεδο: την κονιορτοποίηση του προσώπου του Αντόνιο Μαργκαρίτο στις 13 Νοεμβρίου 2010 στο Τέξας επί παραδείγματι, προς τέρψη του κόσμου του μποξ που έβλεπε στον Μεξικανό έναν κλέφτη, μετά τη νίκη του επί του Μιγκέλ Κότο στις 26 Ιουλίου 2008 στο ίδιο ρινγκ που ο Πακιάο θα αντιμετωπίζει τον Θέρμαν, όταν αποδείχθηκε ότι είχε δέσει τα χέρια του με πλαστικά μπαντάζ και το μοναδικό one punch knock out επί του Ρίκι Χάτον, στην ‘Grand Garden Arena’ της Νεβάδα τη δεύτερη μέρα του Μάη το 2009.
O ΠΑΚΙΑΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΜΑΡΓΚΑΡΙΤΟ
Από τις 23 Ιουνίου του 2001, που με προετοιμασία δύο εβδομάδων, αφού ο Ενρίκε Σάντσες δεν μπορούσε να αγωνιστεί λόγω τραυματισμού, πήρε τη ζώνη bantamweight διαλύοντας τον Λέλο Λεντουάμπα, με τρία νοκ άουτ και τεχνικό, εν τέλει, στον έκτο γύρο, στο μόλις τέταρτο εκτός Φιλιππινών αγώνα του από τους 35 που είχε δώσει συνολικά, ο Πακιάο πάλεψε με όλους και τους νίκησε σχεδόν όλους: με τον Μάρκο Αντόνιο Μπαρέρα δις, τον Έρικ Μοράλες τρις, τον Μαργκαρίτο, τον Κότο, τον Χάτον, τον Μπράντλεϊ τρις, τον Όσκαρ ντε λα Χόγια, τον Χόρχε Σολίς, τον Νταβίντ Ντίαζ, τον Τζόσουα Κλότι, τον Σέιν Μόζλεϊ, τον Φλόιντ Μέιγουεδερ τζούνιορ, τον Μπράντον Ρίος, τον Κρις Αλτζίρι και τελευταίο τον Άντριεν Μπρόνερ, υπερασπιζόμενος τη ζώνη της welterweight στην WBA, στις 19 Ιανουαρίου 2019. Την enfant gate των κατηγοριών από lightweight ως welterweight.
Κι ενώ είχε χάσει από τον Μπράντλεϊ και τον Μοράλες στην πρώτη αναμέτρησή τους, επέστρεψε για να τους νικήσει δύο φορές. Μόνο τον Φλόιντ Μεϊγουέδερ δεν κατάφερε να νικήσει, αλλά και τον Αυστραλό Τζεφ Χορν, που χωρίς να είναι ο πυγμάχος που θα μπορούσε να ανήκει στην παραπάνω κατηγορία, πήρε μία αμφισβητήσιμη νίκη στις 2 Ιουλίου του 2007 στο Μπρισμπέιν, σε έναν αγώνα που ο Πακιάο πήρε στα σημεία τουλάχιστον 8 από τους 12 γύρους. Αν στις άνωθεν αναφορές λησμονήθηκε κάποιος, αυτό δεν έγινε παρά με σκοπό να παρουσιαστεί επισήμως μόνος: ο υπέροχος Χουάν Μανουέλ Μάρκες συναντήθηκε με τον Πακιάο τέσσερις φορές. Αφοριστικά, σχεδόν αιρετικά, η πιο σημαντική στιγμή της καριέρας του ήρθε σε εκείνον τον τέταρτο αγώνα.
“Δεν πρόκειται να σηκωθεί Τζιμ”
Με τον Μεξικανό, ο Φιλιππινέζος κάλυψε ένα διάστημα 8,5 χρόνων. Ο Πακιάο συναντήθηκε για πρώτη φορά σε ρινγκ με τον Μάρκες στις 8 Μαΐου του 2004 και τελευταία, στις 8 Δεκεμβρίου του 2012. Ο πρώτος αγώνας, για να κρατήσει τη ζώνη στην κατηγορία featherweight της WBA και της IBF, έδειξε από τον πρώτο γύρο ότι δεν επρόκειτο για αστείο: τρία νοκ ντάουν υπέστη ο Μάρκες σε ένα μακελειό. Η σπανιότητά του έγκειτο στο γεγονός ότι όχι απλώς ανένηψε, αλλά επικράτησε και τελικά ο αγώνας τελείωσε ισόπαλος.
Δύο φορές, έπειτα, ο Πακιάο απομάκρυνε τον Μάρκες από το στόχο, ο οποίος σιγά σιγά είχε αποκτήσει πρόσωπο: στις 15 Μαΐου του 2008, στο ‘Mandalay Bay Events Center’ στη Νεβάδα, ο Πακιάο έγινε Lineal Champion στη featherweight, ενώ στις 12 Νοεμβρίου 2011 πήρε πίσω τον τίτλο της WBO στη welterweight, στο ‘MGM Grand’. Πριν τον τέταρτο αγώνα, ο Πακιάο είχε χάσει τη ζώνη από τον Τίμοθι Μπράντλεϊ και για να ξαναβρεθεί σε θέση να τον διεκδικήσει, έπρεπε να προσπεράσει ξανά το εμπόδιο του Μάρκες, o οποίος δεν έδειχνε ικανοποιημένος από τις αποφάσεις των κριτών στις δύο προηγούμενες αναμετρήσεις. Οι δυο τους μπήκαν στο ρινγκ που είχαν ανταλλάξει ατέλειωτο γρονθοκόπημα την προηγούμενη φορά.
Ο Φιλιππινέζος, με το γνώριμο στυλ του, τα μικρά πηδηματάκια, την αλλαγή θέσης και τον επιθετικό τρόπο, προσπάθησε να επιβληθεί του Μάρκες. Μόνο που στο 1’16” του τρίτου γύρου ο Μεξικανός τον έριξε κάτω με ένα δεξί χουκ. Ο προπονητής του Πακιάο, ο σπουδαίος Φρέντι Ρόουτς, δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του: “Κι ένας τυφλός έβλεπε αυτό το χτύπημα να έρχεται”.
Ήταν η πρώτη φορά σε τέσσερις αναμετρήσεις που ο Πακιάο έπεφτε. Σηκώθηκε κατευθείαν και ανέκτησε τα ηνία του αγώνα. Στριφογυρίζοντας στον αντίπαλό του, ο τότε 33χρονος πυγμάχος εξαπέλυε ευθείες γροθιές που ως στόχο είχαν να τον φθείρουν. Μία counter punch (μπουνιά την ώρα που ο αντίπαλος προσπαθεί να χτυπήσει) στο σώμα τον ανάγκασε να βάλει το χέρι του στο ρινγκ για να κρατηθεί όρθιος, με 1’52” για τη λήξη του πέμπτου.
Ο βραχύσωμος μάγος από την Κιμπάουε είχε βρει ρυθμό. Ο Μάρκες, γνωστός για την άρνησή του να παραδίνεται όποτε είναι εμφανές, χτύπησε με το δεξί του, αλλά ο Πακιάο είχε βρει τη λύση. Στο τελευταίο λεπτό του πέμπτου τον χτύπησε άσχημα, με αποτέλεσμα ο Μεξικανός να σπάσει τη μύτη του. Ο διαιτητής Κένι Μπέιλες, αφού εξέτασε διεξοδικά την κατάστασή του, διέταξε συνέχεια. Αυτός ο γύρος ψηφίστηκε ‘γύρος της χρονιάς’ στο περιοδικό ‘Ρινγκ’.
Ο Πακιάο είχε τον Μάρκες στα αίματα για όλο τον έκτο και σχεδόν όλο τον έβδομο γύρο. Στο τέλος του έβδομου, στριμώχνοντάς τον στη γωνία, προσπάθησε να επιτεθεί από πολύ κοντινή απόσταση. Προετοιμάστηκε για το γνώριμο συνδυασμό χτυπημάτων, δύο γρήγορα τζαμπ που θα έφερναν μία νέα σειρά από γροθιές. Ωστόσο, ο Πακιάο ήθελε μόνο να προσποιηθεί, για να καταφέρει ένα πολύ δυνατό χτύπημα. Πλησιάζοντας, ο Μάρκες έσκυψε στο δεύτερο τζαμπ. Ταυτοχρόνως, εξαπέλυσε ένα δολοφονικό δεξί χουκ, την κορυφαία μπουνιά της καριέρας του. Όταν το ρολόι έδειξε μηδέν, ο Πακιάο σωριάστηκε στο πάτωμα. Ο σχολιαστής του HBO, Ρόι Τζόουνς, μίλησε στον Τζιμ Λάμπλεϊ: “Δεν πρόκειται να σηκωθεί Τζιμ, δεν πρόκειται να σηκωθεί”. Ο τελευταίος, κάνοντας δεύτερη φωνή, είπε “μπορεί να μη σηκωθεί”. O Κένι Μπέιλες δεν μέτρησε καν. Ο Μάρκες έφυγε τρέχοντας για τα σκοινιά πανηγυρίζοντας.
Ο Φιλιππινέζος παρέμεινε ακίνητος, με το πρόσωπό του πάνω στο ρινγκ, σχεδόν να μη φαίνεται. Κατευθείαν οι φροντιστές πήγαν από πάνω του. Ο Φρέντι Ρόουτς, στέκοντας στη γωνία του ρινγκ που ο Πακιάο καθόταν στα τέλη των γύρων, άρχισε να αναρωτιέται. “Έλα, κουνήσου’, ήταν ό,τι σκεφτόταν. “Πολλά πράγματα έχω δει στο ρινγκ, αλλά αυτή ήταν η πιο τρομακτική στιγμή στη ζωη μου”. Στην πρώτη σειρά, η σύζυγός του, Τζίνκι, κλαίγοντας και σε κατάσταση υστερίας, προσπαθούσε να περάσει ανάμεσα από το πλήθος για να φτάσει στον άντρα της. Ο εμβληματικός Μπομπ Άρουμ, προμότερ και δικηγόρος, την σταμάτησε πριν φτάσει κοντύτερα και εκείνη άρχισε να κλαίει στην αγκαλιά του.
Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, ο Πακιάο άρχισε να κουνιέται. Μέσα από το ασθενοφόρο, που θα τον οδηγούσε στο νοσοκομείο του Λας Βέγκας για προληπτικές εξετάσεις, διαβεβαίωνε με χαμόγελο ότι ήταν εντάξει. Το χουκ του Μάρκες, η επιτομή της counter punch, πάνω στη μύτη του Φιλιππινέζου, ήταν μία στιγμή που στις ΗΠΑ αποκαλούν career ending. Πολλοί μποξέρ, σε ανάλογες περιπτώσεις, δεν καταφέρνουν να αναρρώσουν ποτέ ψυχολογικά, καμιά φορά ούτε σωματικά, και βρίσκονται όχι μόνο να παρατούν την πυγμαχία, αλλά και την ίδια τη ζωή. Υπήρχαν πιθανότητες ώστε ο Πακιάο να μην ξαναμπεί ποτέ στο γυμναστήριο.
Αλλά μπήκε. Κι αυτό καθιστά το νοκ άουτ, την πιο σημαντική στιγμή της καριέρας του. Ο Πακιάο είχε χάσει πριν και επρόκειτο να ξαναχάσει. Απλώς, δεν είχε χάσει με τον ίδιο τρόπο, μία τόσο συντριπτική για την ίδια την ύπαρξη στιγμή, όταν δεδομένα δεν μπορείς να δεις μπροστά πώς θα καταφέρεις να το ξεπεράσεις. Ο Μάρκες απένειμε τα εύσημα, αποκαλώντας τον ‘σπουδαίο πυγμάχο’ και λέγοντας ότι “θα μπορούσε να με βγάλει νοκ άουτ οποιαδήποτε στιγμή”. Αλλά αυτό θα μπορούσε να αποτελεί μόνο μία παραμυθία, που θα γεννούσε τη συμπόνια, η οποία θα έκανε ακόμα πιο δύσκολη τη συνολική αποκατάσταση.
Έντεκα μήνες μετά, ο Μάνι Πακιάο ήταν έτοιμος. Διαβαίνοντας κάθε τράφο που η ψυχή δημιουργούσε, βρέθηκε να νικά τον Ρίος, στις 24 Νοεμβρίου του 2013 στο Μακάου, για να πάρει το διεθνή τίτλο της WBO στην κατηγορία welterweight. Κι όπως αναφέρει ένα επίσης αρχαίο ρητό στην πυγμαχία, “η νίκη κάνει την ήττα να ξεχνιέται”. Μόνο που για να γίνει αυτό, πρέπει να αγωνιστείς μετά την ήττα.
Κι ο Πακιάο αγωνίστηκε. Γι’ αυτό και τώρα, στα 40 του, είναι έτοιμος ως αουτσάιντερ να βρεθεί σε ακόμα ένα μεγάλο αγώνα. Από το 2012 έχει αποδειχθεί ότι αν πρόκειται τώρα πια να σταματήσει θα είναι για να χαθεί στο ηλιοβασίλεμα, πλήρης ημερών στα ρινγκ, έχοντας προσφέρει αμέτρητες φαντασιωτικές στιγμές αθλητικής έκστασης.
