Πενήντα feel good στιγμές στα σπορ: Μέρος τέταρτο

Μία από τις ιδιότητες των σπουδαίων αθλητικών στιγμών έχει παρόμοια ύφανση με την κουβέντα που γίνεται για μία πολύ όμορφη γυναίκα: δεν χρειάζεται να είναι επέτεις για να αναφερθούν. Αυτό που είναι πιθανότατα απαραίτητο είναι καλή διάθεση, η οποία ωστόσο ήδη προκύπτει μέσα από την ίδια τη στιγμή, που εκ του ‘η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα’ δεν είναι εύκολο να αποσαφηνιστεί με σιγουριά η σχέση αίτιου και αιτιατού, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το χρονικό διάστημα.

Είναι ευχάριστη ακόμα κι η αίσθηση της δημιουργίας, δηλαδή να λειτουργεί ο εγκέφαλος ψάχνοντας να βρει πότε αισθάνθηκε ευφορία γι’ αυτό που τα μάτια έβλεπαν. Τόσο στο 1ο όσο στο 2ο και το 3ο μέρος της σειράς των στιγμών που ως στόχο έχουν να κάνουν τον αναγνώστη να μπει στη διαδικασία του δικού του ψαχουλέματος, πιθανότατα εμπειρικά, τέτοιες απλές ή και περισσότερο περίπλοκες στιγμές έγιναν ένα βοήθημα για την ίδια την ανάπτυξη του στυλ, που πιθανότατα να μη συνάδει με τους χρηστούς ή τους συνηθισμένους (με βάση την εξοικείωση του ματιού) τρόπους συμπεριφοράς, παρ’ όλα αυτά να έχει τα ισχυρά αντισώματα που απαιτούνται ώστε ο έξωθεν παράγοντας, δηλαδή όποια αντίδραση προκύψει για μία λελογισμένη ως παράξενη συμπεριφορά, να αντιμετωπίζεται με ένα μειδίαμα, σαν να αναδεικνύει ένα μυστικό που ο ικανοποιημένος δέκτης γνωρίζει και δεν θέλει να το μοιραστεί.

20. Η χειρονομία μετά γκριμάτσας του Πεπ Γκουαρντιόλα όταν ο Λιονέλ Μέσι έκανε… ποδιά στον Τζέιμς Μίλνερ, στο 2-1 κόντρα στη Μάντσεστερ Σίτι, για τη φάση των 16 του Champions League. Είναι μόνο ένα ενδεικτικό παράδειγμα: ο σπουδαίος Αργεντινός, που λογίζεται από πολλούς σώφρονες και έμπειρους ανθρώπους ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, από καιρού εις καιρόν έκανε και συνεχίζει να κάνει πολλούς ανθρώπους να αισθάνονται έτσι. Ο Γκουαρντιόλα έχει ένα λόγο παραπάνω για να μας εντυπωσιάζει: ήταν ο προπονητής που επωμίστηκε την ευθύνη για την απόφαση της καρατόμησης του Ροναλντίνιο το 2008, όταν ο Γκάουτσο υπήρχε ακόμη ως κεφαλαιώδης για την Μπαρτσελόνα και της δημιουργίας μίας ομάδας που ως επί το πλείστον προερχόταν από τα σπλάχνα των ‘μπλαουγκράνα’, την περίφημη και από το 2009 εξόχως διάσημη Μασία. Οπότε, δεν είναι κάτι που δεν το είχε ξαναδεί. Μπορούσε να βλέπει τον πιο χαρισματικό ποδοσφαιριστή της τελευταίας 15ετίας να κάνει τέτοια πράγματα κάθε μέρα. Και όλα συνηθίζονται, ακόμα κι η Ιρίνα Σάικ. Ίσως του έλειψαν ιδιαιτέρως, όμως, και γι’ αυτό, ευρισκόμενος στην κερκίδα του ‘Καμπ Νόου’ ως τεχνικός της Μπάγερν, βρέθηκε σε αυτήν την κατάσταση, η οποία σίγουρα θα μπορούσε να εισαχθεί στο λήμμα ‘ευφορία’, στο λεξικό.

19. Η απίθανη προσγείωση της Κέρι Στραγκ στο άλμα, στους Ολυμπιακούς Αγώνες 1996 στην Ατλάντα. Ουδείς ήξερε πόσο σοβαρό ήταν το τράβηγμα που υπέστη στην πρώτη προσπάθεια του άλματός του το ένα μέλος των ‘Magnificent Seven’ (Σάνον Μίλερ, Έιμι Τσόου, Ντομινίκ Ντόους, Αμάντα Μπόρντεν, Ντομινίκ Μοτσεάνου, Τζέισι Φελπς και Στρανγκ) στην ενόργανη γυμναστική. Λίγο πριν από την τελευταία προσπάθεια, που θα έκρινε το χρυσό μετάλλιο, με τις ΗΠΑ να έχουν την ευκαιρία να πάρουν το πρώτο στην ιστορία τους από τη Ρωσία, η Στραγκ χώλαινε. Αυτό το δεύτερο άλμα θα έκρινε αν η Ρωσία (είτε με αυτό το όνομα είτε ως Κοινοπολιτεία είτε ως Σοβιετική Ένωση) θα έχανε την 1η θέση για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Προπονητής των ΗΠΑ ήταν ο δημιουργός και… δυνάστης της Νάντια Κομανέτσι, Μπέλα Καρόλι. Βλέποντας τη Στραγκ να υποφέρει, ο Καρόλι φώναξε “μπορείς να το κάνεις, Κέρι” κι η 18χρονη από το Τουκσόν της Αριζόνα το έκανε. Η προσγείωσή της ήταν ο θρίαμβος της ανθρώπινης θέλησης, αφού έγινε με το ένα πόδι. Η επίκληση στο συναίσθημα επίσης έπιασε τόπο: οι κριτές έδωσαν 9.812 στην προσπάθεια κι οι ΗΠΑ πήραν το χρυσό. Η Στραγκ μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και αφού έδεσαν το δεξιό αστράγαλό της, ο Καρόλι τη μετέφερε στο ‘Georgia Dome’ και την σήκωσε για να την αποθέσει στο βάθρο των νικητριών. Η Στραγκ, μάλιστα, είναι η μόνη γυμνάστρια από τις 7 που πήρε το χρυσό μετάλλιο και έβγαλε αναμνηστικές φωτογραφίες χωρίς το κάτω μέρος της φόρμας της.

18. Η αναμονή πριν από το παγκόσμιο ρεκόρ κι η επιτυχημένη προσπάθεια. Ειδικά στα αλτικά αγωνίσματα του στίβου, όταν όλα έχουν τελειώσει και ο αθλητής που έχει πάρει το χρυσό μετάλλιο δοκιμάζει για το παγκόσμιο ρεκόρ. Η Αθήνα έχει ζήσει όχι μόνο την αναμονή, αλλά και την επιτυχία, με τα 4,91μ. που πήδηξε η Γελένα Ισινμπάγεβα στις 24 Αυγούστου, στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ιδιαιτέρως το πλάνο με το νυχτερινό ουρανό της πόλης και τη σπουδαία Ρωσίδα, ίσως τη σημαντικότερη επικοντίστρια όλων των εποχών, να ανυψώνεται, είναι μαγευτικό.

17. Η πάσα του Αρβίντας Σαμπόνις στον Γκιντάρας Εϊνίκις, στον τελικό του Ευρωμπάσκετ 1995 στην Αθήνα, μεταξύ Γιουγκοσλαβίας και Λιθουανίας (96-90). Είναι παράδοξο, αλλά το χαμένο λέι απ του πάουερ φόργουορντ της Λιέτουβα προσθέτει και δεν αφαιρεί από την ευφορία της στιγμής, ίσως διότι μεγεθύνει το μεγαλείο του πασέρ.

16. Ο Ρόι Τζόουνς τζούνιορ στα καλά χρόνια του. Ίσως ο καλύτερος pound-for-pound πυγμάχος που είδε ποτέ αυτός ο κόσμος, που ξεκίνησε από τη μεσαίων βαρών, παίρνοντας τον τίτλο σε αναμέτρηση με τον Μπερνάρντ Χόπκινς. Πέρασε ως παγκόσμιος πρωταθλητής από τη σούπερ μεσαίων βαρών και την ελαφρών βαρέων βαρών, η μόνη ήττα του ήταν με τον Μόντελ Γκρίφιν χτυπώντας τον ενώ ήταν γονατισμένος στο ρινγκ -αλλά πήρε τη ρεβάνς με νοκ άουτ στον 1ο γύρο- και έφτασε ως τον τίτλο της WBA της βαρέων βαρών, νικώντας τον Τζον Ρουίς, κάτι που δεν έχει γίνει από άλλον πυγμάχο. Η απόλαυση, βεβαίως, είναι στη θέαση: για 10 χρόνια, ο Τζόουνς τζούνιορ σπανίως έχανε γύρο. Λέγεται ότι υπήρξαν σημαντικές αναμετρήσεις πριν από τις οποίες έπαιζε μπάσκετ για δύο ώρες και έμπαινε κατευθείαν στο ρινγκ, ενώ στον 5ο γύρο της αναμέτρησης με τον Βίνι Πασιέντζα, για πρώτη φορά σε καταγεγραμμένο στατιστικά αγώνα, δεν δέχθηκε χτύπημα. Συν τοις άλλοις, του… απολογήθηκε που θα συνέχιζε να τον δέρνει, αφού ο διαιτητής εκείνης της αναμέτρησης δεν τη διέκοπτε. Έως το ολέθριο λάθος, να χάσει κιλά από τη βαρέων βαρών και να γυρίσει στην ελαφρών βαρέων βαρών για να αντιμετωπίσει τον Αντόνιο Τάρβερ, μία εποχή που ουδείς εκ των θηρίων της πυγμαχίας τα προηγούμενα χρόνια, ο Μάικ Τάισον, ο Λένοξ Λιούις και ο Εβάντερ Χόλιφιλντ ως επί το πλείστον, συνέχιζαν στα ρινγκ. Μέχρι εκείνες τις δύο αναμετρήσεις, που η πρώτη κρίθηκε υπέρ του στην πλειοψηφία κι η δεύτερη ήταν κόλαφος, αφού βγήκε νοκ άουτ, ήταν μακράν από το δεύτερο ο κορυφαίος πυγμάχος του κόσμου. Παράλληλα, υπήρξε ο πιο ψυχαγωγικός, κάτι που για λίγους αθλητές στην ιστορία ισχύει.

15. Το γκολ της Κάρλι Λόιντ στον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου ποδοσφαίρου γυναικών το 2015. Χατ τρικ λένε ότι είναι τα 3 διαδοχικά γκολ, ως εκ τούτου αυτός ο όρος μπορεί να μην ταιριάζει στη Λόιντ, η οποία, ωστόσο, πέτυχε 3 γκολ σε 16′ στον τελικό με την Ιαπωνία στο ‘BC Place’ του Βανκούβερ. Η αρχηγός των ΗΠΑ, 11 μέρες πριν κλείσει τα 33, πέτυχε ένα από τα πιο διάσημα γκολ στο ποδόσφαιρο Γυναικών. Στο 3′, έπειτα από έξυπνα εκτελεσμένο κόρνερ της Μέγκαν Ραπίνο, και στο 5′ σκόραρε με προβολές, στο 14′ η Λόρεν Χόλιντεϊ έκανε το 3-0 και δύο λεπτά αργότερα η Λόιντ πέτυχε ένα γκολ από τη σέντρα, εκείνο το ηλιόλουστο μεσημέρι στον Καναδά. Το τελικό σκορ ήταν 5-2 και οι Ηνωμένες Πολιτείες επέστρεφαν στις επιτυχίες από το 1999.

14. Η μουσική του Λουντοβίκο Εϊνάουντι σε βίντεο με σπορ στο YouTube. Το ‘Primavera’ είναι μία επιλογή που δεν αποτυγχάνει ποτέ, αλλά και το ‘Divenire’ σε αυτό το μοντάζ για τον αδικοχαμένο Κόμπε Μπράιαντ (που ο θάνατός του σε αεροπορικό δυστύχημα μοιάζει να άνοιξε τις πύλες της κόλασης για την… ανθρωπότητα), που δημοσιεύθηκε στις 31 Αυγούστου 2017, συνάδει εξαίσια στην περίσταση.

13. H θεατρικότητα του θρυλικού Ρόνι Ο’ Σάλιβαν, πριν από το τελευταίο χτύπημα στην κόκκινη μπάλα για το χιλιοστό 100άρι της απίθανης και ατέρμονης καριέρας του. Έγινε στις 10 Μαρτίου 2019, με αντίπαλο τον Νιλ Ρόμπερτσον για ένα παιχνίδι στο Πρέστον, στο πλαίσιο της διοργάνωσης Players Championships. Ο Ο’ Σάλιβαν κοίταξε τον κόσμο, που τον αποθέωνε σχεδόν ουρλιάζοντας από την αδημονία, προσποιήθηκε ότι θα χτυπήσει, ξανακοίταξε το κοινό με ένα ξεκάθαρο μειδίαμα και έπειτα άλλαξε χέρι, χτυπώντας την άσπρη μπάλα πάνω στην κόκκινη με ώθηση από το αριστερό. Ένας ηδονικός βρυχηθμός κατέκλυσε το χώρο, ο Ο’ Σάλιβαν τελείωσε την παρτίδα με 134-0 και πανηγύρισε στην αγκαλιά του αντιπάλου του.

12. Ο Γιώργος Καραγκούνης πηδάει… πάνω από τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο (στο βίντεο φαίνονται τα πόδια του), όταν ο τελευταίος ισοφαρίζει την Κόστα Ρίκα στο τελευταίο λεπτό της κανονικής διάρκειας του ματς της φάσης των 16 του Παγκοσμίου Κυπέλλου, στις 29 Ιουνίου 2014, στο Περναμπούκο του Ρεσίφε. Η Εθνική Ελλάδας αποκλείστηκε στα πέναλτι, αλλά αυτή η αντίδραση, στο τελευταίο ματς της καριέρας του, είναι χαρακτηριστική για τον ψυχισμό και το τι συμβόλιζε αυτός ο αξεπέραστος Έλληνας ποδοσφαιριστής, ένας αληθινά εμβληματικός ηγέτης, για τα ημέτερα σπορ.

11. Το ραπ πρόγραμμα του Σακίλ Ο’ Νιλ με τους Jabbawockeez στο All-Star Game του ΝΒΑ το 2009.