Πενήντα feel good στιγμές στα σπορ: Μέρος πρώτο

Μερικές εβδομάδες πριν, ένα πολύ παροδικό και ξεχασμένο ζητούμενο ήταν η πρόταση για ταινία που θα έφτιαχνε τη διάθεση μίας κοπέλας. Ζητήθηκε η γνώμη του υπογράφοντος και η απάντηση είχε ως εξής: “Μία rom-com με τη Τζούλια Ρόμπερτς. Η Τζούλια δεν αποτυγχάνει ποτέ”. Ουδείς είδε, την εποχή που στο Χόλιγουντ οι γυναίκες ηθοποιοί διαμαρτύρονταν ότι υποπληρώνονται σε σχέση με τους άντρες, τη Ρόμπερτς να εκρήγνυται. Ο λόγος ήταν ότι απλώς σε κάθε ταινία που έπαιξε από το ‘Pretty Woman’ κι έπειτα ήταν η πιο ακριβοπληρωμένη ηθοποιός της. Η Ρόμπερτς ήταν mega star και γι’ αυτό δεν βασιζόταν καθόλου στις υποκριτικές ικανότητές της, τουλάχιστον εκείνες που αποτελούν τη Βίβλο των σύγχρονων ηθοποιών. Ήταν, όμως, στον αστρόκοσμο διότι ήξερε τι να κάνει με το πρόσωπό της, ώστε ο θεατής να αισθανθεί χαρούμενος.

Η αδελφή μου, η Κατερίνα, την ‘ερωτεύτηκε’ από το ‘Mystic Pizza’, μία ταινία του 1988, κι ο αδελφός της επηρεάστηκε από τη διάφανη ομορφιά της Γουινόνα Ράιντερ, κάτι πολύ παράξενο, αφού δεν έπαιζε στην ταινία. Είχε πιάσει, ουσιαστικά, τον πρώτο αριθμό του λαχείου και από τις τωρινές, ακόμα, αντιδράσεις της στο άκουσμα του ονόματός της, ο έρωτας δεν έχει παρέλθει.

Τις δύσκολες εποχές, μία σπουδαία κίνηση είναι να επιστρέφεις εκεί που ένιωθες ευτυχισμένος όταν ήσουν στην παιδική και την εφηβική ηλικία. Όχι για να κάνεις τον απολογισμό της ζωής σου και να αναρωτηθείς πότε άρχισαν όλα να πηγαίνουν λάθος, όπως η ερώτηση που έκανε κάποτε ένας σερβιτόρος στον Τζορτζ Μπεστ στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου, αλλά για να επιστρέψεις στις πνευματικές ρίζες σου, όποιες κι αν είναι αυτές.

Κι είναι κατανοητό ότι, μεγαλώνοντας, αυτή η σχέση διαβρώνεται, ωστόσο είναι κυριολεκτικά ό,τι έχεις από σένα, ειδικά σε αυτήν την περίπτωση που όλη η Γη νιώθει ότι ακόμα και το πιο πρόσφατο παρελθόν της, το οποίο έγκειτο στην αλληλουχία των καταστάσεων που ονομάζουμε συνήθειες, πρόκειται πολύ σύντομα να μην υπάρχει.

Πολλοί εξ ημών βρίσκουν τα σπορ συναρπαστικά. Θα οριοθετηθεί έτσι: ο πάνω αριστερά υποφαινόμενος πιθανότατα σώθηκε, μέσω εκείνων, από την κατάθλιψη και άλλες ψυχικές και νοητικές ασθένειες. Όποτε ακούγεται κάποιος να λέει ότι “είναι το ωραιότερο περιττό πράγμα στη ζωή”, η σύμφωνη γνώμη αφορά μόνο στο ότι τα μη περιττά είναι οι βιολογικές ανάγκες. Ασφαλώς αυτό εξαρτάται από τις συνθήκες ζωής που έχουν δημιουργηθεί και σε ξένα χωράφια είναι τουλάχιστον άκομψο να παρεμβαίνεις.

Αυτό το φαινομενικό χρονικό διάστημα του Μάρτη του 2020, που τα σπορ εξαφανίστηκαν από τον κόσμο, οι διοργανώσεις αναβλήθηκαν και παιχνίδια δεν γίνονται πουθενά, είναι συμβολικό. Εν πρώτοις, είναι αξιοπερίεργο, ενδεχομένως και στενάχωρο, αλλά στην ούγια γίνεται ο υποβολέας μελλοντικών συναρπαστικών στιγμών, όταν, μετά τον κλονισμό με την ασθένεια και τις λογικές συνέπειές της, οι παίκτες επιστρέψουν στα γήπεδα.

Είναι μάλλον επείγουσα η ευφορία, αυτή η λεπτή αίσθηση ικανοποίησης για αθλητικές καταστάσεις που έχουν συμβεί ή έχουν αποτυπωθεί μέσω σινεμά και στόχος αυτής της σειράς είναι, αν δύναται σε όποιο ποσοστό, να πιάσει αυτήν την αίσθηση. Ακούστε το ‘Hey Jude’, διαβάστε το ‘Σενάριο Γάμου’, δείτε το γαλλικό ‘Δείπνο Ηλιθίων’ ή το ‘Αγάπα με αν τολμάς’, πιάστε μία ιστορία του Ντέιβιντ Σεντάρις ή το ‘Catch 22’, ποτίστε λουλούδια, δείτε την Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 ή μία ταινία με τον Μπρους Λι, την πρώτη σκηνή του ‘Lalaland’ και τις συνεντεύξεις του Πίτερ Ο’ Τουλ στον Ντέιβιντ Λέτερμαν, κάντε ό,τι μπορείτε.

50. Ο Γουίλ Σμιθ, ως Μοχάμεντ Αλί, τρέχει στους δρόμους της Κινσάσα με σάουντρακ το ‘Tomorrow’ του Σαλίφ Κεϊτά στην ταινία ‘Αλί’ (2001).

49. Η ομήγυρη γελάει όταν, μετά το γκολ του Σέρχιο Αγκούερο με την Κρίσταλ Πάλας, που στέφει τη Μάντσεστερ Σίτι πρωταθλήτρια για πρώτη φορά έπειτα από 55 χρόνια το 2012, στην ερώτηση αν είναι η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής του, ο Βέλγος αμυντικός Βενσάν Κομπανί απαντά “ναι, ύστερα από τη γέννηση του παιδιού μου και το γάμο μου”.

48. Οι σχολιαστές του BBC, Μπόρις Μπέκερ, Άντριου Κασλ και Τιμ Χένμαν, δεν μπορούν να μαντέψουν που στέλνει ο Ρότζερ Φέντερερ το σερβίς του σε 4 διαδοχικές περιπτώσεις στον ημιτελικό του Γουίμπλεντον το 2017 με τον Τόμας Μπέρντιχ.

47. Αυτό το βίντεο της παρουσίας του υπέροχου πλάσματος που λέγεται Ρίτα Μάμουν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες 2016. Η πλέον 24χρονη πρώην αθλήτρια της ρυθμικής γυμναστικής, μητέρα ενός παιδιού από το σύζυγό της, τον Ρώσο κολυμβητή Αλιεκσάντρ Σουχαρούκαφ, ήταν ένα αέρινο όνειρο στο ατομικό της διοργάνωσης του Ρίο.

46. Το ‘Football’s Coming Home’, τραγούδι που παίζει πριν από τα παιχνίδια της εθνικής Αγγλίας στις μεγάλες διοργανώσεις, με ατέρμονο επίπεδο ειρωνείας.

45. Ο Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς κάνει “πφφ”, αφού καρφώνει πάνω από τον Αρβίντας Σαμπόνις στον τελικό του Ευρωμπάσκετ 1995 στο ΟΑΚΑ, μεταξύ της Γιουγκοσλαβίας και της Λιθουανίας.

44. O τρελός πανηγυρισμός των Χεσούς Ντάτολο και Ντιέγκο Μαραντόνα, τότε προπονητή της εθνικής Αργεντινής, έπειτα από το γκολ του πρώτου σε ΦΙΛΙΚΟ με τη Ρωσία το 2009 (3-2). Ο ‘Πελούσα’ ήταν ο προπονητής της ‘αλμπισελέστε’ που πήγε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010.

43. Η ντρίμπλα του Πελέ στον Λαδισλάο Μαζούρκεβιτς, στις καθυστερήσεις του ημιτελικού της Βραζιλίας με την Ουρουγουάη στον ημιτελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 1970 (3-1 η ‘σελεσάο’).

42. Η Ρόντα Ράουζι λιγώνεται ακούγοντας τον Κόνορ ΜακΓκρέγκορ να μιλάει βρόμικα, στο πλαίσιο συνέντευξης Τύπου αθλητών της ΜΜΑ.

41. Το καταπληκτικό κρεσέντο του Στέφεν Κάρι στη March Madness του 2008 με το κολέγιο του Ντέιβιντσον.

*Την Τρίτη οι στιγμές από το 40 μέχρι το 31.