Όταν ο 45χρονος Φόρμαν στέφθηκε πρωταθλητής παρά τα μπέργκερ

Ύστερα από τον αγώνα στο Ζαΐρ με τον Μοχάμεντ Αλί, στις 30 Οκτωβρίου 1974, ο Τζορτζ Φόρμαν έμελλε να βρίσκεται στην αντίπερα όχθη του... πυγμαχίσιου ποταμού, εκεί όπου κατοικούν η λήθη και η χλεύη, γόνοι του χρόνου ως πανδαμάτορος. Όχι, όμως, κατευθείαν. Το 1975 ήταν 'νεκρό' έτος για τον τότε 25χρονο πυγμάχο και, όταν επέστρεψε το 1976, έγινε το ένα δεύτερο ενός από τους πιο δημοφιλείς αγώνες στην ιστορία. To slugfest με τον Ρον Λάιλ στο 'Caesar's Palace' του Λας Βέγκας, που τελείωσε με το νοκ άουτ του τελευταίου στον 5ο γύρο, λογίζεται ως ένας από τους πιο σκληρούς αγώνες στην ιστορία. Ο Φόρμαν έπεσε δις κάτω. Έπειτα, νίκησε ξανά, όπως το 1973 για να γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής, τον Τζο Φρέιζερ με τεχνικό νοκ άουτ στον 5ο γύρο. Επικράτησε επίσης με ΤΚΟ των Τζον Λεντού, Τζον Ντίνο Ντένις και Πέδρο Αγκούστο, σε 11 γύρους συνολικά, και στις 17 Μαρτίου 1977, 28 χρόνων και 66 ημερών, έγινε καθ' ομολογίαν του κάτι πολύ περίεργο.

Ακόμα κι αυτό, όμως, ήταν λιγότερο παράξενο από την ήττα του από τον Τζίμι Γιανγκ με ομόφωνη απόφαση στο 'Ρομπέρτο Κλεμέντε' του Σαν Χουάν, αν και ο τύπος είχε νικήσει τον Λάιλ και μόνο μια αμφιλεγόμενη απόφαση τον έχρισε ηττημένο στην αναμέτρηση με τον Αλί. Ο Φόρμαν στα αποδυτήρια έπαθε καρδιακή προσβολή. Ήταν μόνος του και ζήτησε τη βοήθεια του Θεού. Ως τότε δεν ήταν θρήσκος, αλλά έγινε πάστορας και αναβαπτισμένος Χριστιανός. Δεν ανακοίνωσε ποτέ την αποχώρησή του. Αυτός ήταν, σίγουρα, ο τελευταίος αγώνας του στο μποξ. Μέχρι τον επόμενο.

Ο άνθρωπος που δεν έπεφτε κάτω

Όταν ο Φόρμαν ανακοίνωσε την επιστροφή του, όλοι κατάλαβαν ότι το κίνητρο ήταν καθαρά οικονομικό. Ήταν πάστορας στην εκκλησία του Κύριου Ιησού Χριστού στο Χιούστον. Η γυμναστική είχε ξεκάθαρα χωρίσει μαζί του -και τον είχε μπλοκάρει από όλα τα social media και το viber. Το φαγητό, αντιθέτως, μοιραζόταν με τον πρώην μυώδη πυγμάχο μια αμοιβαία ερωτική σχέση. Ο Φόρμαν δεν έκρυψε δύο πράγματα: το πρώτο ήταν ότι όντως υπήρχαν οικονομικά προβλήματα. Το δεύτερο, ότι ήθελε να αντιμετωπίσει τον Μάικ Τάισον.

Για αρχή, καλός ήταν ο Στιβ Ζούσκι στην 'Arco Arena' του Σακραμέντο. Από εκείνον τον αγώνα με τον Γιανγκ είχαν παρέλθει 10 χρόνια παρά 8 μέρες. Είχε κλείσει ήδη τα 38. Ακολούθησαν 26 αγώνες με νίκες, με μόνο έναν εξ αυτών να τελειώνει στους 12 γύρους, με τον Έβερετ Μάρτιν τον Ιούλιο του 1989. Ο Φόρμαν είχε νικήσει τον Μπερτ Κούπερ και στις 15 Ιανουαρίου του 1990 έβγαλε νοκ άουτ τον Τζέρι Κούνεϊ, με ένα αλησμόνητο άπερκατ στον 2ο γύρο.

Ύστερα από αυτήν την αναμέτρηση πήγε στο σόου του Ντέιβιντ Λέτερμαν, όπου, με μια μελιστάλακτη μειλιχιότητα, που κέρδισε από τη θητεία του ως κήρυκας του Θεού, αποκάλυψε ότι ένας αγώνας με τον Τάισον ήταν στα σκαριά και τον κανόνιζε ο Ντον Κινγκ, ενώ όταν ρωτήθηκε για τα κιλά του, απάντησε το εξής εκπληκτικό: "Θέλω να είμαι ο βαρύτερος μποξέρ στον αγώνα. Έχεις δει κάποιο λιοντάρι να ανησυχεί, επειδή είναι το πιο δυνατό και να θέλει να χάσει κιλά;"

Στην ίδια κατηγορία, οι εξελίξεις ήταν καταιγιστικές. Ο Τάισον δεν ήθελε να αντιμετωπίσει τον 'Big George', ο οποίος είχε γίνει, πλέον, 'Fat George' με τιμή και καμάρι. Όταν τον ρώτησε ο Κινγκ, φέρεται να απάντησε "όχι, δεν θέλω να παλέψω με αυτό το ζώο! Αν τον αγαπάς τόσο πολύ, να αγωνιστείς εσύ μαζί του". Ωστόσο, ο Τάισον έχασε τον παγκόσμιο τίτλο στο Τόκιο από τον Μπάστερ Ντάγκλας, ο τελευταίος ηττήθηκε εύκολα από τον Εβάντερ Χόλιφιλντ, ο οποίος, ως αδιαμφισβήτητος πρωταθλητής, είχε το προνόμιο να διαλέξει αντίπαλο. Ο Αμερικανός ήθελε να αποφύγει τον Τάισον και ο Φόρμαν ήταν διαθέσιμος, οπότε 42 χρόνων και 99 ημερών, στο 'Convention Hall' της Ατλάντικ Σίτι, βρέθηκε να διεκδικεί όλες τις ζώνες βαρέων βαρών.

Ενώ είχε προεξοφληθεί άνετη επικράτηση του Χόλιφιλντ, ο Φόρμαν διέψευσε αυτήν την πρόβλεψη εξ ημισείας. Μπορεί να μην ήταν σοβαρά απειλητικός, αλλά ουσιαστικά έψαχνε τη μία γροθιά για να βγάλει νοκ άουτ τον τρομερό αντίπαλό του, ενώ έμεινε όρθιος, ό,τι κι αν έκανε ο τότε 28χρονος αντίπαλός του. Υπάρχει μία στιγμή που ο Φόρμαν δέχεται 19 διαδοχικές γροθιές, αλλά στέκεται. Ο αγώνας τελειώνει, ο Χόλιφιλντ νικάει με ομόφωνη απόφαση, αλλά είναι ο Φόρμαν που κερδίζει τις εντυπώσεις.

Ο Φόρμαν αγαπάει τα μπέργκερ και γενικότερα τα junk foods. Αυτό αποδεικνύεται στον επόμενο αγώνα του, με τον παγκόσμιο πρωταθλητή της WBO, Τόμι Μόρισον. Επίσης είναι σχετικά μονόπλευρη η αναμέτρηση στο 'Thomas and Mack' της Νεβάδα, πάλι, όμως, μένει όρθιος για 12 γύρους, αν και χάνει με ομόφωνη απόφαση. Στη συνέντευξη μετά τον αγώνα λέει ότι "έχω ραντεβού με κάτι φτερούγες κοτόπουλου στα KFC".

Η επιστροφή

Στις 5 Νοεμβρίου του 1994, όταν πια ο 'Big George' ήταν 45 χρόνων και 299 ημερών, βρέθηκε για τρίτη φορά μετά την επιστροφή του στη διεκδίκηση ενός τίτλου. Ήταν ο Μάικλ Μούρερ, πυγμάχος του Τέντι Άτλας, που κρατούσε τις ζώνες της WBA, IBF και Lineal.

O Μούρερ δεν ήταν τυχαίος πυγμάχος. Ανήκει στη σπάνια κατηγορία εκείνων που έγιναν παγκόσμιοι πρωταθλητές έπειτα από λίγους επαγγελματικούς αγώνες. Είχε μόλις 12 στην ελαφρών βαρέων βαρών, πριν κατακτήσει τον πρώτο παγκόσμιο τίτλο. Τον υπερασπίστηκε 9 φορές και όταν δεν υπήρχε κάτι άλλο να κάνει εκεί, ανέβηκε στη βαρέων βαρών. Τον Μάιο του 1992 πήρε τον τίτλο της WBO έπειτα από την απίστευτη νίκη επί του Μπερτ Κούπερ, σε έναν δαιμονικό αγώνα, με τεχνικό νοκ άουτ στον 5ο γύρο. Έπειτα από 5 αγώνες το 1993, στις 22 Απριλίου του 1994 νίκησε τον Χόλιφιλντ με μοιρασμένη απόφαση στο 'Caesar's Palace', για να πάρει τις ζώνες WBA, IBF και Lineal. Άλλος δεν απέμενε, οπότε ήταν ο Φόρμαν που 17 μήνες μετά τον αγώνα του με τον Μόρισον και χωρίς να έχει ξαναμπεί σε ρινγκ για επαγγελματική αναμέτρηση, ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα.

Ο Μούρερ πήρε με ευκολία τους 8 πρώτους γύρους, αφού η κίνησή του ήταν πολύ γρήγορη για τον Φόρμαν. Ωστόσο, η οίηση δεν τον άφησε να ολοκληρώσει τη δουλειά απλά. Στάθηκε απέναντι σε μία από τις πιο δυνατές γροθιές στην ιστορία και θέλησε να σαρκάσει τον αντίπαλό του, ακολουθώντας τη δική του τακτική. Στη μέση του ρινγκ αντάλλασσαν γροθιές, με τον Άτλας, τον προπονητή του, να τον μαλώνει για την επιλογή του μετά το καμπανάκι που σηματοδότησε το τέλος του 9ου γύρου.

Αλλά ο Μούρερ ήταν αμετανόητος. Πήγε toe to toe με τον Φόρμαν και στον 10ο. Ο Άτλας τού φώναζε να μείνει μακριά από το δεξί του αντιπάλου του. Ο Φόρμαν δοκίμασε έναν συνδυασμό κοφτού αριστερού χουκ με δεξί χουκ, με 1:12 για τη λήξη του γύρου. Ο Μούρερ έμεινε όρθιος, αλλά ο 45χρονος διεκδικητής έκανε ακριβώς τον ίδιο συνδυασμό αμέσως μετά. Με 1:09 για τη λήξη του 10ου γύρου, ο Μούρερ έπεσε κάτω από το δεξί χέρι του Φόρμαν. Και όταν το χρονόμετρο έδειξε 58'', ο αγώνας σταμάτησε. Ο Φόρμαν γύρισε στη γωνία του και γονάτισε. Ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής.

Έγινε ο γηραιότερος στην ιστορία που τα κατάφερε. Το ρεκόρ του καταρρίφθηκε το 2011, από τον 46 ετών και 126 ημερών Μπερνάρντ Χόπκινς, στην ελαφρών βαρέων βαρών. Ο Φόρμαν έδωσε ακόμα 4 αγώνες και πήρε άλλες 2 ζώνες, της WBU με τον Άξελ Σουλτς και της ΙΒΑ με τον Κρόφορντ Γκρίμσλι. Αποσύρθηκε έπειτα από την ήττα του από τον Σάνον Μπριγκς στο Νιου Τζέρσεϊ, στις 22 Νοεμβρίου του 1997, όταν και έχασε τον τίτλο Lineal. Ήταν 48 χρόνων και 316 ημερών.