Ολυμπιακός - Φερεντσβάρος: Το τακτικό αριστούργημα δεν έφερε το τρόπαιο

Παίζοντας φθαρμένος και αφήνοντας την τελευταία εγκεφαλική ίνα του στο κολυμβητήριο του Αννόβερου, ο Ολυμπιακός λίγο έλειψε να πραγματοποιήσει μία απίστευτη διανοητική ανατροπή στον τελικό με τη Φερεντσβάρος. Τελικά, δεν τα κατάφερε να κάνει το back2back σε κατακτήσεις Champions League στα πέναλτι, καθιστώντας την ούγγρικη ομάδα τον κακό δαίμονά της, αφού έχασε τον τρίτο τελικό από εκείνη.

Ο Θέμης Χατζής, ένας από τους πολίστες της ομάδας πόλο Ανδρών του Ολυμπιακού που βρέθηκε σε δαιμονιώδη κατάσταση το 2002 στη Βουδαπέστη, όταν οι ‘ερυθρόλευκοι’ νίκησαν 9-7 τη Χόνβεντ στην έδρα της για να κατακτήσουν το πρώτο δικό τους Champions League, αλλά και ελληνικό, θυμάται αυτήν την ιστορία, όπως την θυμούνται και οι συμπαίκτες του: το οριακά εκπρόθεσμο γκολ στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1998 με τη Φερεντσβάρος.

Ήταν το πρώτο παιχνίδι, στον Πειραιά, ο απίθανος Θέμης είχε δηλώσει συβιλλικά κάτι σαν, “ο διαιτητής το ακύρωσε, εγώ τι να κάνω;”, η ομάδα του Νίκου Λουκάτου, με δεύτερο προπονητή τον Γιώργο Κατσούλη, είχε νικήσει 7-6 και πήγε στη Βουδαπέστη για να κατακτήσει το τρόπαιο. Δυστυχώς, οι Ούγγροι νίκησαν 8-6 και ήταν εκείνοι στο τέλος οι νικητές. Ήταν 17 Μαΐου 1998 και αυτό ήταν το τελευταίο ευρωπαϊκό ματς με το σκουφάκι του Ολυμπιακού τριών πολιστών: του Κώστα Λούδη, του Νίκου Βενετόπουλου και του... Θοδωρή Βλάχου.

Το αποτρόπαιο κλισέ ‘πώς τα φέρνει η ζωή’ επέστρεψε από το βράδυ της Παρασκευής στο Αννόβερο. Δεν είναι βέβαιο ότι από το μυαλό του κόουτς του Ολυμπιακού, ο οποίος δεν έχει, δα, απωθημένα από διεθνή μετάλλια και τίτλους, ου μην και ευρωπαϊκούς, περνά αυτός ο δεύτερος τελικός με τους Ούγγρους, πάντως ο προπονητής της ομάδας πόλο Γυναικών και παίκτης εκείνης της ομάδας, Χάρης Παυλίδης, απαίτησε το βράδυ της Παρασκευής το τρόπαιο.

Για τον Ολυμπιακό αυτός ήταν ο πρώτος ευρωπαϊκός τελικός. Ήρθε μία χρονιά μετά τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο, της Βουλιαγμένης με τη Ρόμα, στο κατάμεστο νεότευκτο κολυμβητήριο του ΟΑΚΑ. Ακολούθησε ο τελικός Κυπελλούχων με τη Μλάντοστ το 1999, οι δύο διαδοχικοί τελικοί του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, με τη Γιουγκ στο Ντουμπρόβνικ, όταν έχασε στην παράταση με το περίφημο πια ακυρωθέν γκολ του Θοδωρή Χατζηθεοδώρου από τον Μπόρις Μαργκέτα (από τον οποίο υπάρχουν οικτρά παράπονα και για την ανοχή του στον ημιτελικό της Παρασκευής με την Προ Ρέκο) και τη Χόνβεντ στη Βουδαπέστη, το Final 4 του 2007 στο Μιλάνο, όταν η Ρέκο νίκησε με ένα μακρινό γκολ του Μαουρίτσιο Φελούγκο -ο οποίος, τώρα, ως πρόεδρός της, έζησε την αντεκδίκηση με την απίθανη γκολάρα αυτού του χρυσοδάκτυλου πολίστα που λέγεται Κωνσταντίνος Γεννηδουνιάς- στον ημιτελικό, ο τελικός του 2016 στη Βουδαπέστη, όταν οι ‘ερυθρόλευκοι’ έχασαν από τη Γιουγκ και αυτή η απίθανη διετία, με το έπος της Γένοβας και το 9-7 επί της οικοδέσποινας Ρέκο στις 9 Ιουνίου 2018 και ο τωρινός τελικός.

Βεβαίως, υπάρχουν και οι δύο τελικοί του ευρωπαϊκού Super Cup. Στον τελευταίο εμπλέκεται η Φερεντσβάρος, που ως κάτοχος του Euro Cup, νίκησε 11-9 στα πέναλτι (7-7 κ.δ.) τον Ολυμπιακό στις 30 Νοεμβρίου 2018. Οι ‘ερυθρόλευκοι’ έχουν την κατοχή τους και αυτήν την κούπα, με το 6-5 επί της Βάσας στις 29 Δεκεμβρίου 2002.

Καθόλου άσχημα.

Η Φερεντσβάρος, με τη σειρά της, έγινε το πρώτο νούμερο 4 του ομίλου του που αποκλείει το νούμερο 1 σε Final 8, αφού την Πέμπτη νίκησε τη Γιουγκ, ενώ πέρασε την Παρασκευή, στο βραδινό ημιτελικό, και την Μπαρτσελονέτα, την πρώτη νικήτρια από τότε που η LEN αποφάσισε να δώσει wild cards και να κάνει τη διοργάνωση Final 6, δηλαδή το 2014. Αυτή είναι μία από τις τελευταίες ευκαιρίες του αιθέριου Ντένες Βάργκα, του πιο απολαυστικού αισθητικά πολίστα της σύγχρονης εποχής, να πάρει το πρώτο του Champions League. Ο Βάργκα, που αν είσαι γονιός και ένα παιδί θέλει πειστήρια για να παίξει πόλο πρέπει να είναι η νούμερο ένα επιλογή σου, έχει κατακτήσει σχεδόν κάθε διαθέσιμο τίτλο με την εθνική Ουγγαρίας, αλλά κανένα Champions League.

Επίσης, επειδή ο αναγνώστης έχει ήδη αρχίσει να καταριέται και είναι γνωστό τοις πάσι πως είναι σαββατογεννημένος, ο Ολυμπιακός γίνεται ο μόλις δεύτερος σύλλογος που έχει παίξει και με τις δύο ομάδες του σε τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης. Η πρώτη που το είχε κάνει ήταν η Προ Ρέκο το 2012, με... νοθευμένη διαδικασία. Το 2007 η γυναικεία Ραπάλο Νουότο μπήκε στα... καράβια του Γκαμπριέλε Βόλπι και μετονομάστηκε σε Προ Ρέκο. Πάντως, οι Ιταλοί είχαν 2 στα 2 εκείνη τη χρονιά.

Η κόντρα

Όντες... Ούγγροι, η ομάδα του Ζολτ Βάργκα έδειξε γρήγορα τις προθέσεις της. Αυτό που ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να αναχαιτίσει στο πρώτο οκτάλεπτο ήταν η αμεσότητα της σκέψης. Αν εξαιρεθεί η πρώτη φάση του τελικού, που η άμυνα στο σετ παιχνίδι δεν λειτούργησε και η Φερεντσβάρος βρήκε την ευκαιρία να περάσει μία πάσα στο φουνταριστό Μέτζεϊ, χωρίς να λειτουργήσει βοήθεια στο φουνταριστό, ο Ολυμπιακός έβγαλε όλες τις σετ άμυνές του κατά τη διάρκεια της περιόδου, είτε με attack στην περιφέρεια για να δημιουργήσει μακρινή απόσταση από το φουνταριστό αλλά και από τα μπασίματα στα δύο μέτρα, ειδικά από την αριστερή πλευρά, που οι Στέφαν Μίτροβιτς και Ντένες Βάργκα μπορούσαν να γίνουν πολύ επικίνδυνοι.

Οι ‘ερυθρόλευκοι’, όμως, κερδίζοντας μπόλικες ποινές για να παίξουν με πλεονέκτημα, δεν κατάφεραν να αξιοποιήσουν, πέραν της επίθεσης του Γεννηδουνιά, τις επιθέσεις τους σε αυτό το κομμάτι. Τα περιφερειακά σουτ, άπαξ και οι Ούγγροι συμπτύσσοντας χωρίς την επιθυμία να ανοίξουν στα φτερά, γίνονταν σε περιορισμένο χώρο. Μάλιστα, ο τελευταίος παραπάνω του οκτάλεπτου έγινε και η αφορμή που η Φερεντσβάρος πήρε δύο γκολ διαφορά.

Το θεσπέσιο κολύμπι του Ντένες Βάργκα και η ασύλληπτα κομψη κίνησή του άπαξ και έγινε κάτοχός της έφερε το τρίτο γκολ για τους Ούγγρους, σε ένα παιχνίδι που είναι η δεύτερη φύση τους, το μαθαίνουν από τα μικράτα και δεν το ξεχνούν ποτέ. Είχε προηγηθεί η άμεση εκτέλεση του Στέφαν Μίτροβιτς, που έβαλε γρήγορα, μετά το γκολ του Γεννηδουνιά, τη Φερεντσβάρος στη θέση του οδηγού.

Η ρητή εντολή να απαγορευθεί η κόντρα βρήκε ώτα ευήκοα, ωστόσο η Φερεντσβάρος είχε βρει τον επιθετικό ρυθμό που ο Ολυμπιακός δεν την απαγόρευσε. Τα μπασίματα και η αέναη κίνηση, ειδικά στα αριστερά, έφερνε δυσάρεστα ματσαρίσματα στη δεξιά πλευρά. Ο Ολυμπιακός φάνηκε ότι είχε ανακτήσει την αυτοπεποίθησή του, μπαίνοντας στο δεύτερο οκτάλεπτο, κι αυτό φάνηκε από νωρίς και το κερδισμένο πέναλτι του Κώστα Μουρίκη, που έκανε γκολ ο Γεννηδουνιάς.

Υπήρχε μία περίεργη αίσθηση ασφάλειας από τη μεριά του Ολυμπιακού, αν και η αμυντική διάταξη είχε εξαρθρωθεί από τη Φερεντσβάρος. Από το γκολ του Γιάνγκερ, που έφερε το 4-2, οι ‘ερυθρόλευκοι’ έπεσαν θύματα του επιθετικού ούγγρικου ταλέντου. Τα δύο γκολ του Βάμος, ένα μις ματς με τον Μουρίκη και ένα στον παραπάνω, έμοιαζαν αναπόφευκτα, και το ίδιο συνέβη με τον Στέφαν Μίτροβιτς, για το 6-4.

Ο Ολυμπιακός, έχοντας μειώσει με το μπάσιμο του Γιάννη Φουντούλη από την ασίστ του Μανώλη Μυλωνάκη και τον Στέλιο Αργυρόπουλο με πλεονέκτημα, είδε τη Φερεντσβάρος να απομακρύνεται ξανά, δεχόμενος ακόμα και γκολ από τον Σλόμπονταν Νίκιτς στο δοκάρι. Και παρ’ ό,τι είχε δεχθεί 8 γκολ στο ημίχρονο, είχε κάνει κάποιες από τις δουλειές που έπρεπε να κάνει καλά.

Η φθορά

Είχε γεμίσει τους παίκτες της Φερεντσβάρος με ποινές και αυτό σήμαινε ότι θα μπορούσε να παίξει με παίκτες που δεν θα ήθελαν να διακινδυνεύσουν πολύ γρήγορα την τρίτη ποινή τους, σε ένα ματς που είναι πρελούδιο του... επόμενου πόλο, όταν το άγγιγμα ενδεχομένως θα σηματοδοτεί ποινή. Αυτό δεν φάνηκε κατευθείαν. Ο Ολυμπιακός έφθειρε σιγά σιγά τους Ούγγρους, δίνοντάς τους την αίσθηση ότι ήταν άνετοι, και απλώς έπρεπε να βρει τις λύσεις στο επιθετικό μισό του, σε καταστάσεις που υπερείχε επιθετικά. Από αυτό ήταν αποφασισμένος να κερδίσει ή να χάσει αυτό το τρόπαιο.

Ο Ολυμπιακός μείωσε στο ένα το γκολ της διαφοράς, σε μία φάση η οποία φάνηκε ότι είχε τη δυναμική να αλλάξει το ματς. Ο Άαρον Γιάνγκερ αστόχησε σε πέναλτι της Φερεντσβάρος και οι ‘ερυθρόλευκοι’ έβγαλαν επίθεση 6-5, που, ακόμα και όταν οι Ούγγροι κατάφεραν να την φέρουν στα ίσα, δεν πρόφτασαν να βγάλουν τη βοήθεια στον Μουρίκη.

Οι Ούγγροι βρήκαν το δέκατο γκολ τους στον παραπάνω με τον Γιάνγκερ, αλλά όταν ο Γεννηδουνιάς πέτυχε το τέταρτο γκολ του στην αναμέτρηση, όλα πολύ νωρίς στα ισάριθμα οκτάλεπτα, υπήρχε παιχνίδι που το σκορ δεν εξασφάλιζε στη Φερεντσβάρος οποιαδήποτε πολυτέλεια. Αυτό που έπρεπε να γίνει, για να γυρίσει το ματς, ήταν να βρει ο Ολυμπιακός γκολ στο δικό του πλεονέκτημα, που ήταν βέβαιο ότι θα ερχόταν.

Ήρθε. Χωρίς επιτυχημένα αποτελέσματα.

Και οι παίκτες του Θοδωρή Βλάχου έπρεπε να κάνουν υπομονή, ρισκάροντας, μάλιστα, σε κάθε δική τους παραχωρημένη αποβολή το τρόπαιο.

Ήταν ένα ασύλληπτο σκακιστικό κόλπο. Ο Ολυμπιακός δεν έπαιξε έναν τελικό όπως ο περυσινός, αλλά με το άγχος του φαβορί και με τα πόδια και τα χέρια κουρασμένα από τον ημιτελικό, ο οποίος του κόστισε σε πνευματική διαύγεια και κούραση.

Αλήθεια, ό,τι συνέβαινε στο Αννόβερο έμοιαζε με σχέδιο. Ήταν μία επιστημονή προσέγγιση για να αναδειχθεί πόσο μακριά μπορούν να είναι 32 λεπτά παιχνιδιού.

Κι ενώ έμοιαζε να βυθίζεται στην πισίνα, κρατιόταν από τα πόδια της Φερεντσβάρος, η οποία, μένοντας στην ίδια θέση, δεν καταλάβαινε ότι έχανε ύψος.

-Ο Ολυμπιακός έβγαλε χωρίς να βιάζεται, με 2’07’’ για το τρίτο οκτάλεπτο, τον Ντένες Βάργκα εκτός ματς με τρίτη ποινή. Αυτό σήμαινε ότι έβγαζε εκτός λειτουργίας την αριστερή επιθετική πλευρά των Ούγγρων, η οποία τους είχε δημιουργήσει τα μύρια όσα προβλήματα. Αυτο ήταν και το τέλος της επιθετικής δημιουργικότητας των Ούγγρων, ακόμα και μετά το γκολ του Γιάνγκερ.

-Συνέχισε να δίνει αποβολές, ρισκάροντας τις πολλές επιθέσεις στον παίκτη λιγότερο, προστάτευσε τα δοκάρια του και έπαιξε, σε συμβατά αμυντικά ματσαρίσματα πια, τα μπλοκ που έπρεπε ώστε να αποκρούσει ο Γιόζιπ Πάβιτς.

-Έβγαλε εκτός με τρίτη ποινή τον Μάρτον Βάμος και εξάρθρωσε και τη δεξιά πλευρά των Ούγγρων.

-Και, μέσα σε όλα, βρήκε ο ίδιος τις κόντρες που ήθελε, έστω κι αργά στο ματς. Άλλωστε, κι αυτό ήταν μέσα στο πλάνο. Το γκολ του Γιάννη Φουντούλη για το 10-9, με 2’12’’ για τη λήξη, ήρθε σε επίθεση 6-5, η ισοφάριση του Κωνσταντίνου Γεννηδουνιά, από την πολύ ακριβή χρονικά και τοπικά ασίστ του Αλέξανδρου Γούνα, σε κόντρα και με παίκτη παραπάνω.

Ο καταραμένος γδούπος

Και όταν έβγαλε την τελευταία άμυνα στο δικό του λιγότερο, έστειλε το ματς στα πέναλτι. Εκεί που δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Πριν από πέντε χρόνια, ένα τέτοιο ματς θα πήγαινε στην παράταση και ο Ολυμπιακός θα είχε τον πρώτο λόγο. Τώρα, σε αυτήν τη διαδικασία, που άλλοι τονίζουν ότι είναι το απαύγασμα της ανθρώπινης ύπαρξης και άλλοι οικτίρουν, αποκαλώντας την βασανιστήριο, η δουλειά που είχε κάνει ήταν να μην σουτάρουν οι Βάργκα και Βάμος.

Κι αν άρχισε ελπιδοφόρα, με τον Πάβιτς να αποκρούει το πέναλτι του Γιάνσικ και τον Αργυρόπουλο να δίνει το προβάδισμα, δεν συνεχίστηκε έτσι. Ο Αλέξανδρος Γούνας και ο Μανώλης Μυλωνάκης σημάδεψαν το δοκάρι, αλλά το ίδιο έκανε κι ο Κάλαϊ. Τελικά, φαρμακερός ήταν ο τρίτος γδούπος, με τον Αργυρόπουλο τη δεύτερη φορά, αφού η σειρά στο πόλο ανακυκλώνεται. Τα γκολ των Γιώργου Δερβίση και Γεννηδουνιά κράτησαν τον Ολυμπιακό στο σκορ, όπως έκαναν και εκείνα των Ζελτμάγερ, Γιάνγκερ, Γιάκσιτς και Γιάνγκερ για τη Φερεντσβάρος.

Ο Ντένες Βάργκα πήρε το τρόπαιο που του έλειπε και ο Γιόζιπ Πάβιτς μία μεγάλη αγκαλιά από την ‘κόκκινη’ εξέδρα, που έδωσε χρώμα και παλμό στη διοργάνωση.