Οι τελικοί του US Open είχαν το ξεχωριστό που δεν είχαν όλοι οι προηγουμενοι

Στον πρώτο τελικό στην ιστορία του US Open που κρίθηκε στο τάι μπρέικ του 5ου σετ, δηλαδή στο Major που θέσπισε τη διαδικασία σε αυτό το σημείο πριν από οποιοδήποτε άλλο, ο Ντόμινικ Τιμ νίκησε 3-2 σετ (6-2, 6-4, 4-6, 3-6, 6-7 {6}) τον Αλεξάντερ Ζβέρεφ σε 4 ώρες και 2 λεπτά, για να πάρει το 1ο Major στην καριέρα του και να γίνει ο πρώτος τενίστας μετά τον Πάντσο Γκονσάλες το 1949 (!) που νικάει σε παιχνίδι στο οποίο βρίσκεται πίσω με 2 σετ.

Έπειτα απ' την απίθανη γκάφα (ακόμα κι αν το δεις υπό το πρίσμα της αυστηρότητας με την οποία τηρήθηκε ο κανονισμός) του Νόβακ Τζόκοβιτς στο παιχνίδι του 4ου γύρου με τον Πάμπλο Καρένο Μπούστα, όταν το μπαλάκι από ένα χτύπημά του πέτυχε στο λαιμό μία από τους 74 κριτές γραμμής του τουρνουά, τη Λόρα Κλαρκ, και οδήγησε στον αποκλεισμό του, ο δρόμος για τη νέα γενιά στο US Open είχε ανοίξει. Ο Ράφα Ναδάλ θυσίασε το 'ταξίδι' στη Νέα Υόρκη για το Ρολάν Γκαρός (21/9-11/10), ο Ρότζερ Φέντερερ είναι τραυματίας, ο Άντι Μάρεϊ είχε αποκλειστεί στον 2ο γύρο από τον νεαρό Καναδό Φελίξ Οζέρ-Αλιασίμ.

Και μπορεί να μην ήταν η ώρα του Στέφανου Τσιτσιπά, που δύο μέρες πριν από την αφέλεια του 'Νόλε', επέδειξε τάσεις παροιμιώδους αυτοχειρίας σπαταλώντας 6 match points στο παιχνίδι με τον Κροάτη Μπόρνα Τσόριτς, αλλά μοιάζει δίκαιο: προηγούνταν άλλοι. Ο Γερμανός Ζβέρεφ, που ήταν ο νικητής του Masters το 2018, και ο Αυστριακός Τιμ, που μέχρι τον τελικό τη νύχτα της Κυριακής, ο οποίος επεκτάθηκε τα ξημερώματα της Δευτέρας, είχε χάσει 3 σε Major: δύο από τον Ναδάλ στο Παρίσι, το 2018 και το 2019, κι έναν από τον Τζόκοβιτς στην Αυστραλία, το 2020.

Οι δυο τους είναι φίλοι. Ακούνε στην ίδια γλώσσα, έχουν παρόμοια ηλικία, στον βαθμό, τουλάχιστον, που συγκαταλέγονται στην ίδια σειρά τενιστών στο τουρ και στο ταξίδι τους προς τον πρώτο τελικό Major σε άδειο κορτ, ένα 'Άρθουρ Ας' χωρίς το γνώριμο νεοϋορκέζικο θόρυβο, μοιράζονται μία ιστορία που η διήγησή της στους επιγόνους θα είναι αφοπλιστική και μόνο τα πλάνα θα αποδεικνύουν τη διαδραμάτισή της. Ο Ζβέρεφ και ο Τιμ είχαν κάνει μία εκπληκτική φωτογράφιση στη 'Vogue' το 2017, ως τα πρόσωπα της νέας γενιάς. Και 3 χρόνια αργότερα, ήταν εκείνοι που έπαιξαν τον πρώτο τελικό στο US Open χωρίς Ναδάλ, Τζόκοβιτς και Φέντερερ από το 2014, όταν ο Μάριν Τσίλιτς νίκησε 3-0 σετ τον Κέι Νισικόρι, και τον δεύτερο από το 2003, όταν ο Άντι Ρόντικ νίκησε τον Χουάν Κάρλος Φερέρο.

Πριν εξελιχθεί σε ένα τρελό ταξίδι, υπήρχε πολύ μικρή αμφιβολία ότι ο Ζβέρεφ θα νικούσε. Μέχρι το 5-1 στο 2ο σετ, ενώ είχε πάρει 6-2 το 1ο, είχε χάσει μόλις 2 πόντους στο πρώτο σερβίς του. Ούτε καν τα double fault, που ήταν ο τρόπος για να εκδηλώνεται το άγχος του, φαινόταν ότι τον πείραζαν. Ο Γερμανός εμπιστεύθηκε τη θαυμαστή, για αθλητή που κοιτάζει τον κόσμο από τα 198 εκατοστά, ισορροπία του στο φιλέ. Τα βόλεΐ του, ακόμα κι όταν ο Τιμ πετούσε το χτύπημα στα πόδια του, ήταν καταπληκτικά. Είχε 'χαλάσει' το παιχνίδι του αντιπάλου του.

Όποτε ο Τιμ κοίταζε προς το μποξ του, έβλεπε τη μορφή του Νικολάς Μασού. Ο Χιλιανός δεν έχει γράψει σπουδαία ιστορία στο τουρ, αλλά έχει αφήσει το αποτύπωμά του στην ολυμπιακή μυθολογία. Τούτο, μάλιστα, έγινε στον τόπο που αποδίδεται στην πορεία της η κύηση κι η γέννηση εν πολλοίς, δηλαδή την Αθήνα, το 2004. Τότε, στο μονό Ανδρών, ο Μασού είχε μείνει 1-2 σετ πίσω στον τελικό με τον Μάρντι Φις, για να επιστρέψει και να πάρει το χρυσό μετάλλιο, σε μία προσπάθεια που άφησε άγρυπνη τη χώρα του και υμνήθηκε από τον ελληνικό Τύπο. Θα ήταν αφύσικο, τόσο ως επαγγελματίας όσο και εξ ιδιοσυγκρασίας, να πάψει να νομίζει ότι ο αθλητής του δεν θα μπορούσε να νικήσει αυτό το ματς.

Ο Τιμ βρήκε θησαυρό ακριβώς στον άνθρακα του 1-5. Κέρδισε 3 διαδοχικά γκέιμ κι ενώ ο Ζβέρεφ κράτησε δύσκολα το σερβίς του για να πάρει το σετ, ο ίδιος προέβαλλε την αντίσταση που επιβαλλόταν για να δημιουργήσει τις συνθήκες επιστροφής του. Εμπιστεύθηκε το φόρχαντ του στην ευθεία για να επιστρέψει, κέρδισε λίγο χώρο στο κορτ ανεβαίνοντας στο φιλέ κι αν και ο Ζβέρεφ προσπάθησε να τον 'ψαρώσει' μια δυο φορές με καταπληκτικούς backhand winners, ο Αυστριακός είχε βάλει ρότα για να φτάσει το ματς στο 5ο σετ.

Δεν το ήθελαν

Μερικοί από τους πόντους που έπαιξαν οι δύο αντίπαλοι έμοιαζαν να κραυγάζουν για την παρουσία του κόσμου, που θα τους χαιρέτιζε όπως τους άξιζε. Αλλά εις μάτην. Ο Τιμ δεν χρειάστηκε τέτοια υποστήριξη για να επιστρέψει απέναντι σε έναν αντίπαλο που είχε νικήσει 7 φορές στις προηγούμενες 9 αναμετρήσεις τους, ενώ ο Ζβέρεφ ίσως εκτιμούσε μια δυο ζητωκραυγές, ειδικά στις περιπτώσεις που βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο. Το νούμερο 3 της παγκόσμιας κατάταξης είχε να αντιμετωπίσει μία δυσμενή παράδοση, αφού την περίοδο των Όπεν, δηλαδή από το 1968, ουδείς τενίστας στο Flushing Meadows είχε ανατρέψει 0-2 σε τελικό.

Έμοιαζαν κι οι δύο να είναι ανταγωνιστικοί όταν η αποτυχία άπλωνε το πέπλο της και να φορούν ωτασπίδες στο τραγούδι των Σειρήνων της δόξας. Τα γκέιμς στο σερβίς έγιναν τόσο δύσκολα, που η κατάσταση περιπλεκόταν αντί να απλοποιείται στις πραγματικές ευκαιρίες: ο Ζβέρεφ σέρβιρε στο 5ο με 5-3 υπέρ του και ο Τιμ ανέτρεψε την κατάσταση κι είχε εκείνος τη δική του ευκαιρία στο 6-5. Έμοιαζαν καταδικασμένοι να χάσουν το σερβίς τους. Η πρώτη φορά που είχε κάποιος match point ήταν με το 6-4 του Αυστριακού. Ο Μασού εμψύχωσε εντυπωσιακώ τω τρόπω τον αθλητή του: στο 2-1 του Ζβέρεφ στο τάι μπρέικ, ο 24χρονος είχε μία επιτυχημένη challenge για ένα διαγώνιο φόρχαντ του, όμως δεν πήρε τον πόντο αφού θεωρήθηκε ότι η επιστροφή του Γερμανού άουτ έγινε με την επίγνωση ότι το επίμαχο χτύπημα ήταν έξω. Ο Χιλιανός κόουτς σηκώθηκε όρθιος και πανηγύρισε με τις γροθιές υψωμένες.

Ο Ζβέρεφ αμέσως μετά έκανε double fault στο σερβίς του και προσέθεσε ακόμα ένα λίγο αργότερα, το 15ο, για να βρεθεί ο Τιμ ενώπιος ενωπίω με το τρόπαιο. Το 15-8 στα λάθη στο σερβίς ήταν ακριβώς το ίδιο με τους άσους, μόνο που αυτή η διαφορά των 7 κόστισε περισσότερο. Το αβίαστο λάθος, που ήρθε με ό,τι έμοιαζε με το τελευταίο φόρχαντ της αναμέτρησης, έβαλε ξανά τον 22χρονο Γερμανό στο ματς. Ο Τιμ έφτασε στο 7-6 και το τελευταίο αβίαστο λάθος του Ζβέρεφ τού χάρισε τον τίτλο. Έπειτα από 242 αγωνιστικά λεπτά κι ενώ στεκόταν με κόπο, εκτίμησε πολύ την αγκαλιά του αντιπάλου του, που τον χάιδεψε στοργικά στο κεφάλι. Η υποσυνείδητη ποινικοποίηση μιας τέτοιας κίνησης δείχνει σε ποιο σημείο βρισκόμαστε σε συναισθηματικό στάδιο.

Οι περικοκλάδες, βεβαίως, είναι ήσσονος σημασίας όταν πρόκειται για την πρώτη νίκη. Οι δύο αντίπαλοι, με αυτό το άτιμο σπορ που ασχολήθηκαν και το φάσμα της μοναξιάς του ηττημένου να πλανάται συνεχώς πάνω από τα κεφάλια τους, έψαχναν να βρουν έναν τρόπο, οποιονδήποτε. Το πιθανότερο είναι ότι θα επρόκειτο για την αδυναμία του άλλου να εκτελωνίσει στα κρίσιμα σημεία. Ήταν ο Τιμ που τα κατάφερε και με το όμορφο ασημένιο τρόπαιο δίπλα του θα μπορέσει να απολαύσει την πρεμιέρα της αγαπημένης του Τσέλσι στην Premier League, εκτός έδρας με την Μπράιτον.

Η μαύρη Ασιάτισσα της Νέας Υόρκης

• Μπριόνα Τέιλορ (26 χρόνων): Η τεχνικός επειγόντων ιατρικών περιστατικών δέχθηκε 8 σφαίρες από αστυνομικούς στο Λούιβιλ στις 13 Μαρτίου 2020, έπειτα από εισβολή στο διαμέρισμά της και ανταλλαγή πυρών με τον φίλο της, Κένεθ Γουόκερ
• Ελάιζα ΜακΚλέιν (23 χρόνων): Ο μασέρ-θεραπευτής στραγγαλίστηκε από αστυνομικούς στις 30 Αυγούστου 2019 στην Ορόρα του Κολοράντο
• Αχμόντ Άρμπερι (25 χρόνων): Πυροβολήθηκε ενώ έκανε τζόγκινγκ στο Μπρούνσγουικ του Γκλιν, στην Τζόρτζια, από 3 λευκούς πολίτες
• Τρέιβον Μάρτιν (17 χρόνων): Πυροβολήθηκε ενώ επέστρεφε από επίσκεψη στην αρραβωνιαστικιά του πατέρα του από τον Τζορτζ Ζίμερμαν στο Σάνφορντ της Φλόριντα, στις 26 Φεβρουαρίου 2012. Ο τελευταίος, λίγα λεπτά πριν, τον είχε αναφέρει ως ύποπτο στην Αστυνομία
• Τζορτζ Φλόιντ (46 χρόνων): Πνίγηκε από το πόδι του αστυνομικού Ντέρεκ Τσόβιν στις 25 Μαΐου 2020, στη Μινεάπολις. Φέρεται να τον πατούσε στο λαιμό για 8 λεπτά και 46 δευτερόλεπτα
• Φιλάντο Καστίλε (32 χρόνων): Πυροβολήθηκε 7 φορές από τον αξιωματικό της Αστυνομίας Τζερόνιμο Γιάνεζ στη Μινεάπολις, στις 6 Ιουλίου 2016
• Ταμίρ Ράις (12 χρόνων): Πυροβολήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2014 από τον αστυνομικό Τίμοθι Λέμαν στο Κλίβελαντ του Οχάιο. Κρατούσε ένα ψεύτικο παιδικό πιστόλι

Ονοματεπώνυμα που αθροίζονται, για να εκφράσουν τις διαμαρτυρίες των σύγχρονων καιρών. Δολοφονίες, η ποινή των οποίων ακόμη επιζητάται. Μαύρες μάσκες, 7 τον αριθμό, με τις οποίες η Ναόμι Οσάκα έκανε την είσοδό της ισάριθμες φορές στα κορτ της Νέας Υόρκης για να παίξει στο US Open.

"Είμαι μαύρη, Ασιάτισσα και γυναίκα", είχε δηλώσει η νικήτρια του Flushing Meadows αρκετό καιρό πριν φτάσει στην κατάκτησή του, με 2-1 σετ (1-6, 6-3, 6-3) επί της 31χρονης Λευκορωσίδας Βικτόρια Αζαρένκα. O πατέρας της, Λεονάρντ Φρανσουά, είναι Αϊτινός. Η μητέρα της, Ταμάκι, Γιαπωνέζα. Το αγόρι της, ο ράπερ Κόρντε, βρισκόταν μέσα στο 'Άρθουρ Ας' και σηκώθηκε όρθιος στον 2ο match point που είχε η 22χρονη Γιαπωνέζα. Φορούσε μία μπλούζα που έγραφε 'Defund the Police'. Ο τελευταίος ήταν ένας από τους 87 που είχαν συλληφθεί το καλοκαίρι, σε διαδήλωση έξω από το σπίτι του γενικού εισαγγελέα Ντάνιελ Κάμερον, σε μία προσπάθεια να τον πείσουν να συλληφθεί ο αστυνομικός που πυροβόλησε την Τέιλορ. Η Οσάκα είχε πάει ήδη στη Μινεσότα για να συμμετάσχει στις διαμαρτυρίες για τον θάνατο του Φλόιντ. Έγραψε ότι υποστηρίζει το κίνημα 'Defund the Police'. Θεωρεί ότι τα χρήματα εκείνων των αστυνομικών που συνελήφθησαν και μπήκαν στη φυλακή για δολοφονίες πρέπει να πάνε στην Παιδεία και να στηριχθούν οι άποροι.

Στις 7 Σεπτεμβρίου, σε ένα tweet, έγραψε: "Θυμάμαι καθαρά τη δολοφονία του Τρέιβον (σ.σ. Μάρτιν). Θυμάμαι να είμαι παιδί και να είμαι φοβισμένη. Ξέρω ότι ο θάνατός του δεν ήταν ο πρώτος, αλλά για μένα ήταν εκείνος που μου άνοιξε τα μάτια γι' αυτά που συνέβαιναν. Το να βλέπω τα ίδια πράγματα να γίνονται ξανά και ξανά είναι δυσάρεστο. Τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν".

Για ένα κορίτσι παράξενο, την πιο κουλ φόρμα αμηχανίας που μπορεί κάποιος να βρει στα σπορ σήμερα, η αλλαγή ήταν αναγκαία. Περισσότερο από όλα, ήταν επιτακτική. Η Οσάκα δεν έκρυψε τη συστολή της στο συρτάρι, απλώς έκανε καύσιμο την αμηχανία για να πάρει δύναμη. Μπορείς να δεις ξεκάθαρα γιατί η αθέλητη κωμωδία της, με κάποιες υστερικά αστείες απαντήσεις και με συμπεριφορά που παρέπεμπε σε διάσπαση προσοχής, λάμβαναν χώρα. Ήταν έλλειψη εμπιστοσύνης, ήθελε να νιώθει ελεύθερη, ότι δεν χρωστάει χάρη. Για να μπορεί να κάνει ό,τι έκανε στο τουρνουά του Σινσινάτι, όταν, μαζί με τους Μιλγουόκι Μπακς, έκανε μποϊκοτάζ στη διοργάνωση μετά τις 7 σφαίρες που δέχθηκε ο Τζέικομπ Μπλέικ. Το δίλημμα, να πάει στη Νέα Υόρκη, ήταν αυτονόητο. Αλλά η απάντηση, με τη στάση της, άξιζε τον κόπο.

Έπειτα από κάθε ένα από τα 7 ματς που έπαιξε, η Οσάκα άλλαζε στα αποδυτήρια φορώντας τη φανέλα των Λος Άντζελες Λέικερς με το νούμερο 8, στη μνήμη του αδικοχαμένου Κόμπε Μπράιαντ. Την ίδια που έβαλε για να κάνει τη βόλτα της κρατώντας το τρόπαιο του US Open, δεύτερο έπειτα από εκείνο του 2018 και τρίτο συνολικά, μαζί με το Αυστραλιανό του 2019. Περαιτέρω στοιχεία, που να φανερώνουν την καθημερινή συναισθηματική φόρτισή της, δεν χρειάζονται. Η ακεραιότητά της την έκανε την αγαπημένη όλων των ουδέτερων. Ακόμα και απέναντι στην Αζαρένκα, η οποία έφτασε σε τελικό για πρώτη φορά έπειτα από 7 χρόνια, δηλαδή το US Open του 2013, χάνοντας από τη Σερένα Γουίλιαμς με 1-2 σετ. Η 'Βίκα' πέρασε επίσης των παθών της τον τάραχο. Από το 2014, οι τραυματισμοί δεν την άφησαν σε ησυχία. Τον Δεκέμβριο του 2016 γέννησε ένα αγοράκι, τον Λέο, χώρισε από τον πατέρα του και ξεκίνησε μια μάχη για την κηδεμονία του. Ήταν μόλις 16 Ιανουαρίου 2018 όταν βγήκε η απόφαση, που της έδωσε την αποκλειστική κηδεμονία. Την ίδια χρονιά μπήκε ξανά στο τοπ 100 της WTA και στο Σινσινάτι, στις 29 Αυγούστου, κατέκτησε τον πρώτο τίτλο της έπειτα από 4 χρόνια, όταν, δύο μέρες μετά το μποϊκοτάζ της, η Οσάκα αποσύρθηκε με επίσημη δικαιολογία έναν τραυματισμό στο μηρό.

Η Αζαρένκα έφτασε στον τελικό του US Open έχοντας ανατρέψει το εις βάρος της 0-1 από τη Σερένα Γουίλιαμς στον ημιτελικό. Έχασε το 1ο σετ με 1-6, αλλά πήρε τα δύο επόμενα με 6-3, 6-3. Το σενάριο που γράφτηκε στον τελικό ήταν ακριβώς ίδιο, μόνο που εκείνη ήταν το θύμα. Μετά την εύκολη επικράτηση στο 1ο σετ, προηγήθηκε 2-0 στο 2ο. Η Λευκορωσίδα ήταν η κυρίαρχη. Η Οσάκα έμοιαζε να περιμένει να χάσει τους πόντους. Ξαφνικά, μία κακή εκτίμηση της Αζαρένκα έδωσε στην 22χρονη το μπρέικ. Όλα άλλαξαν. Ήταν η ταμπεραμεντόζα 'Βίκα' που ξεκίνησε να μουρμουρίζει ανάμεσα στους πόντους της. Ήταν η φαινομενικά φθαρμένη Οσάκα που βρήκε τη δύναμη στο παιχνίδι της και μπόρεσε να κάνει την ανατροπή. Και στα μέσα του 3ου σετ, όταν η Αζαρένκα έσπασε το σερβίς της Οσάκα για να μειώσει σε 3-4, ήταν το σημείο που κι οι δύο τενίστριες γρύλιζαν σαν λύκαινες. Όταν πια είχαν τελειώσει όλα, ύστερα από 1 ώρα και 53 λεπτά, και η Γιαπωνέζα πήρε το μικρόφωνο, είπε στη Λευκορωσίδα "ειλικρινά, δεν θέλω να ξαναπαίξουμε σε άλλους τελικούς. Δεν το διασκέδασα αυτό". Αυτό που πρέπει να διασκέδασε είναι ότι την πέρασε στα Major, αφού η ηττημένη αυτού του απογεύματος είχε νικήσει στην Αυστραλία, το 2012 και το 2013.

Ήταν μία επικράτηση με υψηλό δείκτη δυσκολίας. Από το 1994, τότε που η Αράντσα Σάντσεθ Βικάριο είχε νικήσει 2-1 σετ τη Στέφι Γκραφ αν και είχε χάσει το 1ο, συμπτωματικά 1-6, δεν είχε κατορθώσει τενίστρια που βρισκόταν πίσω ένα σετ να νικήσει σε τελικό US Open. Η Οσάκα έγινε η πρώτη, ύστερα από 26 χρόνια, περισσότερο από 1/4 του αιώνα. Ήταν η πρώτη που το έκανε το μιλένιουμ. Και γενικώς, πέτυχε πολλές πρωτιές.

Όταν ρωτήθηκε για το τι ήθελε να περάσει με τις μάσκες που φορούσε, απάντησε: "Το ερώτημα είναι εσείς τι καταλάβατε; Νιώθω ότι η ουσία ήταν να κάνω τους ανθρώπους να μιλάνε". Η πρώτη πρωταθλήτρια της Σιωπής σε Major ούρλιαξε με την παρουσία της. Και μπορεί η ένταση της στιγμής να εξατμιστεί, αλλά το θαρραλέο βήμα και το περίγραμμά της δύσκολα θα ξεχαστούν.