Οι οδηγοί της Formula 1 θα ρισκάρουν πάντα τη ζωή τους

Ο θάνατος του Αντουάν Ουμπέρ, στη γωνία Eau Rouge του Circuit de Spa-Francorchamps θύμισε τη θνησιμότητα των καλύτερων οδηγών του πλανήτη. Το ρίσκο που παίρνουν όπως ζουν το όνειρο τους ως οδηγοί της Formula, σε κάθε αγώνα. Για την ακρίβεια, το θυμήθηκαν και οι ίδιοι. O Nτάνιελ Ρικιάρντο ενημέρωσε πως σκέφτηκε σοβαρά το ενδεχόμενο να μη βγει στην πίστα για τον δικό του αγώνα (“αναρωτήθηκα αν αξίζει και κατέληξα στο ότι είναι η δουλειά μας και η ζωή μας, αλλά επίσης είναι απλά το να οδηγείς αγωνιστικά αυτοκίνητα γύρω γύρω”).

Ο Λάντο Νόρις ομολόγησε ότι “αυτό που συνέβη με τον Ουμπέρ μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε. Μπορούσε να συμβεί σε εμένα, πέρυσι όταν ήμουν στη F2. Όταν το σκέφτεσαι αυτό, σε πιάνει τρέμουλο. Στο τέλος της ημέρας, είναι η δουλειά μου να τρέχω για την ομάδα μου. Ακόμα πρέπει να ζω τη ζωή μου, να προχωρώ και να κάνω πράγματα που κάποιες φορές δεν θέλω να κάνω. Θέλω να τρέξω, αλλά την ίδια ώρα νιώθω λύπη για όσους ενεπλάκησαν”.

Ο Σαρλς ΛεΚλερκ αφιέρωσε στον παιδικό του φίλο την πρώτη του νίκη στη Formula 1. Ο Μονεγάσκος απέδειξε πως ο έλεγχος των συναισθημάτων του είναι κάτι που ‘χει μάθει να κάνει καλά -χωρίς να μπορεί να είναι βέβαιος, σε αυτήν την ηλικία, για το κόστος αυτής της ικανότητας. Το 2015 είχε ‘χάσει’ το νονό και μέντορα του, Ζουλς Μπιανκί. Δυο χρόνια μετά τον πατέρα του. Ώρες μετά τη δεύτερη απώλεια είχε υποχρέωση στη F2. Εμφανίστηκε και πήρε τη νίκη. Όπως έκανε και την περασμένη Κυριακή. “Δεν ήταν εύκολο να περνώ από τη στροφή στην οποία έχασε ο φίλος μου τη ζωή του, χωρίς να ‘κόψω’, αλλά αυτό έπρεπε να κάνω”, ενημέρωσε.

Ο Πιέρ Γκασλί, ο οποίος επίσης μεγάλωσε με τον ΛεΚλερκ και τον Ουμπέρ αποκάλυψε ότι “ζήτησα από τον Σαρλς να νικήσει αυτόν τον αγώνα, για τον Αντουάν. Οι τρεις μας ξεκινήσαμε να τρέχουμε την ίδια χρονιά. Ο Αντουάν είχε πάρει το French Cup το 2005. Όταν είσαι 22,23 δεν είσαι έτοιμος να χάσεις έναν φίλο. Μεγαλώσαμε μαζί με τον Αντουάν. Από τα 7 τρέχαμε μαζί στα karts, ενώ μοιραζόμασταν το ίδιο διαμέρισμα για έξι χρόνια. Ήμασταν και συμμαθητές από τα 13 έως τα 19”. Για την ιστορία, στην παρέα ήταν και ο Εστεμπάν Οκόν.

Οταν εισαι στο μονοθεσιο νιωθεις πως δεν μπορει να σου συμβει τιποτα. Αλλα σε αυτες τις ταχυτητες παντα υπαρχει μεγαλη πιθανοτητα να πεθανεις. Αυτο ειναι κατι που δεχομαστε οι οδηγοι.

Ο Λιούις Χάμιλτον είδε το video με το δυστύχημα, ενώ ήταν live σε τηλεοπτική συνέντευξη. Δεν  είχε ενημέρωση για την κατάσταση του 22χρονου. Ευχήθηκε να είναι καλά. Ζήτησε να σταματήσει εκεί η συνέντευξη και αποχώρησε. Αργότερα είπε ότι “αν υπάρχει έστω ένας που να βλέπει Formula1, να απολαμβάνει το σπορ και να πιστεύει έστω για ένα δευτερόλεπτο πως αυτό που κάνουμε είναι ασφαλές, πλανάται οικτρά. Όλοι οι οδηγοί βάζουμε τη ζωή μας σε ρίσκο, όταν μπαίνουμε στην πίστα και ο κόσμος πρέπει να το εκτιμά αυτό. Έχω την αίσθηση πως δεν το κάνει. Ούτε οι φαν, μηδέ κάποιοι από αυτούς που δουλεύουν στη Formula 1”.

Η ευχή του πρωταθλητή δεν εισακούστηκε Η σύγκρουση, με 257 χιλιόμετρα, ήταν μοιραία για τον 22χρονο που έγινε το πρώτο θύμα αγώνων, από τότε που ανήκουν στη FIA, μετά τον νονό του ΛεΚλερκ, Ζουλς Μπιανκί, ο οποίος είχε υποστεί σοβαρά κρανιοεγκεφαλικά τραύματα, σε σύγκρουση τον Οκτώβρη του 2014, στην Ιαπωνία. Πέθανε τον Ιούλιο του 2015. Ήταν η πρώτη απώλεια, μετά την εφαρμογή των μέτρων που αποφασίστηκαν έπειτα από το θάνατο του Σένα. Η έρευνα της FIA έδειξε πως το δυστύχημα οφειλόταν σε ανθρώπινο λάθος. Όχι του Μπιανκί. Αυτός ήταν η παράπλευρη απώλεια.

Ο θάνατος του Γάλλου ήταν ο λόγος που προστέθηκαν στα μονοθέσια τα halo, οι προστατευτικές μπάρες που καλύπτουν τα κεφάλια των οδηγών. Παρουσιάστηκαν το 2015 και έγιναν υποχρεωτικά από το 2018, για όλες τις κατηγορίες της Formula.

Η FIA διέταξε έρευνα και για το δυστύχημα του Ουμπέρ. Ο 20χρονος Χουάν Μανουέλ Κορέα, ο οποίος έπεσε πάνω στον Ουμπέρ είναι στην εντατική, σε νοσοκομείο της Μεγάλης Βρετανίας. Χτύπησε στην σπονδυλική στήλη και έχει κατάγματα και στα δυο πόδια. Έχει υποβληθεί ήδη σε επέμβαση που κράτησε τέσσερις ώρες. Είχε τις αισθήσεις του, μέχρι να αρχίσει το χειρουργείο.

Oι κανονισμοί ασφαλείας έχουν αλλάξει κατά πολύ (και δη μετά τους θανάτους στην Ίμολα, το 1994 με τελευταίον αυτόν του Άιρτον Σένα), αλλά όπως είπε ο παγκόσμιος πρωταθλητής Sir Τζάκι Στιούαρτ “oι οδηγοί εξακολουθούν να παίρνουν πολλά ρίσκα. Πλέον ο αριθμός των οδηγών που βλέπουμε να φεύγουν χωρίς τραύματα από μεγάλες συγκρούσεις είναι 10 προς 0 και αυτό είναι φανταστικό. Αλλά υπάρχουν και οι φορές που γίνεται το λάθος ατύχημα και αυτό έγινε στο Βέλγιο. Ό,τι και αν κάνουν, πάντα θα υπάρχει ρίσκο”.