Οι Εθνικές πόλο δεν θα γλιτώσουν τον ψυχοβγάλτη στα προολυμπιακά

Η επικείμενη απόφαση να πάρει η Νότια Αφρική θέση στα τουρνουά πόλο των Ολυμπιακών Αγώνων σε Γυναίκες και Άνδρες είναι σωστή και άδικη. Η ουσία του πιο τρανταχτού κοινωνικού φεστιβάλ στην ιστορία είναι να δίνεις την ευκαιρία σε όλο τον κόσμο που δικαιούται να έχει μία θέση εκεί και να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Όμως, η Νότια Αφρική και στα δύο τουρνουά θα ‘τρώει’ 30 γκολ ανά ματς και θα βάλει συνολικά 10. Η αδικία, λοιπόν, έγκειται στην αξία. Αν αποφασίσουν η Παγκόσμια Ομοσπονδία (FINA) και η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή να δώσουν μία θέση στις ομάδες από τη χώρα της ‘Μαύρης Ηπείρου’, ακόμα κι αν πρόκειται για ηθικό ατόπημα, ουδείς θα μπορεί να κάνει κάτι γι’ αυτό.

Ο ηθικός μετασχηματισμός που αφορά στο γενικό καλό δεν πείθει. Προφανώς, εδώ πρόκειται για μία πράξη που κατ’ επίφαση, μόνο, δύνανται να επιχειρηματολογήσουν εκείνοι που αποφασίζουν για εκείνη σε ό,τι αφορά την ισότητα. Αν πάει η Νότια Αφρική στο Τόκιο, θα γίνει περίγελως. Όποια συμφωνία έχει γίνει, θα αναγνωριστεί από το έξυπνο μυαλό έπειτα από χρόνια, αλλά η ζημιά, που θα μοιάζει με ψυχολογικό βιασμό, θα έχει συμβεί. Από τα 4 ‘εισιτήρια’ που θα δίνονταν στους Άντρες, στο προολυμπιακό του Ρότερνταμ, θα δοθούν τα 3. Από τα 3 εισιτήρια των Γυναικών στο προολυμπιακό που θα γίνει στην Τεργέστη*, μόνο δύο ευρωπαϊκές ομάδες θα εξασφαλίσουν την πρόκριση στο Τόκιο.

Αυτό ενέχει απάνθρωπη αίσθηση. Στον κύκλο των αθλητών είναι κοινό μυστικό ότι τα προολυμπιακά τουρνουά είναι μακράν οι πιο ψυχοφθόρες διοργανώσεις. Το άγχος αγγίζει τον… Θεό και ανακαλύπτεις κρίσεις που δεν ήξερες ότι θα μπορούσες ποτέ να πάθεις. Η ίδια η διοργάνωση είναι, λοιπόν, ένας ψυχοβγάλτης, πόσω μάλλον όταν είσαι αναγκασμένος να παίξεις δύο, ου μην και τρία, νοκ άουτ ματς. Τον προημιτελικό, δηλαδή, τον ημιτελικό και, στην περίπτωση των Ανδρών, τον μικρό τελικό.

Η τριάδα και τα αουτσάιντερ

Προφανώς, οι ίδιοι κανόνες ισχύουν για όλες τις ομάδες, ωστόσο για εκείνες που μέσα στην Ολυμπιάδα (δηλαδή τον ολυμπιακό κύκλο) βρίσκονται συνεχώς σε προημιτελικούς, ημιτελικούς, ου μην και τελικούς, αυτή η εξέλιξη είναι κόλαφος.

Πλην της Εθνικής Ελλάδας -η οποία αποκλείστηκε στον προημιτελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, με θύτη την Κροατία και πήρε την 7η θέση μετά τη νίκη επί της Ρωσίας- την πρόκρισή τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο θα διεκδικήσουν οι Κροατία, Μαυροβούνιο και Ρωσία. Αυτό σημαίνει ότι μία εξ αυτών των ομάδων, οι οποίες δίνουν πάντα (ή σχεδόν πάντα, στην περίπτωση της ‘αρκούδας’) το ‘παρών’ στην πιο σημαντική διοργάνωση, θα μείνει εκτός, επειδή δόθηκε μία θέση σε ένα συγκρότημα που, όπως προαναφέρθηκε, θα δημιουργήσει ευχάριστη ατμόσφαιρα για όσες ομάδες το αντιμετωπίσουν, συν τοις άλλοις θα οδηγήσει σε δυνητική διακωμώδηση του αθλήματος, αφού η μόνη χρησιμότητά του θα είναι η έκταση της ήττας, που θα υφίσταται από ομάδες οι οποίες θα κυνηγούν όσο περισσότερα γκολ γίνεται, ώστε να υπερτερούν στις ισοβαθμίες.

Είναι παράξενο, διότι για να προκριθεί η Εθνική στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012, στο Λονδίνο, έπρεπε να νικήσει μόνο στα προημιτελικά τον Καναδά. Το έκανε, 10-6, σε ένα ματς τόσο ξεδιάντροπα σφαγιαστικό εναντίον της, που ήταν αδύνατον να μην το προσέξεις. Και έπειτα… ξεκλείδωσε, παίζοντας ένα καταπληκτικό παιχνίδι με το Μαυροβούνιο, που έβγαλε όλες τις δυνατότητες και τις χάρες της. Αλλά η δουλειά είχε γίνει. Τώρα, ο προημιτελικός θα οδηγήσει, απλώς, στο παιχνίδι πρόκρισης, που κάνει τον ίδιο παιχνίδι πρόκρισης. Ο χαμένος του ημιτελικού θα έχει, μεν, δύο ευκαιρίες, αλλά αν στην κλήρωση οι 4 ισχυρές μοιραστούν, αποκλείεται η Εθνική ομάδα να μην παίξει με μία εκ των Κροατίας, Μαυροβουνίου και Ρωσίας. Οι τελευταίοι δεν είναι ακριβώς στο επίπεδό της, ωστόσο σε ένα ματς 32 λεπτών θα μπορούσαν να κάνουν τη ζημιά. Το ίδιο ισχύει για ομάδες όπως η Γερμανία, με την οποία η Εθνική παραδοσιακά δυσκολεύεται, και η Ρουμανία. Ο Καναδάς, που δεν έχει πάρει ακόμη το ‘εισιτήριο’, είναι παρόμοια περίπτωση, αν και όχι τόσο απειλητική.

Αυτήν τη στιγμή, οι ομάδες που έχουν πάρει την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι οι εξής: Ιαπωνία (οικοδέσποινα), Σερβία (νικήτρια του World League το 2019), Ιταλία (παγκόσμια πρωταθλήτρια 2019), Ισπανία (δευτεραθλήτρια κόσμου 2019), ΗΠΑ (πρωταθλήτρια Αμερικής στους Παναμερικανικούς του 2019), Αυστραλία (επικρατέστερη της Ωκεανίας), Ουγγαρία (πρωταθλήτρια Ευρώπης 2020). Οπότε, απομένουν 5 ‘εισιτήρια’, εκ των οποίων το ένα θα δοθεί στο Καζακστάν από την Ασία ως επιλαχούσα ομάδα ή στη νικήτρια των Ασιατικών Αγώνων, στους οποίους φαντάζει ως το μεγάλο φαβορί, ενώ το ένα είτε θα πάει στο προολυμπιακό τουρνουά, κάτι που θα κάνει τη ζωή των διεθνών πιο εύκολη, αφού θα γνωρίζουν ότι μάλλον θα αρκεί η 2η θέση στον όμιλό τους για έναν ευνοϊκό προημιτελικό πρόκρισης, είτε θα δοθεί στη Νότια Αφρική, εφ’ όσον, τελικώς, αποφασιστεί να διανεμηθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο.

Τρεις και η καλή της ώρα

Η εθνική Γυναικών -6η στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, αφού έχασε από τη νικήτρια Ισπανία στον προημιτελικό και από την Ιταλία στο ματς για την 5η θέση- από τη μεριά της, θα έχει ακόμα δυσκολότερο έργο, αν αποφασιστεί να παίξει μία αφρικανική ομάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι 3 που θα προκρίνονταν από την Τεργέστη θα γίνουν δύο, οπότε στην ιταλική πόλη θα γίνει ο κακός χαμός. Η Εθνική δεν είχε προκριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 ως παγκόσμια πρωταθλήτρια τον προηγούμενο χρόνο, ωστόσο η αύξηση των ομάδων στο ολυμπιακό τουρνουά, από 8 σε 10, έμοιαζε καλή ευκαιρία. Ως το 2016, προκρίνονταν 4 μέσα από αυτήν τη διαδικασία στους Αγώνες. Εκείνο το έτος, μάλιστα, πήραν μέρος στο τουρνουά της Χάουντα στην Ολλανδία και οι ΗΠΑ, οι οποίες δεν προκρίθηκαν απευθείας, όπως συνέβαινε στις προηγούμενες διοργανώσεις, ως νικήτριες των Παναμερικανικών, αφού μία ομάδα από την Αμερική, δηλαδή η Βραζιλία, φιλοξενούσε τη διοργάνωση.

Κατά το σύνηθες, ευνοημένη είναι η Αυστραλία, από τη στιγμή που η Ωκεανία στέλνει εκπρόσωπο. Λόγω της αύξησης, για πρώτη φορά, δόθηκαν ‘εισιτήρια’ από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, και μάλιστα δύο, με αποτέλεσμα να προκριθούν οι ΗΠΑ και η Ισπανία, που έφτασαν στον τελικό, αλλά και ο Καναδάς, που ήταν ο φιναλίστ των Παναμερικανικών. Μία από την Ασία πλην της οικοδέσποινας Ιαπωνίας, κατά πάσα πιθανότητα το Καζακστάν, θα βρίσκεται στο Τόκιο. Σε αυτές τις 6 ομάδες θα κάνει παρέα η Ρωσία, που μπορεί να έχασε το χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, αλλά επειδή το κατέκτησε η ήδη προκριθείσα Ισπανία, το πήρε ως φιναλίστ του.

Η Ρωσία είχε παίξει ως Ρωσία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, το 2016, αλλά φέτος δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμη ποια θα είναι η εξέλιξη. Η FINA ασφαλώς και θα τη στείλει, αλλά μόνο όταν ληφθεί η απόφαση για το αν οι Ρώσοι αθλητές που έχουν πάρει προκρίσεις και δεν βρίσκονται στη μαύρη λίστα της ΔΟΕ για τα ανεπαρκή δείγματα στη WADA, θα σφραγιστεί και η συμμετοχή της εθνικής πόλο Γυναικών. O Αλιεκσέι Βλάσενκα, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Υδατοσφαίρισης της χώρας, είπε, μάλιστα, ότι η Γεκατερίνα Πρακόφιεβα εκδήλωσε τη σιγουριά της ότι την επόμενη φορά που θα βρουν τις Ισπανίδες στο δρόμο τους, θα πάρουν τη ρεβάνς. Η ίδια η Πρακόφιεβα, σε μια πολύ σύντομη συζήτηση, θεωρεί δεδομένο ότι θα παίξει στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ουδεμία από τις ομάδες που δεν έχουν περάσει, όμως, μπορεί να ισχυριστεί το ίδιο.

Στην Τεργέστη η αγωνία θα ήταν στο κατακόρυφο ακόμα και 3 να είναι τα ‘εισιτήρια’, αφού η Ιταλία, η Ουγγαρία κι η Ολλανδία δεν έχουν κατορθώσει να προκριθούν. Οι Ολλανδές, που έκαναν εξαιρετική διοργάνωση ως το Ευρωπαϊκό, ηττήθηκαν αγωνιστικά και στρατηγικά από το ελεγχόμενα αλλοπρόσαλλο παιχνίδι των Ρωσίδων, οπότε τόσο ο Άρνο Χάβενγκα όσο και ο δεύτερος προπονητής, ο δικός μας Ευάγγελος Δουδέσης, προετοιμάζονται για την Τεργέστη. Οι Ουγγαρέζες, που το 2016 είχαν πάρει την πρόκριση ως πρωταθλήτριες Ευρώπης, φέτος στη Βουδαπέστη έμειναν 3ες και θα πρέπει να περάσουν από αυτό το βάσανο. Η Ιταλία, που περνάει μία μίνι κρίση, το ίδιο.

Η Εθνική Ελλάδας βρίσκεται σε καθεστώς παλινόρθωσης. Η πρόσληψη του Τεό Λοράντου τον Ιανουάριο, με βοηθούς τη Φιλιώ Μανωλιουδάκη και την Αντιγόνη Ρουμπέση, η οποία φέρεται να έκαμψε και αντιστάσεις από τον ΝΟ Βουλιαγμένης, από τη στιγμή που είναι προπονήτρια στις Νεάνιδες, έφερε και τα χαρμόσυνα μαντάτα, την επιστροφή, δηλαδή, της Αλεξάνδρας Ασημάκη, η οποία προφανώς θα μπει στο εγχείρημα με ιερό φανατισμό, επιπλέον από αυτόν που ο νέος ομοσπονδιακός θα προσπαθήσει να μεταδώσει στις πολίστριές του.

Ήδη, η αποστολή είναι δύσκολη, δηλαδή να νικήσει μία εκ των Ουγγαρίας, Ιταλίας και Ολλανδίας στην τετράδα (αφού θα έχει περάσει σε αυτήν, κάτι που είναι σχεδόν δεδομένο, μια και ουδεμία άλλη ομάδα είναι στο επίπεδό της), πόσω μάλλον να το κάνει στον ημιτελικό, έχοντας ήδη παίξει το πρώτο από τα δύο ματς πρόκρισης. Είχε δίκιο, λοιπόν, να είναι εκνευρισμένη η Άλκηστη Αβραμίδου, όπως αυτό φάνηκε από τις δηλώσεις της στο Αθηναϊκό Πρακτορείο. Για μία ομάδα που σε αυτόν τον ολυμπιακό κύκλο έμοιαζε με ρόλερκοστερ, η ευκαιρία για παίκτριες όπως η Αβραμίδου και η Τσουκαλά να πάνε στους Ολυμπιακούς Αγώνες θα είναι η τελευταία, διότι δύσκολα μπορείς να τις δεις να συνεχίζουν.

Στην ούγια, πάντως, δεν υπάρχει κάτι ανακοινώσιμο για… τίποτα. Αυτήν τη στιγμή, απομένει ένας μήνας για το προολυμπιακό Γυναικών κι η FINA δεν έχει ανακοινώσει αν η Αφρική θα έχει εκπρόσωπο, όπως επίσης και πότε θα γίνουν οι διοργανώσεις. Αυτό αναμένεται να γίνει στη Λοζάνη, όπου στις 11 Φεβρουαρίου είναι προγραμματισμένη η κλήρωση για τα προολυμπιακά. Σχεδόν βέβαιο, πάντως, μοιάζει ότι η διοργάνωση των Γυναικών θα γίνει από τις 8 έως τις 15 Μαρτίου. Για τους Άντρες, ακόμη δεν έχει υπάρξει οποιαδήποτε εξέλιξη, οπότε ό,τι γίνει την προσεχή Τρίτη θα είναι… κίντερ έκπληξη. Το Ρότερνταμ, πάντως, είναι το επικρατέστερο. Το ‘πιάσ’το αυγό και κούρεφ’το’ ταιριάζει ταμάμ, αλλά όποιος έχει ασχοληθεί ουσιαστικά με το παιχνίδι δεν εκπλήσσεται με αυτήν την εξέλιξη, είτε αφορά στην Παγκόσμια είτε στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία. Υπάρχει τεράστιο έλλειμμα όχι απλώς οργάνωσης, αλλά διάθεσης για οργάνωση, που είναι εκ διαμέτρου αντίθετο από την ποιότητα των αθλητών.

Το όνειρο του Βάργκα κι η ισπανική προσέγγιση στην τελειότητα

Ο MVP του τουρνουά Ανδρών στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Βουδαπέστης, Ντένες Βάργκα, το ‘πε και το ‘κανε. Ένας από τους σπουδαιότερους πολίστες της τελευταίας δεκαετίας είχε εκδηλώσει την αδήριτη επιθυμία, σχεδόν άφατη υπό την έννοια της περιγραφής, να πάρει το χρυσό μετάλλιο στη διοργάνωση, όχι τόσο επειδή είναι ένα σπουδαίο τουρνουά όσο επειδή έγινε στην πρωτεύουσα της Ουγγαρίας. Όταν ο Σόμα Βόγκελ, ο οποίος είχε μπει για το 4ο και το 5ο πέναλτι, έπιασε το σουτ του Άλβαρο Γκρανάδος, ο Βάργκα μπορούσε να κλείσει στο χρονοντούλαπο τους δύο χαμένους τελικούς στην πατρίδα του, εκείνον από τους Σέρβους το 2014 στο Ευρωπαϊκό και από τους Κροάτες το 2017 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.

Ο Βάργκα έχει ένα από όλα: χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες (2008), σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (2013), σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (2020), αλλά και δύο Champions League (2017, 2020) με τη Σόλνοκ και τη Φερεντσβάρος. Μνημειώδης καριέρα, είτε στη διάσταση του κέρδους είτε σε εκείνη της τέχνης.

Οι Ούγγροι δεν έχουν το συσσωρευμένο ταλέντο προηγούμενων γενεών στην ομάδα τους, αλλά εξασφάλιζαν, μέσω των πλασαρισμάτων, ότι δεν θα έπεφταν πάνω σε Σέρβους και Κροάτες πριν από τον τελικό και ευτύχησαν να μην αντιμετωπίσουν τους μεν και τους δε στον τελικό. Η Ισπανία ήταν εκείνη που τους νίκησε στη σειρά, σε προημιτελικό και ημιτελικό, σε ένα σπάνιο ενσταντανέ. Μάλιστα, ο τελικός έγινε τη μέρα που η εθνική του χάντμπολ νίκησε στη Στοκχόλμη την Κροατία με 22-20 για να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στο δικό της Ευρωπαϊκό, και την επομένη που η ομάδα πόλο Γυναικών επέστρεψε στους τίτλους μετά το 2014 και την κατάκτηση του τροπαίου στη Βουδαπέστη, με το 13-12 επί της Ρωσίας. Μόνο η ψυχοφθόρος διαδικασία χώρισε το συγκρότημα των Ανδρών από την τελειότητα ενός ασύλληπτου διημέρου.

Η ‘ρόχα’ έχει χάσει 3 διαδοχικούς τελικούς τώρα, από τη Σερβία στα πέναλτι στο Ευρωπαϊκό της Βαρκελώνης το 2018 και από την Ιταλία στο Παγκόσμιο της Γκουανγκτσού, ωστόσο αλίμονο αν αυτά τα παιχνίδια αποπροσανατόλιζαν της υπέρβασης που έχουν κάνει οι Ισπανοί όλα αυτά τα χρόνια, ώστε να βρίσκονται σε αυτήν τη θέση και της ομαδικότητας που έχουν επιδείξει, ώστε να επιτυγχάνουν δίχως να έχουν τα κραυγαλέα ονόματα στο ρόστερ τους. Πιστοί σε ένα πλάνο που διέπει όλο το φάσμα στον αθλητισμό της χώρας της Ιβηρικής, το ακολουθούν με την ακράδαντη πεποίθηση ότι αν το υπηρετούν με προσήλωση θα αποδώσει -κι αυτό κάνει.

Αν υπολογιστεί και το μπάσκετ, η Ισπανία θα είχε μία πρωταθλήτρια κόσμου και 3 πρωταθλήτριες Ευρώπης, ωστόσο τα πέναλτι στον τελικό των Ανδρών στη Βουδαπέστη τη χώρισαν από αυτό. Περιττό να αναφερθεί, κατά τα ειωθότα, ποια είναι η κορυφαία αθλητική σχολή του 21ου αιώνα…