Ο Χόρχε Λορένθο σταματάει για να μην κοροϊδεύει άλλο τον εαυτό του

Τα όρια που είχε θέσει ο Χόρχε Λορένθο στον εαυτό του καταπατήθηκαν προ πολλού και πριν από το τελευταίο grand prix της χρονιάς ανακοίνωσε το φινάλε. Ότι με την απόφασή του αυτή θα εξασφαλίσει την υστεροφημία του ύστερα από τρεις αποτυχημένες χρονιές που δεν ανταποκρίνονταν στις οδηγικές ικανότητες του δεν είναι βέβαιο στην παρούσα φάση. Τουλάχιστον όμως ο 32χρονος Ισπανός από την Πάλμα δε Μαγιόρκα θα αισθάνεται καλά με το μέσα του. Δεν θα ‘αυτομαστιγώνεται’ άλλο, παλεύοντας να πείσει τον εαυτό του ότι αντέχει ν’ ανταπεξέρχεται στις ανάγκες μιας ομάδας όπως η Repsol Honda και να συγκρίνεται ταυτόχρονα με τον ‘ομόσταυλό’ του, παγκόσμιο πρωταθλητή, Μαρκ Μάρκεθ.

Τον ‘κατέτρωγε’ μήνες τώρα το γεγονός πως δεν είχε αποδειχθεί αντάξιος των δεσμεύσεων του προς τις επικεφαλής της ιαπωνικής ομάδας. Στο ‘αντίο’ του θυμήθηκε ότι “την ημέρα των τεστ του Μοντμελό, στο πρώτο ραντεβού που είχα με τον Αλμπέρτο (σ.σ Πούιγκ), κουβεντιάζοντας για τη μετακίνησή μου στη Honda, του είχα πει να μην κάνει το λάθος και υπογράψει τον λάθος αναβάτη. Να μ’ εμπιστευτεί και δεν θα το μετανιώσει“.”Δυστυχώς τον απογοήτευσα“, συνέχισε.

Ήταν η τροπή των πραγμάτων που ο Λορένθο δεν ήθελε με τίποτα να βιώσει. Ένας εφιάλτης που δεν σκόπευε να ξαναζήσει, δεδομένης της περιπετειώδους διετίας που είχε προηγηθεί στην Ducati, όταν από τρίτος το 2016 έπεσε έβδομος τη πρώτη σεζόν (χωρίς νίκη) και ένατος κατόπιν (με τρεις νίκες, αλλά με τρεις λιγότερους πόντους). Ωστόσο το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο και η πορεία του τρεις φορές παγκόσμιου πρωταθλητή στη ελίτ των μοτοσικλετών (2010, 2012, 2015) και άλλες δύο διαδοχικές (2006, 2007) στα 250 κυβικά ήταν μια πορεία που με μαθηματική ακρίβεια τον οδηγούσε στον… τερματισμό.

Το διετές συμβόλαιο που είχε υπογράψει το καλοκαίρι του 2018 με τη Repsol Honda δεν θα λειτουργούσε αποτρεπτικά από τη στιγμή που “είναι η καλύτερη απόφαση για μένα και για την ομάδα. Είμαστε νικητές και πάντα πρέπει να παλεύουμε για τη νίκη. Όλοι γνωρίζετε ότι αγαπώ αυτό το σπορ, αγαπώ τον ανταγωνισμό αλλά πάνω απ’ όλα αγαπώ να νικάω“. Κάτι που δεν μπορούσε να πετύχει πλέον, όσο κι αν πάλευε.

Είχε καταλάβει ότι το τέλος πλησίαζε όταν κατά τη διάρκεια των ελεύθερων δοκιμών στο ολλανδικό grand prix, στα τέλη του Ιούνη στο Άσεν, έχασε τον έλεγχο της μοτοσικλέτας και σύρθηκε για αρκετά μέτρα εκτός πίστας τραυματίζοντας ένα σπόνδυλό του. “Πρέπει να παραδεχθώ ότι όσο κυλιόμουν στο χαλίκι και όταν σηκώθηκα είπα στον εαυτό μου ‘εντάξει Χόρχε αξίζει πραγματικά αυτό μετά τα όσα έχεις πετύχει; Αξίζει να συνεχίζεις να υποφέρεις; Έχω τελειώσει, δεν θέλω να τρέξω ξανά’. Επανήλθα όμως και αποφάσισα να δοκιμάσω ξανά, γιατί δεν ήθελα να πάρω πρόωρες αποφάσεις“.

Μόνο που έκτοτε τίποτα δεν ήταν το ίδιο. Είχε, άλλωστε, είχε προηγηθεί τον Γενάρη άλλη μία επέμβαση στο χέρι. Ο αγέρωχος, επιθετικός πάντα, αναβάτης που μάζευε τη μία νίκη μετά την άλλη ενόσω ακροβατούσε πάνω στην πίστα με την άπιαστη Yamaha του είχε μείνει πλέον από καύσιμο. Ένας αντισυμβατικός rider που αμφισβητούσε διαρκώς τη μοναδικότητα του Βαλεντίνο Ρόσι παραδόθηκε. Η μάχη με το χρόνο ήταν άνιση και αφέθηκε υποχρεωτικά. “Από εκείνη τη στιγμή το βουνό έγινε τόσο ψηλό και μεγάλο που δεν κατάφερα να βρω το κίνητρο που θα με ωθήσει να το ανέβω. Όλοι γνωρίζετε ότι αγαπώ αυτό το σπορ, αγαπώ τον ανταγωνισμό, αλλά πάνω απ’ όλα αγαπώ να νικάω. Αντιλήφθηκα ότι αυτό δεν είναι δυνατόν. Ο στόχος που έβαλα στο μυαλό μου στην αρχή της σεζόν δεν ήταν ρεαλιστικός“, ομολόγησε αυτοκριτικά το ’99’ των αναβατών που εφέτος έχει συλλέξει μονάχα 25 βαθμούς!