Ο 'ταύρος' Ναδάλ, ο εκνευρισμένος Τζόκοβιτς και το Ρολάν Γκαρός

Το Ρολάν Γκαρός 2019 άφησε χρόνους και έδωσε ραντεβού το 2020, υποσχόμενο ότι νέα κύματα σκόνης θα προσπαθήσουν να εισβάλουν στους αμφιβληστροειδείς των αθλητών και παιχνίδια θα αναβληθούν για την επόμενη μέρα, όπως, άλλωστε, συνηθίζεται σε μία πόλη που βρέχει κάθε 3 μέρες.

Οι Έλληνες φίλαθλοι, με την εντυπωσιακή παρουσία του Στέφανου Τσιτσιπά και την αξιοπρεπή εμφανιση της Μαρίας Σάκκαρη επίσης έχουν λόγο να το θυμούνται και να προετοιμάζονται για το Γουίμπλεντον, που θα αρχίσει την 1η Ιουλίου και θα τελειώσει στις 14.

Μερικές σημειώσεις από το Παρίσι και τις 14 μέρες του τουρνουά:

• Ούτε οι ‘Γυμνοπαιδείες’ του Ερίκ Σατί λογίζονται τόσο κλασικές όσο η νέα νίκη του Ραφαέλ Ναδάλ επί του Ντόμινικ Τιμ, 3-1 (6-3, 5-7, 6-1, 6-1), που τον έφερε στα 12 Ρολάν Γκαρός και τα 18 major συνολικά, μόλις 2 πίσω από τον Ρότζερ Φέντερερ.

Στο Παρίσι έχει νικήσει από το 2005 έως το 2008, από το 2010 έως το 2014, ενώ επικρατεί μία τριετία τώρα. Έχει δύο Γουίμπλεντον (2008, 2010), ένα Αυστραλιανό Όπεν (2009), τρία US Open (2010, 2013, 2017).

Ο αριθμός των παρισινών major που έχει κατακτήσει ο Μαγιορκινός είναι τρομακτικός, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κάποιο ρεκόρ που να έχει σπάσει, πλην των δικών του. Το να φτάσει ή να προσπεράσει κάποιον έπαψε να έχει ενδιαφέρον το 2012, όταν πήρε το 7ο τρόπαιό του, αφήνοντας τον Μπγιορν Μποργκ στη 2η θέση.

Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι τι λεγόταν εκείνα τα χρόνια. Με τον Ναδάλ, πια, να έχει κλείσει τα 33 και να κατακτά άλλο ένα 'Coupe des Mousquetaires', στις αρχές της δεκαετίας δεν ήταν ασυνήθης η γνώμη ότι επρόκειτο να τον παρατήσουν τα γόνατά του και γύρω στα 30 να αρχίζει να συμβιβάζεται με την ιδέα ότι πρέπει να σταματήσει το τένις. Κάτι σαν τον Μποργκ, ο οποίος ξαφνικά, λες και ήταν ένας αυτοκαταστροφικός κινηματογραφικός σταρ (ήταν το πλησιέστερο σε αυτόν), σταμάτησε το σπορ στα 26, έχοντας κατακτήσει 11 major, μόνο που ο Ισπανός θα το έκανε εξ ανάγκης.

Ο Ναδάλ, βεβαίως, είναι ακμαίος και αυτό δεν φαίνεται μόνο στο Ρολάν Γκαρός. Πέρυσι έφτασε, εκτός των άλλων, στα ημιτελικά του Γουίμπλεντον, το 2017 κατέκτησε το US Open και πάει λέγοντας. Στην τουρ, ο Ισπανός δεν παίζει μόνο 3 μήνες και η ένταση του παιχνιδιού του είναι αυτή που αναμένει ο θεατής και κυρίως ο φαν. Αυτός τον δικαιώνει.

Στον τελικό έφτασε πολύ άνετα, με μόλις ένα σετ χαμένο, από τον Νταβίντ Γκοφέν, λες και ο 'ταύρος από το Μανακόρ' επαναλαμβάνει συναπτά εκείνη την ιστορική πορεία του 2008, την οποία, ωστόσο, βελτίωσε το 2017. Τότε είχε πάρει το συγκεκριμένο major χωρίς να χάσει σετ και με μόλις 35 games παθητικό. Αν το διαιρέσεις με το 7, δηλαδή τα παιχνίδια του, θα ανακαλύψεις τον εξωφρενικό αριθμό των 5 χαμένων games ανά ματς.

Στον προημιτελικό με τον Κέι Νισικόρι έχασε τόσα, στον ημιτελικό με τον Ρότζερ Φέντερερ, τον οποίο έχει 6-0 στο χώμα, μόλις 9.

Αποθαρρυντικός σαν τον Ναδάλ, τενίστας δεν έχει υπάρξει. Ο Τιμ έπαιξε καταπληκτικά στον τελικό, έφτασε όσο κοντύτερα στο να τον ανταγωνιστεί όσο οποιοσδήποτε άλλος αυτά τα 14 χρόνια, όμως ο Ισπανός ξέρει τον χώρο τόσο καλά και βρίσκει τον τρόπο στις δυσμενείς συνθήκες, που ένας Βέλγος δεν θα μπορούσε να έχει ενσωματωμένη στο γονίδιό του αυτού του είδους τη μάχη.

Δύο πολύ απλά παραδείγματα: σε ένα game που κράτησε πάνω από 5 λεπτά, στο 3-3 του 1ου σετ, ο Τιμ έδωσε στον εαυτό του τις προϋποθέσεις να κάνει το break, αλλά ο Ναδάλ κράτησε και αμέσως μετά έκανε ο ίδιος break, σε ένα game που είχε λιγότερους από τους μισούς πόντους του προηγούμενου (5 εναντίον 11), για να πάει στο 5-3 και να πάρει το σετ.

Ο Τιμ ισοφάρισε 7-5 στο 2ο σετ, με το διαγώνιο backhand του Ναδάλ να περνάει άουτ και βρήκε το πλεονέκτημα να σερβίρει πρώτος στο 3ο. Ο Ισπανός, ενώ φαινομενικά έπρεπε να βρει τα πατήματά του, έκανε love break και ουσιαστικά έσβησε οποιαδήποτε ελπίδα του αντιπάλου του. Μετά από το 3ο game του 3ου, οι δύο τενίστες είχαν ακριβώς τους ίδιους winners (21) και τα ίδια αβίαστα λάθη (22), οπότε η διαφορά καθορίστηκε αποκλειστικά μέσω της σημασίας του αθλητικούς όντος: ένας σπουδαίος πρωταθλητής απέναντι σε έναν εξαιρετικό τενίστα, που βαλτώνει στις συνθήκες οι οποίες τον αναγκάζουν να βρεθεί στο έρεβος του συνειδητού του, για να ανέλθει έπειτα. Ο Ναδάλ είναι ο ορισμός αυτής της κατάστασης.

• Το απλό Γυναικών θα μπορούσε να είναι η ιστορία του πώς η γλυκιά Αμερικανίδα Αμάντα Ανισίμοβα, παίζοντας το κομψό slice της και προκαλώντας τις αντιπάλους της με τα ακριβή drop shot, έφτασε στην κορυφή, αν η δυναμική Άσλεϊ Μπάρτι δεν έπαιρνε 6 συνεχόμενα games στο 2ο σετ για να το πάρει με 6-3 και, έπειτα, με το ίδιο σκορ, να φτάσει στη νίκη και την πρόκριση στον τελικό. Σε μία διοργάνωση που δικαίωσε το χαρακτηρισμό του χώματος ως καταραμένου για τις καλές τενίστριες.

Η Σερένα Γουίλιαμς, που το Σάββατο 8 Ιουνίου γιόρτασε την ανάδειξή της σε πλουσιότερη αυτοδημιούργητη γυναίκα στον κόσμο, ένας ασύλληπτα σημαντικό τίτλος αν το καλοσκεφτείς, έφυγε στον 3ο γύρο, θύμα έκπληξης από τη συμπατριώτισσά της, 20χρονη Σοφία Κενίν. H Ναόμι Οσάκα, κάτοχος των τελευταίων US Open και Αυστραλιανού Όπεν, συνεχίζει μέσα στη σεζόν να βιώνει τα υπαρξιακά της, μετά από τον 'χωρισμό' από τον προπονητή της, Σάσα Μπιάνιν. Αποκλείστηκε στο ίδιο επίπεδο και την ίδια μέρα, 1 Ιουνίου, από την Τσέχα Κατερίνα Σινιάκοβα. Η Σιμόνα Χάλεπ, νικήτρια του θεσμού, έφυγε στα προημιτελικά από την Ανισίμοβα, ενώ η Τζοάνα Κόντα, που είχε αποκλείσει την Σλόαν Στέφενς, έμεινε εκτός τελικού από τη 19χρονη Τσέχα Μαρκέτα Βοντρούσοβα, η οποία, ωστόσο, δεν μπόρεσε να ματσάρει τη δύναμη και την ταχύτητα της Μπάρτι, η οποία είχε ρεκόρ τα προημιτελικά του φετινού Αυστραλιανού Όπεν και βρέθηκε στο θρόνο των Παρισίων και στο ν2 της παγκόσμιας κατάταξης.

• Ήταν συναρπαστικός ο αποκλεισμός του Τζόκοβιτς από τον Τιμ στον ημιτελικό, με το 5ο σετ να λήγει 7-5. Το παιχνίδι κράτησε 2 μέρες. Ο Αυστριακός, βεβαίως, δεν χρειάζεται την έξωθεν εύφημο μνεία, καθώς βρίσκεται στο νο4 της παγκόσμιας κατάταξης ενώ ο φετινός τελικός του στο Ρολάν Γκαρός ήταν ο δεύτερος διαδοχικός, πάντως ο 'Νόλε', που κατέκτησε το Αυστραλιανό Όπεν, εμφανίστηκε αρκετά συγχυσμένος μετά από τον αποκλεισμό του. Το "κατηγορώ" στους διοργανωτές έχει βάση, απλώς πολλοί αναρωτιούνται αν θεωρεί ότι στοχοποιείται, καθώς είναι ο εκπρόσωπος των παικτών στα εργασιακά και ουδείς μπορεί να πει ότι δεν είναι δραστήριος.

Τόσο, που τις προάλλες ο Ναδάλ έλεγε ότι για μερικές κινήσεις δεν είχε ερωτηθεί καν η γνώμη του. Ο Τζόκοβιτς θεωρεί ότι υπάρχουν πολλά πράγματα για βελτίωση, στις συνθήκες και στις αμοιβές, και κινείται προς αυτήν την κατεύθυνση, αν όμως έχει γίνει το κακό σπυρί στο πρόσωπο της ΑΤΡ, άνετα γίνεται κατανοητή η ροπή του σε οποιαδήποτε θεωρία συνωμοσίας.

Οι Γάλλοι, βεβαίως, είναι εξαιρετικά αναχρονιστικοί στον τρόπο λειτουργίας του Ρολάν Γκαρός, ίσως στο πλαίσιο του γενικού σοβινισμού, ειδικά σε ό,τι αφορά το Παρίσι, που με το Τόκιο λογίζονται ως οι πιο ακριβές πόλεις στον κόσμο.

Το Λονδίνο έχει βάλει στέγαστρο στο κεντρικό κορτ του Γουίμπλεντον από το 2009, όμως οι Παριζιάνοι αρνούνται σθεναρά να κάνουν κάτι τέτοιο στο δικό τους και παραπέμπουν τη δουλειά για το 2024! Συν ότι δεν βάζουν και το hawk-eye, με το απλοϊκό επιχείρημα ότι αφού το μπαλάκι αφήνει σημάδι στις γραμμές, οι παίκτες και ο διαιτητής μπορούν να διαπιστώνουν ιδίοις όμμασι αν έχει βρει γραμμή.

Σε ένα τόσο μακρύ τουρ, τέτοιες συμπεριφορές είναι ενοχλητικές.

• Η Μαρία Σάκκαρη άφησε τα... κόκαλά της στο κορτ 7 στις 30 Μαΐου, στο παιχνίδι του 2ου γύρου με την Σινιάκοβα, όταν αποκλείστηκε. Πήρε με εντυπωσιακό τρόπο το 2ο σετ στο tie break, 10-8, ενώ πολέμησε και στο 1ο, για να χάσει πάλι στο tie break. Στο 3ο σετ έμεινε από δυνάμεις και έχασε την ευκαιρία για το ραντεβού με την Οσάκα, το οποίο η Σινιάκοβα εκμεταλλεύτηκε. Η ίδια πιθανώς θεωρεί ότι αν κατάφερνε να επικρατήσει της Τσέχας, θα είχε την ευκαιρία να φύγει από το Παρίσι έχοντας κερδίσει πόντους στην αυτοπεποίθησή της.

• Όποιος θεωρεί στυλιστικά άρτιο για μία εταιρεία αθλητικής ένδυσης να ντύνει τις τενίστριές της με τα ίδια ακριβώς ρούχα και να μη φέρει ευθύνη όταν τα φοράνε για να αντιμετωπίσει η μία την άλλη, ας περάσει από τα γραφεία να τον κλείσουμε σε γυάλα. Πολύ μαύρο, πολύ γκρίζο και πολλή βούλα έντυσαν το μονό Γυναικών στο Παρίσι και μπορεί στην αρχή να ήταν από συμπαθές ως κομψό, όμως όσο προχωρούσε η διοργάνωση, η μουντάδα των χρωμάτων επικρατούσε κατά το δοκούν.

• Το κορυφαίο ματς του Ρολάν Γκαρός ήταν, αναμφίβολα, αυτά τα 5 σετ που έπαιξαν ο Τσιτσιπάς και ο Σταν Βαβρίνκα στον 4ο γύρο. Για τον πρώτο, αυτό το ματς ήταν το πιο σημαντικό της καριέρας του, μεγαλύτερο ακόμα και από τον 4ο γύρο του Αυστραλιανού Όπεν, όταν απέκλεισε τον Ρότζερ Φέντερερ.

Ο Τσιτσιπάς πήγε στο Παρίσι ως ένας από τους τενίστες που βρίσκονταν σε όλες τις λίστες για να καταλήξουν μακριά στη διοργάνωση. Και όντως πήγε. Μπορεί να μην έφτασε στον ημιτελικό, για να βρεθεί με τον Φέντερερ, αλλά για 3 γύρους διαπιστώθηκε η ανθεκτικότητα του χαρακτήρα του, απέναντι σε τενίστες που θεωρούσαν ότι ήταν το εύθραυστο φαβόρι, στο οποίο θα κατέγραφαν τη μεγαλύτερη νίκη της καριέρας τους. Ο Έλληνας διαχειρίστηκε τέλεια παιχνίδια που έχασε σετ, όπως με τον Βολιβιανό Ούγκο Ντελιέν και τον Σέρβο Φιλίπ Κραΐνοβιτς, έναντι του οποίου χρειάστηκε να επικρατήσει στις 31 Μαΐου και 1 Ιουνίου, ενώ με τον Βαβρίνκα, λιγότερες από 24 ώρες μετά, έπαιξε 5 ώρες και 9 λεπτά πριν χάσει 8-6 στο 5ο σετ. Αυτό το mano a mano είναι το πιο σπουδαίο παράσημο στο πέτο του, αφού το νο6 στην παγκόσμια κατάταξη έπαιξε στα ίσια έναν τενίστα που μπορεί να βρίσκεται στα 34 του, αλλά έχει 3 major τίτλους στην κατοχή του.

Ο Έλληνας τενίστας, πια, βάζει πλώρη για το Γουίμπλεντον, ελπίζοντας ότι θα συνεχιστεί αυτή η ονειρώδης χρονιά. Αν από την Αυστραλία βγήκε μεθυσμένος από τη δόξα και όλο το ταξίδι στην προσφιλή Μελβούρνη, από το Παρίσι βγήκε σαν πολεμιστής που επιστρέφει στο σπίτι του, μετά από έναν μακρόχρονο πόλεμο, με σουβενίρ κάποιες όχι τόσο επώδυνες κακώσεις και μερικές γρατζουνιές. Την 1η Ιούλη θα λάβει θέση μάχης για το πιο σημαντικό τουρνουά στο τένις.