Ο Τάισον Φιούρι σου έδειξε πώς μπορείς να ξανακερδίσεις τη ζωή σου

Δυο φορές σηκώθηκε, ενώ έδειχνε αναίσθητος. Νίκη δεν πήρε, αλλά δεν τον νοιάζει. Ο Τάισον Φιούρι χρειάστηκε 31 μήνες, αλλά κατάφερε να νικήσει τον εαυτό του. Αυτόν που τον πίεζε να τερματίσει τη ζωή του.

03 ΔΕΚ 2018

Ήταν ένας από τους πιο πολυαναμενόμενους αγώνες της πυγμαχίας. Σβήσ' το αυτό. Ήταν η 'ανάσταση' του Τάισον Φιούρι, στη μεγαλύτερη επιστροφή που 'χει γίνει ποτέ σε ρινγκ. Ο Βρετανός δεν είχε καταφέρει να διαχειριστεί την καλύτερη φάση της ζωής του, όταν τα είχε όλα: επιτυχία, φήμη και χρήματα. Βυθίστηκε στην κατάθλιψη και 'χάθηκε' στα ναρκωτικά και το αλκοόλ.

Ώσπου είπε το "έως εδώ". Από εκεί έως την επιστροφή του στους αγώνες μεσολάβησαν δυο χρόνια συνεχούς δουλειάς με τον εαυτό του. Η εμφάνιση του στον αγώνα με τον -επίσης αήττητο- Αμερικανό, Ντιόνταϊ Ουάιλντερ χαρακτηρίστηκε ως 'θαύμα'.

Η Independent έγραψε πως "σε έναν αξέχαστο 12ο, τελευταίο γύρο, ενώ έμεναν δυο λεπτά, ο Φιούρι 'συνελήφθη' να είναι πεσμένος στην πλάτη, ξαπλωμένος, με τα χέρια του σε έκταση και το πρησμένο, πληγωμένο κεφάλι να ξεκουράζεται στο πάτωμα, με το βλέμμα του να είναι καρφωμένο στα φώτα της οροφής και να κοιτάζει το 'κενό' στο σκοτάδι πάνω από τους προβολείς. Πέρασε ένα χρόνο από τη ζωή του, κοιτώντας το ίδιο απελπιστικό κενό και δεν θα μάθουμε ποτέ τι είδε το Σάββατο το βράδυ που του επέτρεψε να 'ξυπνήσει'".

Αργότερα εξήγησε ότι "είμαι ο παγκόσμιος πρωταθλητής στην κατηγορία μου. Δεν θα μείνω λοιπόν, στο έδαφος επειδή κάποιος με γρονθοκόπησε και με έριξε".

Σήμερα το πρωί εμφανίστηκε στην εκπομπή "Good Morning Britain" του ITV. Σε ερώτηση για το πού βρήκε τη δύναμη να ξανασταθεί στα πόδια του, έπειτα από δυο φάσεις που έδειχναν νοκ ντάουν είπε πως " δεν ξέρω πώς κατάφερα να ξανασηκωθώ. Ίσως ήταν θεία παρέμβαση. Είδα το replay σήμερα το πρωί και έδειχνα αναίσθητος. Ώσπου ξαφνικά ξύπνησα. Ίσως γιατί έβλεπα τον αντίπαλο μου να πανηγυρίζει, σαν να είχε νικήσει. Ήμουν υγιής και τα πόδια μου ήταν δυνατά. Δεν ξέρω πώς αυτό ήταν δυνατόν. Ήταν σαν τον Φοίνικα που ξαναγεννήθηκε από τις στάχτες του. Έβλεπα τον Ουάιλντερ να πανηγυρίζει". Ώσπου κατάλαβε ότι δεν έχει κάποιο λόγο.

"Θα πρέπει να το επαναλάβουμε"

Πίσω στον αγώνα που έφτασε στην ολοκλήρωση του, χωρίς νοκ ντάουν, ο παρουσιαστής πήρε το μικρόφωνο. Είπε πως υπάρχει διχογνωμία. Ακούστηκε ένα κύμα απογοήτευσης από το κοινό που δεν είχε αφήσει κενή έστω μια θέση στο Staples Center του Λος Άντζελες. Ο ένας κριτής είχε αποφασίσει υπέρ του Ουάιλντερ (115-111). Ο άλλος υπέρ του Φιούρι (114-112) και ο τρίτος είχε δώσει ισοπαλία (113-113). Και οι δύο διατήρησαν το αήττητο τους. Ο Αμερικανός γύρισε στον άξιο αντίπαλο του και του είπε "θα πρέπει να το επαναλάβουμε". Κάπως έτσι ορίστηκε ο επόμενος μεγαλύτερος αγώνας στην κατηγορία βαρέων βαρών της πυγμαχίας. Ο νικητής θα αντιμετωπίσει τον Άντονι Τζόσουα, ο οποίος έχει σπίτι τρεις ζώνες.

Ο Φιούρι δεν ούρλιαξε, δεν κατήγγειλε κλοπή (κάτι που έκανε πλήθος κόσμου). Ούτε καν εκνευρίστηκε. Αντιθέτως, χαμογέλασε διάπλατα και είπε " απήλαυσα το κάθε δευτερόλεπτο. Δεν θα καθίσω λοιπόν, να παραπονεθώ για κλοπή. Πίστευα πως νίκησα. Θα αφήσω στο κοινό να αποφασίσει τι έγινε. Αλλά ακούστε κάτι: δυο άνδρες κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε, τα δώσαμε όλα, προπονηθήκαμε για 10 εβδομάδες μακριά από τις οικογένειες μας. Δεν υπάρχει ηττημένος σήμερα. Και ο Ντιόνταϊ και εγώ είχαμε πολλά να χάσουμε. Από δέκα χρόνια. Για δέκα χρόνια είμαστε και οι δύο αήττητοι. Αμφότεροι έχουμε υπερηφάνεια, σεβασμό και ζώνες. Ό,τι έγινε έγινε".

Ακόμα και αν ήταν σίγουρος πως είχε νικήσει. Ακόμα και αν ένιωσε απογοήτευση με την απόφαση.

Όπως είπε σήμερα " προσπάθησα να παραμείνω ψύχραιμος, γιατί είχα πολλούς φαν κοντά μου και το τελευταίο που ήθελα ήταν να δω να πλακώνονται στις εξέδρες ή να γίνονται διαδηλώσεις διαμαρτυρίας. Ξέρετε πως οι Βρετανοί φαν δεν έχουμε την καλύτερη φήμη και δεν ήθελα να την κάνουμε χειρότερη".

Θύμισε ότι τα χρήματα που πήρε από τον αγώνα (2.000.000 δολ.) θα τα δώσει " σε φτωχούς και θα χτίσω σπίτια για άστεγους". Βλέπεις, τα λεφτά δεν ήταν ποτέ το θέμα του. Μη σου πω ότι ήταν η αφορμή για να χάσει το δρόμο του και τον εαυτό του.

Για 31 μήνες, από το 2015, μετά την κατάκτηση της πολυπόθητης ζώνης από τον Βλάντιμιρ Κλίτσκο, τον κυρίαρχο της κατηγορίας για δέκα χρόνια, πάλευε για τη ζωή του. Για να νικήσει τη μανιοκατάθλιψη που όχι μόνο δεν τον άφηνε να απολαύσει το παραμικρό από όσα είχε κατακτήσει, αλλά τον έκανε να αισθάνεται πως δεν θέλει να ζει.