Ο Στέφανος Τσιτσιπάς βίωσε τον πανικό της επιτυχίας

Καταρχάς, είναι μόνο επίφαση το νούμερο 32, στο οποίο βρισκόταν ο Μίλος Ράονιτς πριν αρχίσει το Αυστραλιανό Όπεν. Ο Καναδός είναι βετεράνος του τένις, αλλά δεν είναι μεγάλος. Στα 29 του, έχει παίξει έναν ημιτελικό στη Μελβούρνη το 2016, το ίδιο έτος έφτασε στον τελικό του Γουίμπλεντον, νικώντας τον Ρότζερ Φέντερερ στον ημιτελικό, στον οποίο ηττήθηκε 1-3 σετ από τον Άντι Μάρεϊ, έχει προημιτελικό στο Ρολάν Γκαρός το 2014 και έχει παίξει σε τέσσερις 4ους γύρους στο US Open. Στις 21 Νοεμβρίου 2016, δηλαδή πριν από 3 χρόνια και 2 μήνες, έφτασε στο νούμερο 3 της παγκόσμιας κατάταξης. Έχει 8 τίτλους ATP και, γενικώς, είναι… ηλιθιώδες να λογίζεται ως αμελητέος αντίπαλος.

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς δεν έκανε πορεία ανάλογη της περυσινής. Τέτοιες μέρες το 2019 εξέπληττε τον κόσμο αποκλείοντας τον Φέντερερ, στην πραγματικότητα αποκαθηλώνοντάς τον, αφού ήταν ο νικητής το 2017 και το 2018, στον 4ο γύρο. Ο Έλληνας τενίστας βρίσκεται ακόμη σε διαδικασία εκπαίδευσης, αλλά η αναμέτρηση με τον Ράονιτς ήταν εκείνη με έναν ισοϋψή αντίπαλο. Αν ο Έλληνας τενίστας είναι ένα αθλητικό όνειρο, ψηλός, με πρωτόφαντη ισορροπία, ο 29χρονος γεννημένος στο Μαυροβούνιο αντίπαλός του την Παρασκευή δεν υστερεί κατά πολύ. Ο Ράονιτς, στην πραγματικότητα, είναι η εξέλιξη του είδους ‘ψηλός, δυνατός σέρβερ’, αφού σε αντίθεση με τον Κροάτη Ίβο Κάρλοβιτς αλλά και τον Τσέχο Τόμας Μπέρντιχ, μπορεί να ελέγχει έναν πόντο από το 1,96μ.

Ο Τσιτσιπάς βρήκε έναν αντίπαλο αποφασισμένο να διαπρέψει στις λεπτομέρειες, ειδικά όπως αυτές προέκυψαν στο 5-5 του 1ου σετ, το οποίο εν πολλοίς έκρινε το προβάδισμα. Ο Ράονιτς πήρε όλες τις ευκαιρίες που του δόθηκαν στο 11ο γκέιμ, στο οποίο για πρώτη φορά έφτασε σε break point στο σερβίς του αντίπαλου και από εκεί και ύστερα η επιδίωξη ήταν ο έλεγχος. Αυτό έγινε. Βρήκε αστραπιαία το μπρέικ, απέναντι σε έναν μουδιασμένο τενίστα, από ό,τι έμοιαζε να γίνεται στη ροή του παιχνιδιού, στο 1ο γκέιμ του 2ου σετ, και κράτησε το δικό του σερβίς, το οποίο ο Τσιτσιπάς πίεσε, τηρουμένων των αναλογιών, κυρίως στο τελευταίο γκέιμ του σετ, αλλά δεν κατάφερε να βρει μπρέικ πόιντ, πόσω μάλλον να σπάσει το σερβίς του αντιπάλου του.

Από αυτό το σημείο και μετά, στόχος έγινε να διατηρήσει το σερβίς του. Ο Τσιτσιπάς είχε συνέλθει πλήρως, όμως δεν μπόρεσε, ξανά, να βρει έναν μπρέικ πόιντ. Το τάι μπρέικ, που άρχισε με πόντο του Έλληνα τενίστα, εξελίχθηκε σε εκατόμβη. Ο Ράονιτς πήρε 6 διαδοχικούς κι έχασε τον πρώτο από τους 5 ματς πόιντ του, για να πανηγυρίσει, τελικά, την πρώτη νίκη του στην Αυστραλία.

Αν εξαιρεθούν τα αβίαστα λάθη (32-14), ο Ράονιτς ήταν ανώτερος σε όλες τις κατηγορίες. Είχε 10 περισσότερους άσους (19-9) αρκετά πάνω από τους διπλάσιους winners (55-23), ανέβηκε επίσης υπερδιπλάσιες φορές στο φιλέ και τελείωσε με το εντυπωσιακό 71% (29 στις 41), ενώ ο Τσιτσιπάς δεν εκμεταλλεύθηκε όσο θα έπρεπε τα αθλητικά προσόντα του (7 στις 15), ενώ ολίσθησε στις επιστροφές του, όταν ο Ράονιτς περνούσε τα πρώτα σερβίς. Αν εξαιρεθεί ένα μεγαλειώδες φόρχαντ στο 40-30 του 8ου γκέιμ, ο Τσιτσιπάς κέρδισε μόλις 6 πόντους σε 63 περιπτώσεις. Ο ίδιος έχασε 18 πόντους στους 70 που πέρασε το μπαλάκι κατευθείαν στη μεριά του αντίπαλου και αυτοί οι 12 λειτούργησαν ως ένα στατιστικό προπύργιο για τον τελικό νικητή της αναμέτρησης.

Η χρονιά είναι μακρά και ο Τσιτσιπάς είναι ευτύχημα πως βρίσκεται σε έναν συνδυασμό υψηλού επιπέδου και εκμάθησης, χωρίς να αναγκάζεται να υποκρίνεται πως είναι ειδικός σε κάθε συνθήκη. Πέρυσι έπαθε μπλακ άουτ μετά τον Ιούνιο και ξεκίνησε να βρίσκει τα πατήματά του το φθινόπωρο. Τα τουρνουά της ΑΤΡ, που έπονται, είναι σημαντικά για να επιστρέψει σε ισορροπία, η οποία είναι πάντα το ζητούμενο, και να διαφοροποιήσει εαυτόν από τον Αλεξάντερ Ζβέρεφ και τον Γκριγκόρ Ντιμιτρόφ, τους δύο τελευταίους νικητές των ΑΤΡ Finals, που την επόμενη χρονιά έπεσαν σε… μαύρη τρύπα.

Ό,τι συμβεί θα είναι κέρδος για τη Σάκκαρη

Ο Βιτσέντζος Κορνάρος είναι πάντα επίκαιρος και του κύκλου τα γυρίσματα, ειδικά στα σπορ, έχουν τέτοια ένταση, που ό,τι στο τέλος αφήνουν είναι μελαγχολία. Παραμονή της ονομαστικής εορτής της, πέρυσι, η Μαρία Σάκκαρη νικούσε την Πέτρα Κβίτοβα στη φάση των 32 του Western and Southern Open, στο Σινσινάτι, 6-4, 2-6, 6-3. Η Ελληνίδα τενίστρια, στο πιο προσοδοφόρο τουρνουά της χρονιάς, κατόρθωσε να ορθώσει το χαλύβδινο ανάστημά της στο 3ο σετ και να νικήσει την Τσέχα. Τότε, η Κβίτοβα ήταν στο νούμερο 6 της παγκόσμιας κατάταξης και η Σάκκαρη πέτυχε τη δεύτερη διαδοχική νίκη της σε 3 αναμετρήσεις απέναντι σε μία από τις πιο κλασάτες τενίστριες του καιρού μας.

Η ‘κόντρα’ είχε αρχίσει στις 22 Μαρτίου του ίδιου έτους, στο Όπεν του Μαϊάμι. Η Κβίτοβα, φιναλίστ στο Αυστραλιανό Όπεν λιγότερους από δύο μήνες πριν, είχε νικήσει εύκολα την 23χρονη, τότε, τενίστρια, 2-0 σετ (6-1, 6-4). Αλλά στις 18 Μαΐου, στο χώμα της Ρώμης, η Σάκκαρη πέτυχε την 4η νίκη της επί αθλήτριας που βρισκόταν στη δεκάδα της παγκόσμιας κατάταξης, 2-1 σετ. Μετά τα δύο πρώτα, που είχαν λήξει 7-5, η Κβίτοβα αποσύρθηκε στο 4-0 του 3ου, εξαιτίας τραυματισμού. Στο Σινσινάτι ήρθε το προβάδισμα της Σάκκαρη. Αμέσως μετά, επικράτησε της Λευκορώσας Αρίνα Σαμπαλένκα, στο νούμερο 9 της παγκόσμιας κατάταξης. Στον προημιτελικό, με το νούμερο 1 στο τέλος της χρονιάς Άσλεϊ Μπάρτι, η ‘σκυλομαχία’ δεν έφερε το αποτέλεσμα που θα ήθελε. Αλλά η πορεία της ήταν αξιομνημόνευτη και μπορούσε να επενδύσει πάνω της.

Τη νίκη στο τουρνουά κατέκτησε η Αμερικανίδα Μάντισον Κις. Εκείνη, δηλαδή, που η Σάκκαρη, το πρωί της Παρασκευής νίκησε 2-0 σετ στον 3ο γύρο του Αυστραλιανού Όπεν, για να πετύχει την αναμφίβολα σπουδαιότερη νίκη της καριέρας της. Η Κις πήγε στη Μελβούρνη ούσα το τελευταίο μέλος της πρώτης δεκάδας, αλλά όταν, πια, καταλαγιάσει η σκόνη από το πρώτο Major της χρονιάς, η Σάκκαρη θα την έχει πλησιάσει. Πόσο; Εξαρτάται από το πού θα φτάσει. Αυτήν τη στιγμή είναι ένα βήμα πριν από τον προημιτελικό. Και μπροστά της βρίσκεται, ξανά, η Κβίτοβα. Η οποία, όπως κι η αντίπαλός της την Κυριακή, δεν έχει χάσει ακόμη σετ στη διοργάνωση.

Η Κβίτοβα λογίζεται ως το ‘χρυσό’ κορίτσι του τσέχικου τένις. Στην εικόνα της τενίστριας που τα έχει όλα, θα μπορούσε ανετα να φιγουράρει. Αριστερόχειρας, που την χωρίζουν 183 εκατοστά από το έδαφος, έχει θαυμαστή ισορροπία, το μπάκχαντ της είναι φερέγγυο, αλλά το ευθύ φόρχαντ είναι το πιο σημαντικό και αξιοπρόσεκτο ‘όπλο’ της. Είναι κάτοχος δύο Γουίμπλεντον, το 2011 και το 2014, έπαιξε πέρυσι στον τελικό του Αυστραλιανού με τη Ναόμι Οσάκα (η οποία είπε “έχε γεια” στη Μελβούρνη επίσης τη Δευτέρα, αφού αποκλείστηκε από το φαινόμενο Κόκο Γκάουφ), έχει έναν ημιτελικό στο Ρολάν Γκαρός το 2012 και δύο προημιτελικούς στο US Open, το 2015 και το 2017.

Για τη Σάκκαρη, βέβαια, ό,τι συμβεί θα είναι κέρδος. Την τελευταία τριετία είχε ‘κολλήσει’ στον 3ο γύρο των Major. Είχε παίξει σε 7 τέτοια ματς, μα στο Όπεν της Αδελαΐδας, στο οποίο συμμετείχε πριν πάει στη Μελβούρνη, μετέτρεψε σε λέξεις την αποφασιστικότητά της να μπει στη δεκάδα της παγκόσμιας κατάταξης. Καλή αρχή θα είναι να προσπεράσει το κορυφαίο πλασάρισμα Ελληνίδας τενίστριας, όπως αυτό σφραγίστηκε στις 12 Μαρτίου 2003, μία και στον πίνακα της WTA μπορούσε κάποιος να δει, στο νούμερο 14, την ελληνική σημαία και να διαβάσει το ονοματεπώνυμο Ελένη Δανιηλίδου. Ειρήσθω εν παρόδω, η τελευταία είχε φτάσει στον 4ο γύρο των τριών από τα τέσσερα Major και στον 3ο του Ρολάν Γκαρός, οπότε πλην της ανόδου της στην κατάταξη, η Σάκκαρη έχει το δέλεαρ να φτάσει όπου δεν μπόρεσε άλλη τενίστρια στην ημετέρα και να θέσει ισχυρή βάση ώστε να γίνει η κορυφαία όλων των εποχών στη χώρα. Η Κυριακή, το τέλος της πρώτης εβδομάδας του τουρνουά, μπορεί να γίνει η απόλαση σε μία καριέρα που εξ ορισμού υπόκειται σε απαγορεύσεις. Δύο σύνθετες λέξεις, ισάριθμα ‘από’, αντιθετικά νοήματα.