Ο παγκόσμιος τίτλος της Εθνικής Νέων Ανδρών ήταν γεμάτος τεστοστερόνη

Το 6-4 επί της Σερβίας στο Κουβέιτ, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων Ανδρών σηματοδοτεί τον τρίτο διαδοχικό τίτλο σε διοργανώσεις μικρών ηλικιών. Επίσης, ότι σε ανδρικό επίπεδο θα τροφοδοτείται η ‘γαλανόλευκη’ με παγκόσμιους πρωταθλητές και πρωταθλητές Ευρώπης για τουλάχιστον μία δεκαετία.

Ο Κωνσταντίνος Κάκκαρης και ο Δημήτρης Νικολαΐδης έχουν παίξει σε τελικούς Champions League. Ο δεύτερος σε δύο. Πρώτα στη Γένοβα, στη μεγαλοπρεπή κηδεία της Προ Ρέκο στον τελικό και ο πρώτος τον προηγούμενο Ιούνιο, στο Ανόβερο. Και οι δύο μετρούν νίκες επί της ιταλικής ομάδας, η οποία δίνει τα πιο ακριβά συμβόλαια στο παγκόσμιο πόλο. Με το σκουφάκι του Ολυμπιακού, βεβαίως βεβαίως. Ο Νικολαΐδης τώρα παίζει στην Μπρέσια.

Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου, φαινόμενο στις μικρές ηλικίες με το σκουφάκι του Παλαιού Φαλήρου, αρχηγός της Εθνικής, πήρε άλλο ένα χρυσό. Η μυθική Γιουγκ Ντουμπρόβνικ, ομάδα από την Κροατία, έβγαλε ανακοίνωση για να τον συγχαρεί. Όποιος δεν έχει προλάβει τον αστυνόμο Σαΐνη, ας δει τον Αλέξανδρο να παίζει. Ένα και το αυτό.

Η Ρέκο μού θυμίζει μία ιστορία. Το 2012, στο Final 4 του Κυπέλλου στο Αργοστόλι. Ο Ολυμπιακός σε καθεστώς παλιγγενεσίας. Εκείνο το καλοκαίρι ο Χρήστος Αφρουδάκης επιστρέφει στον Λαιμό. Σ’ έναν απερίγραπτα δραματικό ημιτελικό, που τελείωσε σε ημίφως, η Βουλιαγμένη νικάει τον Ολυμπιακό. Την επόμενη μέρα, Σάββατο, επικρατεί του ΝΟ Χίου, που έχει αποκτήσει το προηγούμενο καλοκαίρι τον Θοδωρή Χατζηθεοδωρου, τον Αντώνη Βλοντάκη, τον Γιώργο Ντόσκα, τον Αργύρη Θεοδωρόπουλο και τον Σέρβο Νίκολα Ράτζεν. Ο Αφρουδάκης κόβει τον ‘γόρδιο δεσμό’ που χωρίζει τον νικητή από τον ηττημένο με ένα σουτ έπειτα από φάουλ. Θα το αποκαλούσα πεντάμετρο, αλλά ήταν πιο πίσω.

Σ’ εκείνο το επεισοδιακό (μπήκε φωτιά στο πούλμαν του Ολυμπιακού που εκείνη τη μέρα θα γύριζε στην Αθήνα) Final 4 ο Τεό Λοράντος, κόουτς του ΝΟ Βουλιαγμένης, λέει ότι “ο Χρήστος Αφρουδάκης έπρεπε να παίζει στην Προ Ρέκο“.

Στο Κουβέιτ, για το 3 στα 3 της ομάδας που μεγάλωσε, γαλούχησε και έκανε μαζί της την καριέρα που του πρέπει, ο Τεό βρισκόταν στην κερκίδα. Ο Νίκος Καραμανής ήταν στον πάγκο. Αλλά για τον μισό Κορσικανό και μισό Κεφαλονίτη κόουτς ενός συγκροτήματος που έχει νικήσει στις τρεις τελευταίες μεγάλες διοργανώσεις που έχει παίξει, είναι αυτονόητο ότι η δική του ομάδα θα μπει με το μαχαίρι στα δόντια.

Όπως και έγινε, στον τελικό του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος U19. Το 6-4 με τη Σερβία είναι ένα κατόρθωμα. Η Εθνική είχε πάρει ένα χρυσό μετάλλιο, το 2001. Είχε νικήσει Σερβία και Κροατία στη σειρά, στην Κωνσταντινούπολη. Τότε, ηγέτης εκείνης της ομάδας ήταν ένας από τους νεότερους παίκτες της. Το όνομά του, Χρήστος Αφρουδάκης. O Θεοδωρόπουλος, ο Ντόσκας, ο φανταστικός Δημήτρης Μιτελούδης ήταν μέλη εκείνης της ομάδας. Τώρα, καθοδηγητής της ομάδας των Νέων Ανδρών που το ξανάκανε, με συνοπτικές διαδικασίες, είναι ο Λοράντος.

Για την ιστορία, ο άνθρωπος που είχε πει ότι “αν θέλουν χρυσά μετάλλια στις μικρές ηλικίες, ας με προσλάβουν“. Σχωράτε με, αλλά πρώτη φορά τυχαίνει να ακούω από κάποιον κάτι το 2014 και να επαναλαμβάνεται τρία χρόνια σερί. Ο Τεό Λοράντος το είχε πει σε τρεις ανθρώπους έξω από το κολυμβητήριο της Νέας Σμύρνης. Ακόμη θυμάμαι που δάγκωσα τη γλώσσα μου από τη δήθεν ασέβεια. Δεν έχει έρθει το 2020, ο Τεό χαμογελά από το Κουβέιτ, η γλώσσα μου είναι στη θέση της και η Εθνική στις μικρές ηλικίες έχει πάρει ό,τι υπάρχει διαθέσιμο.

Τρία χρόνια στις νεαρές ηλικίες είναι σαν ισόβια κάθειρξη από ποινή στο δικαστήριο. “Αυτό το αποτέλεσμα είναι η χαρακτηριστική αποθέωση των παικτών που συνεργάστηκα με τρία χρόνια, με αδαμάντινη νοοτροπία. Έχουμε δουλέψει μαζί και τέσσερις μήνες και πέντε το καλοκαίρι. Στο ξαναλέω, τα παιδιά είναι ευφυέστατα, στο σύγχρονο αθλητισμό δεν μπορείς εύκολα να το βρεις αυτό“, λέει ο Λοράντος από το Κουβέιτ. Είναι βιαστικός, διότι πρέπει να ετοιμάσουν τις βαλίτσες τους για να φύγουν.

Ο ίδιος είχε πίστη στον εαυτό του. Αλλά οι πρώτες δηλώσεις του πόρρω απέχουν της οίησης. Είναι συγκρατημένος σε ό,τι αφορά αυτό που έκανε, ανεξέλεγκτος, από αγάπη, όραμα και πάθος, όταν μιλά για τα παιδιά του. “Είναι ένα γκρουπ 20 αθλητών από το 1997 έως το 2001, νομίζω ότι οι 8 από αυτούς μπορούν να κάνουν τεράστια καριέρα”, λέει και είναι αφοπλιστικός. “Είμαι ένας άνθρωπος που έχει όραμα και δουλεύει με πάθος, αυτό είναι το αποτέλεσμα“, αναφέρει, μετά πίεσης να πει μια κουβέντα για προπονητικές μεθόδους.

Στη Δουνκέρκη, το 1995, η Εθνική είχε φτάσει στον τελικό του Παγκόσμιου Εφήβων και είχε χάσει από την Ουγγαρία, 13-8. Από εκείνη την ομάδα είχαν βγει, αλήθεια, μπόλικοι: ο Νικόλας Δεληγιάννης και ο Φίλιππος Καραμπέτσος στο τέρμα, ο Θοδωρής Χατζηθεοδώρου, ο Γιάννης Θωμάκος, ο Δημήτρης Μάζης, ο Αντώνης Βλοντάκης και ο Γιώργος Αφρουδάκης. Από εκείνη την ομάδα όλοι έκαναν καριέρα απίθανη, υπό αυτήν την οπτική χρονική γωνία. Ήταν η αιτία, το συσσωρευμένο ταλέντο, να ανέβουν οι… τιμές στον Πειραιά. Από εκεί άρχισε η σύγχρονη εποχή του ελληνικού πόλο, ενός υπέροχου και ταλαιπωρημένου, από έλλειψη φωτός και… οράματος σπορ, που βεβιασμένα σταμάτησε προς τα τέλη της πρώτης δεκαετίας του μιλένιουμ.

Κι αν αναρωτιόμασταν όντως τι έκαναν οι προπονητές, που σχεδόν ως εθελοντές δούλευαν στις ομάδες τους, βουαλά: τρία στα τρία στα αντερενηλικίωση κυρίες και κύριοι. Να έχει ο Θοδωρής Βλάχος να πορεύεται με την εθνική Ανδρών, ο ‘Ντο’ στη Χίο, ο Κόλιανιν στη Βουλιαγμένη, ο Μάζης στη Γλυφάδα, ο Κραβαρίτης στον Υδραϊκό κ.λπ. Χαμός. Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το νέο έτος.

Στέλιος Δαλμάρας, Στάθης Καλογερόπουλος, Ζαννής Αλαφραγκής, Κώστας Γκιουβέτσης, Δημήτρης Νικολαΐδης, Αλέξανδρος Παπαναστασίου, Κωνσταντίνος Κάκαρης, Χάρης Ρομπόπουλος, Στάθης Παπαγεωργίου, Μιχάλης Δίπλαρος, Αριστείδης Χαλυβόπουλος, Άγγελος Γωνιωτάκης, Νίκος Μητράκης είναι τα ονόματα των παικτών. Ένα μπλοκάκι για να τα σημειώσουμε, αξίζει τον κόπο. Ο δεύτερος προπονητής, αλλά λέων, Νίκος Καραμανής, ο φυσικοθεραπευτής Κώστας Αποστολόπουλος και ο αρχηγός αποστολής Γιώργος Χριστοφοράτος προσέφεραν. Αληθινή προσφορά, της οποίας ουκ έστιν κόστος.

Κάποτε η Σερβία ήταν άβατο. Την είχαν νικήσει οι πιτσιρικάδες ανά περιπτώσεις, αλλά η κουβέντα πήγαινε στον ημιτελικό των Νέων Ανδρών το 2011 στον Βόλο Το χαμένο πέναλτι του Γεννηδουνιά, ο οποίος έβαλε το νικητήριο γκολ στον ημιτελικό του Champions League με τη Ρέκο (αισθητικό ισοδύναμο του ψαλιδιού του Κριστιάνο Ρονάλντο στον πρώτο προημιτελικό του ποδοσφαιρικού Champions League το 2018), στοίχειωνε την κατάσταση. Αλλά από το 2017 και έπειτα αυτή η ομάδα δεν… υπάρχει.

Χρυσό στο Βελιγράδι, στο Παγκόσμιο. Χρυσό στο Μινσκ, στο Ευρωπαϊκό. Χρυσό στο Κουβέιτ, στο Παγκόσμιο. Τι φάση; Νέοι Άνδρες, Έφηβοι, ξανά Νέοι Άνδρες. Φουλ τεστοστερόνη. Παπαναστασίου, Γκιουβέτσης και Νικολαΐδης έγιναν για δεύτερη φορά παγκόσμιοι πρωταθλητές. Υπεράσπιση. Ο βενιαμίν, Αριστείδης Χαλυβόπουλος, γεννημένος το 2002 θα κάνει Χριστούγεννα βαρβάτα. Αν έχει ζητήσει κάτι από τον Σάντα, θα του φαίνεται μικρό.