Ο Ντέινα Γουάιτ κυνηγά το φάντασμα του Μπρους Λι

Το UFC 249 δεν θα γίνει λοιπόν. Στη δίνη των μαζικών απαγορεύσεων όλων των αθλητικών εκδηλώσεων ανά τον κόσμο, ενώ ο πλανήτης βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα του περίφημου coronavirus, ένας αθλητικός οργανισμός δεν χρειάστηκε πολύ χρόνο σκέψης, είπε απλά “εγώ τα μεγάλα ραντεβού μου ΔΕΝ τα ακυρώνω”. Αλλά ξεκάθαρα, λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο.

Το UFC, ο νούμερο ένα οργανισμός διοργάνωσης event μικτών πολεμικών τεχνών, το top dog της συγκεκριμένης πιάτσας, είναι η πρώτη εταιρεία στον χώρο των μαζικών αθλητικών εκδηλώσεων που θέλησε να πει: “Bullshit. I’m getting shit done”. Με πρώτο και καλύτερο το UFC 249, μια από τις ούτως ή άλλως πλέον πολυαναμενόμενες ‘κάρτες’ της ΜΜΑ χρονιάς, αυτήν που σαν κορώνα στο κεφάλι της είχε τη σύγκρουση του Χαμπίμπ Νουρμαγκομέντοφ με τον Τόνι Φέργκιουσον, με φόντο τη ζώνη του πρωταθλητή της lightweight κατηγορίας. H μικρή λεπτομέρεια της απόφασης του Νουρμαγκομέντοφ να μην προσπαθήσει να ‘σπάσει’ τον κλοιό του ιού στη χώρα του ώστε να κάνει το ταξίδι προς τις ΗΠΑ, ελάχιστα φάνηκε να προκαλεί αγχο-ίδρωτα στις μασχάλες του ‘μεγάλου κεφαλιού’ του UFC, Ντέινα Γουάιτ. Με αποφασιστικές κινήσεις, έβαλε στη θέση του πρωταθλητή τον πάντα μάχιμο Τζάστιν Γκέιτσι κι έτσι πλέον το main event του UFC 249 στις 18 Απριλίου θα ήταν μια σύγκρουση με φόντο τη ζώνη του interim πρωταθλητή. Ο πρωταθλητής υπό τον πρωταθλητή στο περίπου. Ο αναπληρωματικός πρωταθλητής αν προτιμάτε.

Ο Τόνι Φέργκιουσον στο οκτάγωνο του UFC 238 AP Photo/Kamil Krzaczynski

Όλα αυτά βέβαια μέχρι τις τελευταίες ανατρεπτικές εξελίξεις, που ουσιαστικά άρπαξαν την κατάσταση από τα χέρια του Γουάιτ. “Ήμουν έτοιμος να το κάνουμε το Σάββατο (σ.σ. στις 18 Απριλίου), αλλά η Disney και το ESPN μου ζήτησαν να το ακυρώσω. Αγαπώ και σέβομαι τη συνεργασία μαζί τους, οπότε ακύρωσα τo event”.

Πριν προλάβουν να βγουν από τις ντουλάπες τους οι απανταχού conspiracy theorists (είστε και λυσσασμένοι αυτήν την περίοδο, πανάθεμά σας), ενημερώνουμε ότι η Disney είναι η ‘μαμά’ εταιρία που κατέχει τα ηνία ΚΑΙ του ESPN, ανάμεσα σε πολλά άλλα media properties και θεώρησε ότι το αρνητικό feedback που θα προκαλούσε ένα τέτοιο event στο προφίλ του ESPN και κατ’ επέκταση και στην Disney ήταν πολύ μεγάλο και επισκίαζε ασφαλώς τα όποια οφέλη.

Είχε λογική, όμως, μια τέτοια κίνηση από μεριάς UFC; Το “εγώ θα το κάνω, ό,τι και να γίνει”; Πολύ περισσότερο, έχει κάτι παραπάνω ως focus, πέρα από το “θέλουμε να βγάλουμε λεφτά και δεν μας νοιάζει κάτι άλλο”;

Η απλή και γρήγορη απάντηση είναι όχι. Ο Γουάιτ δέχεται διαρκώς πυρά για το πώς διαχειρίζεται το UFC και τους αθλητές του, και το UFC 249 ήταν κι αυτό ασφαλώς βάσιμο πυρομαχικό σε αυτά τα ‘πολυβόλα’. Ασφαλώς και η ‘λύσσα’ του Γουάιτ να μην χάσει ένα από τα πολύ βαριά χαρτιά στο καλεντάρι του 2020, δείχνει ότι η προσήλωσή του παραμένει στο χρηματικό αποτέλεσμα, έστω κι αν υπάρχουν πολύ σημαντικότερα θέματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν.

“Δεν υπάρχει κοινωνική απόσταση σε έναν γαμημένο αγώνα σε κλουβί”, σχολίασε σχετικά ο διασημότερος podcaster του πλανήτη, Τζο Ρόγκαν, και μια εκ των βασικών ‘φωνών’ του UFC. “Είναι ο ένας πάνω στον άλλον, ιδρώνοντας ο ένας μέσα στο στόμα του άλλου. Αν αγωνίζεται ο Φέργκιουσον θα υπάρξει αίμα, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Όποιος αντιμετωπίζει τον Τόνι καταλήγει να μοιάζει λες κι έπεσε από κάποιο τρένο, οπότε σίγουρα θα υπάρξει αίμα. Τι γίνεται αν ένας από αυτούς τους τύπους βγει θετικός στον ιό;”

Τα ευνόητα θέματα υγείας όμως, αυτά που απασχολούν το 99% του παγκόσμιου πληθυσμού, δεν φαίνεται να βρίσκονται στο ραντάρ του Γουάιτ, ο οποίος θεώρησε ότι ο οργανισμός του έχει πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να γίνει το event υπό συνθήκες απόλυτης υγειονομικής ασφάλειας. Η Disney, ΞΕΚΑΘΑΡΑ, δεν είχε την ίδια άποψη.

Όλα τα παραπάνω βέβαια δεν πτοούν τον Γουάιτ, όσο αυτό έχει να κάνει με το master plan του. Διότι το ‘στοπ’ της Disney ουσιαστικά έβαλε στον πάγο ΟΛΟ το καλεντάρι του UFC μέχρι νεοτέρας, αλλά ο καραφλός ηγέτης του οργανισμού έχει ένα άλλο, πολύ μεγάλο (στα όρια της παρανοϊκής μεγαλομανίας), χαρτί να παίξει.

“Βρίσκομαι μια ή δύο μέρες μακριά από το να εξασφαλίσω ένα ιδιωτικό νησί”, δήλωσε πριν από λίγες μέρες στο ESPN. “Έχω ένα ιδιωτικό νησί το οποίο έχω ‘κλειδώσει’. Τοποθετούμε εκεί όλες τις απαραίτητες εγκαταστάσεις, οπότε θα αρχίσω να στήνω εκεί και τους διεθνείς αγώνες με τους διεθνείς αθλητές. Άλλωστε, δεν θα μπορέσω να φέρνω τους διεθνείς αθλητές στις ΗΠΑ, άρα με το ιδιωτικό νησί θα μπορούν να έρχονται με πτήσεις εκεί. Έχουμε κανονίσει να έχουμε και δικά μας αεροπλάνα, τα πάντα”.

Ένα ιδιωτικό νησί.

Πείτε το δυνατά και σκεφτείτε αν σας θυμίζει κάτι. Όχι, όχι το Mortal Kombat. Πιο πίσω. Πάμε στην πηγή. Πάμε στο Enter the Dragon. Άλλωστε, εκεί είναι η πρώτη φορά που η ιδέα του ιδιωτικού νησιού, στο οποίο γίνεται ένα τουρνουά πολεμικών τεχνών, μπήκε στη ζωή μας, αποτυπώθηκε στην ποπ κουλτούρα. Έκτοτε, χρησιμοποιήθηκε ως έμπνευση για τη δημιουργία βιβλίων, ταινιών και video games, αλλά ο ‘Κίτρινος Πράκτωρ του Χονγκ Κονγκ’ (Χριστέ και Παναγία, ποιος σκέφτηκε αυτόν τον τίτλο;), όπως κυκλοφόρησε στην Ελλάδα, είναι το ground zero της νησιώτικης κλωτσοπατινάδας κι η μεγαλύτερη και πιο ολοκληρωμένη στιγμή στην καριέρα του Μπρους Λι.

Ο Γουάιτ λοιπόν θέλει να πιάσει κάτι από την αύρα του αθάνατου ‘Δράκου’. Δεν θα είναι κι η πρώτη φορά άλλωστε. Στο παρελθόν, έχει δεχτεί απλόχερα τις συνδέσεις του θρυλικού σταρ των πολεμικών τεχνών με την οργάνωσή του και το MMA γενικότερα. Ο Λι άλλωστε, με τις ευλογίες του Γουάιτ, ήταν ένας από τους χαρακτήρες που μπορούσε να διαλέξει κάποιος στην video-game-ική μεταφορά του UFC στις κονσόλες, οπότε μιλάμε για έναν ξεκάθαρο δίαυλο ‘επικοινωνίας’ των δύο.

Βέβαια, ο Γουάιτ δεν είναι ο Λι. Δεν είναι με άλλα λόγια, ένας larger than life μαχητής και δεν ψάχνει έναν τέτοιο παραλληλισμό. Όμως είναι ο διοργανωτής ενός τουρνουά, όπως ακριβώς στο Enter the Dragon είναι ο Χαν, o σατανικός ‘big evil’ της ταινίας. Άρα, τι φαίνεται να ψάχνει εν τέλει από μια τέτοια κίνηση; Μόνο το χρήμα ή και κάτι παραπάνω και ενδέχεται πιο διαχρονικό;

Ψάχνει την ευκαιρία να κάνει το UFC κάτι μεγαλύτερο και θεωρεί ότι ΤΩΡΑ, στην καρδιά μιας παγκόσμιας κρίσης, έχει την τεράστια ευκαιρία να το κάνει. Τώρα που όλα τα άλλα αθλήματα είναι στον ‘πάγο’, τώρα που σπορ με μεγαλύτερο αντίκτυπο από το ΜΜΑ είναι δεμένα στα ‘λιμάνια’ τους, τώρα που ο κόσμος είναι κλειδωμένος σπίτι του και πιο έτοιμος από ποτέ να παρακολουθήσει θεάματα στην τηλεόρασή του. Σαν σκεπτικό, δεν μπορείς να βρεις πολλά λάθη, έστω κι αν μπορείς να βρεις ΠΟΛΛΑ λάθη όσο αυτό έχει να κάνει με την ηθική ενός τέτοιου εγχειρήματος.

Ο Μπρους Λι σε σκηνή από το Enter the Dragon

Αλλά βέβαια, ο Γουάιτ δεν έδειξε ποτέ να νοιάζεται εξωφρενικά για την ισορροπία της ηθικής πυξίδας του. Ο τύπος είναι ‘καρχαρίας’ και ως τέτοιος τον νοιάζει το αποτέλεσμα, ανεξάρτητα με ποιο πρόσημο θα του βάλουν δίπλα από το όνομά του. Η έμπνευση που του παρέχει o Λι είναι ξεκάθαρα κομβική και έρχεται σε μια στιγμή που ο κόσμος, ακόμα και από ‘αντιδραστικό’ ενδιαφέρον, θα είναι πιο έτοιμος από ποτέ να δεχτεί ένα τουρνουά πολεμικών τεχνών σε ένα απομακρυσμένο νησί.

Η γραμμή που συνδέει το Enter The Dragon, το UFC, τον Λι και τον Γουάιτ είναι πιο ζωντανή από ποτέ. Και ίσως είναι αυτή που θα βοηθήσει τον οργανισμό του να αρπάξει ένα ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι του χρηματιστηρίου της ποπ κουλτούρας, με όλα τα οικονομικά οφέλη που αυτό συνεπάγεται. Θα μπορούσε να πει κάποιος, ότι για τον εγωισμό του ξεκάθαρα ναρκισσιστή Γουάιτ, το φάντασμα του Λι ίσως του δώσει και την ευκαιρία να ξεπεράσει ή πιο σωστά να παραμερίσει μέχρι και τον γίγαντα που ακούσει στο όνομα Disney, γιατί σε ένα ιδιωτικό νησί, οι νόμοι φεύγουν από το παράθυρο, όπως κι οι τυχόν επικοινωνιακοί και ηθικοί φραγμοί.

Άλλωστε, σε μια τέτοια περίπτωση, κάποιος δεν πρέπει να παίξει και τον ρόλο του Χαν;