Ο Μίλακ είναι η εξέλιξη του Φελπς και η Πελεγκρίνι η Κάλλας της πισίνας
Ο Κριστόφ Μίλακ έγραψε ιστορία στην Γκουανγκτζού, αλλά η Φεντερίκα Πελεγκρίνι είναι η ίδια η ιστορία.
Ο Λάζλο Τσεχ, το πιο γνωστό ξυρισμένο κεφάλι στην παγκόσμια κολύμβηση, δεν νίκησε τον Μάικλ Φελπς. Σε όλη την ένδοξη καριέρα του, ως μέρος στην αρχή του ντουέτου με τη ‘σφαίρα από τη Βαλτιμόρη’ και, αργότερα, της τριπλέτας με τον Ράιαν Λόχτι, ο Τσεχ πήρε δύο χρυσά μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήματα όλα κι όλα. Ένα στα 400μ. μεικτή ατομική στο Μόντρεαλ το 2005 και ένα στα 200μ. πεταλούδα το 2015, στο Καζάν.
Αλλά ουδείς από τους δύο Αμερικανούς ήταν εκεί. Κι ο Τσεχ, το μεσημέρι της Τετάρτης, είναι βέβαιον ότι βρισκόταν σε συναισθηματικό roller coaster παρακολουθώντας τον Κριστόφ Μίλακ να συντρίβει το παγκόσμιο ρεκόρ του Μάικλ Φελπς στα 200μ. πεταλούδα, στο είδος κολύμβησης, δηλαδή, στο οποίο ο Αμερικανός έδειχνε περισσότερο απ’ όλα τα άλλα την ιδιοφυία του.
Αν ο Τσαντ λε Κλος, που ήταν δεύτερος πίσω από τον Τσεχ στο Καζάν και πήρε την ίδια θέση την Τετάρτη, πίσω από τον Μίλακ, σταματούσε την καριέρα του μετά τη νίκη του επί του Βαλτιμόριου στο Λονδίνο, το 2012, ουδείς θ’ απορούσε. Εκείνη η κούρσα ήταν σοκαριστική. Στην κατηγορία των πραγμάτων που δεν περιμένεις ν’ αλλάξουν, η ήττα του τότε 27χρονου κορυφαίου κολυμβητή όλων των εποχών από ένα Νοτιοαφρικανό (και από οποιονδήποτε άλλον) μπαίνει σε περίοπτη θέση.
Αυτό που έκανε ο 19χρονος Μίλακ την Τετάρτη στην Γκουανγκτζού είναι ιστορία. Το απίστευτο 1.50.73 δεν είναι ένα απλό παγκόσμιο ρεκόρ. Δεν μπορείς να διαλέξεις εύκολα τι είναι το πιο σημαντικό. Ότι έσπασε μία επίδοση δέκα χρόνων, το 1.51.51 από τις 29 Ιουλίου 2009 στη Ρώμη, για το Παγκόσμιο, μία διοργάνωση στην οποία οι κολυμβητές αγωνίζονταν με συνθετικά μαγιό, ή το γεγονός ότι την τελευταία φορά που κάποιος που δεν λεγόταν Μάικλ Φελπς έκανε παγκόσμιο ρεκόρ στο αγώνισμα ο Μίλακ ήταν πέντε μηνών παρά τρεις μέρες;
Ο Τομ Μάλτσοου είχε κάνει 1.55.18 στα 200μ. πεταλούδα στις 17 Ιουνίου 2000 στη Σάρλοτ, ενώ στις 20 Φεβρουαρίου εκείνου του έτους είδε το πρώτο φως ο Ούγγρος, πρωταθλητής Ευρώπης και παγκόσμιος πρωταθλητής πια στο αγώνισμα. Κι αν δεν συμβεί κάτι συγκλονιστικό, μέλλων ‘χρυσός’ ολυμπιονίκης.
Όταν, δε, ανέλαβε ο Φελπς στα 15 του, με το 1.54.92 στις 30 Μαρτίου 2001 στο Όστιν, ο κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ δεν άλλαξε ως την Τετάρτη, 24 Ιουλίου 2019, στην Γκουανγκτζού.
Στην εξέλιξη του χρόνου, ο Αμερικανός μπόρεσε να τον κατεβάσει σχεδόν 4 δευτερόλεπτα, κάτι που μοιάζει αδιανόητο. Ο Φελπς παραμένει ο ‘Ποντίφικας’ της κολύμβησης και χωρίς αυτά τα λόγια, ωστόσο το σαφές είναι το δίκαιο: από τα 8 παγκόσμια ρεκόρ του στο αγώνισμα τα 4 έγιναν με συνθετικό μαγιό. Μαζί και το καθοριστικό, για το χρόνο, στην πρώτη διοργάνωση που φορέθηκαν. Στις 28 Μαρτίου 2007, στην κούρσα του τελικού για το Παγκόσμιο της Μελβούρνης, ο Φελπς έκανε 1.52.09, από 1.53.71 που είχε κάνει 40 ημέρες νωρίτερα, στις 17 Φλεβάρη στην Κολούμπια.
Έπειτα έκανε 1.52.03 στον τελικό των Ολυμπιακών του Πεκίνου, στις 13 Αυγούστου 2008, για το 1.51.51 στη Ρώμη.
Ο Αμερικανός απέδωσε τα δέοντα στο νεαρό Ούγγρο, λέγοντας ότι “δεν θα μπορούσα να είμαι πιο χαρούμενος, παρακολουθώντας πώς το έκανε, όσο συγχυσμένος κι αν είμαι βλέποντας το ρεκόρ να καταρρίπτεται“.”Τα τελευταία 100μ. αυτού του παιδιού ήταν απίστευτα. Έκανε μίασπουδαία κούρσα 200μ. πεταλούδα. Η χεριά του είναι όμορφη“, συμπλήρωσε λίγη ώρα μετά τη λήξη της κούρσας. Και κατέληξε: “Συνέβη επειδή υπήρχε ένα παιδί που ήθελε να το κάνει, που ονειρευόταν να το κάνει, που κατάλαβε τι έπρεπε να δώσει για να το κάνει, που δούλεψε την τεχνική του μέχρι να γίνει όμορφη και που έβαλε πολλή, πολλή σκληρή δουλειά, που χρειάζεται για να το κάνεις. Του βγάζω το καπέλο“.
Τα 78 εκατοστά απόσταση από το προηγούμενο παγκόσμιο ρεκόρ οφείλονται στο δεύτερο κατοστάρι. Ο Λε Κλος είχε 53 εκατοστά στο πρώτο γύρισμα και 33 στο δεύτερο, αλλά ο Μίλακ έκανε μία εντυπωσιακή στροφή από το βατήρα, που τον διαχώρισε από τον Νοτιοαφρικανό και από τον Ιάπωνα Ντάιγια Σέτο, ο οποίος με το 1.53.86 πήρε το ασημένιο μετάλλιο. Το 52.88 στο πρώτο κατοστάρι του ήταν ακριβώς ο ίδιος χρόνος με εκείνον του Φελπς στη Ρώμη, αλλά το 57.85 στο δεύτερο ξεκάθαρα υπερτερούσε από το 58.63 του Αμερικανού προ δεκαετίας. Συν ότι έριξε το ατομικό ρεκόρ του κατά περισσότερα των δύο δευτερολέπτων σε σχέση με πέρυσι, όταν έκανε 1.52.79 στον τελικό του Ευρωπαϊκού της Γλασκώβης.
Αυτός ήταν ο κοντινότερος χρόνος σε σχέση με το παγκόσμιο ρεκόρ.
Το υδάτινο ‘O mio babbino caro’ της Ντιβίνα
Όλο αυτό το ανδραγάθημα του Μίλακ και οριακά συγκρίνεται με ό,τι έκανε η Φεντερίκα Πελεγκρίνι, που σχεδόν δύο εβδομάδες πριν κλείσει τα 31 της παραμένει η απόλυτη σταρ της παγκόσμιας κολύμβησης.
Η ‘Σούπερ Φέντε’ είναι η Ντιβίνα. Η Κάλλας του γλυκού νερού, μία βασίλισσα δράματος που περνάει μέσα από τη σιωπή. Οι Ιταλοί την έχουν στην ίδια θέση με την Κλαούντια Καρντινάλε, τη Σοφία Λόρεν, τη Μόνικα Μπελούτσι και την Τζίνα Λολομπρίτζιτα, ένας εθνικός θησαυρός που δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να τον αγγίξει.
Στο Παγκόσμιο του 2017, η ανυπέρβλητη Ιταλίδα νίκησε στα 200μ. ελεύθερο την Κέιτι Λεντέκι και απείλησε να σταματήσει την κολύμβηση. Η Πελεγκρίνι, που πέρασε από ανορεξία έως και ερωτικά δράματα, ευρισκόμενη σε σχέση με τον κολυμβητή Λούκα Μάριν, πριν τον αφήσει για τον Ιταλό θρύλο της πισίνας, Φίλιπο Μανίνι, από τον οποίο χώρισε το 2016, είναι μία προσωπικότητα που δεν μπαίνει σε καλούπια. Από το 2004 και εκείνο το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς της Αθήνας έχουν περάσει σχεδόν 15 χρόνια και την Τετάρτη κατέκτησε το χρυσό τα 200μ. ελεύθερο, το έκτο της σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα. Από το 2005 και το ασημένιο στο ίδιο αγώνισμα στο Μόντρεαλ, η Πελεγκρίνι δεν έχει απουσιάσει ποτέ από το βάθρο των νικητών.
Ο λόγος γίνεται για 7 Παγκόσμια Πρωταθλήματα διαδοχικά, πάει να πει ένα βάθος 14 χρόνων. Χάλκινο είχε στο Μόντρεαλ το 2007, ασημένια στη Βαρκελώνη και το Καζάν, το 2013 και το 2015 αντιστοίχως, χρυσά στη Ρώμη το 2009, τη Σανγκάη το 2011, τη Βουδαπέστη το 2017 και τώρα στην Γκουανγκτζού.
Η Πελεγκρίνι ανέβηκε πάνω στην κορδέλα της τέταρτης διαδρομής και έδωσε το έναυσμα στον κόσμο να σηκώσει τα χέρια και να χειροκροτήσει ρυθμικά. Στην απονομή έγινε το μεγάλο πανηγύρι. Οι Ιταλοί στην κερκίδα άρχισαν να χειροκροτούν στο ‘Fratelli d’Italia’, τον εθνικό ύμνο, με αποτέλεσμα ένα ολόκληρο κολυμβητήριο να την βγάλει στο… πόδι και με παλάμες ερυθρές.
Το πρόσωπό της δεν συσπάστηκε, αυτό είναι, άλλωστε, που δημιουργεί τη σαγήνη και αποτελεί την ευχή και την κατάρα της ‘Γκίλντα’ της πισίνας, και τα χαρακτηριστικά της Ντιβίνα ήταν όλα στη θέση τους. Η υπέροχη Φέντε, που παραμένει η νεότερη Ιταλίδα στην ιστορία που έχει κερδίσει ολυμπιακό μετάλλιο σε ατομικό αγώνισμα, γύρισε 7η στα πρώτα 50 μέτρα, τρίτη στα 100μ., δεύτερο στα 150μ., πριν επικρατήσει άνετα της Αριάρνε Τίτμους, με χρόνο 1.54.22.
Αυτή η νίκη, που ήταν το δεύτερο χρυσό μετάλλιο που πανηγυρίσαν οι Ιταλοί μέσα σε σχεδόν ένα τέταρτο έπειτα από την άνετη επικράτηση του Γκρεγκόριο Παλτρινιέρι στα 800μ., ήρθε με μία βοήθεια από την έτερη ντίβα της κούρσας, τη Σουηδή Σάρα Σιόστρεμ. Κολυμπώντας κοντά στην κορδέλα της πέμπτης διαδρομής, και με την Αριάρνε Τίτμους, που μετά το θρίαμβό της στο τετρακοσάρι επί της Κέιτι Λεντέκι κατάλαβε ότι έχει ακόμα πολλά να μάθει, να προπορεύεται το μεγαλύτερο διάστημα, η Ιταλίδα προσπάθησε να επωφεληθεί από το κύμα που δημιουργούσε στις ποδιές της η Αυστραλή, το οποίο θα ήταν ανασταλτικό για τη φορά της δεύτερης.
Η Τίτμους κατάλαβε την παγίδα και κολύμπησε κοντά στην κορδέλα της έκτης διαδρομής, με αποτέλεσμα, όμως, να πέσει σαν τον ποντικό στη φάκα, αφού δίπλα της ήταν η, ‘χάλκινη’ τελικά, Σιόστρεμ, η οποία ‘μάζεψε’ πολλή από τη φόρα της και δεν την άφησε να πάρει το προβάδισμα που επιθυμούσε.
Η Πελεγκρίνι, ‘χρυσή’ ολυμπιονίκης του Πεκίνου το 2008 στο ίδιο αγώνισμα, έκανε ελεύθερη το τελευταίο γύρισμά της και έχοντας μακριά της τις διεκδικήτριές της, όδευσε και πήρε το 6 χρυσό μετάλλιό της στη διοργάνωση και 26ο συνολικά σε διεθνείς διοργανώσεις στην πελώρια καριέρα της.
Μεραβιλιόζα. Η Ντιβίνα της Σκάλας του Μιλάνου συνάντησε την Ντιβίνα του χλωρίου, σε ακόμα ένα απόσπασμα από τη σύγχρονη μουσική και αθλητική μυθολογία.
