Ο Μαρκ Μάρκεθ θέλει να είναι πρωταθλητής, όχι φίλος

To Gran Premio Michelin de Aragon ήταν ο 14ος από τους 19 αγώνες της σεζόν του MotoGP. Ήταν ο 200ος του Μαρκ Μάρκεθ (Repsol Honda), από την ημέρα που πάτησε το πόδι του σε παγκόσμιο πρωτάθλημα. Για 78η φορά είδε πρώτος την καρό σημαία. Για 129η ανέβηκε στο βάθρο. Με αυτήν τη νίκη έφτασε τους 300 πόντους και απομακρύνθηκε με 98 από τον δεύτερο, Αντρέα Ντοβιτσιόζο (Ducati).

Επί της ουσίας, μπορεί να θεωρεί δικό του και το τέταρτο σερί ‘στέμμα’, το οποίο μπορεί να φορέσει στην Ταϊλάνδη, στις 6/10, αν τερματίσει πρώτος -και ανεξάρτητα του τι θα κάνει ο ανταγωνισμός. Προ της κατάκτησης του τίτλου (Μoto2) είναι και ο αδελφός του, Άλεξ. Αν επικρατήσουν και οι δύο, μη ψάξεις για ιστορικές πρωτιές. Το ‘χουν ξανακάνει. Και για αυτό θα ασχοληθούμε με αυτήν την οικογένεια.

To 2017 οι The New York Times είχαν επισκεφτεί το σπίτι των Μάρκεθ, στη Cervera, περιοχή της Γέιδα στην Καταλονία, 9.066 κατοίκων. Ήταν όλοι εκεί. Ο (χειριστής εκσκαφέα) πατέρας Julià, η (γραμματέας) μητέρα Roser Alentà, ο Μαρκ και ο -κατά τρία χρόνια μικρότερος- Άλεξ, οι οποίοι έως τότε -μη σου πω μέχρι σήμερα- μοιράζονται το ίδιο δωμάτιο και κοιμούνται σε κουκέτα, την οποία έφτιαξαν οι ίδιοι. Ο Μαρκ είχε εξηγήσει πως μπορούσε να καταλάβει όσους συναδέλφους του -και μη- που προτιμούν τις Μαλδίβες για το χειμώνα “εγώ όμως, προτιμώ να έρχομαι εδώ. Η ζωή μου έχει αλλάξει, αλλά αν δείτε ποιοι είναι πάντα κοντά μου -η οικογένεια, οι φίλοι και ο ατζέντης-, θα διαπιστώσετε πως είναι οι ίδιοι από την αρχή έως σήμερα. Στο σπίτι εν τω μεταξύ, μπορώ να προπονούμαι με τον καλύτερο φίλο μου, τον αδελφό μου”.

Στο σπίτι που αγόρασε η οικογένεια πριν 25 χρόνια, αφεντικό είναι η Roser Alentà. Είναι εκείνη που φτιάχνει το πρόγραμμα, το οποίο ακολουθούν οι άλλοι, για να υπάρχει η αρμονική συνύπαρξη. Βάσει αυτού, όταν έρχεται η ώρα του γεύματος, ο Μαρκ ετοιμάζει το τραπέζι. Ο Άξελ το καθαρίζει, αφού όλοι έχουν ολοκληρώσει. Και όχι, η μητέρα του δεν ‘νιώθει’ από την διαρκώς αυξανόμενη συλλογή τροπαίων (και χρημάτων στους τραπεζικούς λογαριασμούς), καθώς όπως λέει, όταν επιστρέφουν τα αγόρια στο σπίτι δεν είναι πρωταθλητές, αλλά τα παιδιά της.

Τα βραβεία που κέρδισαν αμφότεροι ως παιδιά, είναι σε όλο το σπίτι. Αυτά που ακολούθησαν, έγιναν εκθέματα σε μουσείο που υπάρχει στην πόλη τους. Ο Μαρκ συνηθίζει να κρατά στο δωμάτιο του δώρα που λαμβάνει από άλλους πρωταθλητές: έχει ένα παπούτσι του Πικέ, ένα κράνος του Αλόνσο. Έχει και τη συλλογή με τα αυτοκινητάκια που αγόραζε μικρός.

Αλλά πώς ξεκίνησαν αυτά τα παιδιά να τρέχουν με δίτροχα. Και -το κυριότερο- πώς το επέτρεψε η Roser Alentà; Ενημέρωσε ότι έφτιαξε μια ιστορία στο μυαλό της, που την κρατά μέχρι σήμερα. “Από την αρχή σκεφτόμουν ότι είναι ο τρόπος που ‘χουν να διασκεδάζουν. Αυτό και τους έλεγα: να περνούν καλά. Ποτέ δεν τους πίεσα ή προσπάθησα να τους σταματήσω. Αν φοβάμα; Όχι. Το μόνο που τους έχω ζητήσει είναι όταν συγκρούονται ή πέφτουν, να σηκώνουν το χέρι για να μπορώ να καταλαβαίνω από το σπίτι που τους παρακολουθώ, ότι είναι καλά“. 

Ο μπαμπάς των αγοριών, μαζί με το θείο τους ευθύνονται για τη γνωριμία των Μαρκ και Άλεξ με την ταχύτητα. Ήταν εθελοντές σε αγώνες που γίνονταν τα σαββατοκύριακα, ως μέλη του Moto Club Segre, και έπαιρναν τα παιδιά μαζί. Όταν ο Μαρκ ήταν 4 ζήτησε να του αγοράσουν μια μηχανή. Του πήραν μια μεταχειρισμένη, σε χρώμα λευκό και φούξια. Επειδή είχε ένα θέμα με την ισορροπία, του έβαλαν αρχικά ‘βοηθητικές’. Όχι για πολύ. Στα 5 τους είπε πως θα γίνει επαγγελματίας αναβάτης. Κάπου εκεί κοντά τα αδέλφια ενημέρωσαν τους γονείς πως θα γίνουν παγκόσμιοι πρωταθλητές -μια μέρα.

“Ο Μαρκ είχε την τάση να απορροφά σαν σφουγγάρι τη γνώση, από όταν ήταν παιδί” εξήγησε ο θείος του, Ραμόν. Του άρεσε να τρέχει στο χώμα. Έκανε την αλλαγή (σε πίστες), όταν η ομοσπονδία της Καταλονίας δημιούργησε μια νέα διοργάνωση (Catalan Motocross & Enduro Championship) και έδινε ως δώρο τον εξοπλισμό, στους πρώτους μετέχοντες. Όπως αποδείκνυε πως έχει εξαιρετικά αντανακλαστικά κατάφερε να διαπρέψει: έγινε πρωταθλητής motocross στους εφήβους.

“Το motocross έχει να κάνει κυρίως με τον αυτοσχεδιασμό. Πρέπει να αντιδράς, όπως πέφτεις σε απρόσμενες τρύπες και αυλάκια, κάτι που δεν μαθαίνουν όσοι έχουν μάθει το σπορ σε ευθείες επιφάνειες”. Emilio Alzamora.

Ο Μαρκ ήταν πολύ κοντό και αδύνατο παιδί. Θέλω να σου πω ότι άργησε να αναπτυχθεί (πήρε μπόι στα 18). Και αυτό ήταν πρόβλημα. Λάθος. Θα μπορούσε να είναι πρόβλημα, αν δεν προσπαθούσε να βρει έναν τρόπο να ‘κρύψει’ το μειονέκτημα. Για αρχή, βρήκε τρόπο να χειριστεί την oversized μηχανή του. Στα 15 έκανε ντεμπούτο σε παγκόσμια διοργάνωση -ήταν τόσο αδύνατος που χρειάστηκε μεγάλη μετατροπή η μηχανή του, για να πιάσουν μαζί τα απαιτούμενα κιλά για τον αγώνα. Τότε εμφάνισε ως έμβλημα το μυρμήγκι, καθώς είναι γνωστό πως σηκώνει πολλαπλάσιο βάρος από αυτό που ζυγίζει. Σαν τον Μαρκ τότε. Ένας άλλος τρόπος που βρήκε αργότερα, για να είναι ανταγωνιστικός ήταν ο τρόπος που γέρνει στις στροφές. Πάει τόσο χαμηλά που κάποιες φορές ο αγκώνας -μαζί με το γόνατο- έρχονται σε επαφή με την άσφαλτο.

Οι γονείς ήθελαν να στηρίξουν τα όνειρα των παιδιών τους, μολονότι τα έξοδα ήταν πολλά. Βρήκαν τρόπους να ανταπεξέλθουν. Για παράδειγμα, όταν ο Μαρκ χρειαζόταν νέα στολή -γιατί είχε πάρει ύψος- έραβαν επιπλέον ύφασμα. Μετά, περνούσε στον Άλεξ. “Κάποιες φορές ‘κόβαμε’ από το φαγητό μας, για να τους πάρουμε τις μπότες τους”.

Από παιδί ο Μαρκ ήταν πιο ‘επιθετικός’ πιο πείσμων, ως προς την υλοποίηση των στόχων που έθετε. Ο Άλεξ ήταν περισσότερο ‘εργάτης’. Από τις πρώτες ημέρες πάνω σε μηχανή, ο Μαρκ είχε ένα θέμα με το ρίσκο. Ήταν κάτι που λάτρευε. “Κάθε φορά που τον ρωτούσα αν χρειαζόταν να ρισκάρει, μου απαντούσε ‘αν δεν το δοκιμάσω, πώς θα μάθω ποια είναι τα όρια μου;”, είπε ο πατέρας του. Εκείνος πρόσθεσε πως “αφότου μπήκα στο MotoGP δέχθηκε κριτική για το πόσο επιθετικός ήμουν και το γεγονός ότι έπαιρνα πολλά ρίσκα. Είδα πως πολλοί ακολούθησαν το παράδειγμα μου”.

“Οι αγώνες μοτοσυκλετών είναι δύσκολο σπορ, επαφών. Αν υπήρχε μόνο η ταχύτητα -χωρίς τις επαφές- θα ήμασταν όλοι φίλοι”.

Αρκετά από τα ρίσκα συνοδεύτηκαν με κατάγματα. Ευτυχώς κανένας τραυματισμός δεν ήταν σοβαρός. Το μεγαλύτερο διάστημα που ‘χει μείνει εκτός, είναι πέντε μήνες. Είχε πέσει στη Μαλαισία, το 2011, χτύπησε στο κεφάλι και χρειάστηκε επέμβαση στα μάτια.

Η εξέλιξη της ιστορίας

Στα 5 ο Άλεξ σκέφτηκε πως ήθελε να γίνει ο μηχανικός του Μαρκ. Μια δοκιμή στη Yamaha PW50 που είχε τότε ο μεγαλύτερος αδελφός του, τον έπεισε πως μάλλον αυτή δεν ήταν η καλύτερη ιδέα. Και ενώ ο Μαρκ ξεκίνησε με off-road μηχανές, ο Άλεξ, ευθύς εξ αρχής, απασχολήθηκε με τους αγώνες δρόμου. Όταν το 2008, ο πρωτότοκος έκανε το ντεμπούτο του στην κατηγορία 125cc, ο μικρός είχε τερματίσει τρίτος στο πρωτάθλημα της Καταλονίας. Το 2010 που ο Μαρκ αναδείχθηκε σε πρωταθλητής κόσμου (στην 125cc, στα 17 του -και 263 ημέρες), ο Άλεξ δούλευε με τον Emilio Alzamora (πρώην παγκόσμιο πρωταθλητή στα 125cc), εν όψει της πρώτης του εμφάνισης στο ισπανικό πρωτάθλημα CEV.

Σημείωση: ο Alzamora ανέλαβε λίγο αργότερα και τον Μαρκ. Στην πρώτη κούρσα του CEV, ο Άλεξ δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής (ήθελε άλλες πέντε ημέρες, για να “κλείσει” τα 14 που ήταν το κατώτατο όριο ηλικίας), μπήκε ως 11ος όπου και τελείωσε τη χρονιά. Δυο χρόνια αργότερα, έφτασε στην κορυφή. Ήταν η χρονιά που o Μαρκ πήρε το πρωτάθλημα στο Moto2 (2012) και αυτή που ο Alzamora βρήκε τρόπο να βάλει και τον Άλεξ στη Moto3 -με wild card. Έκτοτε, η οικογένεια παρακολουθούσε ένα event και τα αγόρια ακολουθούσαν το ίδιο πρόγραμμα, με τους γονείς να αντιμετωπίζουν κάθε ταξίδι, σαν να πήγαιναν διακοπές.

Το καλοκαίρι του 2012 η Repsol Honda έδωσε διετές συμβόλαιο στον Μαρκ (πήρε τη θέση του Κάσεϊ Στόνερ, ο οποίος αποσύρθηκε) που στο τέλος της σεζόν, είχε εξασφαλίσει τον τίτλο και στο MotoGP και έγινε ο πρώτος, μετά τον Κένι Ρόμπερτς το 1978 που στέφθηκε πρωταθλητής, στην κορυφαία διοργάνωση, στην πρώτη του συμμετοχή. Ήταν και ο μικρότερος σε ηλικία όλων των τιτλούχων: ήταν 20 χρόνων και 266 ημερών -άφησε πίσω τον Φρέντι Σπέσνερ που ‘κρατούσε’ στην κορυφή για 21 χρόνια και 258 ημέρες. Ο προκάτοχος δήλωσε στους ΝΥT πως “αν σου πάρει κάποιος το ρεκόρ, θες να είναι κάποιος που θα πάει το σπορ σε άλλο επίπεδο”.

Οι 334 πόντοι του συνόλου, ήταν η καλύτερη σούμα rookie στην premier class. Έγινε και κάτι ακόμα: ο τέταρτος -σε 65 χρόνια- που είχε πάρει το παγκόσμιο πρωτάθλημα, σε τρεις διαφορετικές κατηγορίες -μετά τους Μάικ Χέιλγουντ, Φιλ Ριντ και Βαλεντίνο Ρόσι. Έγινε και ο πρώτος που έκανε το back to back -στην ηλικία που το πέτυχε το 2014.

Το 2014 ο Μαρκ έκανε το ριπίτ που λέγαμε και ο Άλεξ πήρε τον τίτλο στα Moto3. Έγιναν τα πρώτα αδέλφια της ιστορίας, που πήραν παγκόσμιο πρωτάθλημα τον ίδιο χρόνο. “Την παραμονή, του αγώνα μου ο Μαρκ μου έδωσε πολλές χρήσιμες συμβουλές. Τόσες που κάποια στιγμή τον σταμάτησα, γιατί ένιωθα πολύ αγχωμένος. Δεν ήξερα αν θα μπορούσα να συγκρατήσω όσα μου είχε πει, πόσω μάλλον να τα εκτελέσω“, είχε πει ο Άλεξ. Στη Cervera στήθηκε γιορτή, με την παρουσία όλων των κατοίκων. Τα αδέλφια αφιέρωσαν στους συμπολίτες τις επιτυχίες “γιατί χωρίς τη στήριξη τους δεν θα είχαμε καταφέρει κάτι”.

Το 2015 ο Μαρκ έκανε νέο ρεκόρ μεγαλύτερης ταχύτητας, όταν ξεπέρασε τα 350 χιλιόμετρα την ώρα. Του το πήραν, αλλά το επανέκτησε φέτος στο Κατάρ (352km/h). Μέσα στα χρόνια αναπτύχθηκε ένα… θεματάκι στη σχέση με τον Βαλεντίνο Ρόσι, με τον Μάρκεθ να μην αποφεύγει τις συγκρούσεις. To συμβάν της Μαλαισίας, το 2015 είναι ενδεικτικό, με τον Ισπανό να πέφτει και την έρευνα να αποκαλύπτει πως δεν έφταιγε ο “Γιατρός”, αλλά ο ίδιος.Εκείνη τη χρονιά το τρόπαιο πήγε στον Χόρχε Λορένζο, για να επιστρέψει στα χέρια του Μαρκ το 2016. Έκτοτε δεν το ‘χει δώσει αλλού. Το αυτό θα συμβεί και φέτος.