Ο Μαραθώνιος της Αθήνας είναι υπόθεση μιας 56χρονης εργαζόμενης με 5 παιδιά

Μπορεί ο μαραθώνιος να είναι ένας πολύ απαιτητικός αγώνας, το τρέξιμο όμως είναι για όλους. Ακόμα και για έναν διαβητικό ή για έναν Γιατρό Χωρίς Σύνορα. Είναι ένα παρεΐστικο σπορ, το οποίο όμως μπορείς ανά πάσα στιγμή να το κάνεις μόνος σου, σε αντίθεση με τα πιο πολλά αθλήματα.  Δεν έχει σημασία αν είσαι αγύμναστος, αν έχεις λίγο χρόνο, αν σε πνίγουν οι επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις. Εφόσον το βάλεις στόχο, δεν είναι ακατόρθωτο. Μπορείς να ξεκινήσεις τρέχοντας χαλαρά, περίπου 2-3 χιλιόμετρα. Να ξέρεις ότι καμία φορά, αυτό μπορεί να σε οδηγήσει στο να τρέξεις 11 μαραθώνιους.

Για να στο αποδείξω, θα σου περιγράψω το παράδειγμα της Βάσως. Πρόκειται για μια φίλη μου, 56 ετών, με 5 παιδιά, επιχειρήσεις, με τραυματισμούς, η οποία μετά τα 40 αποφάσισε να δοκιμάσει το τρέξιμο και στα 44 της έτρεξε τον πρώτο μαραθώνιο, στη Μεσσήνη. Από τότε έχει τρέξει σε 11 μαραθώνιους. Το καλοκαίρι στις διακοπές μου, σηκωνόμουν κατά τις 8:00 για να γυμναστώ κι έβλεπα τη Βάσω στον δρόμο να τρέχει. Θα μου πεις σιγά το πράγμα, όμως βάλε στην εξίσωση μια λεπτομέρεια: τα καλοκαίρια, η Βάσω δουλεύει από το πρωί μέχρι τη 1.00 το βράδυ. Κι όμως, σηκώνεται από νωρίς για να μη χάσει την προπόνησή της. Όταν λέω προπόνηση για τη Βάσω, αναφέρομαι σε 20 χιλιόμετρα. Θεωρώ ότι τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να σου δώσουν το σωστό κίνητρο, ώστε κι εσύ να δοκιμάσεις να τρέξεις. Αυτή λοιπόν είναι η ιστορία της.

Ποιο ήταν το αρχικό ερέθισμα που έκανε τη Βάσω να ξεκινήσει το τρέξιμο και να είναι τόσο πιστή στη προπόνηση της; "Ήταν καθαρά θέμα παρέας. Οι φίλοι μου με παρότρυναν να τρέξω μαζί τους κι έτσι το ξεκίνησα. Στην αρχή με 5-10 χιλιόμετρα. Όσο περνούσε ο καιρός, τόσο πιο πολύ μου άρεσε και ανέβαζα τις επιδόσεις μου", μας είπε. Φυσικά, το να συνεχίσει να τρέχει σε ρυθμό προετοιμασίας για μαραθώνιους, δεν ήταν εύκολο. "Έχω 5 παιδιά και πολλές επαγγελματικές υποχρεώσεις. Μου ήταν πολύ δύσκολο να ακολουθώ συνεχώς τις παρέες μου. Πολλές φορές έτρεχα μόνη μου και αυτό δεν μου ήταν ιδιαίτερα ευχάριστο".

Μια από τις δυσκολίες του μαραθωνίου είναι ότι δεν μπορείς να κάνεις προσομοίωση. Είναι αδύνατο να τρέξεις τη διαδρομή σαν προπόνηση και αρκείσαι απλά να τη σπας σε τμήματα 15-20 χιλιομέτρων συνήθως, μέχρι 30 το πολύ. "Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου προκύψει και γι' αυτό πρέπει να είσαι και πνευματικά έτοιμος εκτός από σωματικά, όταν τρέχεις", μου εξηγεί και συνεχίζει λέγοντας "ο χρόνος δεν είναι σύμμαχός σου, αλλά αντίπαλος που πρέπει να νικήσεις". Αυτό το κάνει ακόμα πιο δύσκολο. "Συμβαίνει συχνά να νομίζεις ότι είσαι άψογα προετοιμασμένος, αλλά ένα συνάχι την προηγούμενη μέρα ή ένα δύσκολο βράδυ να σε ρίξει στα τάρταρα και να μην κάνεις την επίδοση που θες. Ο μαραθώνιος είναι σαν μια γέννα. Όσες και να κάνεις, δεν ξέρεις ποτέ τι θα σου βγει", μου εξομολογείται σαν έμπειρη μητέρα.

Το σημαντικό σε έναν δρομέα όταν κουράζεται, είναι να καταφέρει εκείνη τη στιγμή το μυαλό του να πείσει το σώμα να συνεχίσει. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την προπόνηση. Αν είσαι από αυτούς που θεωρείς ότι δεν έχεις χρόνο για να τρέχεις, άκου και μια μητέρα 5 παιδιών-επιχειρηματία. "Όλα είναι θέμα οργάνωσης. Πρέπει να το βλέπεις σαν χρόνο που αφιερώνεις για τον εαυτό σου και όχι σαν βασανιστήριο. Έχω έναν φίλο που κάνει 10 ώρες προπόνηση και του έχω πει ότι τον ζηλεύω, διότι έχει 10 ώρες την ημέρα για τον εαυτό του".

Το τρέξιμο είναι κάτι όμορφο το οποίο μπορούν να το κάνουν όλοι, ανεξαρτήτως ηλικίας. Για αρχή, διάλεξε μια ωραία διαδρομή και ξεκίνα να τρέχεις με φίλους, με την οικογένειά σου, με τον σκύλο σου. Όταν με το καλό προετοιμαστείς σωστά (και τραφείς σωστά) και μπορείς να κάνεις μεγάλες αποστάσεις, τότε δοκίμασε τον μεγάλο στόχο, να τρέξεις ένα μαραθώνιο.