Ο Μαραθώνιος της Αθήνας χρειάζεται ιστορίες γεμάτες διαβήτη τύπου 1 και Νότιο Σουδάν

Οι συμμετέχοντες στους αγώνες του φετινού Αυθεντικού Μαραθωνίου της Αθήνας (10 Νοεμβρίου) είναι περισσότεροι από 60.000. Αν άνοιγαν διάπλατα τα χέρια τους και τα ένωναν, η ανθρώπινη αλυσίδα που θα σχηματιζόταν θα ξεπερνούσε τα 42.195 μέτρα, δηλαδή την απόσταση Μαραθώνας-Παναθηναϊκό Στάδιο, την οποία πρέπει να καλύψουν οι δρομείς.

Η διαδρομή της Αθήνας δεν είναι επίπεδη, δεν είναι ευθεία, δεν θα γίνει ποτέ η αγαπημένη των διάσημων μαραθωνοδρόμων όπως ο Ελιούντ Κιπτσόγκε, που έχουν ως στόχο την επίδοση και ως εκ τούτου την αύξηση των εσόδων τους. Είναι δύσκολη. Αν αυτός ο αγώνας δώσει παγκόσμιο ρεκόρ, θα είναι δυο φορές ρεκόρ. Ο Μαραθώνιος, ναι, έγινε εμπορικός, αλλά αυτό δεν είναι κακό, ούτε αναιρεί το ποιοτικό σκέλος της διοργάνωσης. Οι χορηγοί επικοινώνησαν τον Μαραθώνιο της Αθήνας, προσέλκυσαν κόσμο, έφτιαξαν ένα μείγμα ετερόκλητων συμμετεχόντων και μεγάλωσαν το δρομικό κίνημα της Ελλάδας. Λαμβάνουν μέρος οργανώσεις με δράσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το περιβάλλον, τα ζώα. Οι δρομείς εντάσσονται στις ομάδες τους, ενημερώνονται, βοηθούν.

Για σένα Τίμο, για μένα, για την κυρία που μόλις πάρκαρε το αυτοκίνητό της απέναντι, γι' αυτόν που σε προσπέρασε βιαστικός στο πεζοδρόμιο, για το παιδί που έμαθε ποιος ήταν ο ειρηνιστής και αγωνιστής Γρηγόρης Λαμπράκης -μέσω αυτού του αγώνα-, ο Μαραθώνιος της Αθήνας είναι κυρίως μια πνευματική άσκηση. Ο μέσος δρομέας έχει ανάγκη από ένα ξεχωριστό κίνητρο για να συνεχίσει.

Ο Τίμος, το παιδί, εγώ θα απογυμνωθούμε από δυνάμεις. Κάπου κοντά στην Αγία Παρασκευή, ενδεχομένως νωρίτερα, ίσως αισθανθούμε ζαλάδα, ναυτία, μπορεί να κάνουμε εμετό, δεν θα νιώθουμε τα πόδια μας. Θα σκεφτούμε να εγκαταλείψουμε. Το παιδί που φέτος έμαθε για τον Λαμπράκη τρέχει για την ειρήνη και την ελπίδα, ο Αλέξανδρος για τους διαβητικούς, μια σαν εμένα για τους  καρκινοπαθείς -στη μνήμη του πατέρα της-, ο Τίμος για τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. Όλοι γνωρίζουμε ότι ένας τέτοιος αγώνας θέλει προπόνηση, αλλά χρειαζόμαστε κι αυτές τις σκέψεις που λειτουργούν σαν γεννήτρια, όταν οι μπαταρίες μας αδειάζουν και το κορμί αρχίζει να κρυώνει και να τρέμει.

"Η τέντα μας, το νοσοκομείο"

Ο Τίμος Χαλιαμάλιας, νοσηλευτής στον 'Άγιο Σάββα', ανήκει στην ομάδα των Δρομέων Χωρίς Σύνορα και θα τρέξει για 4η φορά στον Μαραθώνιο. Ξέρει τις απαιτήσεις του αγώνα, μέσω του οποίου "μαθαίνεις να καταπολεμάς το αίσθημα της παραίτησης", δηλώνει στο Contra.gr. Μας καλεί να στηρίξουμε την προσπάθειά του, ώστε να επιτύχει το στόχο του. Θέλει να συγκεντρώσει 6.000 ευρώ, προκειμένου οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα να ενισχύσουν με κόσμο τις αποστολές τους στις 72 χώρες, όπου δραστηριοποιούνται. Ο ίδιος έχει προσφέρει υπηρεσίες σε δύο χώρες. Το 2014 βρέθηκε στο Νότιο Σουδάν για 3 μήνες. Δεν γινόταν περισσότερο, καθώς οι συνθήκες ήταν δύσκολες και το προσωπικό ανανεωνόταν διαρκώς. Τον επόμενο χρόνο πήγε στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, όπου το σύστημα υγείας είχε καταρρεύσει λόγω των έντονων συγκρούσεων. Εκεί ήταν υπεύθυνος για τις νοσηλευτικές δραστηριότητες σε κανονικό νοσοκομείο. Στο Νότιο Σουδάν πρόσφερε τις υπηρεσίες του κάτω από μια τέντα, υπό θερμοκρασίες που ξεπερνούσαν τους 40 βαθμούς Κελσίου και με υψηλά ποσοστά υγρασίας.

"Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να υποστηρίξει κάποιος τους γιατρούς. Μπορεί να δουλέψει για την οργάνωση ή να μεταδώσει τα μηνύματά της. Στο πεδίο δεν χρειάζονται μόνο γιατροί. Κάποιοι επιλέγουν την οικονομική ενίσχυση. Φέτος, σκέφτηκα αυτήν την προσωπική καμπάνια. Για να τρέξεις ένα μαραθώνιο, θυσιάζεις από τον χρόνο σου, δοκιμάζεις τα όριά σου ώστε να τερματίσεις. Στις χώρες που βρίσκονται οι αποστολές των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, οι άνθρωποι δεν έχουν αντίστοιχη υποστήριξη με αυτή των μαραθωνοδρόμων, όταν καλύπτουν μια διαδρομή. Διανύουν μεγάλες αποστάσεις για να επιβιώσουν. Συνέδεσα μια από τις στιγμές που έζησα στο Νότιο Σουδάν με τον μαραθώνιο. Η μητέρα του Σεμπίτ, η οποία είχε δυσκολία στη βάδιση, περπατούσε επί 3 ημέρες για να έρθει στο Μαλακάλ, όπου ήταν η τέντα μας, το νοσοκομείο. Ο Σεμπίτ έπασχε από λεϊσμανίαση (Kala-Azar). Δεν έφτασε έγκαιρα σ' εμάς και πέθανε έπειτα από 5 ημέρες. Ήταν δύσκολο για τις γυναίκες να κινηθούν με τα παιδιά τους. Ήταν επικίνδυνο λόγω των βίαιων συνθηκών, αλλά κι επειδή έβρεχε. Οι δρόμοι ήταν λασπωμένοι και δεν μπορούσαν να περπατήσουν. Στην Ελλάδα, ξέρουμε τη λεϊσμανίαση από τα σκυλιά που τα τσιμπάει μολυσμένη σκνίπα. Εκεί, οι πάσχοντες μολύνονται επίσης από έντομο. Σ' αυτές τις αποστολές βοηθάς ανθρώπους με ασθένειες, για τις οποίες ναι μεν έχεις διαβάσει, αλλά δεν έχεις κληθεί να αντιμετωπίσεις ως περιστατικά, στην Ευρώπη. Στην ήπειρό μας, ο πληθυσμός εμβολιάζεται".

Ο κ. Χαλιαμάλιας εξήγησε ότι οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν τα υλικά που χρειάζονται μαζί τους. "Όλα τα απαραίτητα, για τα περιστατικά που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Εντάξει, δεν έχουμε μαγνητικό τομογράφο. Δεν αναφέρομαι σε τέτοια. Ίσως η δουλειά να γίνεται με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που έχουμε συνηθίσει". Βρίσκονται ως ιατρική οργάνωση σε περιοχές όπου υπάρχουν κρίσεις, συγκρούσεις, φυσικές καταστροφές, έντονη βία και ανασφάλεια. Προσφέρουν και ψυχολογική υποστήριξη εκτός από περίθαλψη. Εκπαιδεύουν και βοηθούν το ντόπιο ιατρικό προσωπικό, αλλά και τους κατοίκους κάθε περιοχής. "Το πιο απλό. Τους δίνουμε μια κουνουπιέρα και τους μαθαίνουμε ότι πρέπει να τη χρησιμοποιούν. Στόχος μας είναι να προσφέρουμε ποιοτική φροντίδα σε αυτούς τους ανθρώπους".

Τα μέλη της ιατρικής οργάνωσης -πριν αναχωρήσουν για την αποστολή τους- ενημερώνονται για την περιοχή που θα ταξιδέψουν και τις αρμοδιότητές τους. Μαθαίνουν μεταξύ άλλων και τους κινδύνους που ίσως αντιμετωπίσουν και εμβολιάζονται. "Για παράδειγμα, στο Νότιο Σουδάν είναι σε έξαρση η ελονοσία. Αντιμετωπίζαμε περιστατικά υποσιτισμού, kala-azar και φυματίωσης. Κάνουμε εμβόλια για νοσήματα, όπως αυτό του κίτρινου πυρετού και άλλα".

Δεν φοβήθηκε για τον εαυτό του

Οι ασθένειες αυτές δεν του προκάλεσαν φόβο για τη δική του υγεία, ούτε οι εκρήξεις βίας σε κοντινές στη βάση περιοχές. "Λαμβάνονται όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία μας. Αυτό που με φόβιζε ήταν αν θα συμβεί κάτι στους ασθενείς, όταν ξέραμε ότι υπήρχαν συγκρούσεις κοντά μας. Οι άνθρωποι ήταν ανήμποροι να κινηθούν και έπρεπε να τους προστατέψουμε".

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα βλέπουν τα θετικά αποτελέσματα της προσφοράς τους κι απ' αυτά αντλούν δύναμη, για να συνεχίσουν την προσπάθειά τους στις βάσεις τους ή για να μεταβούν σε κάποια άλλη. "Είναι συγκινητική η αποδοχή που έχουμε από αυτούς τους ανθρώπους. Εκφράζουν με έκδηλο τρόπο το 'ευχαριστώ' τους. Όταν πέθανε ο Σεμπίτ, η μητέρα του διοργάνωνε δραστηριότητες για να βελτιώσει το κλίμα. Ακόμη και σε αυτές τις συνθήκες, φαίνεται η ανάγκη των παιδιών για παιχνίδι. Δυο αδέρφια έμειναν έναν μήνα σε εμάς, λόγω υποσιτισμού. Επέστρεψαν έπειτα από δύο εβδομάδες, για να πάρουν τη θεραπευτική τροφή τους. Ήταν χαρούμενα, ήρθαν περπατώντας, είχαν όρεξη να παίξουν. Ήταν πολύ καλά. Έχουμε τα απογεύματα προαγωγής υγείας μέσω των τοπικών παραδόσεων τους, τον χορό και το τραγούδι. Τους μαθαίνουμε το πλύσιμο των χεριών και των λαχανικών. Βλέπουμε ότι οι μητέρες χρησιμοποιούν τις κουνουπιέρες που τους δίνουμε. Υπάρχει πρόοδος κι έτσι μειώνονται τα ποσοστά των ασθενειών", τόνισε.

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δεν έχουν ανάγκη μόνο από ιατρικό προσωπικό στις βάσεις τους. Τους ακολουθούν χτίστες για τα νοσοκομεία τους, αλλά και διοικητικό προσωπικό που προσφέρει άλλες υπηρεσίες. Ο Τίμος Χαλιαμάλιας επιμένει ότι 42 χιλιόμετρα σώζουν ζωές. Κι αν θέλεις να προσφέρεις κι εσύ σε αυτήν την προσπάθεια, μπορείς να δεις την καμπάνια τους κάνοντας κλικ ΕΔΩ.

"Τρέχουμε για ν' αλλάξουμε το διαβήτη"

Ο 41χρονος Αλέξανδρος Χριστοδούλου, που δραστηριοποιείται στον τομέα των επιχειρήσεων με τους χυμούς Χριστοδούλου, διεγνώσθη με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 όταν ήταν 14 χρόνων. "Αυτό σημαίνει ότι δεν παράγεις ινσουλίνη. Ο διαβήτης τύπου δεν είναι συνήθως ινσουλινοεξαρτώμενος και ρυθμίζεται με χάπια και σωστή διατροφή", εξήγησε. Ασχολείται συστηματικά με τον αθλητισμό και το τρίαθλο, έχει συμμετάσχει στο επίπονο IRONMAN, αλλά θα τρέξει για πρώτη φορά στον Μαραθώνιο της Αθήνας. "Είμαι ινσουλινοεξαρτώμενος. Κάνω 4 ενέσεις ινσουλίνης την ημέρα. Θα τρέξω για τους διαβητικούς με την Team Novo Nordisk. Τρέχουμε για να αλλάξουμε τον διαβήτη. Για να περάσουμε το μήνυμα της άσκησης. Ως οικογένεια τρέχουμε με την οικογένεια Χριστοδούλου, μαζί με τη σύζυγό μου, η οποία ήταν που με παρότρυνε να ασχοληθώ με το τρίαθλο και θα τρέξει για δεύτερη φορά τη διαδρομή".

Ο κ. Χριστοδούλου εξήγησε πώς μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο η ζωή του διαβητικού. "Η άσκηση είναι πολύ σημαντική. Τα 42 χιλιόμετρα ρίχνουν τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα. Κατά τη διάρκεια του αγώνα μετράω τα επίπεδα γλυκόζης μου. Πρόκειται για μια συνεχόμενη παρακολούθηση της γλυκόζης. Το ελέγχω με το κινητό μου, μέσω μιας αξιόπιστης μεθόδου της Abbott και ξέρω στα σημεία της τροφοδοσίας τι ακριβώς πρέπει να φάω. Αν είναι φρούτο ή κάτι άλλο. Η αφυδάτωση σ' εμάς προκαλείται πιο γρήγορα. Συνεπώς, ίσως χρειαστεί να φάω κάποια αλμυρά κράκερ για να έχω κατακράτηση υγρών.  Στο IRONMAN λένε 'anything is possible' και αυτό ισχύει και για τους διαβητικούς, αρκεί να είναι σωστά ενημερωμένοι και να τηρούν ένα πρόγραμμα. Ζω 27 χρόνια με τον διαβήτη. Όταν μου έτυχε, έχασα 18 κιλά απότομα. Διψούσα συνέχεια. Αισθανόμουν κόπωση χωρίς λόγο. Αυτά είναι τα βασικά συμπτώματα. Έκτοτε, άκουγα συνέχεια 'μη'. Οι γιατροί λένε ότι η άσκηση βοηθάει, απλά ζητούν προσοχή κι αυτό φοβίζει. Προτείνουν μισή ώρα περπάτημα. Οι καύσεις μειώνουν τα επίπεδα γλυκόζης. Μία ώρα προπόνηση την ήμερα για ένα παιδί, είναι πολύ σημαντική. Στερείται λιγότερα".

"Δεν χρησιμοποιώ τη λέξη ασθένεια"

Στο IRONMAN του Costa Navarino ένιωσε πιο έντονα τα συμπτώματα της υπογλυκαιμίας, απ' ό,τι σε άλλους αγώνες. "Το κατάλαβα. Ήπια αμέσως πολλές Βίκος Cola που υπήρχαν στην τροφοδοσία". Τα συμπτώματα είναι διάφορα. "Αισθάνεσαι κομμάρες, ατονία, αδυναμία, ζαλάδα, κρύο ιδρώτα. Αυτό που λέμε 'σβήνω'. Έπεσε η επίδοσή μου, αλλά τον εαυτό μου ανταγωνίζομαι. Me vs me. Μια καλή επίδοση ίσως να σημαίνει ότι δεν έχεις προσέξει την υγεία σου. Μπορεί να έχω κάνει κάτι που θα με βλάψει. Ο αγώνας είναι το λιγότερο. Για τον Μαραθώνιο προετοιμάζομαι 8 μήνες. Αυτό είναι το σημαντικό. Ο στόχος του αγώνα κάνει απολαυστική την προπόνηση".

Στην οικογενειακή επιχείρηση με τους χυμούς φρόντισαν τα προϊόντα τους να καλύπτουν και τους διαβητικούς. Ήξεραν πόσο σημαντικό είναι. "Όταν έχεις υπογλυκαιμία, πρέπει να την αντιμετωπίσεις με κάτι γλυκό. Όμως, ένας διαβητικός πρέπει να προσέχει και τις θερμίδες του, καθώς έχει τάση να βάζει κιλά. Οι χυμοί είναι 100% φυσικοί και δίνουν τόσα ισοδύναμα υδατανθράκων, ώστε να καλύψουν την υπογλυκαιμία".

Κατά τη διάρκεια της κουβέντας, επεσήμανε το εξής: "Σου μιλάω για τον διαβήτη και πρόσεξες ότι δεν χρησιμοποιώ τη λέξη ασθένεια. Έτσι είναι. Ένας διαβητικός, αν βάλει στη ζωή του την άσκηση, μπορεί να έχει μια φυσιολογική ζωή. Αυτό το μήνυμα θέλω να περάσω με τη συμμετοχή μου στον Μαραθώνιο".