Ο Λευτέρης Πετρούνιας δεν χρειάζεται δύο χέρια για να κάνει σταυρό
Έχει μπει σε κλειστά κλαμπ με κορυφαίους αθλητές, από καταβολής σπορ. Το 3/3 που έκανε σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα δεν αποτυπώνουν το πλήρες του κατορθώματος του. Γιατί ο Λευτέρης Πετρούνιας παρέμεινε ο κορυφαίος του πλανήτη, στους κρίκους, μολονότι είχε έναν ώμο.
Το Contra.gr διαλέγει και παρουσιάζει τα 10 πιο σημαντικά ματς του 2018 από όλο το φάσμα των αθλημάτων. Σειρά παίρνει ο θρίαμβος του Λευτέρη Πετρούνια στο Παγκόσμιο της Ντόχα, μέσα από τα μάτια των ανθρώπων που τον έζησαν δίπλα του.
Η Ελλάδα είναι μια μικρή κουκκίδα στον παγκόσμιο χάρτη, αρκετά ευλογημένη να απολαμβάνει διακρίσεις στα παγκόσμια αθλητικά δρώμενα, χωρίς να υπάρχει ξεκάθαρος λόγος για αυτές. Εννοώ κάποιος που να αφορά κυβερνητικές υποδομές, προγράμματα και οργάνωση. Κυρίως έχουμε να ευχαριστούμε το “θα πετύχω” ανθρώπων που διεκδικούν τα όνειρα τους και εταιρειών που πιστεύουν σε αυτούς -και τους βοηθούν με χορηγίες. Μαζί τους χαιρόμαστε κι εμείς.
Ο Λευτέρης Πετρούνιας είναι μια τέτοια περίπτωση. Την ίδια ώρα, ο Λευτέρης Πετρούνιας είναι μια ξεχωριστή περίπτωση, ως μέλος των τριών κορυφαίων του είδους που λέγεται “κρίκοι” στην ενόργανη γυμναστική, στα 115 χρόνια ιστορίας των παγκοσμίων πρωταθλημάτων. Επιπροσθέτως, δεν είναι πολλοί οι αθλητές -όλων των σπορ- με τρεις σερί παγκόσμιους τίτλους. Ο Λευτέρης Πετρούνιας ανήκει και σε αυτό το κλαμπ.
Είναι ο πολυνίκης Έλληνας σε παγκόσμια ενόργανης και το διατηρεί σερί επιτυχιών που κρατά 2.5 χρόνια. Πιθανόν να μη θυμάσαι ότι η τελευταία φορά που δεν ήλθε πρώτος, ήταν στις 18/4 του 2016, στο προ-Ολυμπιακό test event του Ρίο, όταν κατετάγη δεύτερος πίσω από τον Βραζιλιάνο Αρτούρ Ζανέτι. Έκτοτε μετρά μόνο νίκες σε 9 διοργανώσεις, τις κορυφαίες όλων, με βαθμολογίες που επίσης, γράφουν ιστορία.
Αυτό που έκανε ωστόσο, φέτος δεν εξαντλείται στο 3/3 των Παγκοσμίων πρωταθλημάτων. Είναι κάτι ακόμα ανώτερο. Σκέψου πως την ώρα του προγράμματος του, η επιβάρυνση που δέχονται οι ώμοι του Λευτέρη είναι οκτώ φορές το σωματικό του βάρος. Στους κρίκους οι ώμοι του δέχονται πίεση 480 κιλών
Τώρα που κατάλαβες τον πραγματικό άθλο, θα καταλάβεις και γιατί επιλέξαμε να μας κάνει ο Πετρούνιας ποδαρικό για το 2019.
(από αριστερά: Γιάννης Λάσκαρης, Λευτέρης Πετρούνιας, Φάνης Ξηνταβελόνης)
Για να σπάσουμε το ρόδι, ζητήσαμε τη βοήθεια των Φάνη Ξηνταβελόνη και Γιάννη Λάσκαρη, προέδρου και CEO της ProGame, εταιρείας που διασφαλίζει τις προϋποθέσεις ώστε οι αθλητές -και δη οι κοινώς λεγόμενοι ερασιτέχνες- να μπορούν να αφοσιώνονται στη δουλειά τους.
Δηλαδή, αναζητούν και παρέχουν χορηγικούς συνεργάτες, ενώ αναλαμβάνουν και τη διαχείριση της εικόνας τους, σε ό,τι αφορά τα media. Δεν αρκούνται όμως, στα τυπικά. Ζουν την καθημερινότητα και τις αγωνίες των αθλητών τους. Και για αυτό τους ζητήσαμε να μας βοηθήσουν στην αφήγηση των όσων πέρασε ο Λευτέρης, το 2018, αλλά και αυτών που έρχονται.
Πέρυσι λοιπόν, τέτοια εποχή, ο Έλληνας πρωταθλητής “ο οποίος έχει ένα δικό του ρολόι, συνηθίζει να λέει ότι ‘δεν λειτουργώ σε GMT’. Δηλαδή, θες να έλθει 10; Του λες πως το ραντεβού είναι 9” είχε ενημερώσει πως θα αλλάζει σταδιακά το πρόγραμμα του με προσανατολισμό το Τόκιο. Δεν είχε υπολογίσει στο ότι θα αναγκαστεί να πάρει δραστικά μέτρα, για να μπορεί να αγωνίζεται.
Ο τελευταίος αγώνας που είχε δώσει μέσα στο 2017, ήταν στις 8/10, για το Παγκόσμιο πρωτάθλημα του Μόντρεαλ. Εκεί, κράτησε το στέμμα που είχε κατακτήσει στη Γλασκώβη, το 2015.
Είχε αποχαιρετήσει το 2017 ως εξής.
Όπως συμβαίνει συνήθως, μετά τις διοργανώσεις, ακολούθησε πρόγραμμα συντήρησης, με βασικό το κομμάτι της ξεκούρασης. Επέστρεψε στο προπονητήριο τη δεύτερη ημέρα του Γενάρη. Και μας ευχήθηκε τα καλύτερα.
Βλέπεις το χαμόγελο του, έτσι; Ήταν η περίοδος που προηγήθηκε των ενοχλήσεων που σύντομα θα αισθανόταν στον αριστερό ώμο. Στην αρχή δεν ήταν κάτι το φοβερό. Δηλαδή, δεν τον ενοχλούσαν στο βαθμό που να μην μπορεί να τακτοποιήσει τη ρουτίνα του, κάθε μέρα. Να μην μπορεί δηλαδή, να ‘βγάλει’ τις προπονήσεις ή την εκτέλεση του προγράμματος. Η φωτογραφία που ‘πόσταρε’ στις 25/1 δείχνει πως υπήρχε κάτι, το οποίο όμως, δεν ήταν πρόβλημα. Ακόμα.
Ο Λευτέρης προετοιμαζόταν για την επικείμενη διοργάνωση που ήταν το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Event που συνήθως διεξάγεται την άνοιξη. Φέτος όμως, μάζεψαν τις τελικές φάσεις ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων διαφόρων σπορ για τον ίδιο μήνα και την ίδια πόλη: τη Γλασκώβη. Εύλογα ο Έλληνας πρωταθλητής έκανε τις ανάλογες προσαρμογές στο προγραμματισμό του.
“Μια συνηθισμένη του μέρα είχε προπόνηση των πρωί, μετά έφευγε από τον Άγιο Κοσμά με προορισμό το Παγκράτι και την πρώτη φυσικοθεραπεία, επέστρεφε στο προπονητήριο για τη δεύτερη προπόνηση, την οποία διαδεχόταν η δεύτερη φυσικοθεραπεία και έπειτα μπορούσε να επιστρέψει σπίτι του. Αυτό συνέβαινε έξι μέρες την εβδομάδα”, λέει ο Γιάννης.
Σύντομα αυξήθηκε η ένταση των ενοχλήσεων στον ώμο. Είχε έλθει η ώρα για τις πρώτες εξετάσεις που δεν έδειξαν το ακριβές πρόβλημα “γιατί ο τραυματισμός του ήταν ύπουλος. Με κάποιες κινήσεις δεν είχε καν ενόχληση, ενώ άλλες του προκαλούσαν πολύ έντονη ενόχληση. Ουσιαστικά έμαθε τι είχε την ημέρα που έκανε λαπαροσκόπηση”,διευκρινίζει ο Φάνης. Τότε, πριν το Ευρωπαϊκό, είχε γράψει ότι ο πόνος είναι προσωρινός, ενώ η υπερηφάνεια κρατά για πάντα. “Το κεφάλι ψηλά”.
“Πίστευε πως το θέμα που είχε θα τακτοποιείτο με τις θεραπείες που έκανε”, λέει ο Γιάννης, “περίμενε πως με τις θεραπείες κάποια στιγμή θα γίνει καλά”. Αυτό που ίσχυσε ήταν ότι “υπήρχαν ημέρες που ήταν καλύτερες από άλλες και του έδιναν κουράγιο. Του επέτρεπαν να πιστεύει πως θα τα καταφέρει“. Οι διακυμάνσεις ήταν συνεχείς. Πάνω που έλεγε “μου πέρασε”, δεν μπορούσε να σηκώσει το χέρι του.
Από τον Ιούνιο και μετά το θέμα είχε γίνει πρόβλημα. Όσο πλησίαζε ο καιρός για το Ευρωπαϊκό ο πόνος γινόταν όλο και πιο αβάσταχτος, σε σημείο που υποχρεώθηκε να χωρίσει στα δύο τις προπονήσεις, καθώς “η ζωή συνεχίζεται με όλες τις δυσκολίες” όπως είχε γράψει.
“Το ένα κομμάτι ήταν το δυναμικό, όπου δεν τον ενοχλούσε κάτι. Το άλλο ήταν οι περιστροφές που έκανε στους κρίκους και ‘σε κάθε μία ήταν σαν να μου έβαζαν μαχαίρι στον ώμο’. Υποχρεώθηκε να κάνει κάποιες αλλαγές στο πρόγραμμα του, χωρίς να ‘ρίξει’ το συντελεστή δυσκολίας. Ήθελε όμως, να μπορεί να ‘βγάλει’ τη ρουτίνα, δίχως να υποφέρει”, εξηγεί ο Φάνης.
Όπως είπε στις 20 του Δεκέμβρη, σε συνέντευξη του στο Sport24.gr “ το Ευρωπαϊκό από το Παγκόσμιο απείχαν περίπου τρεις μήνες. Αν βγάλουμε έξω τη μία εβδομάδα που έκανα διακοπές μπορεί κανείς εύκολα να υπολογίσει πόσες προπονήσεις θα έπρεπε να έχω κάνει. Εγώ δεν έκανα όμως ούτε μία. Δεν μπορούσα να κάνω κρίκους.
Από τον Ιούλιο μέχρι τον Αύγουστο οι προπονήσεις ήταν ελάχιστες και συγκεκριμένες. Ένας μέσος αθλητής που πάει για μία διάκριση στους κρίκους επαναλαμβάνει 20 φορές το πρόγραμμα του, στις προπονήσεις. Εγώ το έκανα τέσσερις τη φορά. Έπρεπε να είναι τέλεια εκτελεσμένη, αφού δεν υπήρχε περιθώριο λάθους ούτε στις προπονήσεις -γιατί πονούσα. Αυτό που έπρεπε να κάνω επιβαλλόταν να είναι τέλειο”.
Προφανώς και ήταν, εξ ου και κράτησε το ευρωπαϊκό στέμμα στις 12/8.
Είχε προηγηθεί, στον προκριματικό, η χειρότερη εμφάνιση της τελευταίας τριετίας. Και ο λόγος ήταν οι ενοχλήσεις που έγιναν πιο έντονες από το ταξίδι που ξεκίνησε από την Αθήνα, είχε ενδιάμεσο σταθμό την Ολλανδία και τελικό προορισμό τη Γλασκώβη. Διήρκεσε 12 ώρες. Μόλις προσγειώθηκε στους 12 βαθμούς και την υγρασία, έπρεπε να κάνει προπόνηση. Και τότε μάλλον έγινε η ζημιά.
“ Ξεκουράστηκα μια μέρα και την επομένη, δεν μπορούσα να σηκώσω το χέρι μου στην προπόνηση” έχει πει. Έκλαψε από τον πόνο, μετά ήλθε ο πανικός και έπειτα το ‘πρέπει’ του αγώνα, τα οποία ο ίδιος έχει περιγράψει ως “ παρωδία”.
Την πρόκριση την πήρε, μια φορά. Την επομένη πήρε και αντιφλεγμονώδη και απέφυγε την προπόνηση. Μπήκε στον τελικό αποφασισμένος. Τη συνέχεια τη ξέρεις. Ίσως να μη γνωρίζεις πως η εμφάνιση του τελικού ήταν η καλύτερη που ‘χε κάνει στην καριέρα του -κατά του ιδίου το ρηθέν. Έτσι, έγιναν 4 διαδοχικά τα ευρωπαϊκά στέμματα. Με την επιστροφή, πήγε διακοπές μια εβδομάδα.
Όταν επέστρεψε στη βάση του, συζήτησε με τον προπονητή του Δημήτρη Ράφτη και συμφώνησαν πως θα έβλεπαν σε τι επίπεδο ήταν ο πόνος και αναλόγως θα κινούνταν ως προς την προετοιμασία για το Παγκόσμιο στο Κατάρ. Οι ενοχλήσεις ήταν αφόρητες και μαζί με το γιατρό της ομοσπονδίας και ορθοπαιδικό της Πολεμικής Αεροπορίας, Οδυσσέα Παξινό (τον αποκαλεί ‘φύλακα άγγελο’ του) ταξίδεψαν για τη Γαλλία όπου ήταν ο κορυφαίος χειρουργός όμων, Λοράν Λαφός. Από το ξενοδοχείο που ήταν στην Ελβετία, πόσταρε αυτήν τη φωτογραφία στις 27/9, την επομένη του ραντεβού.
Ο μετρ του έκανε ό,τι χρειαζόταν, για να δει τι υπήρχε ακριβώς στον ώμο. Τον ενημέρωσε πως επρόκειτο για φλεγμονή στο τελείωμα του τένοντα, στον αριστερό ώμο. Του είπε και ότι θα έπρεπε να μπει στο χειρουργείο, αλλά του έδωσε το ΟΚ να αγωνιστεί στο Κατάρ, αν ήταν συντηρητικός με όσα έκανε στην προετοιμασία. Του επισήμανε ότι δεν υπήρχε ο κίνδυνος επιδείνωσης. Συμφώνησαν να επιστρέψει στην κλινική στις 5/11, για την επέμβαση. Ο Λευτέρης είχε αποφασίσει πως θα πονέσει όσο πονέσει, αλλά θα αγωνιστεί μεταξύ των καλύτερων.
Με την επιστροφή στην Ελλάδα διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να κάνει αυτά που ήθελε. Δεν τον άφηνε ο ώμος του. “Μια χαρακτηριστική στιγμή για το πώς αισθανόταν τότε διαδραματίστηκε στη Νέα Σμύρνη”, λέει ο Φάνης Ξηνταβελόνης. “Μας τηλεφώνησε Παρασκευή απόγευμα, έκλαιγε και μας είπε ‘δεν μπορώ να πάω. Δεν γίνεται’. Του είπαμε να το σκεφτεί. Επέμεινε ότι δεν μπορεί, πως πονούσε αφόρητα. Ζήτησε να προετοιμάσουμε ένα σχετικό κείμενο. Του το στείλαμε, εκείνος το έκανε δικό του και το πόσταρε στο Instagram”.
Το συγκεκριμένο post είχε 28.165 ‘καρδιές’ και αναρίθμητα σχόλια ανθρώπων που του εύχονταν γρήγορη ανάρρωση και τον ευχαριστούσαν για τις φορές που τους έκανε να αισθανθούν υπερήφανοι, ως Έλληνες. Μεταξύ των τηλεφωνημάτων που δέχθηκε ήταν και αυτό του Προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου.
Κοιμήθηκε με την απόφαση ότι δεν θα μπορέσει να αγωνιστεί. Ξύπνησε με την πεποίθηση ότι θα βρει έναν τρόπο να παρουσιαστεί μεταξύ των καλύτερων, για να υπερασπιστεί τον τίτλο του.
“Την επομένη το μεσημέρι, ήμουν με την οικογένεια μου όταν μου τηλεφώνησε. Από τον τόνο της φωνής του κατάλαβα πως… κάτι είχε αλλάξει. Πριν πούμε πολλά, μου λέει ‘θα πάω στο Παγκόσμιο’. Μίλησα με το συνεργάτη μου και μετά του είπαμε ότι θα ήταν χρήσιμο να περάσουν κάποιες μέρες, να βεβαιωθεί. Το βέβαιο ήταν ότι ουδείς θα του προέσαπτε κάτι, γιατί αν μη τι άλλο πρόκειται για έναν πολύ αγαπητό αθλητή”, συμπληρώνει ο Φάνης.
Άρχισε να δοκιμάζει πράγματα, αλλαγές στο πρόγραμμα, που θα μπορούσε να ‘βγάλει’ χωρίς να κλαίει από τον πόνο. Κράτησε ψηλά το δείκτη δυσκολίας, γιατί ο αθλητικός του εγωισμός είναι τέτοιος που σε καμία περίπτωση δεν ήθελε να εκθετεί. Όταν διαπίστωσε πως υπάρχει τρόπος, ενημέρωσε και τον κ. Ράφτη, για όσα έκανε τις περασμένες ημέρες. Του είπε και ότι θα πάει στην Ντόχα, καθώς σε συζήτηση που είχε με το γιατρό του, είχε πάρει τις διαβεβαιώσεις ότι δεν θα πάθει κάτι χειρότερο. Μπήκε στο αεροπλάνο με τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής. Δοκίμασε τον ώμο του παραμονές και είδε ότι μπορεί. Μετά ενημέρωσε τους πάντες.
Έφτασε στο Κατάρ χωρίς να ‘χει ‘βγάλει’ όλο το πρόγραμμα, έστω μια φορά. Προκρίθηκε στον τελικό και στο μεσοδιάστημα για τον τελικό είπε στον εαυτό του πως αυτή θα ήταν η τελευταία ημέρα που θα πονούσε τόσο. Οπότε έπρεπε να τα δώσει όλα. Τα έδωσε. Πήρε το χρυσό πιο άνετα από ό,τι τις δυο προηγούμενες φορές που ‘χε κατακτήσει τον κόσμο.
“Από την Ντόχα έφυγε ημέρα Σάββατο, με προορισμό την Αθήνα. Την Κυριακή το πρωί ταξίδεψε για το Ανσί της Γαλλίας και τη Δευτέρα στις 05.00 το ξημέρωμα, μπήκε στο χειρουργείο της Γενικής Κλινικής. Όταν ο Dr. Λαφός ‘άνοιξε’ τον ώμο, είδε για πρώτη φορά το ακριβές μέγεθος της ζημιάς. Ήταν τέτοιο που όπως του είπε, όταν ξύπνησε ‘δεν μπορώ να καταλάβω πώς το έκανες. Ουσιαστικά ήσουν με ένα χέρι”, αποκαλύπτει ο Γιάννης Λάσκαρης.
Ο Λαφός, όταν βγήκε από το χειρουργείο έδειξε στην ομάδα του Λευτέρη ένα μήνυμα που είχε δεχθεί την προηγουμένη από άλλον Έλληνα ασθενή του. Σε αυτό τον ενημέρωνε ότι “ο Λευτέρης είναι μύθος για την Ελλάδα. Πρόσεξε τον”.
Έμεινε στη Γαλλία μια εβδομάδα. Μετά επέστρεψε στην Ελλάδα και πήγε διακοπές. Λίγο πριν τα Χριστούγεννα έβγαλε το νάρθηκα.
Ρωτώ τους άμεσους συνεργάτες του αν το γεγονός ότι είχε εγκαταλείψει την ενόργανη, μικρότερος -για λόγους που δεν είχαν να κάνουν 100% με τον ίδιο, αλλά αφορούσαν συμπεριφορές άλλων- έχει γίνει ο λόγος που άπαξ και επέστρεψε αρνείται να εγκαταλείψει, πριν το επιλέξει ο ίδιος. “Ναι. Σίγουρα έχει παίξει ρόλο. Είναι ένας λόγος”.
Φυσικά και δεν υπάρχει πια η παραμικρή σκέψη για έξοδο, πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Όπου κατά πάσα πιθανότητα θα δούμε για πρώτη φορά το νέο πρόγραμμα του. Προς το παρόν, φυσικά και προέχει η αποθεραπεία. “Η αποκατάσταση και το πότε θα επιστρέψει είναι κάτι που εξαρτάται μόνο από εκείνον και το πώς αντιδρά ο οργανισμός του”, λέει ο Γιάννης, “καθημερινά κάνει δυο προπονήσεις και μια θεραπεία. Εννοείται ότι έχει προσαρμόσει ανάλογα το πρόγραμμα”.
Στην τελευταία εξέταση, το χέρι έφτασε στις διπλάσιες μοίρες από άνθρωπο που είχε υποβληθεί στην ίδια επέμβαση, περίπου το ίδιο διάστημα. “Ο στόχος του είναι να είναι έτοιμος τον Οκτώβρη, στο Παγκόσμιο που δίνει πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες”, καταλήγει ο Φάνης. Προς το τέλος της διαδρομής θέλει να δώσει δυο αγώνες. Ο ένας θα είναι στο Πανελλήνιο. Προέχει να είναι γερός και να πάνε όλα καλά. Και όλα τα άλλα θα γίνουν.
Photos: Associated Press, ProGame
