Ο Κίμι Ραϊκόνεν θα συνεχίζει να μοιράζει χαμόγελα #not

Στις 22 του περασμένου Οκτώβρη είδε πρώτος την καρό σημεία, στις ΗΠΑ. Ήταν η πρώτη φορά που του συνέβαινε αυτό, από την πρεμιέρα του 2013 και τη νίκη του στην Αυστραλία. Μεσολάβησαν 2.044 ημέρες. Πώς το διαχειρίστηκε; Με το γνωστό του τρόπο. Δεν κούνησε μυ του προσώπου του. Αλλά αυτός είναι ο Κίμι Ραϊκόνεν που αγαπήσαμε και έπειτα από 17 χρόνια επιστρέφει εκεί όπου ξεκίνησαν όλα: στη Sauber. Επιλογή που ανήκει στον ίδιο. Εν αντιθέσει με το τέλος της συνεργασίας που είχε με τη Ferrari (από το 2007 έως το 2009 και από το 2014 έως την τελευταία χρονιά).

Αυτόν τον Ραϊκόνεν που ξεκαρδιζόταν το Δεκέμβρη του 2003, σε εμφάνιση του σε γκαλά για φιλανθρωπικό σκοπό, δεν τον ξέρουμε. Και μη σου πω ότι δεν θέλουμε να τον μάθουμε.

Ο Φιλανδός δεν είναι ο πιο επιτυχημένος ‘πιλότος’ της ιστορίας. Είναι όμως, μακράν ο πιο αγαπητός, παρ’ ότι δεν έκανε ποτέ τίποτα για αυτό -σε επικοινωνιακό επίπεδο. Οι απαντήσεις που έδινε στις συνεντεύξεις Τύπου έχουν αφήσει ιστορία, ως ‘ο τρόμος των δημοσιογράφων’.

Η τελευταία απόδειξη είναι το τι είπε όταν τον ρώτησαν για τα πλάνα του μετά τη Formula 1. Ενημέρωσε ότι “θα πάρω σκύλο”. Όπως έγραψε στο βιβλίο του, επειδή δεν απαντά στο τηλέφωνο, πλέον δεν του τηλεφωνεί κανείς.

Αν τώρα, βρεθεί σε karaoke απολαμβάνει να ερμηνεύει αυτό.

Την τελευταία ημέρα που δούλεψε με τη Shell -πριν κάνει την αλλαγή- είδαμε αυτό το video. Nα σου πω εδώ πως δεν αποθέωσε ποτέ τους ιδιοκτήτες ή τους χορηγούς του. Εννοώ ότι γενικά δεν μιλά πολύ. Και ο κανόνας δεν έχει εξαίρεση -ούτε όταν βάζει χρήματα στο λογαριασμό του. Όπως λένε αυτοί που τον ξέρουν, ποτέ δεν ήταν της πολυτελούς ζωής.

Η έκφραση στο πρόσωπο του παρέμενε πάντα η ίδια, σαν να είχε ‘νεκρώσει’ όλους τους μύες με μπότοξ. Είτε του έλεγαν πως έχει κερδίσει τον πρώτο αριθμό του λαχείου, είτε ότι έχασαν το κράνος του, το ύφος ήταν το ίδιο και το αυτό. Δεν υπήρχε αντίδραση. Σαν να μην είχε νευρικό σύστημα. Σαν να μην είχε συναίσθημα. Ή σαν να μην υπήρχε επικοινωνία μεταξύ του συναισθήματος και του εγκεφάλου.

Στο βιβλίο του με τίτλο “Ο άγνωστος Κίμι Ραϊκόνεν” είχε γράψει πώς ανέκαθεν ήταν λιγομίλητος. Προφανώς του άρεσε. Και το καθιέρωσε. Ήταν πέντε χρόνων, όταν διέλυσε το λαιμό του, σε ατύχημα που είχε με το ποδήλατο. Οι φωνητικές χορδές πρήστηκαν και δεν επανήλθαν ποτέ -παρά την επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε- και του άφησαν αυτήν την τσιριχτή φωνή.

“Μιλούσα λίγο από όταν ήμουν παιδί. Για την ακρίβεια, άρχισα να μιλάω στα 3. Οι γονείς μου με πήγαν σε ψυχολόγο. Με έστειλε πίσω έπειτα από μισή μέρα, με ένα γράμμα. Σε αυτό είχε γράψει “ο γιος σας έχει δείκτη ευφυίας μεγαλύτερο του μετρίου. Αυτός ίσως να είναι ο λόγος που επιλέγει να μένει σιωπηλός”. Τότε άρχισε ο μύθος του Iceman.

Πέραν του ότι δεν μιλάει πολύ, δεν διαβάζει πολλά βιβλία. Έχει δυσλεξία, κληρονομική από τη μητέρα του. Κάπου στα 30 ανακάλυψε τη χαρά των audiobooks. Νωρίτερα, από το 2003 και μια συνέντευξη του στην Bild είχε ενημερώσει ότι δεν είναι από ατσάλι. “ Όλοι έχουν συναισθήματα . Ο καθένας τα διαχειρίζεται με διαφορετικό τρόπο. Όταν οδηγώ, είμαι πολύ συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνω. Και γενικά δεν είμαι ο άνθρωπος που θέλει να δείχνει πώς αισθάνεται”.

Οι συνεργάτες του αποκάλυψαν χρόνια μετά πως όταν είναι στο μονοθέσιο δεν ανεβάζει παλμούς. Το σώμα του είναι παγωμένο. Είχαν βάλει ηλεκτρόδια για να μετρήσουν τι του συμβαίνει. Και είδαν ότι σε καταστάσεις που άλλοι ‘πιλότοι’ ιδρώνουν σαν να μην υπάρχει αύριο, εκείνος έχει τους ίδιους παλμούς με κάθε άλλη ώρα της ημέρας.

Ο ίδιος επιμένει ότι “εκνευρίζομαι συχνά”. Αλλά το ξέρει μόνο αυτός. Πίνει και πολύ “για οδηγός της F1”. Αυτό βέβαια, είναι κάτι που ξέρουν πολλοί, μέσω videos σαν και αυτό που ακολουθεί.

Μπορούσε να κάνει καριέρα στο χόκεϊ. Επέλεξε τη Formula 1 “γιατί δεν χρειαζόταν να ξυπνάω πολύ νωρίς το πρωί”. Όταν τον ρώτησαν τι λατρεύει περισσότερο στη δουλειά του, είπε “να οδηγώ. Είναι το μόνο που λατρεύω στην F1”. Αυτό και τα γυαλιά ηλίου, τα οποία βγάζει μόνο στο ντους. Τα φορά και στο πόντιουμ, κάτι που ‘χει προκαλέσει διάφορα αρνητικά σχόλια -δεδομένης της ανάκρουσης των ύμνων. Αλλά όπως ισχύει με οτιδήποτε άλλο αφορά τρίτους, δεν τον νοιάζει.

Ο Ραϊκόνεν εκνευρισμένος, πίσω από τον Ζαν Αλεζί, μετά τη σύγκρουση που είχαν στο Japanese Grand Prix, στις 14/10 του 2001.

Ας μείνουμε στον ύπνο.

Είχε κάνει ντεμπούτο το 2001. Πριν την πρώτη εμφάνιση, είχε πέσει για ύπνο κάτω από το τραπέζι του γκαράζ της ομάδας του. Ξύπνησε 30 λεπτά πριν την εκκίνηση. Δεν πρόλαβε να πει κάτι. Μπήκε στο μονοθέσιο και το συνέχισε από εκεί. Ο γυμναστής του, Τζόζεφ Λέμπερερ είχε αποκαλύψει πως “ με είχε βάλει υπεύθυνο να τον ξυπνήσω 40 λεπτά πριν την εκκίνηση. Πήγα, τον κούνησα και μου είπε “δώσε μου άλλα πέντε λεπτά”. Τον ξαναπήρε ο ύπνος. Ευτυχώς πρόλαβε τον αγώνα και πήρε τους πρώτους του βαθμούς, ως έκτος. Όταν πήγε να τον συγχαρεί το αφεντικό του, Πίτερ Σάουμπερ του είπε “ γιατί να με συγχαρείς; Νίκησα;”.

Πώς όμως, έφτασε στη Formula 1; Ο πατέρας του, Μatti έψαχνε ένα χόμπι για τα παιδιά του, Kimi και Rami. Τους πήγε για καρτ. Ο Μάτι ήταν μηχανικός αυτοκινήτων. Η Πόλα γραμματέας. Ο Ράμι ήταν ο πρώτος που έτρεξε σε αγώνες, ως μεγαλύτερος. Ο Κίμι τον ακολούθησε από τα 8, σε εθνικούς αγώνες. Ο πρωτότοκος πρώτα σκεφτόταν και μετά έπραττε. Ο βενιαμίν έκανε ό,τι αισθανόταν -αφιλτράριστα.

Η οικογένεια έπαιρνε το βαν της, φόρτωνε τα καρτ στο τρέιλερ και έπαιρνε τους δρόμους. Ό,τι λεφτά έβγαζαν, τα έδιναν για τα παιδιά. Το αυτό έκανε και ο Ράμι, όταν μεγάλωσε (δούλευε σε 2 και τρεις δουλειές, ως οδηγός ταξί και πορτιέρης). Υπήρξαν φορές που σκέφτηκαν να τα παρατήσουν, γιατί δεν είχε μείνει σεντ. Και γιατί ο Κίμι δεν νικούσε (“αυτή ήταν σπάνια χαρά, τότε”).

Τελικά, συνέχιζαν. Όλοι μαζί. Ο Κίμι πήγε ενάμιση χρόνο σε τεχνικό σχολείο (για μηχανικός αυτοκινήτων), αλλά το παράτησε γιατί δεν του έφτανε ο χρόνος. Οι συμμαθητές του δεν είχαν ιδέα γιατί δεν είχε χρόνο.

“Ήταν το δικό του όνειρο. Όχι το δικό μας” εξήγησε η μητέρα του, “εμείς απλά βοηθήσαμε να το πραγματοποιήσει. Στηρίξαμε το ταλέντο του. Δεν θελήσαμε ποτέ να αλλάξουμε ζωή. Και δεν ζήσαμε ποτέ από εκείνον”.

Η μητέρα του τον χαρακτήρισε ως “απίστευτα πεισματάρη, αλλά και πολύ ευαίσθητο που μισεί το ψέμα. “Πρώτα ακούει, μετά σκέφτεται και έπειτα μιλάει”. Μεγάλωσε μαζί με την καριέρα του. Και έχουν περάσει χρόνια από τότε που ανησύχησα τελευταία φορά πως θα σπάσει το κεφάλι του”. Εξήγησε πως μαζί με το σύζυγο της έμαθαν στα παιδιά τους να αποφασίζουν για τον εαυτό τους. Να μην είναι ακόλουθοι. “Και ότι πάντα μπορούν να γυρίσουν σπίτι”. Η οικογένεια παραμένει η απόλυτη προτεραιότητα του Κίμι.

“Το εσωτερικό αστείο στην οικογένεια, ήταν το “μια μέρα θα σας αγοράσω κάστρο στην Ιταλία” του Κίμι”. Δεν το έκανε. Έκανε πολλά άλλα, όταν έφτασε στη Formula 1. Το 1999. στα 20 υπέγραψε συμβόλαιο με την Formula Renault για να αγωνιστεί στο UK Formula Renault Championship του 2000 -το οποίο κατέκτησε. Έπρεπε όμως, να πάει στο στρατό της χώρας του.

“Έφαγε” 20 ημέρες φυλακή σε χρόνο ρεκόρ

Παρουσιάστηκε και έκανε νέο ρεκόρ φυλακών, με 20 ημέρες σε μηδενικό χρόνο. Σε ένα απο τα περιστατικά που οδήγησαν σε φυλακές, είχε έξοδο, βγήκε με έναν συν-φαντάρο, μέθυσαν και έχασαν την προθεσμία. Επιχείρησαν να πηδήξουν πάνω από τη μάντρα του στρατοπέδου.

Τον φίλο του τον έπιασαν. Εκείνος διέφυγε και άρχισε να τρέχει -μέσα από χαντάκια, σκύλους περιφρούρησης κλπ-, μέχρι το κρεβάτι του, όπου έπεσε βρώμικος και έκανε πως κοιμάται. Στην ανάκριση που ακολούθησε είπε “αυτό μας μαθαίνετε εδώ. Να είμαστε scouts”. Οι ανώτεροι έγιναν έξαλλοι και η ιστορία τελείωσε με συμβιβασμό (του είπαν πως θα τον αφήσουν να τρέξει στον αγώνα, αν εμφανιστεί).

Δεν άφησε τις μικρές λεπτομέρειες να του χαλάσουν την ιστορία

Όταν πήγε να τιμήσει το συμβόλαιο, υπήρχαν δυο θέματα. Πρώτον δεν μιλούσε αγγλικά. Δεύτερον, δεν είχε οδηγήσει ποτέ μονοθέσιο της φόρμουλα. Πριν παρουσιαστεί στην ομάδα του, δανείστηκε ένα από μια φιλανδική εταιρεία και έμαθε πώς γίνεται η δουλειά.

Το 2001 έγινε γνωστός παντού, ως το νέο πρόσωπο της Sauber. Μόνο που πάλι προέκυψε ένα ζήτημα: δεν είχε superlicence και δεν είχε τους βαθμούς που χρειαζόταν για να την πάρει. Με βοήθεια φίλων, έγραψε ένα γράμμα στη FIA. Εξηγούσε γιατί έπρεπε να του δοθεί η ευκαιρία. Ο Μαξ Μόσλι, τότε πρόεδρος της Fédération Internationale de l’Automobile ήταν το μόνο μέλος της επιτροπής που ψήφισε “κατά”.

Στην πρώτη του χρονιά στη Formula1

Μαζί με το πρώτο συμβόλαιο, αποκαταστάθηκε και ως άνθρωπος. Το 2002 γνώρισε την Μις Σκανδιναβία 2001, Jenni Dahlman (Τζένι Ντάλμαν) με την οποία παντρεύτηκε το 2004 και χώρισε το 2014. Το 2015 αρραβωνιάστηκε την γυμνάστρια και μοντέλο εσωρούχων, Minna-Mari Virtanen (Μίνα Μαρί Βιρτάνεν), με την οποία απέκτησε τον Γενάρη του 2015 ένα αγόρι. Ντύθηκε ξανά γαμπρός τον Αύγουστο του 2016, στη Σιένα της Ιταλίας και το Μάιο του 2017 απέκτησε και κόρη.

Στα χρόνια που τον έχουμε απολαύσει, δεν ήταν πολλές οι φορές που είχε εκρήξεις, οι οποίες απέρρεαν από συναισθήματα. Έναν έξαλλο πανηγυρισμό, ένα δάκρυ, ένα ‘τσάκισμα’ στη φωνή, ένα κάτι, βρε αδελφέ. Απολαύσαμε βέβαια, πολλά άλλα. Πιο ιδιαίτερα.

Λίγες ώρες μετά την υπογραφή του τελευταίου του συμβολαίου με τη Ferrari, το 2017 ο θρίαμβος της μονοτονίας είχε σχολιάσει ότι “δεν θα ήμουν εδώ, αν δεν πίστευα πως οδηγώ καλά. Είμαι πολύ χαρούμενος για το νέο μου συμβόλαιο. Και πάντα μου δίνει χαρά να βλέπω απογοητευμένους ανθρώπους”.

Αυτό ήταν αιχμή για τους αρκετούς που ‘χαν σχολιάσει ότι η Ferrari θα έπρεπε να επενδύσει αλλού, για να βρει έναν άλλον παρτενέρ στον Σεμπάστιαν Φέτελ. Την ίδια ώρα οι οπαδοί του τόνιζαν ότι δεν φταίει ο αγαπημένος τους Φιλανδός, αλλά τα αυτοκίνητα που του δίνουν και δεν τον βοηθούν να αποδείξει πως είναι ο πιο γρήγορος ‘πιλότος’.

Κάποιος, κάποτε τον είχε ρωτήσει αν όντως δεν τον ενδιαφέρει τι πιστεύει ο κόσμος για εκείνον. “Ναι. Διαβάζω συχνά ότι οδηγώ με την τύχη μεθυσμένου. Αλλά δεν με νοιάζει τι λένε ή τι γράφεται. Δεν είμαι ο Μίκαελ Σουμάχερ” είχε πει, πριν αποχωρήσει.

Ο εφιάλτης -και η κρυφή απόλαυση- των δημοσιογράφων

Η αλήθεια είναι πως είχε αφήσει να εννοηθεί τι θα ακολουθήσει, σε σχέση με το interaction που ‘χε με τους εκπροσώπους του Τύπου, από τις πρώτες του μέρες στη Formula 1. Συνήθως αρκούνταν σε μια λέξη. Στο τσακίρ κέφι έλεγε ένα “it is what it is” ή “δεν ξέρω” ή “κάνουμε τα δικά μας”.

Στο Νο1 της λίστας των μονολεκτικών απαντήσεων ήταν το “Bwoah”, με το οποίο άρχιζε την απάντηση κάθε ερώτησης που έκρινε ότι ήταν δύσκολη. Ας δούμε κάποια από τα highlights του.

Ρεπόρτερ τον είχε ρωτήσει “ποια είναι η πιο ενθουσιώδης στιγμή του σαββατοκύριακου”. Είχε απαντήσει “η εκκίνηση”. Στην ερώτηση “ποια είναι η πιο βαρετή στιγμή;” αρκέστηκε σε μια λέξη. “Τώρα”.

Το πρώτο πρωτάθλημα το πήρε με τη Ferrari, την πρώτη του χρονιά με την εταιρεία (2007). Δυο χρόνια μετά, η Ferrari τον πλήρωσε (25 εκατ. δολ.) για να φύγει πριν τη λήξη του συμβολαίου του (το 2010), για να υπογράψει τον Φερνάντο Αλόνσο. Ο Κίμι έκανε το διάλειμμα του, έτρεξε στο WRC και το NASCAR και γενικά πέρασε φίνα. Γύρισε στην F1 για τη Lotus και δυο χρόνια μετά, γύρισε στη Ferrari.

Αλλά ας επιστρέψουμε στις συνεντεύξεις του. Τον είχαν ρωτήσει αν ισχύουν οι πληροφορίες που τον ήθελαν κάποιες φορές να βαριέται, ενώ είναι στον αγώνα. “ Μόνο όταν προηγούμαι πολύ. Τότε αρχίζω να σκέφτομαι άλλα πράγματα και να παίζω με τα κουμπάκια στο τιμόνι”.

Μedia τον έχουν χαρακτηρίσει ως “least bothered man in sports” (τον αθλητή που δεν δίνει δεκάρα -περισσότερο από κάθε άλλον). Αλλά για αυτό λατρεύτηκε. Γιατί έδειχνε πάντα πως βαριέται, ενώ η αλήθεια ήταν άλλη. Και ήθελε να την ξέρει μόνο ο ίδιος και αυτοί που αγαπά.

Κάθε αθλητής έχει μια πρόληψη. Τον ρώτησαν ποια είναι η δική του συνήθεια, πριν κάθε αγώνα. “Να καθαρίζω τη μάσκα του κράνους, για να βλέπω”.

Ο Λιούις Χάμιλτον είχε πει πως “όταν ‘πήρα’ τον πρώτο μου αγώνα, αισθάνθηκα καλύτερα από ό,τι όταν κάνω σεξ”. Ενημέρωσαν τον Ραϊκόνεν για αυτό. Σχολίασε “ίσως να μην έχει κάνει ποτέ σεξ”. Ειρήσθω εν παρόδω, ο Βρετανός έχει αποκαλύψει πως όταν ήταν παιδί έπαιζε F1 στο PlayStation και διάλεγε πάντα τον Ραϊκόνεν και το αυτοκίνητο του. “Πάντα ονειρευόμουν να τον αντιμετωπίσω και δεν ξέρω αν αντιλαμβάνεται το πόσο τον σέβομαι”.

Το 2006, στη Βραζιλία ο Πελέ είχε εμφανιστεί στο σιρκουί για να δώσει στον Μίκαελ Σουμάχερ ένα βραβείο, για τη συνολική προσφορά στο σπορ. Όλοι έψαχναν τον Ραϊκόνεν. Δεν τον έβλεπαν πουθενά. Όταν εμφανίστηκε, τον ρώτησαν πού είχε πάει. “Στην τουαλέτα” απάντησε και έλυσε τις απορίες. Για την ακρίβεια, είπε και τι ακριβώς έκανε εκεί.

Οι -ας πούμε- συζητήσεις με την ομάδα του

Στο video που προηγήθηκε έχει κάποια από τα best of των συζητήσεων που έκανε με την ομάδα του, εν ώρα αγώνων. Στο “προσπάθησε να ανεβάσεις ταχύτητα στους τελευταίους γύρους” είχε πει “τότε δώστε μου μεγαλύτερη δύναμη”. Στο “σε ακολουθεί ο τάδε, πρόσεχε” είχε απαντήσει “αφήστε με στην ησυχία μου”. Σε άλλη ανάλογη επισήμανση είχε τονίσει “ξέρω τι κάνω, αφήστε με μόνο”.

Στη Μαλαισία το 2009, ο αγώνας είχε καθυστερήσει να αρχίσει λόγω καταρρακτώδους βροχής. Κάποια στιγμή, οι κάμερες τον έδειξαν να βγαίνει από το μονοθέσιο, να απομακρύνεται και να πηγαίνει για παγωτό και αναψυκτικό, στο ‘γκαράζ’ της Ferrari, προς έκπληξη όλων των άλλων οδηγών και των εκατομμυρίων που παρακολουθούσαν live.

Ένα χρόνο νωρίτερα, στη Σιγκαπούρη έκρινε πως ήταν φανταστική ιδέα να μπει στον ιμάντα που βάζουμε τις αποσκευές μας. Πανικοβλημένοι οι υπάλληλοι και οι υπεύθυνοι ασφαλείας έτρεξαν να συλλάβουν τον ταραξία, ο οποίος τους είπε πως ήθελε να ‘χει μια εικόνα με ακριβείς λεπτομέρειες του σώματος του και της μυοσκελετικής δομής. Πέρασε τις επόμενες ώρες σε ανάκριση. Δεν τον ένοιαξε. Είχε δει τι κρύβεται στα εντός του.

Photos: Associated Press