Ο Κεντέρης και η παρατημένη στολή του απόλυτου θριάμβου

Ο Κώστας Κεντέρης κατάφερε (!) να μην έχει αναμνηστικά αντικείμενα από εκείνη την ημέρα της μεγάλης νίκης του στα 200μ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000. Τα χάρισε σε όποιον του ζητούσε (και δεν του ζητούσε) κάτι από το Σίδνεϊ.

Η γαλανόλευκη στολή που φορούσε την ημέρα του τελικού δεν υπάρχει στο σπίτι του, στα Γιάννενα. Την έχει δωρίσει. Την είδα μέσα σε ένα κάδρο όρθιο κι αφημένο στο πάτωμα -όχι κρεμασμένο-, σ' ένα δωμάτιο του Δημοτικού Σταδίου της Μυτιλήνης. "Αν πας σ' εκείνο το γραφείο, θα δεις την αγωνιστική στολή που φορούσε ο Κεντέρης", μου είπαν τον Φεβρουάριο του 2019, όταν είχα επισκεφθεί το νησί. Το δωμάτιο ήταν κλειδωμένο, σκοτεινό, όμως η ολόσωμη φόρμα του Κεντέρη φαινόταν από το σκονισμένο παράθυρο. Ακούμπησα το πρόσωπό σε αυτό κι έμεινα για λίγο να την κοιτάζω. Πέρασε από τα μάτια μου κι ο τερματισμός του στο Σίδνεϊ. Η σύγκριση των δύο στιγμών του ρούχου ήταν αυθόρμητη. Αυτήν της φόρμας πάνω στο γυμνασμένο σώμα του Κεντέρη στον τερματισμό κι η άδεια μέσα στο κάδρο, η άψυχη. Ίσως είχε δίκιο που τα χάρισε όλα. Άψυχα αντικείμενα. Χωρίς αυτόν, έχουν αξία, αλλά όχι την ίδια.

Δεν μου άρεσε αυτή η εικόνα της παρατημένης στολής, το ομολογώ. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για κειμήλιο, που σε δημοπρασία θα αγοραζόταν έναντι χιλιάδων ευρώ. Είναι ο μεγαλύτερος αθλητής που έχει αναδείξει το νησί, άλλωστε. Τουλάχιστον, η μητέρα του, Χρυσούλα, περιέσωσε ό,τι πρόλαβε από το 'πάρε κόσμε' του ανοιχτοχέρη γιου της και τα φύλαξε στο σπίτι της, στη Μυτιλήνη.

Δώρισε και το όνομά του στα πλοία της Nel Lines, τα περιβόητα 'Αίολος Κεντέρης'. Δεν μπορούσε να ζητήσει χρήματα από τη ναυτιλιακή εταιρεία του νησιού του, της Λέσβου. "Το καλύτερο παιδί", "ο Κώστας είναι μάλαμα", εκφράσεις που άκουγα κατ' επανάληψη κατά την παραμονή μου στη Λέσβο από τους νησιώτες που τον γνωρίζουν προσωπικά. Αρκούν, για να κατανοήσει κάποιος το δέσιμο που έχει με τον τόπο του.

Ωστόσο, απουσίαζε από τη βάφτιση των πλοίων, που έγινε παρούσης της Γιάννας Αγγελοπούλου. Δεν ταιριάζουν στο χαρακτήρα και τη φιλοσοφία του όλα αυτά. Αισθάνεται άβολα με την υπερέκθεση και με τέτοιες τιμές, τις ντρέπεται. Τέτοιου είδους εκδηλώσεις τις απέφευγε όπως ο... έξω από εδώ το λιβάνι! Ο Κεντέρης επιθυμούσε κάτι ανέφικτο. Αγαπούσε να είναι αθλητής του στίβου, να διακρίνεται σε αυτόν, αλλά ήθελε να μην είναι αναγνωρίσιμος. Την ησυχία του ήθελε και θέλει, εν ολίγοις. Και τούτο έχει γίνει πια αντιληπτό απ' όλους!