Ο Έλληνας υπουργός Χοκ που αποφασίζει για την απέλαση του Τζόκοβιτς

"Αν θέλεις να γίνεις Αυστραλός, πρέπει να αφομοιωθείς και να ενσωματωθείς στην αυστραλιανή κοινωνία".

Ο Άλεξ Χοκ έχει πάγιες και εκπεφρασμένες απόψεις για την προστασία των συνόρων και την απόπειρα εισόδου στη χώρα. Για μικρό ή μεγαλύτερο διάστημα, παράνομα ή μη. Επί των ημερών του οι κανόνες έγιναν πιο αυστηροί και από τις αρμόδιες υπηρεσίες έχουν απορριφθεί ή αναιρεθεί χιλιάδες αιτήσεις για visa.

Πολλές φορές στο παρελθόν είχε επικρίνει προηγούμενες κυβερνήσεις για την τακτική τους στο θέμα. Τον περασμένο Οκτώβριο άλλωστε, ούτε τρεις μήνες πριν, δεν έκρυβε τον ενθουσιασμό του που η Αυστραλία γλίτωσε με αυτόν τον τρόπο από "επικίνδυνους και βίαιους παραβάτες" που θα απειλούσαν την τοπική κοινωνία. Κι ας τον κατηγορούσαν ότι μεταξύ όσων οι αιτήσεις δεν είχαν γίνει αποδεκτές ανήκαν περιπτώσεις που κάλυπταν ξεκάθαρα τις προδιαγραφές.

Το παρελθόν του Χοκ

Αναγκαστικά ο Νόβακ Τζόκοβιτς κρέμεται από τα χείλη και μαζί την υπογραφή του Χοκ. Ναι μεν το δικαστήριο απεφάνθη για την απελευθέρωσή του Σέρβου τενίστα, ύστερα από το διάστημα εγκλεισμού του σε ξενοδοχείο προσφύγων/μεταναστών που έχουν ζητήσει άσυλο, έχοντας πια το δικαίωμα να κυκλοφορεί ελεύθερα. Την ίδια ώρα ωστόσο δεν είναι βέβαιο πως στο τέλος της ιστορίας θα υπερασπιστεί τον τίτλο του στο Australian Open που αρχίζει στις 17/1, διεκδικώντας τον 10ο τίτλο του. Στην πατρίδα του οι οικείοι του πανηγυρίζουν σαν ο Νόλε να κέρδισε ήδη άλλο ένα major τουρνουά. Λογικό είναι. Αλλά η εκκρεμότητα παραμένει. Όπως και τα ερωτήματα για τη στάση που κράτησε ενόσω είχε υποβληθεί σε τεστ για κορονοϊό.

Η τελική ετυμηγορία ανήκει στην Κυβέρνηση και δη στον αρμόδιο Υπουργό που εξετάζει την υπόθεση. Ή αλλιώς στον Άλεξ Χοκ. Τον 44χρονο πολιτικό - μέλος της (συντηρητικής) Κυβέρνησης Μόρισον που στον μετασχηματισμό του Δεκεμβρίου του 2020 πήρε το χρίσμα και ανέλαβε τα νέα καθήκοντά του.

Στόχος, σ' έναν τομέα που είχε εργαστεί ως Αναπληρωτής επί Πρωθυπουργίας Τέρνμπουλ (Ιούλιος 2016 - Δεκέμβριος 2017 και προτού υποστηρίξει τον έτερο υποψήφιο αρχηγό του κόμματος), η αποτελεσματικότερη εφαρμογή της πολιτικής που αφορούσε το μεταναστευτικό εν μέσω πανδημίας. Προηγουμένως είχε διατελέσει επίσης Υπουργός Διεθνούς Ανάπτυξης και Ειρηνικού, όπως επίσης Υφυπουργός Άμυνας, έχοντας λάβει τα εύσημα από τον Πρωθυπουργό της χώρας για τη μεταφορά περισσότερων από 4.000 ανθρώπων εντός 10ημέρου "σε μια πολύ επικίνδυνη, βίαιη και χαοτική κατάσταση", κατά τη διάρκεια της εκκένωσης της Καμπούλ μετά την επικράτηση των Ταλιμπάν.

Ο Χοκ είχε κερδίσει την αναγνώριση και σε συνέχεια την προαγωγή του, αντικαθιστώντας το Κρις Πόρτερ, ως ένα από τα πιο δραστικά μέλη της Κυβέρνησης Μόρισον. Χωρίς πάντως μέχρι σήμερα να έχει τινάξει από πάνω του τον χαρακτηρισμό του αμφιλεγόμενου που τον συνοδεύει σταθερά εξαιτίας δημόσιων τοποθετήσεων σε ζητήματα που απασχολούν διαφορετικά στρώματα της εκάστοτε κοινωνίας.

Ο Αυστραλός πολιτικός, δις παντρεμένος, έχει μιλήσει εις βάρος του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, έχοντας υποστηρίξει ότι ένα τέτοιο γεγονός υπονομεύει τον θεσμό της παραδοσιακής οικογένειας και είχε ζητήσει να μην αντιμετωπίζονται ισότιμα από τον νόμο. Μάλιστα είχε παρέμβει δημόσια το 2018 υπέρ του δικαιώματος των εκκλησιαστικών σχολείων να μην δέχονται παιδιά με διαφορετικό προσδιορισμό φύλου, κατηγορώντας την αριστερά για σπέκουλα. Επίσης σε άλλη περίσταση δεν είχε διστάσει να ισχυριστεί ότι η πρώτη μουσουλμάνα βουλευτής της Αυστραλίας, η Αν Άλι με ρίζες από την Αίγυπτο, κέρδισε την έδρα της στο Κοινοβούλιο, διότι η δική της διαφορετικότητά της υπερίσχυσε των άλλων.

Παραδείγματα υπάρχουν κι άλλα. Ανέκαθεν ούτως ή άλλως (και δεν είναι μυστικό ότι) ο Χοκ ανήκε στον χώρο των (υπέρ)συντηρητικών, παρόλο που ο ίδιος έχει αποκηρύξει τις ακροδεξιές αντιλήψεις. Πρωτοεξελέγη στο Κοινοβούλιο το 2007 με το Φιλελεύθερο Κόμμα, αλλά είχε ήδη 12 χρόνια οργανωμένης σταδιοδρομίας πίσω του, ως μέλος, αντιπρόεδρος και εν τέλει πρόεδρος της Νεολαίας. Εκτιμάται μάλιστα ως από εκείνους που πρωτοστάτησαν στη δεξιόστροφη πορεία της Οργάνωσης.

Οι γνωριμίες του και η συσχέτισή του με διάφορους πολιτικούς των 90s τον έφεραν μετά το Πανεπιστήμιο (University of Sidney) σε θέσεις συμβούλου και αργότερα πέρασε στο μετερίζι της ενεργούς πολιτικής, ως αντι-αριστερός πολιτευτής, διότι "όποιος θέλει να υποστηρίζει τον φοιτητικό συνδικαλισμό, τα δωμάτια λήψεων ναρκωτικών και τη μείωση της ηλικίας σεξουαλικού προσανατολισμού ας πάει με τους Εργατικούς, τους Πράσινους ή τους Δημοκρατικούς". Ποτέ, δηλαδή, δεν κρύφτηκε για όσα πρεσβεύει ως πολιτικό ον, διατρανώνοντας πως "ο συνδυασμός καπιταλισμού και χριστιανισμού, των δύο ισχυρότερων δυνάμεων στον κόσμο, είναι ένα πολύ ισχυρό μείγμα". Είχε για 6 χρόνια υπηρετήσει και στον βασιλικό στρατό, φτάνοντας με τον βαθμό του υπολοχαγού.

Με καταγωγή από τον Χορτιάτη Θεσσαλονίκης

Βέβαια, από το γενεαλογικό δέντρο της μητέρας του οι οικογενειακές καταβολές του ήταν εντελώς διαφορετικές, καθώς κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου ο παππούς ήταν ενεργό μέλος της Εθνικής Αντίστασης στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης. Το επώνυμό του δεν παραπέμπει φυσικά στην ελληνική καταγωγή του, αλλά ο Άλεξ Χοκ έχει μιλήσει για τη αντάρτικη δράση του πατέρα της μητέρας του και τη διαφυγή της φαμίλιας λίγο πριν από τη Σφαγή του Χορτιάτη.

"Η μητέρα μου γεννήθηκε εκεί σ' αυτό το μικρό χωριό που λέγεται Χορτιάτης", είχε διηγηθεί στην ιστοσελίδα neoskosmos λίγο μετά την παραλαβή του νέου χαρτοφυλακίου του, αποκαλύπτοντας τις λεπτομέρειες της σωτήριας απόδρασης από το χωριό προτού στις 2 Σεπτεμβρίου του 1944 οι Ναζί και οι συνεργάτες τους (Τάγματα Ασφαλείας) εκτελέσουν 147 κατοίκους και κάψουν τις περιουσίες τους ως αντίποινα για την επίθεση που είχε γίνει προ ημερών σε δύο γερμανικά αυτοκίνητα.

"Πολλοί άνθρωποι από την Ελλάδα κατανοούν την ιστορία, τη φρίκη και τα επακόλουθα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου", συμπλήρωνε ο Χοκ στην ίδια συνέντευξη του, συνεχίζοντας την εξιστόρηση της ζωής πριν αυτός να έρθει στη ζωή στις 9 Ιουλίου του 1977 σε μια παραθαλάσσια πόλη (Γούλεγκονγκ) της Νέας Νότιας Ουαλίας. Τον παππού του, που πήρε άρον-άρον την οικογένειά του και ξενιτεύτηκε μετά το '50, γιατί η Ελλάδα δεν χωρούσε πλέον, δεν πρόλαβε να τον γνωρίσει για να έχει ζωντανές αναμνήσεις. Από τη γιαγιά του ή "yiayia" έχει κρατήσει τις μυρωδιές και τη γεύση από τα κουλούρια, αλλά κυρίως τους υπέροχους κεφτέδες που έφτιαχνε γιατί "καλύτερο φαγητό απ' αυτό δεν θα ξαναβρώ".

Πάντως, αν και μεγάλωνε σ' ένα τέτοιο περιβάλλον ούτε ελληνικά μιλά (και ελάχιστα καταλάβαινε όταν ήταν μικρός) ούτε στην Ελλάδα έχει ταξιδέψει ποτέ. Γι' αυτό και όταν στην Αυστραλία προκλήθηκε φασαρία με τις διπλές υπηκοότητες βουλευτών των δύο μεγάλων κομμάτων. Τότε είχε πει στην Daily Telegraph πως "είμαι μόνο Αυστραλός πολίτης και ποτέ δεν κατείχα, απέκτησα ή ζήτησα την ελληνική ή οποιαδήποτε άλλη υπηκοότητα", θέλοντας να διαψεύσει ισχυρισμούς πολιτικών αντιπάλων του.

Εκ των υστέρων εξηγούσε γιατί ποτέ ως τώρα δεν επισκέφτηκε τη γενέτειρα των προγόνων του, επισημαίνοντας πως "ήταν πολύ ψυχοφθόρο για την οικογένειά μου να γυρίσει πίσω". Σημείωσε πάντως ότι θα ήθελε κάποια στιγμή να συμβεί, παρέα με την οικογένεια που ο ίδιος έχει δημιουργήσει πια ύστερα από δύο γάμους. Μέχρι τότε έχει πρώτα απ' όλα ν' ασχοληθεί με την "άδεια παραμονής" στη χώρα του Νόβακ Τζόκοβιτς ως ο καθ' ύλην αρμόδιος. Αν θα την εγκρίνει ή όχι.