Ο Άλεξ Ρινς δίνει τον ώμο του για τη Suzuki

Aπό το 2017 έως το 2019 σημειώνονταν 301 πτώσεις οδηγών, ανά σεζόν στο MotoGP, σύμφωνα με το Motor Sports Magazine To 2019 έγιναν 220 -ενώ στο καλεντάρι υπήρχε ένας επιπλέον αγώνας. Ήταν ο μικρότερος αριθμός, από το 2015. Οι μηχανές είχαν προσαρμοστεί στα ελαστικά της Michelin που με τη σειρά της είχε βελτιώσει τα λάστιχα, ώστε να κάνει πιο ομαλή τη γενικότερη λειτουργία στα φρεναρίσματα. Πέρυσι, ο πρωταθλητής Μαρκ Μάρκεθ έπεσε 14 φορές -o recordman ήταν ο Γιόχαν Ζάρκο με 17. Πριν δυο χρόνια είχε βρεθεί στο έδαφος 25 φορές. Φέτος, έπεσε στην πρεμιέρα και δεν έχει καταφέρει να επιστρέψει ακόμα -ενώ έχουν κινηθεί οι διαδικασίες του τέταρτου αγώνα της χρονιάς.

Αν αναρωτιέσαι γιατί το κάνουν αυτό στον εαυτό τους οι αναβάτες (με τη λίστα οδηγών που ‘χουν χάσει τη ζωή τους, εν ώρα αγώνων να είναι μακροσκελής και την τελευταία σημείωση να προστίθεται στις 3/6 του 2016, όταν ο Λουίς Σάλομ -Moto2- σκοτώθηκε στη Βαρκελώνη, στις δεύτερες ελεύθερες δοκιμές), σου έχω ετοιμάσει την τελευταία από τις ιστορίες της ‘τρέλας’ που ‘χουν με τη δουλειά που κάνουν.

Ο Άλεξ Ρινς έχει περάσει όλη του τη ζωή παρέα με τους Άλεξ Μάρκεθ, Μάβερικ Βινιάλες και Μιγκέλ Ολιβέιρα. Η πρώτη του επαφή με μηχανή έγινε όταν ήταν 3, γιατί όπως λέει “οι Ισπανοί αναβάτες θεωρούμε πως είναι πολύ σημαντικό να ξεκινάς νωρίς”. Στα 7 άρχισε τους αγώνες -και γνώρισε το παρεάκι που ‘χει μέχρι σήμερα. Στα 16, στο δεύτερο αγώνα της Moto3 πήρε την πρώτη pole position. Έμεινε στην κατηγορία τρία χρόνια και το 2015 πήγε στο Moto2. Ο 24χρονος, ο οποίος γεννήθηκε στη Βαρκελώνη, είχε ήδη ανακαλύψει πως του αρέσει να οδηγεί και αυτοκίνητα. Γενικά, του αρέσει να χειρίζεται αγωνιστικά οχήματα -ανεξάρτητα από το πόσες ρόδες έχουν. Τον Ιούνιο του 2016 και ενώ ήταν πρωτοπόρος στο Moto2 πήρε διετές συμβόλαιο από τη Suzuki, ώστε να πάρει μηχανή στο MotoGP το 2017 -αυτήν που είχε έως τότε ο Αλέικ Εσπαργκαρό. Μια στάση εδώ.

Την πρώτη μέρα της ‘γνωριμίας’ του με τη Suzuki, ‘πλήγωσε’ δυο σπονδύλους, στα δοκιμαστικά στη Βαλένθια. Ήταν και η πρώτη εμπειρία του με μηχανή του MotoGP. “Και ήταν φανταστική” είχε πει, μολονότι πέρασε ένα μήνα σπίτι του, φορώντας ειδικό νάρθηκα που δεν επέτρεπε πολλές κινήσεις. Το ‘φανταστικό’ είχε να κάνει με την τελείως διαφορετική μηχανή από αυτή που είχε συνηθίσει στο Moto2. Μόλις του τον έβγαλαν οι γιατροί, επέστρεψε στην πίστα και στη δουλειά.

Πανηγύρισε την πρώτη νίκη το 2019, όταν πέρασε τον Βαλεντίνο Ρόσι στην τελική ευθεία του Circuit of the Americas. Ήταν η πρώτη νίκη της Suzuki, στα MotoGP, από τον Αύγουστο του 2016. Στο δεύτερο μισό της σεζόν έγινε ‘διεκδικητής του τίτλου’ και ‘η μεγαλύτερη απειλή για τον Μαρκ Μάρκεθ’. Είχε διακριθεί για την επιθετική του προσέγγιση. Είχε γίνει και πιο συνεπής. Φτάσαμε κάπως έτσι, στο 2020, με την εταιρία του να του δίνει νέο διετές συμβόλαιο, τον Απρίλιο. Στην πρεμιέρα που έγινε στο Χέρεθ, της Ισπανίας, ο άνθρωπος μας εμφανίστηκε ως εκ των φαβορί. Στις δεύτερες κατατακτήριες έγινε αυτό.

Ήταν το σαββατοκύριακο που ‘έσπασε’ σε τρία διαφορετικά σημεία το χέρι ο Mαρκ Μάρκεθ και την κλείδα ο Καλ Κράτσλοου. Ο -ύψους 1.76 και βάρους 72 κιλών- Ρινς είχε αποκόλληση ώμου, μικρό κάταγμα και ‘ζημιά’ στους μύες. Οι δυο πρώτοι υποβλήθηκαν σε επεμβάσεις. Και οι τρεις δοκίμασαν να επιστρέψουν στον δεύτερο αγώνα, με τον πρωταθλητή να δημιουργεί νέα ζημιά και να μπαίνει ξανά στο χειρουργείο. Ο Kράτσλοου τερμάτισε 13ος. Ο Ρινς ήταν 10ος, σε απόσταση 22” από τον Βαλεντίνο Ρόσι που ανέβηκε στο τρίτο σκαλοπάτι του βάθρου. Ήταν στο -1” ανά γύρο από τον ‘γιατρό’, ενώ δεν είχε δεξί χέρι. Ακολουθεί η ιστορία του.

Την Κυριακή 26/7 είχε δηλώσει χαρούμενος και υπερήφανος που ήταν 10ος και έδωσε στην ομάδα του πόντους. Μετά ομολόγησε ότι “είχε πολύ ζέστη και υπέφερα από την αρχή έως το τέλος με τον ώμο μου. Έπειτα από κάθε γύρο έχανα μέρος της δύναμης μου. Επτά πριν το τέλος ειλικρινά υπέφερα. Σκεφτόμουν να επιστρέψω στο γκαράζ, γιατί ‘έφευγα’ από όλες τις στροφές. Σκέφτηκα όμως, όλους τους ανθρώπους που με στηρίζουν, όλες αυτές τις ημέρες και είπα ‘έλα Άλεξ, πρέπει να τελειώσεις τον αγώνα“.

Στο αφιέρωμα που του έκαναν, εξήγησε πώς έπεσε, στις δεύτερες κατατακτήριες. ‘Έχασε’ τη μηχανή του και προσπαθώντας να μην ‘βρει’ τον Τζακ Μίλερ -που επίσης, είχε πέσει-, γκρεμοτσακίστηκε. Με τα δικά του λόγια, έγινε το εξής: “Ένιωσα να ‘χω ‘χάσει’ το μπροστινό μέρος της μηχανής μου (αργότερα αποδείχθηκε πως είχε ‘βρει’ τα λάδια που άφησε ο Μίλερ) και μπήκα με μεγάλη ταχύτητα στα χαλίκια. Στη συγκεκριμένη πίστα έχουν μεγάλο βάθος. Με το που μπήκα, ‘έχασα’ το πίσω μέρος της μηχανής και πήδηξα, για να προσγειωθώ με τον ώμο. Αμέσως κατάλαβα πως έχει ‘βγει’”.

Είκοσι λεπτά νωρίτερα, στις πρώτες κατατακτήριες είχε πτώση, πάλι για να μην πέσει σε άλλο οδηγό. Του άλλαξαν μηχανή, μπήκε στη δεύτερη διαδικασία και έγινε αυτό που έγινε. Τον έβαλαν απευθείας στο ασθενοφόρο και τον πήγαν στο νοσοκομείο του Χέρεθ, για να κάνει μαγνητική. Είχαν δει ήδη πως έχει εξάρθρωση στο δεξί ώμο και φαινόταν να ‘χει κάταγμα στον βραχίονα. Ήθελαν να δουν και τη ζημιά στους τένοντες. Του έκαναν αναισθησία, γιατί δεν άντεχε τον πόνο. Εν όψει του τρίτου αγώνα, μια εβδομάδα μετά, οι γιατροί του συνέστησαν να δοκιμάσει για να δει αν αντέχει να τρέξει. Δηλαδή, αν αντέχει τον πόνο.

Οι μηχανικοί δοκίμασαν διάφορα για να τον βοηθήσουν (μειώνοντας το βάρος της μηχανής). Μετά τις πρώτες ελεύθερες δοκιμές, τους είπε ότι έχει θέμα με τις δεξιές στροφές, πως όταν προσπαθεί να φρενάρει χάνει τη δύναμη στο χέρι του -από τον πόνο. Η πίστα είχε 8 δεξιές στροφές. Και αυτό ήταν πρόβλημα. Στις δεύτερες ελεύθερες δοκιμές αγωνίστηκε χωρίς αναισθητικό, για να καταλάβει σε τι φάση βρίσκεται. Στις τρίτες δεν πήρε μέρος. Αφοσιώθηκε στη θεραπεία και την πνευματική δουλειά στον πρόγραμμα που θα δεις σε λίγα δευτερόλεπτα. Στις πρώτες κατατακτήριες του ήταν αρκετό ότι τερμάτισε. Αυτός ήταν και ο στόχος του για τον αγώνα.

 Τελικά, είδε 10ος την καρό σημαία και δυο εβδομάδες αργότερα, στο Μπρνο, ήταν τέταρτος. Προφανώς και το τραύμα δεν έχει γιατρευτεί, ενώ είχε και μια ‘επαφή’ με τον Κουαρταράρο. Μετά ομολόγησε ότι δυσκολεύτηκε να κάνει προσπεράσεις, αφού δεν τον άφηνε το χέρι του. “Παρ’ όλα αυτά, συνέχισα να πιέζω και έδωσα πολλούς πόντους στην ομάδα”. Ένα μήνα μετά την πτώση είναι στην Αυστρία, μαζί με τους άλλους οδηγούς, για τη συνέχεια της χρονιάς, μολονότι όπως είπε “υπάρχει ένα 70 με 80% να πάθω υποτροπή -σε περίπτωση πτώσης- και να χρειαστεί να κάνω επέμβαση. Πλέον μπορώ να σηκώσω το χέρι μου στις 90 μοίρες, χωρίς να πονέσω. Επίσης, στην Αυστρία δεν υπάρχουν όσες δεξιές στροφές είχε το Χέρεθ. Προφανώς και ο μυς δεν είναι ο ίδιος στο δεξί και τον αριστερό ώμο.

“Επιβεβαιώθηκε πως έχω μικρό κάταγμα. Αλλά προτιμώ να μην κάνω επέμβαση, γιατί θα χρειαστώ πολύ χρόνο, για να αναρρώσω. Ας δούμε πώς θα πάει φέτος και αν μου ξανασυμβεί κάτι, θα κάνω εγχείρηση“.

Στις πρώτες ελεύθερες δοκιμές, στο Red Bull Ring (υπό βροχή), καλύτερος ήταν ο Πολ Εσπαργκαρό, με την ΚΤΜ να το συνεχίζει από εκεί όπου το άφησε στην Τσεχία (και την πρώτη θέση του ρούκι οδηγού Mπραντ Μπάιντερ). Ο Αντρέα Ντοβιτσιόζο τον απείλησε, αλλά ο Εσπαργκαρό ‘κρατήθηκε’. Τρίτος ήταν ο Χοάν Μιρ (Suzuki). Ο Ρινς ήταν πέμπτος. Ο αγώνας έχει προγραμματιστεί για την Κυριακή 16/8, στις 14.30 (COSMOTE SPORT 7HD).