Ο δεκάλογος του Michael Schumacher είναι βιωματικός και διδακτικός ταυτόχρονα

Σ’ ένα μήνα και οκτώ ημέρες συμπληρώνονται πέντε χρόνια από τότε. Σαν χθες εκείνη η χειμωνιάτικη Κυριακή της 29ης Δεκεμβρίου. Εκείνο το μούδιασμα, η αδυναμία να αρθρώσεις λέξη με τον φίλο που κάθεται δίπλα, διαβάζοντας την είδηση του σοβαρού ατυχήματος του Michael Schumacher κάνοντας σκι στο Méribel των γαλλικών Άλπεων, είτε τον λάτρευες ως οδηγό είτε όχι.

Όσες περισσότερες πληροφορίες διοχετεύονταν στο διαδίκτυο από μέρα σε μέρα για τις συνθήκες του χτυπήματος στο κεφάλι, τη διακομιδή του στο Γκρενόμπλ, τη σοβαρή κατάσταση της υγείας του και τις συνέπειες που θα έχει στη ζωή του, τόσα τα volts του ρεύματος που διαπερνούσαν το κορμί. Κώμα, χειρουργεία, εγκεφαλική παράλυση, μάχη για επιβίωση. Σκόρπιες λέξεις που όλες μαζί ‘πλημμύριζαν’ το μυαλό και μπέρδευαν τα συναισθήματα. Συμπόνοια και οίκτος, θλίψη και πικρία. Μια μίξη.

Τίποτα δεν ήταν το όμοιο με πριν. Ο ‘Schumi’ δεν ήταν ο ίδιος. Η οικογένειά του ζήτησε ο κόσμος και ο Τύπος να σεβαστούν τον Γερμανό και την ιδιωτικότητά του. Ελάχιστες οι οχλήσεις, η 5ετία έχει περάσει δίχως να διαρρέουν στοιχεία. Όταν οι οικείοι του επιθυμούν ενημερώνουν. Κρύβουν την εικόνα του, προφυλάσσουν τη φήμη του. Τον προστατεύουν. Ο κόσμος θέλει, αναμφίβολα, να θυμάται τον Michael Schumacher όπως ακριβώς τον ήξερε. Με φόρμα και κράνος. Με χαμόγελο.

Αυτός μοιάζει ο σκοπός της αδημοσίευτης συνέντευξης που ο ‘Schumi’ είχε παραχωρήσει λίγες εβδομάδες πριν από την μοιραία πτώση στο βράχο και δεν έπαιξε ποτέ. Τότε είχε ήδη κλείσει το δεύτερο κύκλο του ως οδηγός και απολάμβανε όσα δεν είχε το χρόνο όσο ήταν ενεργός.

Το ερωτηματολόγιο όχι πρωτότυπο, μιας τυπικής συνέντευξης. Τη διαφορά έκαναν οι απαντήσεις του Schumacher. Απαντήσεις προσωπικές, βιωματικές, διδακτικές. Η δική του οπτική των πραγμάτων, όλα όσα ήθελε να πει. Σαν να πρόλαβε ν’ αφήσει έναν δεκάλογο με την υπογραφή του.

Μία προς μία οι απαντήσεις του:

1. Το πιο συγκινητικό πρωτάθλημα ήταν αναμφίβολα εκείνο που κατέκτησα στη Σουζούκα το 2000 με την Ferrari. 21 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα για τη Ferrari, 4 χρόνια προσωπικής αποτυχίας να τα καταφέρω. Επιτέλους στη Suzuka νικήσαμε μια ξεχωριστή κούρσα και κατακτήσαμε ένα σπουδαίο πρωτάθλημα, ένα μεγάλο πρωτάθλημα”.

2. Ο τύπος που σεβόμουν περισσότερα σ’ όλα αυτά τα χρόνια ήταν αδιαμφισβήτητα ο Mika Hakkinen. Σπουδαίες μάχες, αλλά και μια σταθερή προσωπική σχέση.

3. Η F1 είναι πολύ σκληρή. Ήταν ακόμη πιο δύσκολη πριν συγκριτικά με το σήμερα. Χωρίς power brakes, χωρίς υποβοηθούμενη κρεμαριέρα. Όπως και να ‘χει όμως παραμένει ένα από τα πιο απαιτητικά αθλήματα που μπορείς να κάνεις και απαιτείται πολλή προετοιμασία.

4. Τα πρώτα χρόνια μου στο καρτ, κοιτούσα γύρω μου και όντως έβλεπα τον Άιρτον Σένα, έβλεπα τον Βιντσέντσο Σοσπίρι, τον οποίο θαύμαζα πολύ. Αλλά το είδωλό μου ήταν ο “Τόνι” Σουμάχερ επειδή ήταν ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής.

5. Τα ρεκόρ είναι ένα κομμάτι. Η αμφισβήτηση είναι εξίσου σημαντικές. Να μην νιώθεις υπέρμετρη αυτοπεποίθηση. Να είσαι δύσπιστος. Να ψάχνεις τη βελτίωση, να κοιτάς το επόμενο βήμα. Εγώ πάντα ένιωθα ότι δεν είμαι αρκετά καλός και πρέπει να δουλέψω πιστεύω. Φαντάζομαι πως αυτό ήταν η συνταγή για να γίνω αυτό που είμαι.

6. Η επιτυχία σε οποιαδήποτε περίσταση της ζωής, απ’ όσο εγώ ξέρω, είναι ομαδική δουλειά. Μόνος κάνεις ό,τι κάνεις. Ως ομάδα θα είστε πολύ δυνατότεροι. Η Formula 1 είναι μια ομαδική δουλειά και σίγουρα όχι one man show”.

7. Αν θυμηθείτε τις διάφορες ομάδες που έχω οδηγήσει, τις αποστολές με την Benetton μετά από τέσσερα ή πέντε χρόνια, χτίζοντας και κατακτώντας το πρωτάθλημα. Το ίδιο με τη Ferrari, προσπαθήσαμε αντίστοιχα με τη Mercedes με λιγότερο χρόνο. Αν υπάρχει κάτι κοινό. Ναι, υπάρχει. ο Ross Brawn.

8. Για να βελτιωθείς, να βρεις νέα μονοπάτια, κοιτάς το αυτοκίνητο, τον εαυτό σου και τους άλλους οδηγούς. Δεν κοιτάς μονάχα τους οδηγούς που προπορεύονται, κοιτάς τους πάντες. Επειδή καθένας έχει κάτι ξεχωριστό που ήθελα να το ξέρω.

9. Το καρτ είναι μια καλή προετοιμασία για τη μελλοντική ενασχόληση με τα μηχανοκίνητα σπορ. Σου προσφέρει πολλές προϋποθέσεις και ικανότητες που μπορείς να αναπτύξεις και τη μάχη, ρόδα με ρόδα. Είναι ένα από τα σπουδαία που μαθαίνεις στο καρτ.

10. Το ταλέντο στα μηχανοκίνητα, όπως σε κάθε άθλημα, είναι σημαντικό. Αλλά χρειάζεται να αναπτύξεις πολλά από διαφορετικά χαρίσματα. Το καρτ είναι μια καλή βάση για ν’ αποδείξεις το ταλέντο σου, αλλά και ν’ ανακαλύψεις τις υπόλοιπες ανάγκες που έχεις ως οδηγός αγώνων.

Photo credits: AP