Κουαρταράρο: O αναβάτης που φοβάται ο Μάρκεθ είναι ρούκι

Ο Βαλεντίνο Ρόσι είναι ο τύπος που άλλαξε την ιστορία των MotoGP. Ήταν και ο πρώτος πρωταθλητής αυτών, που μπήκε σε λίστα του Forbes.  Ο ‘Γιατρός’ είναι πια 40 χρόνων -που μια χαρά ηλικία είναι γενικά, αλλά κάποια στιγμή οφείλεις να δίνεις τόπο στα νιάτα. Ο Μαρκ Μάρκεθ παίρνει μεν διαδοχικά πρωταθλήματα, δεν έχει όμως το touch του Ιταλού με τον κόσμο. Εννοώ δεν είναι από τους αλέγκρι τύπους, που μπορούν να αυξήσουν τους φαν. Από ό,τι φαίνεται, αυτός θα είναι ο Fabio Quartararo, γνωστός ως “οδηγός βγαλμένος από την ακαδημία του Ρόσι”, όπως έχουν πει ο Φράνκο Μορμπιντέλι.

Μια επίσκεψη στη σελίδα του στο Instagram θα σε πείσει, σε συνδυασμό φυσικά με όσα κάνει φέτος στην πρώτη του χρονιά στην ελίτ των πρωταθλημάτων μοτοσυκλέτας. Από όταν ήταν 15 χρόνων, οι κορυφαίοι αναβάτες δέχονταν ερωτήσεις που τον αφορούσαν, ενώ δεν διεκδικούσε καν τον τίτλο. Ό,τι δεν είχαν καταφέρει αυτοί, το κατάφερε ο Κουαρταράρο: έγινε λόγος για να αλλάξει το όριο ηλικίας συμμετοχής σε events, προς τα κάτω.

Τον Αύγουστο του 2014 η αρμόδια αρχή για τα MotoGP (Fédération Internationale de Motocyclisme) αποφάσισε πως θα μειωθεί το όριο ηλικίας συμμετοχής αναβατών στο Moto3. Ήταν προ της εμφάνισης του Γάλλου, ο οποίος εκείνον τον Αύγουστο ήταν 15 χρόνων. Ήθελε οκτώ μήνες για να γίνει νόμιμος. Αν δεν άλλαζε κάτι, θα μπορούσε να τρέξει από τον τρίτο αγώνα της σεζόν. Αλλά άλλαξε, γιατί κέρδισε το CEV Moto3 -το τελευταίο στάδιο πριν τα παγκόσμια πρωταθλήματα MotoGP, Moto2, Moto3, νυν FIM Junior World Championship.

> Το 2013 έγινε ο πρώτος μη Ισπανός οδηγός, μετά τον Στεφάν Μπρανλτ -το 2007- που αναδείχθηκε πρωταθλητής. Ήταν 14 χρόνων και 218 ημερών, άρα ο νεαρότερος όλων των εποχών -έξι μήνες μικρότερος από τον προκάτοχο Εσπαργκάρο. Άνηκε στη CEV Repsol (τη Honda). Ο τίτλος του ισπανικού περιοδικού Motociclismo ήταν “Ένα αστέρι γεννήθηκε”.

> Το 2014 μπήκε στη σεζόν ως το απόλυτο φαβορί. Ο κύριος ανταγωνισμός ήταν μέσα στο γκαράζ. Και ήταν κορίτσι. Η Maria Herrera, η οποία είχε χάσει στην ούγια τον τίτλο της περασμένης σεζόν. Ο Κουαρταράρο κράτησε το στέμμα, ως πρώτος στους 9 από τους 11 αγώνες.  Πριν κάνει το επίσημο πέρασμα στo Moto3 έγινε πιλότος δοκιμών. Ήταν ο πιο γρήγορος στις 4 από τις πέντε ‘συνεδρίες’. Μετά έγινε και οδηγός ομάδας, με την αλλαγή του κανονισμού που είχε ανακοινωθεί το 2008 και ίσχυσε από το 2010.

Το γλυκό παιδί που ευχαριστεί τον πατέρα του (πρωταθλητής Γαλλίας, στα 125, το 1983), ο οποίος τον έτρεχε παντού, άρχισε να ασχολείται με το σπορ στα 4, στη γενέτειρα του, το Νις της Γαλλίας. Τρία χρόνια μετά τον εντόπισαν από το Real Automóvil Club de Cataluña (RACC), τον οργανισμό που έχουν οι Ισπανοί από το 1903 για να παρέχει υπηρεσίες σε οδηγούς. Τον κάλεσαν να πάρει μέρος σε σειρά αγώνων νέων αναβατών, που διοργάνωνε. Η οικογένεια λοιπόν, μετακόμισε στην Ισπανία. Το 2008, σε ηλικία 9 χρόνων, πήρε το πρωτάθλημα στα 50cc. Στα 10 έγινε πρωταθλητής στα 70cc και στα 12 πήρε τον τίτλο στα 80cc. Ένα χρόνο μετά πήρε και το Mediterranean pre-Moto3.

Τότε ήταν που τέθηκε για πρώτη φορά το ερώτημα “είναι ο Κουαρταράρο ο νέος Μάρκεθ;”.

Βλέπεις, είχε ήδη διαλύσει κάμποσα ρεκόρ του Ισπανού, όπως κατακτούσε τα πέντε από τα 8 πρωταθλήματα που διεκδίκησε -από το 2014 και μετά με την Estrella Galicia 0,0 Racing Team. Αυτό το ποσοστό επιτυχίας, συν όσα έκανε στις πίστες, του ‘χαν δώσει ήδη το ‘El Diablo’ για παρατσούκλι. Όσοι δούλευαν μαζί του εξηγούσαν πως δεν ήταν μόνο το ταλέντο που τον έκανε να ξεχωρίζει. Ήταν η γενικότερη αφοσίωση που έδειχνε, με προπονήσεις που αφορούσαν ορειβασία, kayaking και προπονήσεις με On/off μηχανές, συν όσα έκαναν όλοι οι άλλοι (βάρη, γυμναστήρια κλπ). Και όταν δεν τα έκανε όλα αυτά, ήταν παρέα με τα μέλη της ομάδας που ασχολούνται με τη συγκέντρωση και την ανάλυση των στοιχείων, για να μάθει ό,τι αφορούσε τον ίδιο και τη μηχανή του -ώστε να βελτιώσει ό,τι χρειαζόταν. Δεν υπήρχε κάποιος που να τον ήξερε και να μην τόνιζε στα ‘plus’ του Γάλλου την ικανότητα που είχε να ελέγχει τον εαυτό του -το άγχος και τα νεύρα του. Παρ’ όλα αυτά υπήρχαν κάποια αποτελέσματα που δεν εξηγούσαν γιατί τον διάλεξε η Petronas Yamaha SRT, τον Αύγουστο του 2018.

O Κουαρταράρο από το πόντιουμ του αγώνα στη Βαρκελώνη, για το Moto2 του 2018 (AP Photo/Eric Alonso) AP

Οργή λαού για την απόφαση της Petronas Yamaha SRT να δώσει θέση στον Γάλλο

Όταν το αφεντικό της ομάδας ενημέρωσε πως νέος οδηγός είναι ο Κουαρταράρο, αντί ενός πιο αναγνωρισμένου ή πιο διαφημισμένου οδηγού. Εξ ου και άκουσε τα σχολιανά του. Μετά τρεις pole positions του Γάλλου, πέντε εκκινήσεις από την πρώτη σειρά, δυο πόντιουμ και άλλους τόσους ταχύτερους γύρους, στο πρώτο μισό της σεζόν, προφανώς και ο Ράζλαν Ρατζάλι γελάει χαιρέκακα με όσους τον καταδίκασαν, πριν δουν τι μπορεί να κάνει ο 20χρονος. Μετά ήλθε και το “δεν με ανησυχούν οι Ducati (παρεμπιπτόντως, τον ακολουθούν στη βαθμολογία οι Ντοβιτσιόζο και Πετρούτσι). Περιμένω πως οι οδηγοί της Yamaha, o Βινιάλες και ο Κουαρταράρο θα είναι πιο γρήγοροι στο δεύτερο μισό και αυτοί που θα με δυσκολέψουν” του Μαρκ Μάρκεθ, να τελειώνει την όποια αμφισβήτηση.

Ο ρούκι του φετινού παγκοσμίου πρωταθλήματος στα MotoGP είχε περάσει δυο χρονιές στο Moto3. Τη μια τερμάτισε στην 13η θέση (2015). Την άλλη στην 10η (2016). Μεταξύ όσων έζησε ήταν δυο παρουσίες σε πόντιουμ. Μετά, πήγε στο Moto2, όπου ανέβηκε σε βάθρο μια φορά σε 36 προσπάθειες. Μόνο που ο Ρατζάλι μπορούσε να δει πιο μακριά από αυτό. Eίναι από τους ελάχιστα αφεντικά ομάδων που έχει ενεργή συμμετοχή σε όσα γίνονται στις ομάδες της εταιρίας σε όλες τις κατηγορίες. Είναι και γνωστός για την ικανότητα του να εκτιμά το ταλέντο, ακόμα και όταν είναι ωμό. Πριν λίγες ώρες, ομολόγησε στο Moto Matters πως “περιμέναμε τα όσα κάνει, να ανταγωνίζεται δηλαδή αναβάτες όπως ο Μάρκεθ, ο Ρόσι, και ο Ντόβι. Από την αρχή ξέραμε ότι θα χρειαστεί λίγο χρόνο, αλλά θα μας δώσει αποτελέσματα. Θα ήταν πιο εύκολο να διαλέξουμε κάποιον για άμεση επιτυχία, αλλά το MotoGP δεν είναι εύκολο. Διαφορετικά όλοι θα ήταν νικητές. Χρειάζεται ο χρόνος και η υπομονή”.

Διευκρίνισε πως στην ομάδα του (την Petronas των διαδοχικών πρωταθλημάτων στη Formula 1) “δεν περιπλέκουμε τα πράγματα. Δεν τα υπεραναλύουμε. Δίνουμε στους οδηγούς μας χρόνο, γιατί οι αγώνες είναι θέμα εμπειρίας, ώστε να βελτιώνονται από υποχρέωση σε υποχρέωση. Η Petronas δεν πανηγύρισε επιτυχίες από τη μια μέρα στην άλλη. Τις ‘έχτισε’. Αυτό αποφάσισε να κάνει και όταν έφτιαξε μια νέα ομάδα για το MotoGP -είναι satelite team της Yamaha-, αντί να αγοράσει μία. Δεν ήθελε να αγοράσει επιτυχίες. Ήθελε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για αυτές. Υπάρχει πλάνο και το ακολουθούμε.

Το πρώτο πράγμα που είδαμε από τον Φάμπιο είναι πως προσαρμόζεται άμεσα στη μηχανή του. Προσάρμοσε το στιλ του στη μηχανή που του δώσαμε (από έφηβος είχε ξεχωρίσει με την τεχνική του, που παρέπεμπε σε motocross -και άρα ρίσκαρε να χάσει την ισορροπία του στις στροφές), με κάποιες μικρές διαφορές. Αυτά που κάνει είναι συνδυασμός του ότι περνάει καλά, δεν έχει πίεση και έτσι συντηρείται ως φαβορί για τον τίτλο του ρούκι της χρονιάς. Ό,τι παραπάνω κάνει, είναι bonus. Όχι επιπρόσθετη πίεση. Του έχουμε πει πως προτεραιότητα του είναι να περνάει καλά”.

Παρεμπιπτόντως, αυξάνεται η προσοχή που κερδίζει ο Γάλλος, μαζί και οι προσδοκίες. Έχει ό,τι χρειάζεται για να μη λυγίσει; “Προσπαθούμε με τον ατζέντη του να τον προστατέψουμε, όταν ξέρουμε πως δημιουργείται κατάσταση που τον αγχώνει. Μέχρι στιγμής τα έχει πάει μια χαρά. Θα συνηθίσει. Από ό,τι έχει δείξει, όπως προχωρά η χρονιά και ασχολούνται περισσότερο μαζί του, εξακολουθεί να διασκεδάζει. Θα ξαναπώ ότι για εμένα το πιο σημαντικό είναι πως η ομάδα δεν τον πιέζει πολύ. Κάθε Πέμπτη του θυμίζω πως τα αποτελέσματα είναι το bonus”. 

Ο Κουαρτάρο είχε εξηγήσει στο Crash πως έχει ξεκάθαρη εικόνα του τι γίνεται γύρω του “αλλά αυτό που με ενδιαφέρει πρωτίστως είναι να δίνω το μάξιμουμ σε κάθε αγώνα, να κάνω ό,τι μπορώ να νικώ”. Δηλαδή, δεν θα πεθάνει κι όλας αν δεν νικήσει.

Καμια φορά, η διασκέδαση του δεν πάει όπως θα ήθελε.

Αυτή ήταν η πρώτη πτώση που είχε ως αναβάτης στα MotoGP. Ήταν στο Sachsenring, όπου προκρίθηκε ως δεύτερος, πίσω από τον Μάρκεθ. Ήταν ο επόμενος αγώνας από την τρίτη θέση στο Assen -πίσω από τους Βινιάλες και Μάρκεθ. Στην τρίτη γωνία του δεύτερου γύρου, ενώ ήταν στην εσωτερική του Πετρούτσι έγινε αυτό που είδες. Ο Κουαρταράρο πήγαινε με 262 χιλιόμετρα/ώρα. Είχε ήδη πρόβλημα στον αριστερό ώμο, για το οποίο είχε μπει στο χειρουργείο. Θέλω να σου πω ότι δεν ήταν στο 100%. Μετά τη Γερμανία ήταν στο 0. Ευτυχώς για εκείνον, ακολούθησε το διάλειμμα πριν την εκκίνηση του δεύτερου μισού. “Έκανα τις θεραπείες μου, ξεκουράστηκα και τώρα νιώθω μια χαρά. Δοκίμασα το χέρι και στη μηχανή και ανυπομονώ να επιστρέψω” έγραψε στο Instagram. Έβαλε και ένα σχετικό video.