Η Σλόαν Στίβενς έχει ζήσει παρέα με το θάνατο

Στα 26 της η Σλόαν Στίβενς είναι μία από τις κορυφαίες τενίστριες του κόσμου. Τίτλο σε τουρνουά γκραν σλαμ έχει μονάχα έναν, το 2017 στο US Open, ενώ πέρυσι (2018) διεκδίκησε το τρόπαιο στο Ρολάν Γκαρός. Έχοντας όμως φτάσει να είναι η τρίτη καλύτερη γυναίκα των κορτ (Ιούλιος 2018), διατηρώντας ακόμη μέχρι σήμερα τη θέση της στην πρώτη 10άδα της παγκόσμιας κατάταξης (Νο7), καταλαβαίνεις πως είναι ‘ποτισμένη’ με ταλέντο και ιδιαίτερες ικανότητες που την κατατάσσουν στις κορυφαίες.

Μόλις πριν από λίγες ημέρες ήταν που στη Μαδρίτη αποκλείστηκε στα ημιτελικά του τουρνουά, συνεχίζοντας την προετοιμασία της στο χώμα, ενόψει Παρισιού.

Η Στίβενς πέρασε μερικούς πολύ δύσκολους μήνες από τον Αύγουστο του 2016 ως τον Ιούλιο του 2017. Ένα φαινομενικά αντιμετωπίσιμο κάταγμα κοπώσεως, που χρειαζόταν μονάχα ξεκούραση, εξελίχθηκε πολύ ύπουλα και αντί για 3-4 μήνες έλειψε σχεδόν 1 χρόνο μετά από απαραίτητη χειρουργική επέμβαση και χρήση ειδικής μπότας στο κάτω άκρο.

Τουλάχιστον σ’ όλη αυτή τη διαδικασία δεν έχασε το χαμόγελό της. Ούτε όταν έγινε απόπειρα διάρρηξης του σπιτιού της ενόσω ήταν μέσα με μπανταρισμένο πόδι. Δεν άρπαξε τη ρακέτα της για ν’ αμυνθεί απέναντι στον εισβολέα, προτίμησε να βγει στο μπαλκόνι με σκοπό να πηδήξει. Ευτυχώς την πρόλαβε η ομάδα SWAT που επενέβη εγκαίρως λαμβάνοντας το σήμα του συναγερμού.

Ούτε τη στιγμή που έμαθε πως ο στενός φίλος της Κουίνσι Ποντέξτερ, παίκτης του ΝΒΑ, κινδύνευσε να χάσει τη ζωή του μετά από δερματική λοίμωξη που υπέστη από σταφυλόκοκκο, χωρίς να διευκρινιστεί η αιτία. Οι γιατροί δεν του έδιναν πολλές ελπίδες επιβίωσης, κατάφερε πάντως με τη χρήση ισχυρών αντιβιοτικών ν’ ανταπεξέλθει και να γυρίσει στα παρκέ. Τότε η Στίβενς κατάλαβε ότι το πόδι της μπροστά στην απερίγραπτη περιπέτεια που περνούσε ο φίλος της ήταν σταγόνα στον ωκεανό. ” Σκεφτόμουν ότι θα πεθάνει“, έχει πει και το γεγονός πως συνήλθε ” μου χάρισε το κίνητρο ν’ αρχίσω να παίζω ξανά“.

Ψυχολογικά θα ήταν επίπονο να διαχειριστεί την απώλεια ενός δικού της ανθρώπου, παρά τα όσα ήδη κουβαλούσε μέσα της.

Η Αμερικανίδα είχε χάσει τον πατριό της το 2007 από καρκίνο και το βιολογικό πατέρα της σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα δύο χρόνια μετά (Σεπτέμβριος του 2009). 43 χρόνων τότε ο Τζον Στέφενς, έχασε τον έλεγχο από το βανάκι που οδηγούσε σε αυτοκινητόδρομο της Λουιζιάνα, βγήκε εκτός πορείας και καταλήγοντας να συγκρουστεί με δέντρα εκτοξεύτηκε έξω από το όχημα αφού δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας. Ο θάνατός του ήταν ακαριαίος. Είχε ήδη διαγνωστεί με εκφυλιστική νόσο των οστών.

Η αρρώστια του ήταν η αφορμή να πρωτογνωριστεί με την κόρη του! Οι δυο τους δεν είχαν συναντηθεί από το 1994, όταν η Σλόαν ήταν 1 έτους (γεννημένη στις 20 Μαρτίου του 1993 στο Πλατάντιον της Φλόριντα) και η μητέρα της Σίμπιλ Σμιθ (δεινή κολυμβήτρια στα κολεγιακά χρόνια της στο Μπόστον και κατόπιν ψυχολόγος) ύστερα από το χωρισμό του ζεύγους, απομακρύνθηκε εντελώς φτιάχνοντας εκ νέου τη ζωή της.

Για 12 χρόνια δεν επέτρεψε σε πατέρα-κόρη να έρθουν σ’ επαφή. Ποτέ και πουθενά. Μετά το θάνατο του Τζον Στίβενς, στα 16 της πλέον, η Σλόαν έμαθε πως μέχρι τότε η μητέρα της προσπαθούσε να την προστατεύσει, να μην γνωρίζει το παρελθόν, μια και ο πατέρας της είχε καταδικαστεί για βιασμό στο Μιζούρι ενόσω ήταν ακόμη επαγγελματίας παίκτης του αμερικάνικου φούτμπολ (ράνινγκ μπακ σε Πέιτριοτς, Πάκερς, Φάλκονς, Τσιφς). Μάλιστα ” από τους καλύτερους που έχω δει“, όπως έλεγε ο hall of fames Ρέιμοντ Μπέρι.

Στο διάστημα που πρόφτασαν να επικοινωνήσουν επιχείρησαν να καλύψουν το χαμένο χρόνο – όσο ήταν δυνατόν. Δεν τους ευνόησε, αφού ο Τζον Στίβενς έφυγε πρόωρα από τη ζωή και δεν πρόλαβε να την δει αγωνιζόμενη σε μεγάλα τουρνουά. Ήταν τότε που η Σλόαν άρχιζε να κάνει αισθητή την παρουσία της στο διεθνές στερέωμα. Τένις έπαιζε από τα 9 της, σε ακαδημία που βρισκόταν απέναντι από το σπίτι της, στη νέα γειτονιά της στο Φρέσνο της Καλιφόρνια. Το 2011 επέστρεψε στη Φλόριντα, στο Μπόκα Ρατόν, και δούλεψε στη σχολή της Κρις και του Τζον Έβερτ, προτού στα 12 ενταχθεί σε αυτήν του Νικ Σαβιάνο.

Σ’ ένα άλλο παιδί, στα εφηβικά χρόνια του, ο θάνατος των αγαπημένων προσώπων του θα μπορούσε να εμποδίσει την εξέλιξή του. Τη Σλόαν Στίβενς όχι. Είχε ‘περπατήσει’ μαζί του, είχε συνηθίσει την οσμή του, της ήταν γνώριμη η υγρή υφή του.

Μεγάλωσε σε γραφείο κηδειών και βοηθούσε τα καλοκαίρια με τις διάφορες δουλειές. Σε μια εκμυστήρευσή της είχε ομολογήσει πως κάποτε ” εγκλωβίστηκα σ’ ένα ψυγείο με πτώματα“.

Κάντε εικόνα τα λόγια της. Αλίμονο αν δεν της είχε έρθει κάπως, αλλά δεν φοβήθηκε έως ότου της ανοίξουν για να βγει. Ήταν ήδη εξοικειωμένη. Μικρή έλεγε πως θα γίνει ταριχεύτρια. Τη σταμάτησαν γιατί έβλεπε τα μέλη των οικογενειών και έκλαιγε μαζί τους. Αναγνωρίζει ακόμη και σήμερα πως ” είναι κάπως περίεργο που μου αρέσει αυτή η δουλειά“, αλλά δεν το αποποιήθηκε ποτέ.

Αν τη ρωτήσεις, έχει να σου αντιπαραθέσει διάφορα επιχειρήματα. Κυρίως όμως ότι…

…πολλοί τρομάζουν από τα πτώματα, αλλά δεν πρέπει. Είναι το μόνο πράγμα που δεν θα πρέπει να φοβάσαι, γιατί δεν μπορούν να σου κάνουν τίποτα. Θα έπρεπε να φοβάσαι τους ανθρώπους που σε περιτριγυρίζουν, επειδή δεν ξέρεις ποτέ τι θα συμβεί. Σωστά;

Και δεν εννοεί τον ποδοσφαιριστή Τζόζι Άλτιντορ, με τον οποίο είναι ζευγάρι!

Κεντρική φωτογραφία: AP Photo/Vincent Thian