Η κληρονομιά του Σουμάχερ πέρασε στα χέρια του Χάμιλτον

Την Κυριακή επί γερμανικού εδάφους ο (έξι φορές παγκόσμιος πρωταθλητής) Λιούις Χάμιλτον ‘έτρεξε’ στον 261ο αγώνα του με μονοθέσιο της Formula 1. Ύστερα από 7 χρόνια το grand prix του Νίρμπουργκρινγκ επανήλθε αναγκαστικά στο προσαρμοσμένο καλεντάρι της χρονιάς και ο 35χρονος Βρετανός στάθηκε ως δεύτερος στη γραμμή της εκκίνησης επεκτείνοντας την απόλυτη επίδοση διαδοχικών παρουσιών. Δεν έχει χάσει ούτ’ ένα.

Η πρώτη επαφή του Χάμιλτον με την κορωνίδα του σπορ, στις 3 Μαρτίου του 2007, υπήρξε στην πίστα της Μελβούρνης. Είχε συνδυαστεί με μια θέση στο πόντιουμ. Πίσω από τον Κίμι Ράικονεν με Ferrari, τον μάστερ των συμμετοχών πλέον ξεπερνώντας με 323 τον Ρούμπενς Μπαρικέλο, και τον ομόσταυλό του στη McLaren Φερνάντο Αλόνσο, ο τότε 22χρονος πιλότος είχε τερματίσει τρίτος. Έως ότου κατακτήσει την πρώτη νίκη του μεσολάβησαν άλλες τέσσερις δεύτερες θέσεις: σε Μαλαισία, Μπαχρέιν, Ισπανία και Μονακό. Προτού στον Καναδά, τη 10η Ιουνίου του ’07, αντικρίσει πρώτος αυτός την καρό σημαία. Ήταν η αφετηρία μιας οδηγικής φερεγγυότητας που έχει υποστεί μηδαμινές φθορές, σχεδόν αόρατες με γυμνό μάτι. Είτε ο ρέκορντμαν οδηγούσε για τη McLaren είτε για τη Mercedes, από το 2013 και μετά.

Από εκείνο το απόγευμα στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αυστραλίας ο Χάμιλτον κέρδισε, εκνευρίζοντας ή όχι με την τελειότητά του, σε άλλους 90 αγώνες. Με την 91η επικράτησή του έφτασε την ασύλληπτη επίδοση του Μίκαελ Σουμάχερ. Που είχε χρειαστεί, βεβαίως-βεβαίως, 246 grand prix (1992 στο Σπα-2006 στην Κίνα). Η απειροελάχιστη διαφορά δεν μειώνει στο ελάχιστο την ισχύ του επιτεύγματος του Βρετανού, καθώς με ποσοστό επιτυχίας που αγγίζει το 35%, τερματίζει πρώτος παραπάνω από 3 φορές σε κάθε 10άδα grand prix που εκκινά ως σήμερα. Στο ουγγρικό έχει επιβληθεί οκτώ, με την εφετινή, φορές. Άλλες επτά στον Καναδά και ισάριθμες στο Σιλβεστόουν. Σε ΗΠΑ και Κίνα έχει μετρήσει από έξι επιτυχίες, ενώ σε Ιαπωνία, Άμπου Ντάμπι, Ιταλία, Ισπανία και πλέον Γερμανία μία λιγότερη.

Στο σιρκουί του Νίρμπουργκρινγκ πρώτευσε για δεύτερη φορά, πρώτη μετά το 2011. Σαν να έπρεπε να γίνει έτσι. Γύρω στα 300 χλμ. από τη γενέτειρα του Μίκαελ Σουμάχερ, το Χιρθ της Ρηνανίας-Βεστφαλίας, ο Χάμιλτον γινόταν ο δεύτερος οδηγός της F1 που έφτανε σ’ έναν τέτοιο γιγαντιαίο αριθμό νικών. Την προηγούμενη φορά ο Γερμανός ήταν παρών. Οδηγώντας, όχι τυχαία, εκείνη τη Mercedes, παρέα με τον Ρόσμπεργκ. Την Κυριακή η σκυτάλη είχε παραδοθεί στον γιο του Μικ. Ή μάλλον το κράνος του – ένα απ’ αυτά που φορούσε. Το οποίο πέρασε δικαιωματικά στον Λιούις Χάμιλτον. Το σήκωσε στον αέρα. Ίσως να δάκρυσε θαυμάζοντας το ακριβότερο βραβείο που έχει λάβει ποτέ για τις προσωπικές επιδόσεις του.

Το μαύρο καπέλο έκρυβε τη συγκίνησή του. Τα λόγια του σε καμιά περίπτωση. “Δεν ξέρω καν τι να πω. Θυμάμαι να παίζω ως Μίκαελ σε βιντεοπαιχνίδι, το Grand Prix 2 νομίζω ήταν. Αλλά βλέποντας την κυριαρχία του για τόσο μεγάλο διάστημα, δεν πιστεύω ότι κανένας, ιδίως εγώ, θα φανταζόταν ότι θα ήμουν οπουδήποτε κοντά στα ρεκόρ του Μίκαελ. Γι’ αυτό και είναι μια αδιανόητη τιμή και θα μου πάρει κάμποσο να το συνηθίσω. Ειλικρινά μόνο όταν έφτασα στο pit lane συνειδητοποίησα ότι ισοφάρισα το ρεκόρ. Δεν το είχα καν κατά νου όταν περνούσα τη γραμμή. Συνηθίζαμε με τον αδερφό μου να βλέπουμε το πρώτο μισό του αγώνα και κατόπιν να παίζουμε. Εγώ ήμουν πάντα ο Μίκαελ. Ήμουν 13ων – 14ων τότε. Ήταν ένα φαινόμενο. Πάντα ονειρευόμουν να βρεθώ μια μέρα εδώ, αλλά ήταν πολύ κάτω από τα πιο τρελά όνειρά μου να φτάσω τις νίκες του Μίκαελ. Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω τι αισθάνομαι“, έλεγε ο Χάμιλτον αφού είχε παρκάρει το μονοθέσιό του στη θέση του πρώτου και έφευγε για την απονομή. Μια απονομή που του είχε ήδη γίνει για ό,τι είχε καταφέρει στην πίστα.

Τα σχεδόν 4.5 δεύτερα διαφοράς από τον δεύτερο της κούρσας Μαξ Φερστάπεν δεν ανταποκρίνονται στην εικόνα ενός αγώνα που αν στους δώδεκα γύρους πριν από τον τερματισμό οι χρόνοι δεν ορίζονταν από το αυτοκίνητο ασφαλείας. Ακόμη και με κρύα ελαστικά, ο Χάμιλτον κατάφερε να διατηρηθεί μπροστά από τον Ολλανδό οδηγό της Red Bull, και πιθανό μελλοντικό teammate του, και να μην κινδυνεύσει, διαχειριζόμενος με απόλυτη ψυχραιμία μια άβολη κατάσταση, από τη στιγμή που ως τότε είχε απομακρυνθεί μίλια μακριά από τον ανταγωνισμό.

Ούτως ή άλλως είχε ακούσει από πολύ νωρίς, στον 19ο γύρο, ότι ο Βάλτερι Μπότας (που είχε την pole και την προστάτευσε αρχικά, προτού πέσει δεύτερος λυγίζοντας στην πίεση) είχε εγκαταλείψει από κινητήρια. Ο τρίτος Ντάνιελ Ρικιάρντο πανηγύρισε παραπάνω από έξαλλα την παρουσία του στο βάθρο, διακόπτοντας ένα αρνητικότατο σερί 4 ετών για τη Renault και κερδίζοντας το στοίχημα του tattoo που θα διαλέξει για τον προϊστάμενό του, ενόσω μάλιστα ο Σέρχιο Πέρες με τη Racing Point τον πίεζε για να τον καθαιρέσει. Δεν είναι ψέμα ότι Μεξικανός οδηγάει άνευ πίεσης απ’ όταν έμαθε ότι δεν θα παραμείνει στη θέση του!

Παρακάτω, πέμπτος δηλαδή, βρέθηκε ο Κάρλος Σάινθ, κερδίζοντας τη μάχη από τον Γκασλί και σώζοντας βαθμούς για τη McLaren με δεδομένο ότι το μονοθέσιο του Νόρις παρέδωσε το πνεύμα του. Για τον Σαρλ Λεκλέρ η έβδομη θέση περιγράφεται ως επιτυχία για τη Ferrari, μπροστά από τον Χούλκενμπεργκ (που επιστρατεύτηκε εκτάκτως από τη Racing Point), όταν ο Φέτελ δεν βαθμολογήθηκε, μένοντας πίσω από τον Γκροσζάν και Τζιοβινάτζι που κέρδισαν τους πρώτους βαθμούς τους στο τρέχον πρωτάθλημα.