Η ήττα από τον Ναδάλ είναι διδακτέα ύλη για τον Τσιτσιπά

Το πλέον διάσημο double fault στη μεγαλειώδη, από κάθε άποψη, σε κάθε διάσταση και μέσα από οποιαδήποτε περιγραφή, καριέρα του Ράφα Ναδάλ ήρθε στον τελικό του Γουίμπλεντον του 2008. Βρισκόταν 5-2 μπροστά στο τάι μπρέικ στο τέταρτο σετ του τελικού με τον Ρότζερ Φέντερερ και είχε δύο σερβίς, ώστε να κατακτήσει το πρώτο Γουίμπλεντον της καριέρας του, απέναντι σε έναν αντίπαλο που είχε πέντε συνεχόμενα και που ανέκαθεν φρόντιζε να είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση της καριέρας του σε αυτό το τουρνουά, το οποίο είναι εκείνο που δίνει στο νικητή μυθολογική υφή. Συν τοις άλλοις, πέντε διαδοχικά είχε κατακτήσει ο Μπιόρν Μποργκ, από το 1976 έως το 1980, και ήθελε να τον περάσει.

Ο Ναδάλ έκανε δύο σερβίς που ουδείς περίμενε σε εκείνο το σημείο. Όταν ο Φέντερερ έστρεψε το σώμα του για να πάει στη δεξιά πλευρά του δικού του κορτ, γύρισε και τον κοίταξε. Το δώρο ήταν ανέλπιστο και ο Ελβετός, μάλλον, ήθελε να δει αν κατάλαβε τι έκανε. Του πήρε, με ένα συνδυασμό δύο γρήγορων forehand, τον άλλο πόντο και με δύο δικά του σερβίς βρέθηκε στο 6-5.

Όσοι ασχολούνται με το τένις ξέρουν τι έγινε σε εκείνο το παιχνίδι. Ο Ναδάλ, παρά τη συγκεκριμένη φάση, βρήκε championship point και ο Φέντερερ το έβγαλε με ένα καταπληκτικό backhand στην ευθεία, τον πλέον αξιοσημείωτο πόντο στην καριέρα του ως εκείνο το forehand που του έδωσε break point στο 4-3 του πέμπτου σετ, κατά τη διάρκεια του τελικού του Αυστραλιανού Όπεν το 2017. Πήρε το τέταρτο σετ, οι δύο τενίστες έφτασαν στο πέμπτο και ο Ναδάλ ‘έσβησε’ αυτό το λάθος, από το οποίο οποιοσδήποτε παθών θα μπορούσε να κάνει ένα σωρό δυσάρεστους συνειρμούς. Κατάφερε, δε, να κρατήσει σε κάποιους break points να κρατήσει το σερβίς του και στο τέλος, στο τελευταίο ματς του κεντρικού κορτ χωρίς οροφή, να πάρει το πρώτο Γουίμπλεντον του στο ημίφως.

Θα ήταν παράλογο ο Στέφανος Τσιτσιπάς να σκεφτεί ότι το double fault του Ναδάλ, ενώ είχε σώσει ήδη έναν set point στο 5-4 του δεύτερου σετ στη δική τους αναμέτρηση την Πέμπτη στο Λονδίνο, δεν επρόκειτο να αποτελέσει ένα ψυχολογικό βαρίδι για τον αντίπαλό του. Έμοιαζε, μάλιστα, να μην προέκυψε, αλλά να συνέβη επειδή ο Ισπανός αισθανόταν κάποια αδιόρατη ενόχληση, ίσως στον προσαγωγό του αριστερού ποδιού του, όπως και να έχει όμως ήταν εξέλιξη μη αναμενόμενη τη δεδομένη στιγμή.

Ως τότε, ο Τσιτσιπάς είχε έναν πιο παθητικό ρόλο στο ματς και ειδικά στο δεύτερο σετ το πρώτο μέλημα ήταν να κρατά το δικό του σερβίς, διότι τα break points του Ναδάλ είναι τιμωρία και μοιάζεις καταδικασμένος. Σε εκείνο το γκέιμ, που ισοφάρισε στα σετ, ο 22χρονος τενίστας μπορούσε να βασίσει την ανάκαμψή του. Ξεκινούσε, άλλωστε, με το δικό του σερβίς στο τρίτο. Ο Ναδάλ, περισσότερο ακόμα και από τον Νόβακ Τζόκοβιτς, πολλώ δε μάλλον από οποιονδήποτε άλλον, έχει τη δυνατότητα να σβήνει τα λάθη του και να τα εκσφενδονίζει στη λήθη του μυαλού του. Δεν είναι τυχαία ο δεύτερος στην ιστορία σε ποσοστό νικών όταν παίρνει το πρώτο σετ σε ένα παιχνίδι. Το ρεκόρ 885-45 είναι ανεκδιήγητο, ενώ ο Σέρβος έχει ακόμα καλύτερο στην ποσόστωση, 818-36, ένα ποσοστό της τάξης του 95,8.

Αυτό το μάθημα είναι που μπορεί να κρατήσει κάποιος ανταγωνιστικός τενίστας, ο οποίος τον φέρνει στα όριά του, σε ένα ματς που κρίνεται για εκατοστά, για πόντους από ‘δω κι από ‘κει. Συνήθως, ο αθλητής από την άλλη μεριά του κορτ είναι σαν να μπαίνει στο πλυντήριο, ένα βασανιστήριο που αδημονεί να τελειώσει. Η συντριβή από τον Φέντερερ έχει κάτι πιο λαμπερό, ο ηττημένος μοιάζει καλεσμένος σε μία δεξίωση που ο οικοδεσπότης είναι το τιμώμενο πρόσωπο. Ο Τζόκοβιτς δεν αφήνει, επίσης, περιθώρια. Αλλά με τον Ναδάλ υπάρχει αυτή η αίσθηση ότι θα μπορούσε να έχει πάρει δέκα πόντους παραπάνω. Είναι, βέβαια, τόσο σύνηθες να κερδίζει πόντους που για όλο το άλλο τουρ είναι εξ ορισμού χαμένοι, που έχει εξαλείψει την πιθανότητα ενός βέβαιου πόντου. Το κάνει με τέτοια σχολαστικότητα τόσα χρόνια τώρα, που η αναφορά σε αυτήν την ικανότητα απλώς αναδεικνύει το βαθμό δυσκολίας της.

Η εκθρόνιση του Στέφανου Τσιτσιπά, εν πάση περιπτώσει, ήρθε και επειδή δεν μπήκε δυνατά στα δικά του σερβίς, τόσο στο πρώτο όσο και στο τρίτο. Αν περίμενε ένα νεκρό διάστημα, μία ανακωχή ώστε να εκτιμηθεί η ισορροπία στην οποία βρισκόταν το ματς, πλανήθηκε. Το νούμερο 6 της παγκόσμιας κατάταξης δεν είχε την αυτοσυγκέντρωση που απαιτείτο ώστε να κρατήσει ανέπαφο το παθητικό του εκεί που πραγματικά μετρούσε, δηλαδή στην αρχή του τρίτου σετ. Αν και βρήκε τον τρόπο να κάνει και εκείνος break, ώστε να σβήσει το πρώτο του αντιπάλου του, ο Ναδάλ επέστρεψε και προηγήθηκε 2-1. Ο Τσιτσιπάς ήταν μπροστά ξανά, 30-0, στο τέταρτο γκέιμ, αλλά ο Ισπανός τα είχε σκεφτεί, πια, όλα σωστά. Ακόμα και στο τέλος, που ο Μαγιορκινός προηγήθηκε 5-2 με δύο break για λογαριασμό του, άρα την ασφάλεια να χάσει ένα παιχνίδι στο σερβίς του, με τον Έλληνα να παίζει τις δικές του τελευταίες πιθανότητες και άρα να είναι πιο επιθετικός, ο Ναδάλ έπαιξε το γκέιμ σαν να εξαρτάτο κάτι σημαντικό από αυτό.

Το κάνει συνεχώς εδώ και 16 χρόνια. Μάλιστα, αυτός είναι ο έκτος ημιτελικός σε δέκα εμφανίσεις του στο συγκεκριμένο τουρνουά, οι οποίες θα ήταν πολύ περισσότερες αν δεν είχε τραυματισμούς: από το 2006, όταν και μετείχε για πρώτη φορά, δεν έχει λάβει μέρος σε πέντε τέτοιες διοργανώσεις. Την τελευταία δεκαετία, δε, έχει ακυρώσει όλες τις ζυγές χρονιές, από το 2012 έως το 2018, κυρίως λόγω τραυματισμού και αυτό είναι το δεύτερο διαδοχικό τουρνουά που παίρνει μέρος μετά το 2011. Έχει μόλις δύο τελικούς και δεν το έχει κερδίσει ποτέ. Κάτι που δείχνει ότι η καταπόνησή του κατά τη διάρκεια της σεζόν, που αντανακλά στην κούραση στο τέλος της χρονιάς είναι μεγαλύτερη από οποιουδήποτε άλλου. Αυτή είναι ‘χρυσή’ ευκαιρία, με αρχή τον ημιτελικό με τον Ντανιήλ Μιέντβιεντεφ, να φτάσει στον τίτλο, μια και φέτος έχει δώσει μόλις 30 ματς, τουλάχιστον τα μισά από εκείνα που θα έδινε σε μία κανονική σεζόν, κατά την οποία, μάλιστα, θα διάλεγε τουρνουά.

Βάθος διετίας

Μετά τη νίκη του επί του Αντρέι Ρουμπλιόφ, ο Στέφανος Τσιτσιπάς στάθηκε στην εμπειρία που αποκόμισε τον προηγούμενο χρόνο. Ο Έλληνας τενίστας ανήκει στην εκλεκτή λίστα εκείνων που έχουν νικήσει τον Ναδάλ στο χώμα, και μάλιστα στη Μαδρίτη το 2019. Όμως, το ρεκόρ είναι 6-1 υπέρ του ‘ταύρου από το Μανακόρ’. Με έναν Ναδάλ πιο φρέσκο από ό,τι θα τον πετύχαινε κάποια άλλη χρονιά, με γεμάτη σεζόν, η διαχείριση από μεριάς του ενός λάθους που έμοιαζε ανυπολόγιστο θα μπορούσε να δώσει κάποιες κατευθυντήριες γραμμές στον Τσιτσιπά, που ούτε το inside out forehand του λειτούργησε ούτε με το backhand, τις περισσότερες φορές, απείλησε.

Το χτίσιμο ενός πρωταθλητή θέλει πολλή υπομονή. Η αναλογία είναι η ίδια με τους franchise players του ΝΒΑ. Δεν διαφέρει. Ο Τσιτσιπάς κάνει εντύπωση στο τουρ εδώ και μόλις δύο σεζόν και αυτή η δεύτερη ήταν λειψή. Με κόπο έπαιξε 41 ματς και κράτησε το ρεκόρ του πάνω από το 50%, στο 28-13. Αλλά είχε έναν ημιτελικό Ρολάν Γκαρός, το δεύτερο σε Major και η χρονιά τελείωσε ευχάριστα. Τον επόμενο χρόνο θα είναι πάλι διαφορετικά, αφού το τέλος αυτού έδειξε ότι η ΑΤΡ μπορεί να φτιάξει μια κανονική σεζόν με όλα τα μέτρα ασφαλείας. Δύο Major έγιναν κανονικά μετά τον Μάρτιο, με το ναρκισσισμό του Γουίμπλεντον -που από τη στιγμή που δεν γινόταν να διεξαχθεί τον Ιούλιο, αναβλήθηκε- σε πρώτο πλάνο. Ο Τσιτσιπάς ήταν ένα από τα πρόσωπα της χρονιάς, αφού στο ATP Finals φτάνουν οι οκτώ καλύτεροι τενίστες της επόμενης χρονιάς ή, αν δεν μπορεί κάποιος εξ αυτών, οι αμέσως επόμενοι, ως επιλαχόντες. Κατάφερε και σφράγισε να βρίσκεται σε αυτήν την ελίτ για δεύτερο σερί έτος και να ‘υπόσχεται’ άθελά του μελλοντικές συγκινήσεις.

Υπάρχουν τόσα περιθώρια στο build up, που μπορεί να λογίζονται ως βέβαια περισσότερα μεγάλα ματς πριν καν φτάσει στο πικ. Είναι, ακόμη, ένα χαρισματικό παιδί. Το πλάνο για να πάρει το πρώτο Major του πρέπει να έχει βάθος τουλάχιστον διετίας, από εδώ και μπρος. Οτιδήποτε περισσότερο φέρει πριν την έναρξη της σεζόν 2023 θα είναι ευπρόσδεκτο, καλοδεχούμενο, αλλά αναπάντεχο. Η υποχρέωση σταθερότητας και νίκης πρέπει, τουλάχιστον για τον πατέρα του Απόστολο και τον προπονητή Πατρίκ Μουράτογλου, να έχει ως σημείο εκκίνησης αυτήν τη χρονιά, το λιγότερο.