Η γαλλική επανάσταση του Γκασλί στο νέο φιάσκο της Ferrari

Είχες βαρεθεί να τον βλέπεις να νικά; Σε δικαίωσε και αυτός, ομολογώντας πως είναι κομματάκι κουραστικό να κυριαρχεί συνέχεια; Πάρε μια έβδομη θέση, Λιούις Χάμιλτον, για να αποκτήσει ενδιαφέρον η ζωή μας -εμάς ως φαν της Formula 1 και εκείνου ως φαβορί για το φετινό τίτλο.

Να ξεκινήσουμε όμως, από το νικητή του αγώνα στη Μόντσα.

Την τελευταία φορά που τερμάτισε Γάλλος πρώτος, σε Grand Prix της F1, ο Πιέρ Γκασλί ήταν 3 μηνών. O Ολιβέ Πανί ήταν ο νικητής του αγώνα στο Μονακό, στις 19/5/1996. Eίκοσι τέσσερα χρόνια μετά, η ‘Marseillaise’ ακούστηκε στην Ιταλία για τον τύπο που λογικά, έγινε το εξώφυλλο της Equipe.

Θα σε παρακαλούσα να ακούσεις τον Γάλλο σχολιαστή του αγώνα, ο οποίος ‘έζησε’ στο εκατό τοις εκατό την προσπάθεια του Γκασλί. Δηλαδή, στο βαθμό που κοντράρεται με sportscasters ποδοσφαιρικών αγώνων που περιγράφουν τις κορυφαίες των στιγμών -ναι, έκλαψε.

Πριν ένα χρόνο ο γεννημένος στις 7/2 του 1996, Γκασλί είχε χάσει τη θέση του στη Red Bull (που ειρήσθω εν παρόδω δεν πήρε πόντο σε αυτόν τον αγώνα, αλλά θα τα δούμε αυτά στη συνέχεια) από τον Άλεξ Άλμπον -κυρίως γιατί υπήρχε ένα θέμα στη σχέση του με τον Μαξ Φερστάπεν. Πήρε ένα αυτοκίνητο στην -θυγατρική- Αlpha Tauri και βρήκε την υγειά του. Ήλθε δεύτερος πέρυσι, στη Βραζιλία και πρώτος στο Μόντσα, για να γίνει ο δεύτερος οδηγός της ομάδας που ξεκίνησε την πορεία της ως Minardi το 1985, που είδε πρώτος την καρό σημαία. Τον σεφτέ τον είχε κάνει ο Σεμπάστιαν Φέτελ.

Πέρυσι τέτοιον καιρό, ο Πιέρ Γκασλί ήταν στο ναδίρ

Ο Γκασλί συνελήφθη να ‘καταλαμβάνεται’ από τα συναισθήματα του (πράγμα που το λες και λογικό) και μεταξύ άλλων έμεινε λίγη ώρα παραπάνω στο πόντιουμ, μετά την απονομή “για να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί”. Είχαν προηγηθεί τα καλύτερα λόγια των συναδέλφων του, με τον Χάμιλτον να λέει για τον ‘συμπαίκτη’ του στο Call of Duty πως “είναι φανταστικό παιδί και έχει πολύ ταλέντο. Δεν πιστεύω πως η Red Bull του φέρθηκε δίκαια πέρυσι και όταν το ζεις αυτό ως οδηγός, δεν είναι κάτι εύκολο”.

“Το να ‘ξαναχτίζεις’ την αυτοπεποίθηση σου, σε ομάδα που δεν είναι το ίδιο γρήγορη και να προσφέρεις τις εκπληκτικές εμφανίσεις που κάνει ο Πιέρ φέτος, σίγουρα δεν είναι εύκολο. Είμαι πραγματικά εντυπωσιασμένος. Επιπροσθέτως, νίκησε την ομάδα που τον υποβίβασε πέρυσι. Αυτό πρέπει να πόνεσε”.

Ο νικητής παραδέχθηκε ότι δεν πέρασε πολύ εύκολα. “Αυτό που έκανα ήταν να επικεντρωθώ στον εαυτό μου, ώστε να δείξω τι μπορώ να κάνω όταν πάρω στα χέρια μου τα κατάλληλα εργαλεία. Έχω μεγαλώσει με τέσσερα μεγαλύτερα αδέλφια. Ως παιδί πέρασα δύσκολες στιγμές που με βοήθησαν να αποκτήσω δυνατό χαρακτήρα. Έπρεπε διαρκώς να μάχομαι για να αποκτήσω ό,τι ήθελα. Έμαθα να εξελίσσω την αρνητική ενέργεια σε κάτι θετικό. Ναι, ένιωσα πληγωμένος και αδικημένος πέρυσι και ήθελα να δείξω ότι ξέρω πως είμαι γρήγορος, όπως και ότι μπορώ να προσφέρω. Δούλεψα σκληρά και έκανα focus σε εμένα, με την ομάδα μου να μου παρέχει ό,τι χρειαζόμουν. Είμαι ευγνώμων”.

Δες πώς ολοκληρώθηκε ο αγώνας, με τον Κάρλος Σάινθ να αναπνέει στο σβέρκο του Γκασλί. Παρεμπιπτόντως, ήταν η δεύτερη φορά -μετά το 2014 Australian GP- που η MacLaren τερμάτισε δεύτερη. Αυτόν τον σεφτέ τον έκανε ο Κέβιν Μάγκνουσεν, ο οποίος έπαιξε τεράστιο ρόλο στην έκβαση του αγώνα της Ιταλίας.

Να σου πω τώρα, πώς ο Μάγκνουσεν διαμόρφωσε τις εξελίξεις (έδωσε έναν από τους καλύτερους αγώνες της χρονιάς), χωρίς να κάνει κάτι άλλο πέραν του να αποσυρθεί -με μηχανικό πρόβλημα και σε περίπτωση που σου διαφεύγει, τις μηχανές στη Haas τις δίνει η Ferrari.

Με τον Μάγκνουσεν να… βγαίνει στην άκρη, στον 20ο γύρο, μπήκε στην πίστα το Safety Car. Ο Χάμιλτον έκανε ό,τι πάντα, δηλαδή ηγείτο της διαδικασίας, εκμεταλλευόμενος την κακή εκκίνηση του ανταγωνισμού (Φερστάπεν, Μπότας). Προηγείτο με 16 δευτερόλεπτα του δεύτερου Κάρλος Σάινθ, πριν την απόσυρση του Μάγκνουσεν. Ο πρωταθλητής έκρινε πως αυτή ήταν η σωστή χρονική περίοδος, ώστε να πάει για αλλαγή ελαστικών. Υπήρχε ένα πρόβλημα: οι stewards είχαν ‘κλείσει’ την pit lane, ώστε να πάει με ασφάλεια η ‘τσακισμένη’ Haas στο γκαράζ της. Ο Βρετανός πέρασε δυο κόκκινα ‘Χ’ -που έδειχναν πως η pit lane είναι κλειστή- και αυτό του στοίχισε 10 δευτερόλεπτα ‘χειρόφρενου’. Τα εξέτισε μετά την κόκκινη σημαία που ‘βγήκε’ για το τρακάρισμα του Σαρλ Λεκλέρ.

Όταν επέστρεψε στον αγώνα ο Χάμιλτον ήταν στα -26 δευτερόλεπτα από τον Άλεξ Άλμπον, στην 17η και τελευταία θέση. Έκανε ό,τι μπορούσε και τερμάτισε 7ος, κάνοντας δικούς του και τους πόντους για τον πιο γρήγορο γύρο. Μετά είπε πως το λάθος ήταν 100% δικό του, πριν ‘βγάλει’ τον φιλοσοφικό του εαυτό. “Ο σημερινός μας αγώνας δεν ήταν γραφτός. Ήταν ατυχές, αλλά ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό”. Ευχαριστούμε Λιούις. Συνεχίζουμε, με την εξήγηση του ‘εντάξει μωρέ, έχασα, αλλά δεν έγινε και τίποτα’. Βλέπεις, εξακολουθεί να ηγείται της βαθμολογίας με 164 βαθμούς, με τον Μπότας να ‘χει 117 και τον Φερστάπεν 110.

O ‘συμπαίκτης’ του στη Mercedes ξεκίνησε από τη δεύτερη θέση και πριν να το καταλάβει (στο τέλος του πρώτου γύρου) ήταν στην έκτη. “Είχα και πάλι, λάθος αντίδραση στην εκκίνηση. Στην Ουγγαρία ξεκίνησα νωρίτερα από ό,τι έπρεπε και εδώ πιο αργά”. Tερμάτισε πέμπτος και πήρε 10 πόντους. Ο Φερστάπεν δεν τερμάτισε καν (λόγω μηχανικού προβλήματος αποσύρθηκε στον 31ο γύρο) και κατά συνέπεια δεν πάτησε το πόδι του στο βάθρο, για πρώτη φορά μετά πέντε σερί παρουσίες. Η Red Bull έμεινε με ένα αυτοκίνητο (του Άλμπον) που επίσης, αποσύρθηκε -μετά το τζαρτζάρισμα του Ταϊλανδού με τον Γκασλί.

Σου είπα πως ο Γκασλί ήταν πρώτος και ο Σάινθ δεύτερος. Δεν σου είπα ποιος ανέβηκε στο τρίτο σκαλοπάτι του βάθρου και που μέχρι πέρυσι ήταν γνωστός ως ο ‘γιος του μπαμπά του’ -ιδιοκτήτη της Racing Point. Φέτος, ο Λανς Στρολ έχει καταφέρει να βρίσκεται στην τέταρτη θέση του πρωταθλήματος των οδηγών, μετά τους Χάμιλτον, Μπότας και Φερστάπεν. Στην Ιταλία εμφανίστηκε για δεύτερη φορά -φέτος- στο βάθρο. Δεν μπορεί να πει ότι είναι χαρούμενος. Τουναντίον, αυτό που είπε ήταν πως άφησε την ευκαιρία που ‘χε να τερματίσει πρώτος, να του γλιστρήσει από τα χέρια. Δες τη βαθμολογία και μετά τι εννοούσε: έχει 57 βαθμούς, όσους έχει συγκεντρώσει και ο Λάντο Νόρις (McLaren -ήταν τέταρτος στην Ιταλία), μετά οκτώ αγώνες. Ακολουθούν ο Αλμπόν με 48, ο Λεκλέρ με 45, ο Γκασλί με 43 και οι Σάινθ και Ρικάρντο, με 41 -έκαστος.

Με αυτά και με αυτά πάμε να δούμε τι έγινε στις Ferrari, στην πρώτη φορά που αποσύρθηκαν και τα δυο αυτοκίνητα της, στον εντός έδρας αγώνα (βλ. Μόντσα), από το 1995.

Ο Λεκλέρ εξήγησε πως η τρομακτική σύγκρουση του ήταν αποτέλεσμα δικού του λάθους. “Έχασα το αυτοκίνητο. Είναι δικό μου λάθος. Ήταν πολύ δύσκολος αγώνας. Πέρασα πολύ δύσκολα με τα ελαστικά σκληρής γόμας. Προσπάθησα να πιέσω στην Parabolica και τράκαρα. Ήταν δικό μου το λάθος”.

O Σεμπάστιαν Φέτελ αντιμετώπισε πρόβλημα με τα φρένα, στους πρώτους γύρους και εγκατέλειψε, για να δηλώσει πως ήταν ‘ευλογία’ που δεν υπήρχε κόσμος στις εξέδρες -και άρα δεν υπήρχαν αυτόπτες μάρτυρες στο νέο φιάσκο της Scuderia. Δεν σου είπα πως ο Λεκλέρ ξεκίνησε από την 13η θέση και ο Φέτελ από την 17η. Δηλαδή, ήταν χάλια όλο το τριήμερο. Iδού και το πώς αποχώρησε ο Φέτελ.