Η Ferrari έχει εναποθέσει τις ελπίδες της στο ότι ο Λεκλέρ θα γίνει ο νέος Σουμάχερ

Προ του τελευταίου αγώνα της ‘κουτσουρεμένης’ σεζόν της Formula 1 για το 2020, στο Άμπου Ντάμπι αυτό το σαββατοκύριακο, ο Ματία Μπινότο εμφανίστηκε σε podcast (‘Beyond The Grid’) για να ενημερώσει επί του τι θα επιδιώξει να κάνει η Ferrari, μετά την πιο αποτυχημένη χρονιά της (είναι έκτη στη βαθμολογία των κατασκευαστών). Παρεμπιπτόντως, στο Grand Prix που δεν πήγε ο Ιταλός, αρχηγός της ομάδας, γιατί είχε δουλειές με τα της δημιουργίας του αυτοκινήτου που θα εμφανίσει η Scuderia το 2021 (στην Τουρκία) ο Φέτελ τερμάτισε τρίτος και ο Λεκλέρ τέταρτος. Ήταν το καλύτερο αποτέλεσμα της χρονιάς.

Εν πάση περιπτώσει, το 2021 θα είναι η πρώτη φορά μετά πέντε χρόνια, που δεν θα οδηγεί Ferrari ο Σεμπάστιαν Φέτελ (θα οδηγεί Aston Martin), ο οποίος είχε το παρατσούκλι ‘Baby Schumi’ όταν έγινε μέλος των Ιταλών. Είχε τέσσερις τίτλους να αποδεικνύουν πως κάτι έκανε σωστά. Στα χρόνια που ακολούθησαν δεν κατάφερε να δικαιώσει τις προσδοκίες. Όχι απαραίτητα γιατί υπολειπόταν ικανοτήτων -γιατί μεταξύ μας έκανε και τα λάθη της η εταιρία του. Σε σχετική ερώτηση, ο Μπινότο είπε πως “δεν υπάρχει εύκολη απάντηση. Σίγουρα η Ferrari έκανε πολλές αλλαγές την τελευταία εξαετία, στην ηγεσία της -άλλαξε προέδρους, CEO και δεν είχε ισορροπία, σε εταιρικό επίπεδο. Αυτός είναι ο κύριος λόγος”.

Από τη νέα αγωνιστική περίοδο τη Scuderia θα εκπροσωπούν οι Σαρλ Λεκλέρ και Κάρλος Σάινθ. Ο Μπινότο ομολόγησε πως “ο Σάινθ είναι ένα τεράστιο στοίχημα για εμάς. Έχουμε έναν ξεκάθαρο ηγέτη στην πίστα και αυτός είναι ο Σαρλ. Θα ήθελα να γίνει και ο Κάρλος ηγέτης και για αυτό δεν θα έχουμε Νο1 και Νο2 οδηγό, τουλάχιστον προς το παρόν“.

“Ο Σαρλ είναι ο πρωταγωνιστής ενός μακροπρόθεσμου πλάνου που έχουμε φτιάξει. Για αυτό χρειαζόμαστε έναν δυνατό και συνεπή οδηγό για ‘συμπαίκτη’ του. Αυτός ήταν ο Κάρλος. Χρειαζόμαστε ένα οδηγό που να μπορεί να νικήσει τον Σαρλ και αυτός είναι ο Κάρλος’.

Είπε πως ο Ισπανός διαθέτει ένα μεγάλο εύρος αρετών που τον έκανε επιλογή για τη Ferrari. Έκανε ‘τικ’ σε όλα τα κουτιά της λίστας που έφτιαξε η ομάδα, όπως επιχειρούσε να μάθει από τα λάθη της. “Αναλύσαμε όλα τα δεδομένα και είδαμε πως είναι πολύ γρήγορος, ειδικά φέτος. Ήταν πιο γρήγορος από τον Λάντο Νόρις, ο οποίος από την πρώτη του χρονιά στη Formula 1 απέδειξε πως είναι πολύ καλός οδηγός. Ο Κάρλος βελτιώθηκε πολύ φέτος στις κατατακτήριες, ενώ έγινε πιο συνεπής στους αγώνες. Είναι οδηγός που δουλεύει σκληρά και είναι πολύ ακριβής, στην επικοινωνία του με το γκαράζ. Είναι νέος (26 χρόνων), εν τούτοις έχει έξι χρόνια προϋπηρεσία στη F1 και τεράστιες δυνατότητες που μπορεί να εξελίξει. Αρχίσαμε να τον μελετούμε προς το τέλος της σεζόν 2019. Πάντα δε, προτιμούσα τους νεαρούς σε ηλικία οδηγούς και για αυτό δείξαμε μεγάλη προσοχή σε όλους”. Δεν είναι τυχαίο δηλαδή, πως η Ferrari θα εμφανίσει το πιο νεαρό πλήρωμα, από το 1968.

Παρ’ ότι, όπως είπε ο καθ’ ύλην αρμόδιος, δεν υπάρχει Νο1 και Νο2 οδηγός στην ομάδα του, έχει την πεποίθηση πως ο Λεκλέρ θα είναι αυτός που θα σώσει τη Ferrari, όπως το ‘χε κάνει ο Μίκαελ Σουμάχερ. Όταν ο Γερμανός θρύλος είχε αφήσει τη Benetton για τη Scuderia, το 1996 είχε ήδη πάρει δυο πρωταθλήματα. Χρειάστηκε μια διετία, για να ‘χτίσει’ τη χρυσή εποχή των Ιταλών με τους τίτλους από το 1999 (το πρώτο μετά το 1983) έως το 2004. Ακολούθησαν εκείνα του 2007 και του 2008.

“Ο Σαρλ είναι πολύ πιο νέος (23) από ό,τι ήταν ο Μίκαελ (27) όταν ήλθε κοντά μας. Χρειάζεται την εξέλιξη της ομάδας. Η επιτυχία της Ferrari θα εξαρτηθεί από το πώς θα συμπεριφερθεί ο ίδιος ως ηγέτης”, εξήγησε αυτός που παίρνει τις αποφάσεις. Του είπαν πως όταν ο Σουμάχερ ανέλαβε την τύχη της ιταλικής ομάδας, είχε γίνει ήδη ηγέτης -και πρωταθλητής. Κάτι που δεν ισχύει με τον Λεκλέρ. “Μιλάμε για δύο πολύ ταλαντούχους οδηγούς. Ναι, ο Σαρλ δεν έχει την εμπειρία που είχε ο Μίκαελ, ως παγκόσμιος πρωταθλητής, αλλά είναι ξεκάθαρος ηγέτης στην πίστα, ως οδηγός, κάτι που κατ’ εμέ είναι επίσης σημαντικό. Είναι γρήγορος, ικανός στις προσπεράσεις και φανταστικός στο να προστατεύει τη θέση του. Έχει τη νοοτροπία του νικητή. Τη νίκη ως ξεκάθαρο σκοπό. Η δεύτερη θέση δεν του αρκεί, κάτι που ίσχυε και με τον Μίκαελ. Γενικά, η η Ferrari ήταν σε φάση επένδυσης από το 1995 έως το 2000, σε τεχνολογίες, σε ανθρώπους -είχαμε προσλάβει νέους υπαλλήλους, νέους μηχανικούς. Κατά τον ίδιο τρόπο κινηθήκαμε και τα τελευταία χρόνια, ώστε να γίνει θεμέλιος λίθος της νέας εποχής το προσωπικό μας. Όλη η εταιρία έχει δεσμευτεί με το να ‘χτίσει’ ένα νέο κύκλο νικών”.

Kάτι άλλο που ομολόγησε ο Μπινότο ήταν πως νιώθει μια κάποια πίεση, η οποία ωστόσο δεν συγκρίνεται με αυτή που είχε όταν ήταν ο Σέρβιο Μαρκιόνε πρόεδρος και CEO της Ferrari. Ο Μαρκιόνε ανέλαβε το Σεπτέμβρη του 2014 (αντικατέστησε τον Λούκα ντι Μοντετζέμολο) και εγκατέλειψε με το θάνατο του, το 2018. Για να μην το ξεχάσω, κάνε έναν κόπο να διαβάσεις για το αφεντικό των Ιταλών, προκειμένου να καταλάβεις γενικά, τη φιλοσοφία του ‘δεν θα πεθάνουμε κι όλας που δεν παίρνουμε πρωτάθλημα’.

Πίσω στον Μαρκιόνε, ήταν αυτός που έκανε τον Μπινότο team principal, από επικεφαλής των κινητήρων. “Ήταν ό,τι πιο δύσκολο υπήρχε να διαχειρίζεσαι τον Μαρκιόνε. Έπρεπε να ‘χεις πάντα το τηλέφωνο δίπλα σου, νυχθημερόν, γιατί αν έστελνε μήνυμα έπρεπε να του απαντήσεις μέσα σε 30 δευτερόλεπτα. Αν αυτό δεν συνέβαινε, ήταν βέβαιο πως θα κυλήσει πολύ άσχημα η υπόλοιπη μέρα σου. Ήταν ο τρόπος του να πιέζει για να προσφέρουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Συνήθιζε να μου στέλνει μηνύματα και ενώ ήταν σε εξέλιξη οι αγώνες”. Τώρα δεν τον ενοχλούν ιδιαίτερα. Και όπως έχει πει πολλάκις, δεν νιώθει πως η Ferrari περνάει κρίση. Προτιμά να πιστεύει ότι είναι work in progress.