Η Aston Martin ζωντάνεψε τα ‘πέτρινα’ χρόνια της Jaguar

Οι παρουσιάσεις των νέων μονοθεσίων της Formula 1, από τα μέσα του Φλεβάρη ως τα μέσα Μαρτίου, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ιεροτελεστίας πριν από την έναρξη της εκάστοτε σεζόν. Σηματοδοτώντας παράλληλα την αφετηρία για ό,τι θ’ ακολουθήσει τους επόμενους 8-9 μήνες, με πρώτο σταθμό για το 2021 το Μπαχρέιν κατά το τελευταίο ΠΣΚ του Μάρτη.

Επειδή η χρονιά θα ‘ναι μια περίοδος αποκλειστικής μετάβασης σ’ έναν αλλιώτικο κόσμο, οι κατασκευάστριες εταιρίες προτίμησαν ν’ αφήσουν την έμπνευση παράμερα, να κινηθούν με safe mode, σχεδόν αυτόματο πιλότο, και να επικεντρώσουν την προσοχή τους στην εξέλιξη των όσων θα παρουσιάσουν στην πίστα την άνοιξη του 2022. Διαφορετικά θα ‘ταν σαν να έριχναν τα λεφτά τους στο βαθύ πηγάδι.

Γι’ αυτό και είδαμε -φερ’ ειπείν- τη νέα McLaren να έχει βγει από το φωτοτυπικό μηχάνημα. Χωρίς αυτό σημαίνει ότι η Mercedes, που ‘χε δώσει ήδη 40 εκατ. στο Λιούις Χάμιλτον, και η Red Bull ξέφυγαν από την κλασική συνταγή των προηγούμενων ετών.

Ήταν, ως εκ τούτου, απολύτως λογικό η προσμονή για κάτι το φρέσκο, το καινούριο, το διαφορετικό ν’ αφορά τα αποκαλυπτήρια της Aston Martin. Της βρετανικής εταιρίας που ύστερα από 60 χρόνια απουσίας επανήλθε ως ‘εγγυήτρια δύναμη’ μιας εκ των 10 ομάδων της F1. Η εμπλοκή του Καναδού δισεκατομμυριούχου και ιδιοκτήτη της Racing Point, Λόρενς Στρολ, στο μετοχολόγιο, με ποσοστό που υπερέβη το 15%, ευνόησε τις διαδικασίες και η σπουδαία σύμπραξη δεν άργησε να επιβεβαιωθεί.

Μ’ ένα τέτοιο ισχυρό brand να στηρίζει την όλη προσπάθεια, η αλλαγή ονόματος και φυσικά χρωμάτων ήταν απόλυτα λογική. Στη διετία της Racing Point, αφότου δηλαδή διαδέχθηκε τη Force India που είχε εξασφαλίσει την άδεια της Spyker που προηγουμένως ήταν Midland αλλά κυρίως Jordan, τα μονοθέσια ήταν σαν ‘ρούχα μαζί που πλύθηκαν κι έχουνε γίνει ροζ’.

Η νέα εποχή θέλει το πράσινο να ‘ναι το κυρίαρχο χρώμα.

Ένα πράσινο όμως που, παρά τις παραπομπές στα μονοθέσια των 50s, δεν είναι μόνο δική μας ιδέα πως παραπέμπει σ’ εκείνο το αντίστοιχο της Jaguar. Ενός άλλου βρετανικού κολοσσού στην αυτοκινητοβιομηχανία που στις αρχές του 21ου αιώνα, ως μετεξέλιξη της Stewart στην Formula 1, είχε δοκιμάσει τις δυνάμεις της στο απαιτητικό και πολυδάπανο σπορ, αλλά άφησε το πρότζεκτ μετά από μια πενταετία χωρίς αξιοσημείωτα αποτελέσματα.

Εκείνα τα χρόνια η Jaguar είχε ποντάρει πολύ/πολλά στον ντόπιο ήρωα Έντι Ιρβάιν, πρώην πιλότο της Ferrari και ομόσταυλο του Μίκαελ Σουμάχερ κατά τα πρώτα τρία χρόνια με τα κόκκινα, αλλά με συνολικά 49 πόντους στο πρωτάθλημα κατασκευαστών δεν βρέθηκε ποτέ πάνω από την 7η θέση της κατάταξης. Το καλύτερο πλασάρισμα που κατάφερε ποτέ σε grand prix ήταν η τρίτη θέση, στο Μονακό το 2001 και στη Μόντσα το 2002, την ίδια στιγμή που τα δύο μονοθέσιά της εγκατέλειψαν περισσότερες από 70 φορές!

Επειδή οι ‘μύστες’ της F1 ανακάλυψαν έξτρα ομοιότητες μεταξύ των δύο ομάδων, οι παραδοσιακοί Βρετανοί προσδοκούν διαφορετική τύχη για το νέο εγχείρημα. Με τον Ζεμπάστιαν Φέτελ και τον Λανς Στρολ (γιο του επενδυτή) πίσω από το τιμόνι, όχι τον Έντι Ιρβάιν και τον Τζόνι Χέρμπερτ ή τον Λουτσιάνο Μπούρτι και τον Πέδρο ντε λα Ρόσα, ίσως να ‘χει καλύτερη τύχη και ν’ αντέξει τον ανταγωνισμό.