Η απόλυτη ταύτιση Σουμάχερ-Χάμιλτον ήταν μια αμήχανη, αλλά υπέροχη έμπνευση

Με το τεκμήριο των αριθμών ο Λιούις Χάμιλτον είναι ο μοναδικός στα χρονικά ‘πιλότος’ που έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να τοποθετεί τον εαυτό του στο επίπεδο του Μίκαελ Σουμάχερ. Προλάβαμε τον Αλέν Προστ και τον Νάιτζελ Μάνσελ, λατρέψαμε (και ισοπεδωθήκαμε) με τον Άιρτον Σένα, μεγαλώσαμε με τις επιτυχίες του Μίκα Χάκινεν, αναγνωρίσαμε τον Φερνάντο Αλόνσο, παρόλα αυτά ο τρόπος που ο Βρετανός οδηγός έχει κυριαρχήσει στη Formula 1 ισοφαρίζει σίγουρα, αν δεν ξεπερνά πια, την απολυτότητα του ‘Κάιζερ’ της πίστας.

Ο συνολικός αριθμός νικών θα ‘ταν δυνατόν να καταρριφθεί ως συγκρίσιμο μέγεθος. Να θεωρηθεί σε μεγάλο ποσοστό επίδοση συγκυριακή, απλώς το φαινομενικό αποτέλεσμα μιας αδιάλειπτης παρουσίας στην κορυφαία έκφανση του μηχανοκίνητου αθλητισμού για 14 σεζόν – από 2007 έως το 2020. Συνέβη, άλλωστε, σε σύνολο 264 αγώνων. Ωστόσο ο 7ος τίτλος, απόρροια της επικράτησης στο απαιτητικό grand prix της Τουρκίας και η επανάληψη ενός κατορθώματος που φάνταζε αδιανόητο όταν έχανε το πρωτάθλημα του 2016 από τον Νίκο Ρόσμπεργκ, ισοπεδώνουν κάθε περί του αντιθέτου άποψη. Ο Χάμιλτον είχε γκρεμίσει τον τοίχο της αμφιβολίας και της αμφισβήτησης μαζί.

Ενδεχομένως αυτή η σύγκριση με τον Γερμανό υπερπρωταθλητή να τρομάζει τους ‘αρνητές’. Λέξη που κουμπώνει με τις επικίνδυνες ημέρες που ζούμε. Ταράζει αναπόφευκτα το όλο σύστημα. Δεν είναι μονάχα η ομοιότητα των έργων που ‘γεννά’ την αμηχανία. Είναι η καθολική ταύτιση των λόγων, όπως αποτυπώθηκε εύστοχα στο video που είχε ετοιμαστεί, εβδομάδες τώρα, για ν’ αναρτηθεί τη στιγμή που ο Χάμιλτον θα ξέφευγε με τέτοια διαφορά από τους διώκτες του, τον Μπότας και τον Φερστάπεν δηλαδή, που θα του επέτρεπε να πανηγυρίσει πρόωρα την κατάκτηση του τρέχοντος πρωταθλήματος οδηγών.

Κουβέντες που μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό της ίδιας πηγής, δηλώσεις που καλουπώθηκαν σχεδόν μαζί κι ας βγήκαν από διαφορετικό στόμα με διαφορά αρκετών ετών. Τρομακτικά υπέροχο το αποτέλεσμα.

Του Χάμιλτον του απομένει πλέον να καπαρώσει τον πέμπτο τίτλο στη σειρά. Ο Σουμάχερ ήταν βέβαιος ότι θα έρθει η ώρα από το… 2008!

Εδώ ακριβώς κρύβεται η αλήθεια: στην αναγνώριση της τελειότητας αμφότερων.