Grand Tours: 2019 vs 2020

Γεια σας και καλη χρονιά! Το 2019 στην ποδηλασία δρόμου έχει ολοκληρωθεί εδώ και καιρό, από τον περασμένο Οκτώβριο και πλέον όλοι οι φίλοι του αθλήματος έχουν στραμμένη την προσοχή τους στο τί θα συμβεί μέσα στο 2020. Οι τρεις μεγάλοι γύροι παρουσιάστηκαν επίσημα, παραδοσιακά πρώτο το Tour στα μέσα του Οκτωβρίου, στη συνέχεια το Giro στο τέλος Οκτωβρίου και τέλος, η Vuelta στις αρχές του Δεκέμβρη. Έτσι λοιπόν όλοι γνωρίζουμε τις διαδρομές σε Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία, οπότε μπορούμε να κάνουμε μερικές σκέψεις για το τί αναμένεται να δούμε στα τρία μεγάλα ραντεβού της νέας χρονιάς, σε ό,τι αφορά τους αγώνες τριών εβδομάδων. Επίσης θα θυμηθούμε τί έγινε στα τρία Grand Tours της περασμένης σεζόν, ποιες ήταν οι ομάδες – και οι αθλητές – που πρωταγωνίστησαν, αλλά και τη μεγάλη “σύγκρουση γιγάντων” που περιμένουμε να απολαύσουμε ανάμεσα στις δυο πιο δυνατές ομάδες του πελοτόν, την Ineos και την Jumbo Visma.

ΤΙ ΕΙΔΑΜΕ ΤΟ 2019 ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΓΥΡΟΥΣ

Ξεκινώντας, αν κάτι προκαλεί εντύπωση, αυτό είναι το γεγονός ότι πέρυσι είχαμε τρεις νικητές που ποτέ πριν δεν είχαν ξανακερδίσει μεγάλο γύρο. Αν δούμε τις ηλικίες των θριαμβευτών σε Ιταλία (Καραπάς, 26), Γαλλία (Μπερνάλ, 22) και Ισπανία (Ρόγκλιτς, 29), το πρώτο συμπέρασμα που βγαίνει, είναι ότι μέσα στο 2019 είχαμε την απόλυτη επικράτηση της νέας γενιάς (σε διαφορετικά ηλικιακά επίπεδα) έναντι των “βετεράνων”, δηλαδή των αθλητών εκείνων που πρωταγωνίστησαν τα προηγούμενα χρόνια και πλέον πλησιάζουν το μέσο της τέταρτης δεκαετίας τους, όπως ο Φρουμ, ο Τόμας και ο Νίμπαλι. Ένα δεύτερο συμπέρασμα που βγαίνει, είναι ότι για πρώτη φορά μετά το 2016, είδαμε τους ανηφορίστες να παίρνουν την πλειοψηφία των μεγάλων γύρων (Καραπάς, Μπερνάλ) από τους all-rounders (Ρόγκλιτς).

Σε αυτό βέβαια, καθοριστικό ρόλο έπαιξε η ολοκληρωτική απουσία μέσα στη σεζόν των δυο σημαντικότερων all-rounders του πελοτόν, του Κρις Φρουμ και του Τομ Ντιμουλάν, που με αυτόν τον τρόπο, άφησαν ανοιχτό το πεδίο στους υπόλοιπους διεκδικητές. Και βέβαια, ένα τρίτο συμπέρασμα, είναι η περσινή κυριαρχία των αθλητών της Λατινικής Αμερικής στους μεγάλους γύρους, αφού ο μεν Καραπάς έγινε ο πρώτος ποδηλάτης από το Εκουαδόρ που κέρδισε Grand Tour, ο δε Μπερνάλ έγινε ο πρώτος Κολομβιανός (και συνολικά Νοτιοαμερικάνος) που κέρδισε το Γύρο Γαλλίας. Όλα αυτά δείχνουν να διαμορφώνουν μια νέα κατάσταση στην ποδηλασία δρόμου, κάτι που ενισχύεται ακόμα περισσότερο από την εμφάνιση και άλλων ταλαντούχων νέων αθλητών που όχι μόνο άφησαν πολλές υποσχέσεις για το μέλλον, αλλά δήλωσαν “παρών” και στο “σήμερα” του αθλήματος.

Κάτι που ικανοποίησε σε υψηλό βαθμό τους φιλάθλους, ήταν η συναρπαστική εξέλιξη των τριών μεγάλων γύρων, κυρίως του Giro και του Tour, κάτι που αποτυπώθηκε στις πολλές ανατροπές, αλλά και στις τελικές χρονικές διαφορές που ήταν ασυνήθιστα μικρές. Σκεφτείτε ότι στην Ιταλία ο πρώτος από τον δεύτερο (Καραπάς – Νίμπαλι) είχαν μόνο ένα λεπτό διαφορά, στη Γαλλία οι τρεις του βάθρου (Μπερνάλ, Τόμας, Κράισβαϊκ) βρέθηκαν μέσα σε ενάμισι λεπτό και μόνο στην Ισπανία, όπου έτσι κι αλλιώς ήταν ο μοναδικός περσινός μεγάλος γύρος όπου υπήρχε ξεκάθαρο φαβορί (Ρόγκλιτς), είχαμε μια διαφορά μεταξύ πρώτου και δεύτερου (Ρόγκλιτς – Βαλβέρδε) που έφτασε τα δυόμισι λεπτά. Πέρα από αυτό όμως, ήταν σημαντικό ότι είδαμε αθλητές που δεν τους περίμενε κανείς, να πρωταγωνιστούν και να προσφέρουν ακόμα περισσότερο θέαμα, όπως ο Αλαφιλίπ στο Tour ή ο Πογκάτσαρ στη Vuelta.

Από εκεί και μετά, τρεις ήταν οι ομάδες που μοιράστηκαν τις νίκες – αλλά και τα περισσότερα βάθρα – στα περσινά Grand Tours, ξεχωρίζοντας από όλες τις άλλες: η Ineos (Μπερνάλ & Τόμας, 1ος & 2ος στο Tour), η Jumbo Visma (Ρόγκλιτς 1ος στη Vuelta και 3ος στο Giro, Κράισβαϊκ 3ος στο Tour) και η Movistar (Καραπάς 1ος στο Giro, Βαλβέρδε 2ος στη Vuelta). Οι τρεις αυτές ομάδες κάλυψαν τις επτά από τις εννιά συνολικά θέσεις στα τρία περσινά βάθρα, αφήνοντας μόνο μια δεύτερη θέση στο Giro (Νίμπαλι, Bahrain Merida) και μια τρίτη στη Vuelta (Πογκάτσαρ, UAE)! Παίρνοντας ως δεδομένο ότι ο Γύρος Γαλλίας είναι η σημαντικότερη διοργάνωση στο καλεντάρι, τότε η Ineos με το ένα/δυο των Μπερνάλ και Τόμας, μπορεί να χαρακτηριστεί απόλυτα πετυχημένη, όμως σε ό,τι αφορά σε ολόκληρη τη σεζόν, ήταν η Jumbo Visma εκείνη που έδειξε το μεγαλύτερο βάθος, κατακτώντας θέσεις και στα τρία βάθρα.

Σε αυτές τις δυο ομάδες υπάρχει αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τους μεγάλους γύρους του 2020. Δεν συμπεριλαμβάνουμε στο “δίπολο” τη Movistar, επειδή η ισπανική ομάδα του 2020 δε θα έχει την παραμικρή σχέση με εκείνη του 2019. Και αυτό, διότι έφυγαν και οι τρεις αρχηγοί της (Κιντάνα στην Arkéa Samsic, Λάντα στην Bahrain McLaren και Καραπάς στην Ineos), κάτι που σημαίνει ότι το 2020 θα είναι για αυτήν μια μεταβατική χρονιά, στη διάρκεια της οποίας θα στηριχτεί στον “αιώνιο έφηβο” Βαλβέρδε και τους φερέλπιδες Μας και Σολέρ. Από την άλλη μεριά, τόσο η Ineos όσο και η Jumbo Visma, ενισχύθηκαν ακόμα περισσότερο και προβάλλουν ως τα μεγάλα, αδιαφιλονίκητα φαβορί για την κατάκτηση – τουλάχιστον – του γύρου Γαλλίας. Ας τις δούμε μια-μια ξεχωριστά.

Η INEOS, ΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΒΟΗΘΟΙ

Ξεκινώντας από την Ineos, να πούμε πρώτα ότι η βρετανική ομάδα παρουσίασε μέσα στο 2019 μια ομάδα – προσοχή, ομάδα, όχι αρχηγούς – η οποία σε τίποτα δε θύμισε τις ομάδες της Sky, που τουλάχιστον στο Tour κυριαρχούσαν σε όλα τα τερέν, κυρίως δε, στα βουνά, όπου μας είχαν συνηθίσει να επιβάλλουν τον δικό τους ασυναγώνιστο ρυθμό, αποθαρρύνοντας κάθε επίθεση από τους αντιπάλους τους και οδηγώντας εκ του ασφαλούς τους αρχηγούς τους σε συνεχόμενες νίκες στους μεγάλους γύρους. Πέρυσι είδαμε αθλητές όπως ο Πουλς, ο Κβιατκόφσκι ή ο Μοσκόν, που τα προηγούμενα χρόνια ήταν πολύτιμοι βοηθοί των αρχηγών τους, να χάνουν επαφή αμέσως μόλις ο δρόμος ξεκινούσε να ανηφορίζει, αδυνατώντας να προσφέρουν το παραμικρό στους Μπερνάλ και Τόμας.

Τα προσχήματα – τουλάχιστον στο Tour – έσωσε μόνο ο Καστροβιέχο, άντε λίγο και ο Φαν Μπάαρλε, από εκεί και μετά όμως… το χάος. Πολλοί κατηγόρησαν την Ineos και για τα πολύ άσχημα αποτελέσματά της τόσο στο Giro όσο και – πολύ περισσότερο – στη Vuelta. Στην Ιταλία υπάρχει η δικαιολογία του τραυματισμού του Έγαν Μπερνάλ λίγες μέρες πριν ξεκινήσει ο αγώνας και την αναγκαστική αλλαγή πλάνων την τελευταία στιγμή, με τον Πάβελ Σίβακοφ να παίρνει μια αξιοπρεπέστατη ένατη θέση στη γενική. Όμως στην Ισπανία το “ναυάγιο” ήταν καθολικό, με τραγικά πλασαρίσματα των δυο αρχηγών (στη μια ώρα από τον νικητή ο Γκέιγκεν Χαρτ και στις δυο ώρες ο Πουλς). Η Ineos φάνηκε να πληρώνει το γεγονός ότι δεν φρόντισε να ανανεώσει έγκαιρα τους βοηθούς των αρχηγών της, παρά το ότι το “καμπανάκι” είχε αρχίσει ήδη να χτυπάει από το 2018.

Φέτος προχώρησε σε κάποιες σημαντικές κινήσεις, κυρίως με την απόκτηση του Καραπάς και του Ντένις, ενώ περιμένει να δει τί θα αποφασίσει η UCI για τον Αμαδόρ. Από την άλλη, έφυγαν αθλητές όπως ο Πουλς, ο Ρόζα, ο Ελιζόντ και ο Ντε Λα Κρουθ. Η Ineos συνεχίζει φυσικά να έχει ένα εκπληκτικό ρόστερ, όμως θα πρέπει να βρει τον τρόπο ώστε να παρουσιάσει και πάλι αξιόμαχο σύνολο σε ό,τι αφορά στους βοηθούς που θα πλαισιώσουν τους αρχηγούς, κυρίως στο Γύρο Γαλλίας. Πέρυσι δεν “τιμωρήθηκε” στο Tour, αφού από τη μια η ανωτερότητα των αρχηγών της (Μπερνάλ & Τόμας) ήταν προφανής έναντι των υπόλοιπων διεκδικητών, ενώ από την άλλη, ο μοναδικός αντίπαλος που θα μπορούσε να της βάλει δύσκολα (Πινό), αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον αγώνα λόγω τραυματισμού.

Μέσα στο 2020 τα πράγματα δε θα είναι τόσο απλά, αφού το αντίπαλο δέος, η Jumbo, δείχνει και έτοιμη και αποφασισμένη να αμφισβητήσει την κυριαρχία της Ineos, ειδικά στη Γαλλία. Σε σχέση με τους “Ολλανδούς”, οι “Βρετανοί” έχουν ένα ακόμα – σημαντικό – πρόβλημα να λύσουν. Ένα πρόβλημα όμως καθόλου εύκολο στη λύση του, αφού σε αντίθεση με την Jumbo, η Ineos ξεκινάει τη φετινή σεζόν με ένα τεράστιο ερωτηματικό, η απάντηση στο οποίο μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τον σχεδιασμό της. Το πρόβλημα είναι το πώς θα μοιραστούν οι αρχηγοί στους τρεις μεγάλους γύρους και το ερωτηματικό είναι η αγωνιστική κατάσταση στην οποία θα βρεθεί ο Κρις Φρουμ στις αρχές Ιουνίου. Η ομάδα έχει τέσσερις αρχηγούς στη σύνθεσή της, τους Φρουμ, Μπερνάλ, Τόμας και Καραπάς.

Ο ΦΡΟΥΜ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ ΤΗΣ INEOS ΣΤΟ TOUR

Ο αθλητής από το Εκουαδόρ είναι ο μόνος εύκολος όρος στην εξίσωση. Θα αγωνιστεί όπου του πει ο Μπρέιλσφορντ χωρίς καμία αντίρρηση: είτε στο Giro ως αρχηγός, είτε στο Tour ως βοηθός, είτε στη Vuelta ως (συν)αρχηγός. Τα θέματα αρχίζουν με την υπόλοιπη τριάδα. Πρώτο και βασικότατο, ο Φρουμ, που μετά το περσινό του ατύχημα στο Dauphiné και τα πολλαπλά, βαρύτατα τραύματά του, κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει – ούτε καν να προβλέψει – αν θα μπορέσει να επανέλθει σε τέτοια κατάσταση, ώστε να διεκδικήσει τον δικό του υπέρτατο στόχο, δηλαδή ένα πέμπτο Tour. Έξι μήνες μετά την πτώση του, συνεχίζει να κουτσαίνει και να νιώθει άβολα πάνω στο ποδήλατο, ενώ οι πρόσφατες δηλώσεις του DS της ομάδας, Νικολά Πορτάλ, δεν αποπνέουν ιδιαίτερη αισιοδοξία.

Υπάρχουν μάλιστα φήμες, που λένε ότι ο Φρουμ δέχεται πιέσεις από το περιβάλλον του, τον στενό του κύκλο, να σταματήσει την ποδηλασία και να πάρει τα – πάρα πολλά – χρήματα της ασφάλειας. Ο ίδιος ο Βρετανός δηλώνει δεξιά και αριστερά ότι η προοπτική ενός πέμπτου Tour, του δίνει τεράστιο κίνητρο για να συνεχίσει την επίπονη αποθεραπεία του, όμως μόνο ο χρόνος θα δείξει αν ο σχεδόν 35χρονος αθλητής θα μπορέσει να φτάσει στην εκκίνηση της Νίκαιας σε τετοια κατάσταση που θα του επιτρέψει να φορέσει τα γαλόνια του αρχηγού. Όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, η Ineos δεν μπορεί να διακινδυνεύσει τον βασικό της στόχο μέσα στη χρονιά, υποθέτοντας ότι ο Φρουμ θα είναι απολύτως καλά και ανταγωνιστικός τον ερχόμενο Ιούνιο.

Και εκεί είναι που μπαίνουν στην εξίσωση οι υπόλοιποι δυο, ο Μπερνάλ και ο Τόμας. Διαβάσαμε πριν ένα μήνα τη δήλωση του Κολομβιανού ότι θα ήθελε να τρέξει μέσα στο 2020 και το Giro και το Tour. Προσωπικά μου φάνηκε τελείως άστοχο κάτι τέτοιο, κυρίως για δυο λόγους. Πρώτον, γιατί ο φετινός γύρος Ιταλίας δεν ταιριάζει ιδιαίτερα στα χαρακτηριστικά του Μπερνάλ, με αυτά τα σχεδόν 60 χιλιόμετρα ατομικής χρονομέτρησης (θυμηθείτε ότι πέρυσι στο Πο, στο χρονόμετρο των 27 χλμ έχασε 1.36 από τον Αλαφιλίπ) και δεύτερον, γιατί φέτος, λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο, ο γύρος Γαλλίας θα αρχίσει νωρίτερα (27/6), δηλαδή μόλις 27 ημέρες μετά την ολοκλήρωση του Giro. Όσο νέος και αν είναι ο Κολομβιανός, πολύ δύσκολα θα μπορέσει να εμφανιστεί ανταγωνιστικός και στους δυο γύρους.

Έχουμε γράψει κατ’ επανάληψη ότι το “double” είναι στην εποχή μας κάτι σχεδόν ακατόρθωτο. Για να συμβεί, θα πρέπει παράλληλα να συμβεί ένα μικρό θαύμα. Στην περίπτωση του Μπερνάλ, με ένα Giro τόσο φορτωμένο σε χρονόμετρα και με μια εβδομάδα λιγότερης ξεκούρασης και αποκατάστασης, θα χρειαστεί ένα πολύ μεγάλο θαύμα. Ο 22χρονος μπορεί να νιώθει τον ενθουσιασμό της ηλικίας του, αλλά είναι προφανές ότι η επιλογή του 2020 για την απόπειρα του νταμπλ, είναι τελείως λανθασμένη και βέβαια, όπως ήταν φυσικό, ο Μπρέιλσφορντ αποκατέστησε την τάξη, αφού σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελε να δει να “αχρηστεύεται” το μεγαλύτερο ατού του για μια ακόμη κίτρινη φανέλα τον ερχόμενο Ιούλιο στο Παρίσι. Έτσι λοιπόν, πριν λίγες μέρες, ο ίδιος ο Μπερνάλ ανακοίνωσε ότι “ξεχνάει” για φέτος το Giro, ώστε να αφοσιωθεί στην υπεράσπιση του περσινού του τίτλου.

Ύστερα είναι ο Τόμας, ο οποίος πέρυσι, όταν είχε ολοκληρωθεί το Tour, είχε δηλώσει πως θεωρούσε ότι θα μπορούσε να κερδίσει έναν ακόμη γύρο Γαλλίας στο μέλλον. Στη διάρκεια αυτών των μηνών, αρκετοί πίστευαν πως ο “Τζι” θα προοριζόταν για συναρχηγός του Καραπάς στην Ιταλία ή για αρχηγός στην Ισπανία, “μακριά” όμως από τον αρχηγικό “πυρήνα” της Γαλλίας. Ο ίδιος κράτησε σιωπηρές αποστάσεις από όλα όσα λέγονταν και ακούγονταν και “χτύπησε” πριν λίγες μέρες, λέγοντας ότι “επιθυμία του είναι να στοχεύσει τη νίκη στο Tour”, ξεκαθαρίζοντας παράλληλα και τις δικές του προθέσεις. Άρα λοιπόν, είτε με τον έναν, είτε με τον άλλο τρόπο, οι Φρουμ, Μπερνάλ και Τόμας, θα (ήθελαν να) τρέξουν στη Γαλλία. Το θέμα είναι αν συμφωνεί με αυτή την τριάδα ο Μπρέιλσφορντ.

Και η απόφαση δεν είναι καθόλου εύκολη, αφού από τη μία, είναι γνωστό εδώ και δυο χρόνια ότι θέλει να στηρίξει τον Φρουμ στην προσπάθεια για ένα πέμπτο Tour, από την άλλη όμως, χωρίς να γνωρίζει ακόμα σε τί κατάσταση θα είναι ο Κρις τον Ιούνιο, δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο της παρουσίας του πετυχημένου διδύμου Μπερνάλ-Τόμας, αφού και θεωρητικά και πρακτικά, τον έχει δικαιώσει απόλυτα την τελευταία διετία. Η τελική απόφαση είναι σίγουρα ένας μεγάλος γρίφος, που θα κληθεί να απαντηθεί σύντομα, αφού οι αθλητές πρέπει να κάνουν τον προγραμματισμό τους για το 2020 και να φτιάξουν το καλεντάρι τους. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε, ότι οι ομάδες αποτελούνται πλέον από οκτώ αθλητές, κάτι που σημαίνει ότι αν η Ineos κατέβει στη Γαλλία με τριάδα, θα έχει μόνο πέντε βοηθούς στην υπηρεσία των αρχηγών της.

Το πρόβλημα γίνεται ακόμα πιο σύνθετο, λόγω της παρουσίας των Ολυμπιακών Αγώνων. Σκεφτείτε ότι το Tour τελειώνει στις 19 Ιουλίου και ο αγώνας αντοχής των ανδρών στο Τόκιο διεξάγεται μόλις έξι μέρες αργότερα, στις 25! Αυτό βέβαια, είναι ένα συνολικό “πρόβλημα” για όλους τους αθλητές που θα θέλουν να πρωταγωνιστήσουν στη Γαλλία και στη συνέχεια να διεκδικήσουν ένα μετάλλιο στην Ιαπωνία. Ας επιστρέψουμε όμως στην Ineos για να κλείσουμε το δικό της κεφάλαιο. Ο Μπρέιλσφορντ είναι αυτός που θα έχει τον τελευταίο λόγο στην επιλογή των αρχηγών για τη Γαλλία. Ήδη έχει ξεκαθαρίσει ο Μπερνάλ (νομίζω ότι θα είναι πρώτος μεταξύ ίσων, όποιος και αν τον πλαισιώσει στην αρχηγία), απομένουν ο Φρουμ και ο Τόμας. Πιστεύω ότι αρκετά σύντομα θα έχουμε απαντήσεις, κυρίως για τον δεύτερο.

ΤΑ MIND GAMES ΤΗΣ “ΑΝΕΤΗΣ” JUMBO VISMA

Εκείνοι πάντως που δε φαίνεται να προβληματίζονται καθόλου για τη δική τους επιλογή, είναι οι άνθρωποι της Jumbo Visma. Οι οποίοι έδωσαν στον εαυτό τους την πολυτέλεια να ξεκινήσουν ήδη από τον Δεκέμβριο του 2019 (!) τα mind games. Πώς το έκαναν αυτό; Μα ανακοινώνοντας τη σύνθεση της ομάδας για το Tour, έξι μήνες πριν την διεξαγωγή του, κάτι που στα 27 χρόνια που παρακολουθώ ποδηλασία, δε θυμάμαι να έχει επαναληφθεί ποτέ. Έχουμε μάθει στο παρελθόν – αλλά και φέτος – τις επιλογές των μεγάλων ονομάτων σχετικά με τις συμμετοχές τους στους μεγάλους γύρους αρκετά νωρίς, αλλά να μάθουμε ολόκληρη τη σύνθεση, αυτό πραγματικά ήταν έκπληξη. Οπότε, με αυτή τη μικρή “γέφυρα” που κάναμε, ας περάσουμε στο αντίπαλο δέος της Ineos.

Η Jumbo προχώρησε στη μεταγραφή της χρονιάς, με την απόκτηση του Τομ Ντιμουλάν, ενώ παράλληλα διατήρησε στο ρόστερ της τόσο τους άλλους αρχηγούς της (Ρόγκλιτς & Κράισβαϊκ), όσο και τους σημαντικούς βοηθούς, φτιάχνοντας για πρώτη φορά μια τόσο δυνατή ομάδα, ικανή να διεκδικήσει τα πρωτεία από την Ineos. Οι προθέσεις της ολλανδικής ομάδας έγιναν έτσι φανερές: όλα για όλα για το Tour, με μια άκρως εντυπωσιακή σύνθεση (Ρόγκλιτς, Ντιμουλάν, Κράισβαϊκ, Μάρτιν, Βαν Άερτ, Κους, Χέσινκ & Ντε Πλους)! Χωρίς να μπορούμε να το πούμε ακόμα με απόλυτη σιγουριά, φαίνεται ότι τόσο ο Ρόγκλιτς όσο και – κυρίως – ο Ντιμουλάν, δε θα ασχοληθούν καθόλου με το Giro (παρά το γεγονός ότι ταιριάζει γάντι στα χαρακτηριστικά τους με τα 60 χλμ χρονομέτρου), για να αφοσιωθούν αποκλειστικά στην προετοιμασία τους για το Tour.

Από τη στιγμή που οι Ρόγκλιτς και Κράισβαϊκ πείστηκαν από τους ανθρώπους της Jumbo ότι ο ερχομός του Ντιμουλάν δεν θα έμπαινε εμπόδιο στις δικές τους φιλοδοξίες, όλα έγιναν ευκολότερα. Οι “Ολλανδοί” ξεκινούν με δυο πλεονεκτήματα τη σεζόν. Πρώτον, ότι δεν υπάρχει ο πονοκέφαλος της μοιρασιάς των μεγάλων γύρων στους αρχηγούς και δεύτερον, ότι οι βοηθοί της Jumbo είναι δοκιμασμένοι σε αγώνες τριών εβδομάδων και το “μπλοκ” που θα φτιάξουν είναι απόλυτα έτοιμο να αντιμετωπίσει συνθήκες υψηλής έντασης μέσα σε οποιονδήποτε αγώνα. Φυσικά έπραξαν το αυτονόητο, αφήνοντας εκτός γύρου Γαλλίας τον Χρούνεβεχεν, ακολουθώντας έτσι την πετυχημένη συνταγή που λέει ότι αν θέλεις να κερδίσεις το Tour, αφοσιώνεσαι 100% στον ή τους αρχηγούς σου και δε σπαταλάς δυνάμεις και ενέργεια στο να υποστηρίξεις έναν σπρίντερ, ακόμα και αν χρειαστεί να θυσιάσεις τις νίκες σε ετάπ που ενδεχομένως θα κέρδιζε.

Ο σχεδιασμός της Jumbo μέχρι στιγμής δείχνει εξαιρετικός, αλλά φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι πολύ νωρίς. Μεσολαβούν έξι μήνες μέχρι το Tour και τα απρόοπτα παραμονεύουν παντού και συνέχεια. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει από τώρα αν οι οκτώ που έχουν προεπιλεγεί, θα φτάσουν ετοιμοπόλεμοι στη Νίκαια. Αν όμως το πετύχουν, τότε θα μοιραστούν – ως ομάδα – τον τίτλο του απόλυτου φαβορί μαζί με την Ineos. Για να είμαι ειλικρινής, θα ήθελα να φτάσει αυτή η οκτάδα στην καλύτερη δυνατή κατάσταση στη Γαλλία και το ίδιο να καταφέρει και η Ineos από τη μεριά της, ώστε να παρακολουθήσουμε μια πραγματική μάχη “γιγάντων” στον κορυφαίο αγώνα της χρονιάς. Δυο ομάδες με τους κορυφαίους all-rounders του πελοτόν, αλλά και με απίστευτους ανηφορίστες.

ΝΤΙΜΟΥΛΑΝ VS ΡΟΓΚΛΙΤΣ

Επιστρέφοντας στην Jumbo, αν πράγματι ισχύει ότι οι συμμετοχές στους μεγάλους γύρους έχουν ξεκαθαρίσει με τον τρόπο που έχουμε μάθει, τότε όλα γίνονται πολύ πιο απλά. Το Giro αδιάφορο, η τριάδα στο Tour και ο Κράισβαϊκ αρχηγός στη Vuelta. Συν τον δεύτερο μεγάλο στόχο των Ντιμουλάν και Ρόγκλιτς, που είναι οι Ολυμπιακοί αγώνες. Θα πρέπει φυσικά να δούμε και την αγωνιστική κατάσταση του Ντιμουλάν, ο οποίος πέρυσι ουσιαστικά έχασε ολόκληρη τη σεζόν, τα νέα όμως που φτάνουν από το στρατόπεδο της ομάδας, είναι εξόχως καθησυχαστικά και μιλάνε για έναν αναγεννημένο Ντιμουλάν, κυρίως σε ψυχολογικό επίπεδο, αφού για τα αγωνιστικά θα πρέπει να περιμένουμε την εξέλιξη της σεζόν, ώστε να φτάσουμε σε ασφαλή συμπεράσματα, το σίγουρο πάντως είναι ότι πλέον έχει ξεπεράσει τελείως τον περσινό τραυματισμό του.

Εδώ να προσθέσουμε ότι ο Ολλανδός θα αγωνιστεί μέσα στο 2020 για πρώτη φορά έχοντας γύρω του μια παντοδύναμη ομάδα, κάτι που είχε στερηθεί τα προηγούμενα χρόνια στη Sunweb. Το μοναδικό ζητούμενο είναι να δούμε πώς θα συμπεριφερθούν μέσα στον αγώνα οι δυο αρχηγοί (θεωρώ τον Κράισβαϊκ, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τον γύρο Γαλλίας, ως υπαρχηγό ή βοηθό πολυτελείας αν το προτιμάτε), όταν μοιραία κάποια στιγμή θα ξεχωρίσει ο ένας από τον άλλο στη γενική. Αν είτε ο Ντιμουλάν, είτε ο Ρόγκλιτς, το αποδεχτούν χωρίς πρόβλημα και αποφασίσουν να εργαστούν για το καλό της ομάδας, τότε πραγματικά δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Ίσως μόνο την έλλειψη ομαδικού χρονομέτρου (που θα τους έδινε σημαντικό πλεονέκτημα απέναντι στους περισσότερους άλλους διεκδικητές) ή ακόμα και τη διαδρομή του ατομικού χρονομέτρου, που θα την προτιμούσαν πιο επίπεδη.

ΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΤΩΝ ΦΑΒΟΡΙ ΣΤΑ GRAND TOURS ΤΟΥ 2020

Πέρα από τις δυο αυτές ομάδες, ήδη έχουν αρχίσει να ξεκαθαρίζουν και οι συμμετοχές των άλλων μεγάλων ονομάτων στους μεγάλους γύρους του 2020. Ξέρουμε ας πούμε, ότι ο Νίμπαλι θα πάει στο Giro και όχι στο Tour. Ο Πινό φυσικά και θα ξανατρέξει στη Γαλλία, αφού θεωρεί πως έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με τον αγώνα, συν το ότι η φετινή διαδρομή είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του. Αντίθετα, ο Μπαρντέ για πρώτη φορά θα τρέξει Giro και Vuelta, θέλοντας να δοκιμάσει κάτι καινούργιο στην καριέρα του. Ο Κιντάνα φυσικά και θα τρέξει στο Tour με την καινούργια του ομάδα, ενώ και ο “Σούπερμαν” Λόπες θα κάνει ντεμπούτο στη Γαλλία, με τον Φούγκλσανγκ να προτιμά την Ιταλία. Από τη Movistar, έχει ανακοινωθεί ότι Βαλβέρδε και Μας θα τρέξουν Tour και Vuelta, ενώ δεν γνωρίζουμε ακόμα αν ο Σολέρ θα πάει στο Giro.

Ο Μίκελ Λάντα θα τρέξει σίγουρα στη Γαλλία, ενώ δεν αποκλείει να πάρει μέρος και στη Vuelta. Το παρών στο Tour θα δώσει και ο Αλαφιλίπ, ελπίζοντας να επαναλάβει τα περσινά του κατορθώματα. Ο Σάιμον Γέιτς από την πλευρά του, δε θα πάει στη Γαλλία, προτιμώντας να τρέξει το Giro, ενώ ο αδερφός του, Άνταμ, μάλλον θα προτιμήσει το Tour. Τέλος, ένας ακόμα “μικρός” που θα δοκιμάσει για πρώτη φορά τον γύρο Γαλλίας, είναι ο Πογκάτσαρ. Προφανώς, τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες θα συμπληρωθεί το παζλ των συμμετοχών των μεγάλων ονομάτων στους μεγάλους γύρους, όμως, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο, βλέπουμε ότι για μια ακόμη χρονιά, το Tour θα έχει τη μερίδα του λέοντος. Αν κάτι προκαλεί εντύπωση και μάλιστα μεγάλη, είναι το γεγονός ότι τα 60 χλμ ατομικής χρονομέτρησης του Giro δεν έχουν “συγκινήσει”, προς το παρόν τουλάχιστον, ούτε έναν από τους all-rounders της πρώτης γραμμής (πλην του Φούγκλσανγκ).

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΕΓΑΛΟΙ ΓΥΡΟΙ ΤΟΥ 2020

Είναι προφανές ότι ο γύρος Γαλλίας θα είναι το πεδίο της μεγαλύτερης μάχης μέσα στο 2020, ενώ και η Vuelta μπορεί να είναι ικανοποιημένη από τις συμμετοχές που θα έχει (συν εκείνες που θα προκύψουν όπως παραδοσιακά συμβαίνει κάθε χρόνο με κάποια μεγάλα ονόματα που δεν τα πάνε καλά στο Tour και θέλουν να “σώσουν” τη σεζόν). Ρίχνοντας τώρα μια γρήγορη ματιά στις διαδρομές των τριών μεγάλων γύρων, μπορούμε να πούμε τα εξής: Ο Γύρος Ιταλίας (9/5 – 31/5) δίνει αρκετά μεγάλο πλεονέκτημα στους all-rounders/καλούς χρονομετρίστες, παρά την πλήρη απουσία τους, τουλάχιστον μέχρι τώρα και σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε σχετικά με τις προθέσεις τους. Οι διοργανωτές έχουν βάλει αρκετά ετάπ-παγίδες στις πρώτες δυο εβδομάδες και έχουν συγκεντρώσει όλα τα ετάπ με τα μεγάλα βουνά στην τρίτη εβδομάδα.

Και τα τρία αλπικά ετάπ της τρίτης εβδομάδας είναι από 200 χλμ και άνω, ενώ πάντα παραμονεύει ο κίνδυνος ακύρωσης κάποιου εξ αυτών λόγω κακοκαιρίας, όπως δηλαδή συνέβη και πέρυσι. Το “κόλλημα” των Ιταλών με τα πολλά χιλιόμετρα θα συνεχιστεί και φέτος, αφού υπάρχουν δέκα ολόκληρα ετάπ που ξεπερνούν τα 200! Υπάρχουν αρκετές πολύ δύσκολες και ιστορικές ανηφόρες (Ανιέλο, Στέλβιο, Ιζοάρ), αλλά καμία από αυτές δεν είναι ανηφόρα τερματισμού. Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τον φετινό γύρο Ιταλίας – ο οποίος θα ξεκινήσει από την Ουγγαρία και τη Βουδαπέστη – αρκετά συντηρητικό στον σχεδιασμό του, παρά τους έξι τερματισμούς σε ανηφόρα. Συνεχίζουμε με το Tour, που βρίσκεται στον αντίποδα του Giro, αφού μόνο ένα ετάπ θα ξεπεράσει τα 200 χιλιόμετρα.

Ο Γύρος Γαλλίας (27/6 – 19/7) θα επισκεφθεί και τις πέντε οροσειρές της χώρας (Ιούρα, Βόσγια, Μασίφ Σεντράλ, Πυρηναία και Άλπεις), με έξι τερματισμούς σε ανηφόρα και μόνο ένα χρονόμετρο 36 χλμ την προτελευταία ημέρα του αγώνα, αρχικά σε επίπεδο τερέν, με τερματισμό όμως στην ανηφόρα του Λα Πλανς ντε Μπελ Φιγ. Θεωρητικά είναι μια διαδρομή που ταιριάζει περισσότερο σε ανηφορίστες, αλλά μην ξεχνάμε ότι στη φετινή διοργάνωση θα δώσει το παρών η αφρόκρεμα των all-rounders. Υπάρχουν έξι τερματισμοί σε ανηφόρα (ασυνήθιστα μεγάλος αριθμός για Tour) και οι αναβάσεις είναι διασκορπισμένες παντού μέσα στις τρεις εβδομάδες, είτε πρόκειται για ετάπ βουνών, είτε για ετάπ μέσης δυσκολίας. Απουσιάζει το ομαδικό χρονόμετρο, άρα ομάδες όπως η Jumbo Visma και η Ineos χάνουν ένα σημαντικό πλεονέκτημα, κάτι που σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη μάχη ανάμεσα στα φαβορί.

Ολοκληρώνουμε με τον Γύρο Ισπανίας (14/8 – 6/9) που θα ξεκινήσει από την Ολλανδία και την Ουτρέχτη και για μια ακόμη χρονιά ακολουθεί την πετυχημένη συνταγή του πρόσφατου παρελθόντος με οκτώ τερματισμούς σε ανηφόρα. Και εδώ οι διοργανωτές απέφυγαν τις χιλιομετρικές υπερβολές, με μόνο ένα ετάπ να ξεπερνάει τα 200 χλμ. Η Unipublic έχει συνδυάσει μικρές, εκρηκτικές ανηφόρες με μεγάλες, δύσκολες και ιστορικές για τη Vuelta αναβάσεις, όπως το Ανγκλίρου, η Φαραπόνα και η Κοβατίγια, ενώ ο αγώνας θα επισκεφθεί και τη Γαλλία με ετάπ το οποίο θα τερματίσει στην κορυφή του Τουρμαλέ. Υπάρχει ομαδικό χρονόμετρο 23 χιλιομέτρων στο 1ο ετάπ και ατομικό χρονόμετρο 33 χιλιομέτρων στο 16ο ετάπ, με επίπεδη διαδρομή στα πρώτα 31 και τον “τοίχο” του Έθαρο στα τελευταία δυο. Σε αντίθεση με προηγούμενα χρόνια, η τρίτη εβδομάδα δεν είναι τόσο δύσκολη, αντίθετα, η πιο κρίσιμη προβλέπεται να είναι η δεύτερη.

Αυτά τα ολίγα για τους μεγάλους γύρους του 2019 και του 2020, για τους περσινούς πρωταγωνιστές, αλλά και για αυτούς που αναμένεται να πρωταγωνιστήσουν στα Grand Tours της νέας χρονιάς, μαζί φυσικά με τη μεγάλη μάχη που περιμένουμε να δούμε στη Γαλλία ανάμεσα στα μεγαθήρια της Ineos και της Jumbo Visma. Από μένα, καλή – ποδηλατική – χρονιά σε όλες και όλους, με υγεία, ευτυχία και γεμάτη επιτυχίες σε κάθε επίπεδο!

* Photo credits: AP Images