Ο Εμμανουήλ Καραλής μπορεί να πετάξει πιο ψηλά από τον Σπάιντερμαν

Ο Μανόλο (a.k.a Εμμανούηλ) Καραλής είναι μια ήρεμη δύναμη της φύσης. Δεν δείχνει να βιάζεται ή να αγχώνεται για κάτι, τη στιγμή που συναντιόμαστε στο αθλητικό κέντρο του Αγίου Κοσμά. Μου δίνει την εντύπωση ότι όχι μόνο ελέγχει την -απερίγραπτα ζόρικη- καθημερινότητα των προπονήσεων του, αλλά απολαμβάνει κάθε στιγμή αυτής.

Καθώς μιλάμε με τον Μανόλο, μου επιβεβαιώνει ότι πρακτικά ζει στον Άγιο Κοσμά και στον ελεύθερο του χρόνο δεν ασχολείται με πεζές απολαύσεις τύπου junk food, αλλά προτιμά να πειραματίζεται και με άλλα σπορ, από πυγμαχία μέχρι bungee jumping στο Ισθμό. Ο άνθρωπος που σε ηλικία 18 ετών σημείωσε μια μυθική επίδοση στο άλμα επί κοντώ (5,78) και σήμερα μιλάει στο Instagram με θρύλους του αθλήματος όπως ο Σεργκέι Μπούμπκα, πέρα από ακρογωνιαίος λίθος της Stoiximan Tokyo Team, είναι και ένας φανταστικός συνομιλητής.

Η συζήτηση μας θα ξεκινήσει με ένα flashback στο 1984.

"Έχω δει στο YouTube τον αγώνα που ο Βινιερόν είχε ισοφαρίσει το παγκόσμιο ρεκόρ του Μπούμπκα και μετά εκείνος ανέβασε τον πήχη τρεις πόντους. Και έκανε νέο ρεκόρ. Έχω μπει στη θέση του και έχω νιώσει τον ψυχισμό του εκείνη τη στιγμή. Είναι θέμα εγωισμού, είναι ότι ένας άλλος αθλητής σε προκαλεί και είναι έτοιμος να σου πάρει κάτι που σου ανήκει. Στο τέλος καταλήγεις να σκέφτεσαι κάτι απλό: Αμά το κάνει αυτός, εγώ θα το κάνω ακόμα καλύτερα. Ναι, εννοείται πώς θα ανέβαζα τον πήχη αν ήμουν στη θέση του Μπούμπκα. Θα το κάνω, με οποίον αντίπαλο κι αν έχω μπροστά μουί."

"Ο αθλητισμός υπήρχε πάντα μέσα στην οικογένεια μου. Ο πατέρας μου έκανε δέκαθλο και η μητέρα μου άλμα εις μήκος, από τριών-τεσσάρων ετών ξεκίνησα δειλά-δειλά να αθλούμαι, μαζί με τη δίδυμη αδελφή μου την Αγγελική. Ξεκίνησα από ταε κβον ντο, κολύμπι, ποδόσφαιρο, μπάσκετ και στα 12 μου μπήκα για πρώτη φορά σε στίβο."

"Από το πρώτο κιόλας άλμα που έκανα, η αίσθηση ότι ήμουν στον αέρα ήταν μαγική, πετούσα."

"Σε αυτό το άθλημα γίνεσαι λίγο... Σπάιντερμαν. Όπως εκείνος το πρωί είναι ο Πίτερ Πάρκερ και το βράδυ μεταμορφώνεται σε έναν υπερήρωα, κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με εμάς. Το πρωί είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος που αγαπάει να αθλείται και να γυμνάζεται με κάθε τρόπο και το βράδυ ξαφνικά, πηδάει 6 μέτρα."

"Μεταμορφώνομαι όταν μπαίνω μέσα στο στίβο, όταν βλέπω χιλιάδες μάτια θεατών να είναι στραμμένα επάνω μου, αυτή η κατάσταση μου ανεβάζει την αδρεναλίνη στα ύψη. Δεν μπορώ να στο περιγράψω διαφορετικά, είναι αυτό που κάθε αθλητή μπορεί να τον εκτοξεύσει, να τον κάνει Σπάιντερμαν (γέλια)"

"Η Ισινμπάγιεβα φιλούσε το κοντάρι της σαν να είναι άνθρωπος. Έχω πιάσει κι εγώ τον εαυτό μου να κάνει ακριβώς το ίδιο, σε στιγμές που δεν έχει βγει το ένα άλμα, δεν έχει βγει το δεύτερο, αλλά κάποιο απ`όλα έχει πετύχει. Νιώθεις εκείνη τη στιγμή ότι και το κοντάρι έχει ψυχή."

"Ξεκάθαρα, αν το κοντάρι ήταν άνθρωπος θα ήταν γυναίκα, δεν δέχομαι άλλη εκδοχή σε ένα τέτοιο σενάριο."

"Αν αύριο το πρωί σταματούσα τον αθλητισμό και πάλι θα ήμουν εκεί έξω και θα δημιουργούσα πράγματα από το μηδέν. Θα έφτιαχνα κάτι, ένα προϊόν, μια επιχείρηση, μπορεί ακόμα και να ξεκινούσα να παίζω πάλι ηλεκτρική κιθάρα. Ναι, τζάμαρα μια εποχή, πλάκα είχε."

"Μια απίστευτη στιγμή που έχω βιώσει, με τρομακτική συγκίνηση, ήταν όταν ο Σεργκέι Μπούμπκα μου έστειλα συγχαρητήρια για το ρεκόρ μου. Είναι το ίνδαλμα μου, ένας αθλητής που θαύμαζα και πάντα θα τον έχω πολύ ψηλά."

"Μαθαίνεις να μιλάς σε νέες γλώσσες, γνωρίζεις νέους ανθρώπους, μοιράζεσαι εμπειρίες με νέους αθλητές. ανοίγει το μυαλό σου όταν βρίσκεσαι σε πανευρωπαϊκές και παγκόσμιες διοργανώσεις. Το απολαμβάνω κάθε δευτερόλεπτο που συμβαίνει."

"Αυτή την εποχή προσπαθώ να διαχειριστώ την κατάσταση του τραυματισμού μου, να προετοιμάσω το σώμα μου για να μπει κάποια στιγμή σε φουλ αγωνιστική δράση. Ήταν πάρα πολύ σκληρό αυτό που συνέβη. Μου πήρε χρόνο να ξαναβρώ το μυαλό μου, να ξαναγίνω ο εαυτός μου."

"Δεν βάζω ταβάνι, δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι στόχοι. Μπορεί το σώμα μου να είναι έτοιμο να πηδήξει 6,20 ή 6.30. Προτιμώ να το υπακούω πιστά από το να το πιέσω."

"Το Instagram; Ναι ξέρω ότι αρέσει πολύ στον κόσμο ότι ανεβάζω. Δεν κάνω κάτι ιδιαίτερο, εγώ τη φάση μου κάνω και ο κόσμος ανταποκρίνεται. Νομίζω αυτό είναι το νόημα στα social, να είσαι ο εαυτός σου και αν αυτό αρέσει, θα το πάρεις πίσω."

"Για μένα, μετά από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016, όταν είδα την Άννα και τον Λευτέρη και την Κατερίνα να έχουν πάρει όλες αυτές τις διακρίσεις, όταν μίλησα μαζί τους, μου είπαν ότι η Stoiximan δεν είναι απλά χορηγός, αλλά μια ομάδα ανθρώπων που είναι πάντα στο πλευρό σου, που δένεσαι μαζί τους. Δεν είμαστε σε κάποια χώρα όπως η Αμερική, πολλά παιδιά που κάνουν στίβο εδώ, δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα. Το να έχεις στο πλευρό σου τη Stoiximan είναι τύχη και πραγματική ευλογία."

Φωτογραφίες: Contra.gr / Φραντζέσκα Γιατζόγλου-Watkinson