Ελλάδα-ΗΠΑ: Υπάρχουν πιθανότητες για την Εθνική απέναντι στο θηρίο;
Την πιο ισχυρή ομάδα του κόσμου αντιμετωπίζει η Εθνική ομάδα πόλο των γυναικών στα προημιτελικά του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος, καθώς τη Δευτέρα στις 8 ανταμώνει με τις ΗΠΑ στην Γκουανγκτζού της Νότιας Κορέας.
Η τερματοφύλακας των ΗΠΑ Μπέτσι Άρμστρονγκ σταμάτησε το πόλο τον Αύγουστο του 2012 έχοντας κάνει το όνειρό της πραγματικότητα: είχε κατακτήσει το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο. Όλα αυτά χάρη στο 8-5 του τελικού στο Λονδίνο και στη νίκη των Αμερικανίδων επί της Ισπανίας, η οποία -αφού πρώτα είχε επιβληθεί στο μπαράζ του προολυμπιακού επί της Ελλάδα- κατέστη εν τέλει παγκόσμια δύναμη.
Οι Αμερικανίδες είχαν αποτύχει 4 φορές. Στο Σίδνεϊ είχαν ηττηθεί από το γκολ της Αυστραλής Ιβέτ Χίγκινς στο τελευταίο δευτερόλεπτο, το 2004 είχαν αποκλειστεί στον ημιτελικό από τη μετέπειτα ‘χρυσή’ ολυμπιονίκη Ιταλία, ενώ στο Πεκίνο, το 2008, είχαν πέσει θύματα μίας εκ των πιο αξιοσημείωτων ατομικών επιδόσεων στην ιστορία: των 7 γκολ της Ολλανδής Ντανιέλε ντε Μπρόιν στον τελικό της διοργάνωσης.
Οπότε ήρθε εκείνη η ώρα που η Άρμστρονγκ είπε το ‘τετέλεσται’ και κρέμασε το σκουφάκι της. Και δεν ήταν μόνο εκείνη, που πήρε την απόφαση. Την ίδια πορεία, χρονικά, ακολούθησε και η σπουδαία Μπρέντα Βίλα, που επί χρόνια έκανε ένα συναρπαστικό δίδυμο στην Οριζόντε Κατάνια με την πολυμήχανη Τάνια ντι Μάριο.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες υποτίθεται ότι θα βρίσκονταν σε αδιέξοδο. Τον επόμενο χρόνο, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βαρκελώνης, ο καιρός είχε φτάσει για την Ισπανία, που τις έβγαλε νοκ άουτ στα προημιτελικά, πριν αποκλείσει την Ουγγαρία σε ένα απίθανο παιχνίδι και κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στον τελικό με την Ολλανδία. Κι εκεί που φαινόταν ότι οι ΗΠΑ θα αντιμετώπιζαν πρόβλημα κατέφθασε η Τζαμαϊκανή Άσλεϊ Τζόνσον. Στον Λαιμό, σε μία από τις τελευταίες προπονήσεις πριν από το Final 4 της Ευρωλίγκας στο Σαμπαντέλ και τον ‘εμφύλιο’ με τον Ολυμπιακό η Τζόνσον ένιωσε πολύ ταπεινή όταν σχολιάστηκε πως “ήταν λογικό μετά την αποχώρηση της Μπέτσι να υπάρχει κρίση στην ομάδα, ωστόσο με το δικό σου ερχομό το κενό δεν φάνηκε“.
Ήταν ένα σχόλιο που δεν περίμενε και προφανώς την τιμά, τόσο στην ουσία του όσο και σε ό,τι αφορά την αντίδρασή της. Τη Δευτέρα, 22 Ιουλίου, στις 8 το πρωί, η Τζόνσον, στο πλαίσιο του προημιτελικού του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος στην Γκουανγκτζού, η οποία πλήττεται από καιρικά φαινόμενα όπως οι μουσώνες, θα βρει απέναντί της πολύ γνώριμα πρόσωπα. Τις συμπαίκτριές της στη Βουλιαγμένη, τις αντιπάλους της στον Ολυμπιακό. Αλλά δεν θα είναι η μόνη. Ούτε, βέβαια, είναι τωρινό φαινόμενο. Τις αρχές του αιώνα έπαιξε στη Βουλιαγμένη, αλλά και τη Γλυφάδα, η υπέροχη Κόραλι Σίμονς.
Το 2012, το φινάλε των Άρμστρονγκ και Βίλα σηματοδότησε τη νέα ισχυρή βάση της ομάδας πόλο Γυναικών των ΗΠΑ, του Άνταμ Κρικόριαν. Τα κορίτσια που έπαιξαν σε εκείνη την ομάδα έχουν διανύσει μία πορεία ετών μαζί, η οποία ουδόλως αμελητέα είναι. Αν εξαιρεθούν οι ολυμπιακές χρονιές, που τις περνούν προετοιμαζόμενες για τη μεγαλύτερη διοργάνωση του πλανήτη, συνήθως βρίσκονται φορώντας φόρμα εργασίας σε ευρωπαϊκές χώρες. Το 2010 ο Ολυμπιακός είχε αποκτήσει την Αμερικανίδα φουνταριστή Κάμι Κρεγκ, η οποία πλέον δεν φορά το σκουφάκι με το εθνόσημο.
Η Μάγκι Στέφενς και η Μελίσα Σάιντμαν έχουν παίξει στη Σαμπαντέλ, κατακτώντας Κύπελλα Πρωταθλητριών. Η πρώτη ήταν φέτος εκείνη που έβαλε το τελευταίο γκολ στον τελικό με τον Ολυμπιακό, το πικρό 13-11, αν και ο Χάρης Παυλίδης είχε, για σχεδόν 30 λεπτά, εκπονήσει ένα τέλειο αμυντικό σχέδιο για την αναχαίτισή της. Η δεύτερη έχει βιώσει την ήττα, στον τελικό του Πειραιά στις 25 Απριλίου του 2015. Είναι ένα κλασικό δίδυμο με την Αλεξάνδρα Ασημάκη, την οποία συνήθως μαρκάρει. Η Ασημάκη, ένα κορίτσι που κοιτάζει… κανονικά τον κόσμο, είναι αναγκασμένη, σε παιχνίδια με τις ΗΠΑ ή παλιότερα με τη Σαμπαντέλ, να έχει στις πλάτες της μία τύπισσα η οποία απέχει από το έδαφος σχεδόν 185 εκατοστά και ζυγίζει πάνω από 100 κιλά.
Αυτά τα δύο κορίτσια είναι τα γνωστά, μαζί, βεβαίως, με τη Στεφανία Χαραλαμπίδη, που, σε αντίθεση με ό,τι ήλπιζε ο πατέρας τους, Μπάμπης, αποφάσισαν με τη δίδυμη αδελφή της, Ιωάννα, να μείνουν στη μητέρα τους, στις ΗΠΑ. Η Στεφανία, που από το 2010 αναγνωριζόταν ως το κορυφαίο ταλέντο του ελληνικού πόλο Γυναικών, ανέκρουσε… υπερατλαντική πρύμνα και, παρ’ ότι είναι με την εθνική Νεανίδων πρωταθλήτρια Ευρώπης το 2011 και πρωταθλήτρια κόσμου το 2012, παρ’ ότι έχει παίξει με την εθνική Γυναικών στο Παγκόσμιο του Καζάν, είχε ήδη τη ροπή προς τις Ηνωμένες Πολιτείες και την αστερόεσσα.
Η επιβράβευσή της για αυτήν την απόφαση, βεβαίως, ήρθε με την κλήση από τον Άνταμ Κρικόριαν στην εθνική ομάδα. Η Στεφανία ήταν στην ομάδα που νίκησε την Ιταλία 10-9 στις 10 Ιουνίου, στον τελικό του World League της Βουδαπέστης, και μαζί με το χρυσό μετάλλιο πανηγύρισε την πρόκριση στους Ολυμπιακούς. Είναι, επίσης, μία από τις κοπέλες του… update που έχουν κάνει ο Άνταμ Κρικόριαν και το τεχνικό επιτελείο του αυτόν τον ολυμπιακό κύκλο.
Και όχι, δεν είναι σε αυτό (το update) η εξουθενωτική Μάντι Μούσελμαν, που στα 21 της παίζει ήδη το τρίτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημά της, ούτε η 24χρονη Ρέιτσελ Φέιταλ, επίσης μέλος της ομάδας που πήρε το δεύτερο διαδοχικό χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στο Ρίο, το 2016. Οι υπόλοιπες πολίστριες που ήταν στη Βραζιλία και παίζουν σε αυτό το Παγκόσμιο είναι οι αδελφές Φίσερ, Άρια και ΜακΚένζι, η Κάιλι Γκίλκριστ* και η Κάιλι Νιούσουλ. Βάζοντας Τζόνσον, Στέφενς και Σάιντμαν στο λογαριασμό, μας κάνει 9. Από τις 4 εναπομείνασες, η Στεφανία ενσωματώθηκε την τελευταία διετία στο ρόστερ, μετά το Παγκόσμιο του 2017, το χρυσό μετάλλιο του οποίου τα κορίτσια του Κρικόριαν πήραν άνετα, 13-6 στον τελικό την Ισπανία.
Σε αυτήν τη διοργάνωση έπαιξαν οι Άλις Γουίλιαμς, Αμάντα Λόνγκαν (τερματοφύλακας) και Πέιτζ Χάουστσαϊλντ. Οπότε, για ουδεμία εκ των 13 είναι η πρώτη διοργάνωση.
*Η Γκίλκριστ δεν είναι μόνο διεθνής πολίστρια, αλλά και σέρφερ. Συμμετέχει στη World Surf League.
Σε αυτό το ρόστερ δεν χώρεσε η Τζόρνταν Ράινι, που την περασμένη σεζόν έπαιξε με τη Βουλιαγμένη, αν και ήταν στο Παγκόσμιο του ’17, που έγινε στη Βουδαπέστη.
Οι λιγοστές πιθανότητες
Αν ρωτήσει κάποιος τον Γιώργο Μορφέση για τις πιθανότητες που έχει η εθνική ομάδα απέναντι στις ΗΠΑ, το πιθανότερο είναι να αστειευτεί. Η καρδούλα του το ξέρει πόσο, από το 2009 και τον ημιτελικό του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος της Ρώμης, έχει προσπαθήσει να βρει λύση στο ανισοβαρές και ανισοϋψές πρόβλημα που οι Αμερικανίδες θέτουν κάθε φορά που παίζουν με την Εθνική.
Έχει στύψει το μυαλό του, έχει πλησιάσει, αλλά τα χρόνια που η ομάδα προσπαθούσε να αναρρώσει από το στιγματιστικό αποκλεισμό της Τεργέστης, έχει απομακρυνθεί.
Ο ίδιος μειδιά όταν φαντάζεται τα… βουνά, που είναι Αμερικανίδες αμυντικοί, πάνω στις πεισματάρες αλλά σωματικά υποδεέστερες φουνταριστούς τους. Δεν είναι μόνος του, βέβαια. Όλος ο κόσμος, πλην των Αυστραλών, αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα απέναντι σε μία ομάδα που τα τελευταία χρόνια παίζει το παιχνίδι στη μέγιστη δυνατή ταχύτητα με τη μέγιστη δυνατή ισχύ και με ένα οπλοστάσιο τόσο ανεξάντλητο που πρέπει να σε κάνει να απορείς για ποιο λόγο η Στέφενς και η Σάιντμαν βρίσκονται ακόμη εδώ.
Αυτός ο ολυμπιακός κύκλος είναι σίγουρα ο τελευταίος τους, αλλά το θέμα είναι να δώσει το ‘παρών’ στο αντίο τους και η Εθνική, η οποία, αν δεν βρει εδώ το εισιτήριο, θα το ψάξει στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Βουδαπέστης, τον επόμενο Γενάρη (12-26), που δίνει ένα, και στο Προολυμπιακό, που δίνει τρία, για το πρώτο τουρνουά 10 ομάδων στην ιστορία. Εδώ, στην Γκουανγκτζού, μία ομάδα θα πάρει άλλο ένα εισιτήριο. Αν οι ΗΠΑ κατακτήσουν το χρυσό, θα το πάρει η δεύτερη. Αλλιώς, μόνο η νικήτρια του θεσμού θα βγει στον αφρό.
Η Ελλάδα δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο το έλλειμμα στα προσόντα, αλλά και ένα απίθανο νικηφόρο σερί. Πιθανότατα, αυτές οι 50 διαδοχικές νίκες είναι οι περισσότερες στην ιστορία (περίπου 35 ετών) του πόλο Γυναικών. Οι ΗΠΑ έχασαν τελευταία φορά τον Απρίλιο του 2018 από την Αυστραλία. Η παρέα της Μπρον Νοξ και της Άσλεϊ Σάουθερν είναι η τελευταία που τις νίκησε σε ματς που πραγματικά μετρούσε: δηλαδή στον τελικό του World League του 2014. Τελευταία φορά που έχασαν νοκ άουτ σε Παγκόσμιο ήταν στον προημιτελικό του 2013 από τις Ισπανίδες, ενώ έπειτα από 2 χρόνια, στο Καζάν, έχασαν από την Ιταλία στους ομίλους. Τελευταία φορά που ηττήθηκαν σε Ολυμπιακούς ήταν στον τελικό του Πεκίνου, το 2008, από την Ολλανδία της Ίφκε φαν Μπέλκουμ και της Γιάσμιν Σμιτ.
Συν τοις άλλοις, οι νέοι κανονισμοί, με το εξάμετρο αντί πεντάμετρου, τη δυνατότητα που δίνεται στην περιφερειακή να παίζει την μπάλα στα 6 μέτρα, τα 20 δευτερόλεπτα ανανέωσης επίθεσης μετά από κόρνερ ή επανάκτηση μπάλας στον παίκτη παραπάνω, οι αλλαγές στο κίτρινο μέρος της κορδέλας κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, εφόσον η ομάδα που την κάνει έχει κατοχή μπάλας, τους κάθονται κουτί.
Μπορούν, αφού η απόσταση της περιφέρειας από τα 2 μέτρα μικραίνει, να περνούν την μπάλα στη φουνταριστή, να παίζουν παραπάνω και να κάνουν μερικά από εκείνα τα ζηλευτά γυρίσματά τους, που συνήθως καταλήγουν σε ένα σουτ χωρίς μπλοκ από τις γωνίες (τη θέση 1, που παίζει η αριστερόχειρας, στην περίπτωσή μας η Χαραλαμπίδη, ή τη θέση 5, που συνήθως καταλαμβάνει δεξιόχειρας με χέρι-κτίριο, που χρειάζεσαι Ε9), ενώ η μπάλα βρίσκεται σε ύψος που δεν συνηθίζεται στο πόλο Γυναικών.
Το πρώτο πρόβλημα που πρέπει να λύσει η Εθνική, η οποία ήταν άτυχη, αφού έπαιξε με την άλλη ομάδα που βολεύουν… κουτί οι νέοι κανονισμοί, δηλαδή την Ισπανία, είναι πώς θα μείνει κοντά στο σκορ στην αρχή, απέναντι σε μία ομάδα που δεν έχει, ουσιαστικά, κενά στο παιχνίδι της. Αυτό είναι και το μείζον ζήτημα, διότι όλη αυτήν την εξαετία στο 97% των παιχνιδιών τους οι αντίπαλοι κοιτούν τις ΗΠΑ να ξεμακραίνουν και μέχρι να φτάσει το ημίχρονο το παιχνίδι θεωρείται λήξαν.
Το προπονητικό τιμ θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι θα ρισκάρει κάποιο σουτ, αλλά όλες οι πολίστριες της ομάδας του Κρικόριαν είναι αναβαθμισμένες, κάτι που σημαίνει ότι μόνο σε συνθήκες παιχνιδιού μπορεί να εντοπιστεί κάποια αδυναμία και να επαναπροσδιοριστεί το συνολικό πλάνο. Η Εθνική είναι μία ικανή ομάδα, έχει αρχίσει να ανακτά τη χαμένη, από το 2013, αυτοπεποίθησή της μετά το περυσινό ασημένιο μετάλλιο στη Βαρκελώνη πέρυσι, ωστόσο ούτε οι συνθήκες ούτε η σωματική ισχύς των πολιστριών βρίσκονται σε αυτό το επίπεδο.
Εδώ πρόκειται για νομοτέλεια και όχι για έλλειψη προσπάθειας. Είναι από τα πράγματα που απλώς συμβαίνουν, όπως το ότι το τυρί ταιριάζει σχεδόν με όλα τα φαγητά και ότι η ζεστή μερέντα που λιώνει πάνω στο παγωτό καθιστά τη γεύση αμαρτωλή και αξιομνημόνευτη. Πάει να πει ότι ακόμα και η υπέρβαση δεν είναι αρκετή, σε αυτήν την περίπτωση. Είναι ελκυστικό το να σπάσεις το σερί και το να κάνεις το ανθρωπίνως δυνατόν, αλλά ακόμα και να γίνει αυτό, η Ελλάδα θα πρέπει να νικήσει και τα δύο υπόλοιπα παιχνίδια της, για να μην μπει σε υπαρξιακές αναζητήσεις.
Πρώτος στόχος της Εθνικής, ούτως ή άλλως, είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, στους οποίους έχει να πάει από το 2008. Είναι η τελευταία ευκαιρία των τριαντάρηδων της ομάδας να συμμετάσχουν σε μία διοργάνωση στην οποία θα ηγούνται των προσπαθειών της ‘γαλανόλευκης’. Η Ασημάκη και η Χριστίνα Τσουκαλά βρίσκονταν στο Πεκίνο, αλλά όχι και η Άλκηστη Αβραμίδου (η οποία πέτυχε ένα απίθανο γκολ, υψηλής νοημοσύνης, στο μπαράζ με την Κίνα, 12-8), που δεν θέλει να τελειώσει την καριέρα της χωρίς να έχει γευτεί το must, για έναν αθλητή: την τελετή έναρξης.
