H Χριστίνα Ράμμου ανεβαίνει στην κορυφή με... γκάζια

Είναι μια αθλήτρια που θα μας απασχολήσει για τα καλά τα χρόνια που έρχονται. Έχει ήδη στρώσει τον δρόμο της καταξίωσης. Πριν κλείσει τα 17 της χρόνια, η Χριστίνα Ράμμου είναι κάτοχος 2 dan στο Taekwondo και 1 dan στο kick boxing. Από το 2017 είναι και... συλλέκτρια διακρίσεων και μεταλλίων, αφού από τότε μέχρι σήμερα έχει κατακτήσει:

• Την 1η θέση στην ΠΟΚ - Kick Light (Πανελλήνιο Πρωτάθλημα kick boxing) κορασίδων -50 kg (2017).
• Την 2η θέση στην ΠΟΚ - Light contact (Πανελλήνιο Πρωτάθλημα kick boxing) κορασίδων -50 kg (2017).
• Την 1η θέση στο European King of Taekwondo νεανίδων -46 kg sparring (2017).
• Την 1η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Taekwondo νεανίδων -46 kg sparring (και αυτομάτως την είσοδο της στην εθνική ομάδα - 2018).
• Την 5η θέση στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Taekwondo που διεξήχθη στο Tallin της Εσθονίας, στην κατηγορία νεανίδων -46 kg sparring (2018).
• Την 3η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Taekwondo που διεξήχθη στο Minsk της Λευκορωσίας, στην κατηγορία νεανίδων -46 kg sparring (2018).
• Την 3η θέση στο ΠΟΚ - Light contact (Πανελλήνιο Πρωτάθλημα kick boxing) κορασίδων -50 kg (2018).
• Την 1η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Taekwondo νεανίδων - 46 kg sparring (2019).
• Την 2η θέση στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Taekwondo που διεξήχθη στο Ρίμινι της Ιταλίας, στην κατηγορία των νεανίδων - 46 kg sparring (2019).
• Την 2η θέση στο European King of Taekwondo που διεξήχθη στην Θεσσαλονίκη, στην κατηγορία των νεανίδων - 46 kg sparring (2018).

Και όλα αυτά, πριν καν ενηλικιωθεί. Για την ακρίβεια, χωρίς να έχει κλείσει τα 17 της χρόνια! Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι πρόκειται για ένα αυθεντικό αθλητικό ταλέντο. Τίποτα δεν μοιάζει ικανό να την σταματήσει. Ούτε το 12ωρο χειρουργείο που έκανε 12 ετών, όταν χρειάστηκε σπονδυλεσία για να αντιμετωπίσει το σοβαρό πρόβλημα στη μέση της...

Το Contra.gr συνάντησε την Χριστίνα Ράμμου, συνοδεία του προπονητή της Σπύρου Παπαδημητρίου, κάτοχο 7 dan. Μαζί ήταν και ο πατέρας της Τάσος, διακριτικός και λιγομίλητος.

Όταν ήμουν τεσσάρων ετών, ο πατέρας μου για πρώτη φορά με πήγε για Τάε Κβο Ντο. Έφαγα κόλλημα και δεν το αποχωρίστηκα από τότε. Μου άρεσε πολύ όλη αυτή κατάσταση, που δεν σκέφτηκα ποτέ να σταματήσω. Ήταν λες και ήμουν γεννημένη γι' αυτό", εξηγεί η Χριστίνα για τον τρόπο που προέκυψε η ενασχόληση της με το άθλημα.

Προπονήσεις 6 φορές την εβδομάδα, διπλές πολλές φορές. Δύο ώρες μέσο όρο καθημερινά. Προπονήσεις και τα Σαββατοκύριακα, τρίωρες. Πόσο δύσκολο είναι για μια έφηβη να συνδυάζει τον πρωταθλητισμό με το σχολείο; Πολύ, είναι η απάντηση, όπως παραδέχεται η 17χρονη αθλήτρια."Προφανώς και είναι δύσκολο να συνδυάζεις το σχολείο και τα μαθήματα με τον αθλητισμό. Η κάθε μέρα αυτομάτως είναι γεμάτη απαιτήσεις. Αλλά δεν νιώθω καμία πίεση. Ίσα - ίσα, το απολαμβάνω. Είναι κάτι που με ευχαριστεί, δίχως να μου δημιουργεί πρόβλημα ή κάποιο άγχος. Είναι κάτι που θα συνεχίσω να κάνω και όπου βγάλει".

Μέσα σε όλα είναι απαραίτητη και η διαχείριση του άγχους, πριν από μια μεγάλη διοργάνωση. Πολλοί αθλητές και τα δικά τους γούρια, πριν ριχτούν στη "μάχη". Η Χριστίνα πάλι, όχι.

"Πάντα όταν υπάρχει στη μέση η προετοιμασία για μια μεγάλη διοργάνωση, έχεις ένα σχετικό άγχος. Θα το χαρακτήριζα όμως δημιουργικό, αφού η προοπτική διάκρισης σου δίνει κίνητρο να προσπαθείς σκληρά για να φτάσεις στον στόχο που έχεις θέσει. Δεν έχω κάποιο γούρι, δεν σκέφτομαι κάτι συγκεκριμένα, ούτε ακολουθώ μια στάνταρ διαδικασία. Μπαίνω μέσα και παίζω".

Η ρουτίνα δεν είναι εύκολη όταν μπαίνεις στον κόσμο του πρωταθλητισμού. Προπονήσεις, διατροφή, μαθήματα, αγώνες, όλα μοιάζουν αυτοματοποιημένα. Κάποιες φορές ίσως είναι εκνευριστικό. Αλλά και απαραίτητο.

"Όχι δεν με τσαντίζει. Πρέπει να πειθαρχήσω, αλλιώς πώς θα τα καταφέρω; Ξέρω ακριβώς την διαδικασία, δεν είναι εύκολη αλλά είναι αυτή που πρέπει να γίνει. Εντάξει, καμιά φορά "κλέβω" στην διατροφή και τρώω ένα παγωτό (γέλια). Στα μαθήματα δεν μπορώ να είμαι χαλαρή, είναι αυστηρός ο μπαμπάς (γέλια)".

Οι υποχρεώσεις πολλές και δίχως περιθώριο αναβλητικότητας, ο χρόνος εξαιρετικά περιορισμένος και μοιραία πέφτει "ψαλίδι" στις στιγμές ξεγνοιασιάς και διασκέδασης που δικαιούται ένα παιδί στην ηλικία της Χριστίνας. Για την ίδια πάντως, no problem...

"Δεν μου λείπουν οι βόλτες, οι καφέδες, το σινεμά, πολύ περισσότερο το να ξενυχτήσω. Δεν νιώθω πως χάνω κάτι επειδή δεν βγαίνω συχνά με την παρέα μου. Έχω βάλει έναν στόχο και αυτό κυνηγάω. Όλα μαζί δεν γίνονται, επομένως από τη στιγμή που θέλω να πετύχω κάτι συγκεκριμένο, ξέρω πως πρέπει να θυσιάσω κάτι άλλο".

Τα αθλήματα που περιλαμβάνουν οι πολεμικές τέχνες, είναι συχνά παρεξηγημένα στο ευρύ κοινό. Είναι η φύση τους τέτοια, που γεννά καχυποψία. Πώς αισθάνεται γι' αυτό μια πρωταγωνίστρια;

"Αντιλαμβάνομαι πως μπορεί να μιλάμε για αθλήματα που είναι ως ένα βαθμό παρεξηγημένα, όμως αν τα μαθαίνεις με τον σωστό τρόπο έχουν μόνο να προσφέρουν. Από πειθαρχία και αυτοσυγκράτηση, μέχρι υγεία. Ποτέ δεν έχω νιώσει κάποιο βίαιο συναίσθημα εξαιτίας αυτού που κάνω, ούτε έχω σκεφτεί να χρησιμοποιήσω τις ικανότητες μου εκτός τερέν. Αυτό που κάνω με βοηθάει να είμαι πειθαρχημένη σε άλλες πτυχές της καθημερινότητας μου. Στο σπίτι, στο σχολείο, στο διάβασμα, στη σχέση με τους γονείς μου. Πλάθει χαρακτήρα".

Η πορεία της μέχρι σήμερα είναι εντυπωσιακή, δεν περιορίζεται στα ελληνικά σύνορα, τα οποία έχει ξεπεράσει προ πολλού. Η πίεση της είναι λέξη... άγνωστη και τα γκάζια του δασκάλου της, Σπύρου Παπαδημητρίου, είναι το ξυπνητήρι της.

"Η στιγμή που ξεχωρίζω είναι από το Πανευρωπαϊκό που αγωνίστηκα φέτος και κατέκτησα το ασημένιο μετάλλιο στην κατηγορία των νεανίδων (16-17 ετών, 46 κιλά). Πάντα όταν προετοιμάζομαι με τον προπονητή μου, ο στόχος είναι το χρυσό. Δεν αισθάνομαι ότι με πιέζει, αυτή είναι η φιλοσοφία του και με βρίσκει σύμφωνη.

Λέει συνέχεια 'πάμε με την πρωταθλήτρια μου να πάρουμε το χρυσό'. Η φωνή του πάντα βαράει στο μυαλό μου σαν καμπανάκι. Όταν κάνω λάθος δεν μου χαρίζεται, αλλά δεν έχω πρόβλημα με αυτό. Αντίθετα είναι σαν ξυπνητήρι. Καταλαβαίνω ότι πρέπει να ανεβάσω την απόδοση μου, να κάνω όσα μου έχει διδάξει καλύτερα. Πάντα σκέφτομαι το κάτι παραπάνω".

Τι λέει ο Σπύρος Παπαδημητρίου για όλα αυτά;

"Προπονητές υπάρχουν πολλοί, δάσκαλοι λίγοι. Έχει σημασία αυτό. Ο καθένας μπορεί να γίνει προπονητής. Ο δάσκαλος έχει μαζί την έννοια του παιδαγωγού. Βλέπουμε ότι αυτό το κομμάτι λείπει πολλές φορές. Είναι σημαντικό και πρέπει να το προσέξουμε. Η Χριστίνα είναι ένα παιδί που ακούει και σε αυτό παίζουν ρόλο και οι γονείς της που συμμετέχουν σε όλο αυτό.Όταν λέμε ότι θα παίξουμε στα 46 κιλά, αυτό περιλαμβάνει μια σειρά από πράγματα αναφορικά με την προετοιμασία της. Δίαιτα, διατροφή, ένα πολύ επίπονο προπονητικό πρόγραμμα και επίμονο από εμένα. Με πολύ ζόρι. Είναι ένα κοριτσάκι 15-16 χρονών και έχει φέρει μετάλλιο από Παγκόσμιο, δεν είναι τυχαίο.

Συν τα Πανευρωπαϊκά, συν τα Πανελλήνια. Το να φτάσεις στην πρώτη θέση έχοντας αγωνιστεί σε 5-6 παιχνίδια είναι δύσκολο. Όλα τα παιδιά προπονούνται γι' αυτό", εξομολογείται ο δάσκαλος της Χριστίνας στο Contra.gr, εξηγώντας την ιδιαίτερη διαχείριση που απαιτείται σε αυτές τις ηλικίες και τις διαφορές ανάμεσα στον αθλητισμό και τον πρωταθλητισμό.

"Σε κάθε ηλικιακό τμήμα η προπόνηση είναι διαφορετική. Να διευκρινίσουμε πως είναι άλλο πράγμα το να κάνεις προπόνηση και άλλο πρωταθλητισμό. Ξεκάθαρα. Ο πρωταθλητισμός διαφέρει πάρα πολύ. Τα Σαββατοκύριακα οι προπονήσεις είναι τρίωρες. Συν την διατροφή και όλα αυτά που πρέπει να ακολουθήσουν για να φτάσουμε σε ένα στόχο. Με λίγα λόγια έχουν μια στρατιωτική πειθαρχία θα λέγαμε. Αν θέλουμε να παίξουμε στην κατηγορία των 46 κιλών και η Χριστίνα είναι 48, τότε πρέπει να πάει δύο κιλά κάτω χωρίς συζήτηση. Και συγκεντρωνόμαστε εκεί. Τώρα θα κάτσει τον Ιούνιο και τον Αύγουστο έχουμε τον Παγκόσμιο. Όλο αυτό το διάστημα θα πρέπει να παραμείνει στα κιλά της, με διατροφή, να μην ξεφύγει. Δεν κάνουν όλα τα παιδιά για πρωταθλητισμό, αυτό το διακρίνει ο δάσκαλος. Άσχετα με το τι πιστεύουν πολλές φορές οι γονείς. Αυτό είναι το πρώτο. Μετά πρέπει να δούμε αν το παιδί αντέχει στον ρυθμό που απαιτείται. Τις σκληρές προπονήσεις, την δίαιτα, την διατροφή. Δεν είναι παίξε γέλασε αυτά. Για παράδειγμα με την Χριστίνα είπαμε από τον Φλεβάρη πως πρέπει να κρατηθεί στα κιλά της μέχρι τον Απρίλιο. Τρεις μήνες με πειθαρχία σε ό,τι έτρωγε".

Με περισσότερα από 40 χρόνια ενασχόλησης με τις πολεμικές τέχνες, ως αθλητής ή δάσκαλος, ο Σπύρος Παπαδημητρίου είναι ξεκάθαρος σε ό,τι αφορά το σπουδαιότερο προσόν της πρωταθλήτριας του...

"Το μεγαλύτερο προσόν που έχει η Χριστίνα, είναι ότι με ακούει στους αγώνες. Είναι τρομερά σημαντικό στοιχείο. Έχουμε αναπτύξει έναν κώδικα επικοινωνίας που μας επιτρέπει να συνεννοούμαστε άμεσα. Τις λέω και εκτελεί με ακρίβεια. Βοηθάει πολύ ότι το έχουμε δουλέψει και έχει ανεπτυγμένη αντίληψη και πολύ γρήγορη επεξεργασία της πληροφορίας. Είναι μια σχέση που χτίζεται με τα χρόνια και αφορά αποκλειστικά τον δάσκαλο και την μαθήτρια. Η Χριστίνα είναι πολύ δεκτικό παιδί. Και σκέψου πως είχε κάνει ένα σοβαρό χειρουργείο στη μέση, όταν ήταν μόλις 12 ετών. Τώρα είναι από τις κορυφαίες αθλήτριες. Κάναμε πολύ προσεκτική δουλειά για την αποκατάσταση της και κατάφερε σταδιακά να βγάλει απίστευτες ταχύτητες. Δεν ήμουν ποτέ μαλακός μαζί της. Για την αφυπνίσω μέχρι που την έχω απειλήσει να την διώξω από τη σχολή. Όταν ξέρω πως έχω αθλητές πολύ υψηλού επιπέδου και τους βλέπω να χαλαρώνουν τη στιγμή που πλησιάζουν οι αγώνες, τρελαίνομαι. Το κάθε παιδί έχει ταβάνι. Αυτό που μπορεί να φτάσει στο 10, γιατί να μην το προσπαθήσει; Εκεί πιέζω κι εγώ από την πλευρά μου. Εκεί έχω απαιτήσεις. Γι' αυτό παλεύουμε. Όσο παραμένει δεκτική και έχει θέληση, θα βοηθήσω την Χριστίνα να φτάσει πολύ ψηλά. Αλλά έχει πολύ δρόμο μπροστά της. Αυτή τη στιγμή, στην ηλικία της, είναι στην κορυφή. Της έχω πει πως το δύσκολο δεν είναι να φτάσεις εκεί, αλλά να διατηρηθείς. Αυτό το έχει καταλάβει η Χριστίνα και δουλεύει ακόμη περισσότερο. Η προετοιμασία δεν είναι μόνο σωματική, προφανώς και το πνευματικό κομμάτι παίζει ιδιαίτερο ρόλο. Πάντα συζητάμε με την Χριστίνα και της λέω ότι στο Παγκόσμιο θα συναντήσεις αυτές τις συνθήκες, στο Πανευρωπαϊκό αυτές τις συνθήκες. Αν παίξεις με αυτή τη χώρα ή εκείνη την χώρα, να προσέχεις αυτά. Τους έχω παίξει αντίπαλος όλους και γνωρίζω τα διαφορετικά στυλ. Το Πανελλήνιο είναι το πρωτάθλημα με το οποίο ξεκινάμε και σου ανοίγει την πόρτα για υπόλοιπα. Λέω πάντα στην Χριστίνα ότι δεν μπαίνει μέσα για να παίξει, αλλά για να κερδίσει. Είναι νόμος. Δεν υπάρχει να δούμε ή "θα" ή ξέρω γω τι. Μπαίνω και κερδίζω. Με αυτή την ψυχολογία μπαίνει το Χριστινάκι μέσα και από πίσω ακούει αυτά που της λέω".

Που πρέπει να εστιάσει ένας αθλητής Taekwondo για να βελτιώσει την ικανότητα του; Είναι η δύναμη, είναι η ταχύτητα; Και σε ποια σημεία στοχεύει η προπόνηση; Ο Σπύρος Παπαδημητρίου εξηγεί:

"Υπάρχουν οι βαριές και οι ελαφριές κατηγορίες. Η προπόνηση μας είναι συνήθως με πολύ λίγα κιλά και πολλές επαναλήψεις. Θέλουμε ταχύτητες, εκρηκτικότητα. Σημασία δεν έχει ο όγκος αλλά η σβελτάδα, η έκρηξη. Στους αγώνες δεν βγάζεις βιαιότητα, βγάζεις τεχνικές. Δεν θες να χτυπήσεις τον αντίπαλο, απλά θες να πάρεις τα σημεία και να κερδίσεις. Αυτό μπορεί να το καταλάβει ο κόσμος από τον τρόπο που ολοκληρώνεται ένας αγώνας και οι δύο αθλητές αγκαλιάζονται. Υπάρχει η άμιλλα και το ήθος. Αν δεις ποτέ κάποιον αθλητή να παρεκτρέπεται, είναι θέμα προπονητή. Από εκεί προέρχεται. Γυρνάμε σε αυτό που λέγαμε πριν, περί προπονητή και δασκάλου. Είμαι χαρούμενος γιατί έχω βοηθήσει πολλά παιδιά να μπουν στο Πανεπιστήμιο, ακόμη και την αστυνομία. Ασχολούμαι με τις πολεμικές τέχνες πάνω από 40 χρόνια. Μια ζωή ολόκληρη. Το άθλημα εξάλλου αλλάζει. Γίνεται πιο μοντέρνο. Καμία σχέση με όταν έπαιζα εγώ το 1982 - 1983. Παίζεται σε άλλες ταχύτητες πλέον. Δεν αλλάζουν οι κινήσεις, αλλά η τεχνική και ταχύτητα που τις εκτελείς. Όλα αυτά γίνονται γιατί αλλάζει και ο τρόπος προπόνησης. Προσπαθείς να τελειοποιήσεις τις κινήσεις που ήδη υπάρχουν".

Ο πολύπειρος δάσκαλος μας εξηγεί τις διαφορές του WTF με το ITF και θέτει τον επόμενο στόχο που έχουν θέσει με την Χριστίνα:

"Τώρα κυνηγάμε αυτό που έχουμε μπροστά μας και είναι το Παγκόσμιο. Για να φτάσεις σε μια Ολυμπιάδα πρέπει να έχεις άλλα πράγματα από πίσω, βοήθεια από το υπουργείο Αθλητισμού, κάποιον να κινήσει τις διαδικασίες. Αλλιώς πώς να πας; Κάποιος μόνος του δεν πάει. Εμείς είμαστε μια σχολή που ό,τι έχουμε καταφέρει το έχουμε καταφέρει μόνοι μας. Να διευκρινίσουμε εδώ ότι υπάρχουν δύο κατηγορίες Τάε Κβο Ντο. Το WTF, που είναι Ολυμπιακό άθλημα και το ITF, που μπορεί να γίνει αλλά ακόμη δεν είναι. Υπάρχει μια σκέψη παγκοσμίως, να δημιουργηθεί κάτι σαν μια Ολυμπιάδα πολεμικών τεχνών, ώστε να ενταχθούν και αθλήματα που δεν υπάγονται σήμερα στα Ολυμπιακά.Επόμενος στόχος μας λοιπόν είναι η πρόκριση στο Παγκόσμιο. Πάμε τώρα να πάρουμε το χρυσό με την Χριστίνα. Αλλιώς θα τη διώξω από την σχολή (σ.σ. γέλια). Πάντα ένας αθλητής κουβαλάει ένα σχετικό άγχος. Είναι μέχρι να κάνεις την πρώτη κλωτσιά. Μετά αρχίζει και φεύγει όλο αυτό. Μετά είναι η καθοδήγηση από τον δάσκαλο που σε ηρεμεί. Όταν βλέπω την Χριστίνα να επαναπαύεται, της βάζω γκάζια. Φυσικά υπάρχει πάντα ο κίνδυνος του ψυχολογικού αδειάσματος μετά από μια μεγάλη νίκη. Και επειδή το αγώνισμα είναι ατομικό, θέλει προσοχή".

Η πολιτεία δεν παρέχει βοήθεια σε αυτά τα παιδιά και συχνά το οικονομικό κομμάτι βαραίνει πολύ τους γονείς. Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας (ΑΟΤΕ) κ. Βαλασιάδης έχει κάνει σημαντική προσπάθεια με την κάλυψη των εξόδων και την εύρεση χορηγών, όπως τονίζει ο Σπύρος Παπαδημητρίου.

"Ένα πολύ βασικό κομμάτι για τον γονιό είναι το οικονομικό. Μεγάλο και δύσκολο. Όταν πρέπει π.χ. να πάμε για αγώνες στα Γιάννενα, που προϋποθέτει παραμονή τριών ημερών, μιλάμε για έξοδο των 500 ευρώ. Κοντά ένα μηνιάτικο. Στήριξη από την πολιτεία δεν υπάρχει. Μόνο αν βρεθεί κάποιος σπόνσορας. Έχουμε ταξίδια στην Κρήτη, στην Θεσσαλονίκη, τα παιδιά χρειάζονται να έχουν αγώνες στα πόδια τους. Ο πρόεδρος της ομοσπονδίας (ΑΟΤΕ) έχει κάνει πάρα πολλά, όλα τα παιδιά που πάνε έξω με την εθνική ομάδα έχουν την κάλυψη των εξόδων από την ομοσπονδία. Αεροπορικά, ξενοδοχεία, εμφανίσεις, τα πάντα. Ο κ. Βαλασιάδης έχει κάνει σημαντικό έργο. Όταν κάνεις μια αποστολή 100 - 120 άτομα, το εξοδολόγιο είναι πολύ μεγάλο. Χρειάζεται σωστή οργάνωση και αυτό το κάνει μόνο η ΑΟΤΕ".

Κλείνοντας, ο Σπύρος Παπαδημητρίου θέλησε να σταθεί στον άδικο τρόπο που αντιμετωπίζονται οι αθλητές στις νεαρές ηλικίες σε σχέση τα όσα -λανθασμένα- ακούγονται για την είσοδο τους στο Πανεπιστήμιο.

"Υπάρχει ένα κομμάτι πολύ παρεξηγημένο με αυτά τα παιδιά. Νομίζει ο κόσμος ότι επειδή ένας αθλητής μπαίνει στο Πανεπιστήμιο έχοντας κάποια έξτρα μόρια από τις διακρίσεις του, ότι παίρνει την θέση κάποιου άλλου. Δεν είναι έτσι. Αν μια σχολή παίρνει π.χ. 100 παιδιά και 10 αθλητές, οι θέσεις των αθλητών είναι ξεχωριστές. Δεν υπολογίζονται στους 100. Τα παιδιά που ταυτόχρονα με τις σπουδές τους κάνουν και πρωταθλητισμό, φεύγουν στο εξωτερικό για να συμμετέχουν σε διοργανώσεις, χάνουν μαθήματα και φροντιστήρια, έχουν τρεις φορές μεγαλύτερη δυσκολία να περάσουν κάπου σε σχέση με ένα παιδί που όλο τον ετοιμάζεται μόνο για τις Πανελλήνιες. Πρέπει να το τονίσουμε αυτό, έχει τη σημασία του. Κανείς δεν παίρνει την θέση κανενός. Κατά καιρούς έχουν γραφτεί διάφορα που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Αυτή η προσφυγή που έχει γίνει στο ΣΤΕ είναι λάθος. Για παράδειγμα η Χριστίνα έρχεται καθημερινά για προπονήσεις και μετά έχει να πάει στο σχολείο ή το φροντιστήριο. Αν παίζουμε στο εξωτερικό και τύχει να επιστρέψουμε στις 3-4 τα ξημερώματα, κάνουν ένα μπάνιο και πάνε κατευθείαν σχολείο για να μην χάνουν μαθήματα. Έχει τεράστια διαφορά από ένα παιδί που προετοιμάζεται αποκλειστικά για τις Πανελλήνιες. Υπάρχει ο διπλάσιος και βάλε φόρτος εργασίας. Η Χριστίνα είναι πρωταθλήτρια και στο kick boxing, σύντομα θα ταξιδέψει και με την εθνική ομάδα".