Άσλεϊ Τζόνσον, η τερματοφύλακας της Βουλιαγμένης που πνίγει τα στερεότυπα
Είναι η κορυφαία τερματοφύλακας στον κόσμο και η πρώτη Αφροαμερικανή που μετείχε στην Ολυμπιακή ομάδα πόλο των ΗΠΑ. Φέτος, αγωνίζεται στη Βουλιαγμένη και το Contra.gr δεν έχασε την ευκαιρία για μια συζήτηση που περιέχει γρήγορο κολύμπι, ελληνική κουζίνα, κακές λέξεις, μια συνάντηση με τον Μπαράκ Ομπάμα, την απάντηση στο 'Βουλιαγμένη ή Μαϊάμι;' και πολλαπλές ήττες των στερεοτύπων.
Η Άσλεϊ Τζόνσον σε προσκαλεί σε παρτίδα για σκάκι και σου δείχνει την πισίνα. Έτσι, αντιλαμβάνεται την υδατοσφαίριση. Θέλει να αποδεικνύει πόσο έξυπνη είναι και εντός νερού. Γι’ αυτό το λόγο την παρομοίωσαν με τον Μάικλ Τζόρνταν. Εκείνη βέβαια βαδίζει περισσότερο πάνω στα χνάρια του ΛεΜπρον Τζέιμς, όχι του ‘Air’. Μιλάει κι αυτή ανοιχτά για τον Ντόναλντ Τραμπ, παρόλο που είναι αθλήτρια ερασιτεχνικού σπορ και δεν μπορεί να προστατεύσει τον εαυτό της και τη θέση της στην Εθνική ομάδα, όπως ο σταρ των Λέικερς. Από κάποια, όμως, που δηλώνει ‘μαθήτρια’ του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δεν μπορείς να περιμένεις κάτι λιγότερο.
Κάτι πολύ σημαντικό, αν θες να τη γνωρίσεις: βρίσκεται εδώ, στην Ελλάδα. Η χρυσή Ολυμπιονίκης του Ρίο αγωνίζεται κάτω από τα γκολπόστ της Βουλιαγμένης.
Είναι παιδί μεταναστών που μεγάλωσε σε μονογονεϊκή οικογένεια. Οι γονείς της έφυγαν από την Τζαμάικα και εγκαταστάθηκαν σ’ ένα παλιό σπίτι στο Μαϊάμι, που διαθέτει μια από τις πιο διάσημες -πια- παιδικές πισίνες, στις ΗΠΑ. Όπως και να το κάνουμε είναι ‘μουσειακό κομμάτι’ η πισίνα που έμαθε να κολυμπάει και να παίζει πόλο ένα από τα ινδάλματα της νέας γενιάς του αμερικανικού αθλητισμού.
Τα μαλλιά της στέγνωσαν μ’ ένα τίναγμα του κεφαλιού της, μετά την προπόνησή της στον Λαιμό και περπάτησε σχεδόν με καλπασμό προς την έξοδο, όπου βρισκόμασταν. Σαν να ήταν η σπρίντερ, Μέρλιν Οτι.
“Πάντα μου συμβαίνει αυτό. Όποιον συναντώ, με ρωτάει: ‘Παίζεις μπάσκετ; Παίζεις βόλεϊ;” Με ρωτάνε για διάφορα σπορ, από το λύκειο κι έπειτα”. Με τα απίστευτα φυσικά προσόντα της, η -ύψους 1,85μ.- Άσλεϊ μπορεί να κάνει παπάδες στα περισσότερα αθλήματα! Όταν ήταν 15 ετών, είχε έναν από τους κορυφαίους χρόνους στις ΗΠΑ, στα 50μ. ελεύθερο. Βρισκόταν λιγότερο από μισή ‘χεριά’ πίσω από τη χρυσή Ολυμπιονίκη του Ρίο, Σιμόν Μάνιουελ (100μ. ελεύθερο). “Α, δεν ξέρω. Η Σιμόν είναι τόσο γρήγορη. Εγώ απλά παίζω πόλο. Και μεταξύ μας, το κολύμπι είναι βαρετό”, είπε και ξεκαρδίστηκε.
“Πράγματι έμαθα να κολυμπάω στη μικρή πισίνα του σπιτιού που είπες. Μαζί με τ’ αδέλφια μου μάθαμε κολύμπι, με τη βοήθεια μιας φίλης της οικογένειας. Είχε αγωνιστεί για την Τζαμάικα στους Ολυμπιακούς Αγώνες και ζούσε κι αυτή στο Μαϊάμι. Το όνομά της είναι Μπελίντα, αλλά δεν θυμάμαι το επώνυμό της”. Για να μην υπάρχουν κενά στην ιστορία, το επώνυμο που δεν θυμόταν η Άσλεϊ το βρήκαμε εμείς. Αναφέρεται στην Μπελίντα Φίλιπς, η οποία έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972. Ήταν η μικρότερη αθλήτρια (13 χρόνων και 361 ημερών) της Ολυμπιακής ομάδας της χώρας της και προερχόταν από κολυμβητική οικογένεια. Ο αδελφός της, Άντριου, είναι προπονητής κολύμβησης και ζει επίσης στο Μαϊάμι.
Έτσι, έμαθαν και τα πέντε παιδιά της οικογένειας Τζόνσον να κολυμπούν και απαλλάχθηκε η μητέρα τους, Ντόνα από αυτό το άγχος. “Έχω μια αδελφή και τρεις αδελφούς. Όλοι παίζουμε πόλο. Όταν ήμασταν μικρά τσακωνόμασταν συχνά, διαφωνούσαμε και χωριζόμασταν σε νικητές και ηττημένους. Ίσως γι’ αυτό να είμαι τόσο ανταγωνιστική. Η μαμά έμπαινε ανάμεσά μας και προσπαθούσε να μας χωρίσει”, τόνισε κι εξήγησε ότι ο πατέρας της έλειπε από το καθημερινό ‘πάρτι’ των… τρελόπαιδων, διότι οι γονείς της είχαν χωρίσει.
“Ήμουν αρκετά μικρή όταν συνέβη αυτό. Γεννήθηκα το 1994 και χώρισαν το 1996. Η μητέρα μου μας μεγάλωσε μόνη της. Δούλεψε πολύ σκληρά και μας δίδαξε να δουλεύουμε κι εμείς σκληρά, μας έμαθε να φροντίζουμε τους εαυτούς μας και όσα ξέρουμε. Ήταν εξαιρετικά δύσκολο αυτό που είχε ν’ αντιμετωπίσει. Είναι νοσοκόμα. Έπαιρνε εμένα και τα αδέλφια μου από το σχολείο με το αυτοκίνητο και πηγαίναμε στα σπίτια, όπου είχε ασθενείς. Χρειαζόταν να κάνει αιμοληψίες και να τους φροντίσει. Ξέραμε ποια είναι η δουλειά της, αλλά δεν καταλαβαίναμε ακριβώς τι κάνει. Το μόνο που μας έλεγε όταν ήμασταν μαζί της ήταν: ‘Τώρα θα κάνετε ησυχία, δουλεύω!’. Δεν είχε πού να μας αφήσει”.
Έμαθα τη ‘δύναμη’ από τη μητέρα μου. Έμαθα να έχω υπομονή, αλλά και να είμαι συμπονετική. Εκείνη έδειξε απεριόριστη υπομονή μεγαλώνοντας πέντε παιδιά. Παράλληλα, έπρεπε να μας μάθει ότι είναι αναγκαίο να φροντίζουμε ο ένας τον άλλο
“Τα μεγαλύτερα αδέλφια να μεγαλώσουν τα μικρότερα. Κι ο παππούς μου, Ρούπερτ, μεγάλωσε κι αυτός μόνος του τη μητέρα μου, στην Τζαμάικα”.
Η 24χρονη γκολκίπερ θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι το παιδί ‘σάντουιτς’ της οικογένειας και αυτή που ανέλαβε να προστατεύει τη μικρή της αδερφή. Όμως, δεν καταπιέστηκε. ” Εγώ είμαι η μεσαία από τα αδέρφια μου. Η μικρή μου αδερφή ήρθε στο ίδιο κολέγιο με ‘μένα, στο Πρίνστον. Εκεί, σπούδασα ψυχολογία”. Η Άσλεϊ δυσκολεύτηκε να φύγει μακριά από την οικογένειά της, αρχικά για να σπουδάσει κι έπειτα για να ενταχθεί στην ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών, στην Καλιφόρνια. Όμως, αμέσως κατάλαβε ότι μια μεγάλη λεωφόρος ανοίγεται διάπλατα μπροστά της και δεν δείλιασε. Δεν έκανε βήμα πίσω. Άρχισε να την περπατά και να εντυπωσιάζει.
Ο προπονητής της στο Πρίνστον, Λουί Νικολάο, ήταν σίγουρος ότι θα τα καταφέρει και στην επόμενη πρόκληση της καριέρας της. Είναι αυτός που είπε ότι του θυμίζει τον Μάικλ Τζόρνταν, διότι γνωρίζει τη φάση πριν εξελιχθεί. Γέλασε κι απάντησε στο σχόλιό του με ένα… προσγειωμένο: “Funny Louis”. Ο ομοσπονδιακός προπονητής των ΗΠΑ, Ανταμ Κρικόριαν τόνισε ότι η Τζόνσον έχει αλλάξει την υδατοσφαίριση των γυναικών προς το καλύτερο, παγκοσμίως. Συμφώνησε και η προπονήτριά της στη Βουλιαγμένη, Αλεξία Καμμένου, η οποία δήλωσε στο Contra.gr: “Δεν μου έχει ξανατύχει τέτοια περίπτωση αθλήτριας στη ζωή μου! Είναι εκπληκτική. Άλλο επίπεδο και τόσο καλό παιδί. Βοηθάει πολύ και τις συναθλήτριές της”.
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης ‘βαφτίσαμε’ την κ. Ντόνα, ‘Donna Summer’. Η Άσλεϊ λέει ότι η μαμά της είναι το καλοκαίρι της ζωής της κι έτσι μας προέκυψε η ‘Hot Stuff’ κυρία του πενταγράμμου στην κουβέντα. Παρεμπιπτόντως, η ορίτζιναλ Donna Summer έχει τραγουδήσει το ‘Τokyo’ και την επόμενη σεζόν η Τζόνσον θα επιστρέψει στις ΗΠΑ, για να ενσωματωθεί στην Ολυμπιακή ομάδα της χώρας της, πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020. Οι Αμερικανίδες θα επιδιώξουν να κατακτήσουν το τρίτο τους διαδοχικό χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο, στο Τόκιο.
Πάντα ήταν στο βάθρο, αλλά πρωτιά ‘είδαν’ στο Λονδίνο και στο Ρίο. Το 2011, προπονήθηκαν ακόμη και με τους πεζοναύτες για να κερδίσουν τον τίτλο που τους έλειπε. “Τα κορίτσια στην Εθνική συνέχεια μας μιλάνε γι’ αυτή την εμπειρία τους, διότι ακολούθησαν κανονικά την προπόνηση των πεζοναυτών: σέρνονταν στο χώμα, σκαρφάλωναν πάνω σε σχοινιά, έμειναν για πολλές ώρες χωρίς ύπνο και άλλα πιο απλά, όπως push ups. Eπειτα, έλεγαν ‘είμαστε νεκρές’. Ήταν η πιο έντονη εμπειρία που έχουν ζήσει. Δεν ήταν μόνο μια πρόκληση σωματικών αντοχών, αλλά και πνευματικών”.
Η Άσλεϊ Τζόνσον ανέλυσε την τακτική που ακολούθησαν η ΗΠΑ για να διατηρηθούν στην κορυφή και στο Ρίο. “Προετοιμαστήκαμε σε συνθήκες πίεσης ίδιες με αυτές των Ολυμπιακών Αγώνων. Σε όλους τους τομείς το δουλέψαμε, από το πώς τρώγαμε μέχρι και το πώς σκεπτόμασταν! Το ίδιο κάναμε και στα τουρνουά που συμμετείχαμε πριν. Θέλαμε να εξοικειωθούμε με το Ρίο, πριν καν πάμε εκεί. Οι συνθήκες ήταν σκληρές για να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε όσο πιο φυσιολογικά γινόταν, στη Βραζιλία. Πήγαμε πολύ νωρίτερα στο Ρίο, προκειμένου να μπούμε στο κλίμα, να δούμε πού θα παίξουμε, να μάθουμε όλες τις εγκαταστάσεις”.
Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες μπήκε και στον Λευκό Οίκο, όπως όλοι οι Ολυμπιονίκες.
Ήταν εκπληκτικό. Λέω σε όλους αυτό που έζησα με μια φράση: ‘Εεεε, γνώρισα τον Μπάρακ Ομπάμα!’. Ήταν τόσο άνετος. Αυτό το σύμβολο της χώρας μας και τόσο σπουδαίος στην Αμερική και… πώς να το πω, η λέξη που σκέφτεσαι είναι, είναι ‘προεδρικός’. Ήταν προεδρικός. Ήταν ζεστός, φιλόξενος και άνετος. Ήταν τόσο φιλικός, όσο μπορούσε να είναι βέβαια ως πρόεδρος
“Δεν μου είπε κάτι ξεχωριστό. Μου έδωσε συγχαρητήρια και είπε ότι τους έκανα υπερήφανους. Έτσι κι αλλιώς, είχε πολλούς αθλητές να δει. Αλλά για τη Μισέλ Ομπάμα έχω κάτι να πω. Μια από τις ανιψιές της ήταν μαζί μας στο σχολείο και φίλη της αδελφής μου. Αισθάνθηκα πιο οικεία μαζί της. Ήταν σαν να λέμε: ‘Ξέρωωωωω'”.
Όσο και να μη θες να σβήσει -έστω και για λίγο- το υπέροχο χαμόγελό της, είναι τέτοιος ο ρόλος της πια στον αθλητισμό που δεν μπορείς να αποφύγεις μια ερώτηση, η οποία ενδεχομένως να της ξύσει πληγή. Έχει υπάρξει θύμα ρατσιστικής συμπεριφοράς η Άσλεϊ Τζόνσον; “Όχι με κάποιο άμεσο τρόπο. Όμως, νιώθω διαφορετική. Απλά αυτό, διαφορετική. Δεν μου είπε κάποιος: ‘Είσαι μαύρη και δεν σου αξίζει αυτό’. Ωστόσο, οι φίλοι μου έλεγαν ότι ‘το πόλο είναι άθλημα για λευκούς’ ή ‘δεν μπορείς να εκτιναχθείς έξω από το νερό’. Όσα άκουγα σχετίζονταν με το χρώμα μου σε συνδυασμό με το κολύμπι. Ελπίζω να καταρρίψουμε αυτά τα στερεότυπα αθλητές και αθλήτριες, όπως εγώ και η Σιμόν (Μάνιουελ)”.
Πάρε το ‘White men can’t jump’ και φέρτο στα μέτρα της. Ναι, ζούμε στο 2019 και αποδεχόμαστε στερεοτυπικές αντιλήψεις.
Στην Ελλάδα δεν έχει γνωρίσει κάποια προσβολή κι αυτό το γεγονός την οδήγησε σ’ ένα συμπέρασμα που θα διαβάσεις και δεύτερη φορά για να βεβαιωθείς ότι δεν σε ‘γέλασαν’ τα μάτια σου: “Εδώ, είστε ανοιχτόμυαλοι”.
Αισθανόταν άσχημα για όσα άκουγε τότε, πριν ακόμη γίνει αθλήτρια – πρότυπο, εξώφυλλο, θέμα σε εκπομπές στις ΗΠΑ. Το παραδέχθηκε με το δικό της τρόπο: “Είμαι αρκετά συναισθηματική, αλλά είχα δίπλα μου τα αδέλφια μου και ήταν μεγάλη η υποστήριξή τους. Έτσι κι αλλιώς, όλοι στην οικογένεια ασχολούνται με το άθλημα και ξέρουν”.
Τελικά, η Άσλεϊ εκτινάσσεται επιδεικτικά έξω από το νερό! Επειδή μπορεί. Συχνά, πριν από τις αποκρούσεις της, βρίσκεται σχεδόν ολόκληρη μέσα στην πισίνα. Βρέχεται έως και το πηγούνι της. Όμως, προλαβαίνει ν’ αποκρούσει. Γέλασε με την παρατήρηση. “Στην πραγματικότητα το κάνω για να μην κρυώνω και για να ξεγελάσω τα κορίτσια που νομίζουν ότι δεν θα αποκρούσω, καθώς βρίσκομαι ως εδώ (έδειξε το στόμα της) μέσα στο νερό. Δούλεψα πολύ σκληρά για να μάθω να κάνω αυτές τις αποκρούσεις. Και όταν επαναλαμβάνεις τη σκληρή δουλειά, φτάνεις στο σημείο να ξέρεις να διαχειρίζεσαι σωστά το πλεονέκτημά σου.
Παίζοντας με αυτόν τον τρόπο έχω τεράστιο αβαντάζ. Είναι διασκεδαστικό να χρησιμοποιείς την ευφυΐα σου στον αθλητισμό. Γίνεται παράλληλα πνευματικό το σπορ. Προσπαθώ πάντα να μαντέψω την επόμενη κίνηση του άλλου, σαν να παίζω σκάκι. Είναι πολύ διασκεδαστικό και αυτό αγαπώ περισσότερο στο παιχνίδι. Μ’ αρέσει πολύ να ταιριάζεις τα φυσικά σου προσόντα με την εξυπνάδα σου, μ’ αρέσει η συμμετοχή στην ομάδα”.
Απευθύνεται συχνά στα νέα παιδιά που θέλουν να της μοιάσουν. “Λέω πάντα, ‘ό,τι κάνεις, να το κάνεις με αγάπη, ώστε να σου δίνει χαρά’. Πραγματικά, αγαπώ να είμαι μια θετική εκπρόσωπος της μαύρης κοινότητας στον υγρό στίβο, καθώς υπάρχουν πολλά στερεότυπα που δεν μας ‘θέλουν’ στο νερό. Αλλά είναι πολλές οι ευκαιρίες που μπορούν να σου δοθούν. Είναι αμέτρητα δε τα πλεονεκτήματα που έχεις όταν ασχολείσαι με τον υγρό στίβο, τόσο στην υγεία σου όσο και στη μόρφωσή σου. Αν μπορώ να σπάσω κάποια στερεότυπα και να ανοίξω την πόρτα σε κάποιον θέλω να το κάνω”.
Κι όταν κάποιο παιδί είναι απελπισμένο; Όταν δέχεται ρατσιστικές συμπεριφορές, αισθάνεται αδύναμο και δεν ξέρει πώς να αντιδράσει τι του λέει; “Αυτό που έχω μάθει -ως αθλήτρια- είναι ότι πάντα υπάρχει δίπλα σου κάποιος που νοιάζεται να σε βοηθήσει και ξέρει πώς να σε βοηθήσει. Αυτό το πρόσωπο υπάρχει. Μπορεί να είναι δάσκαλος, συμμαθητής, φίλος ή ακόμη και ένας γονιός φίλου σου. Είναι εκεί αυτό το πρόσωπο και μη φοβάσαι να του ζητήσεις τη βοήθεια που χρειάζεσαι. Μιλάω και σαν ψυχολόγος και σαν αθλήτρια. Περισσότερο ως αθλήτρια και σύμφωνα με τις εμπειρίες μου στη ζωή, διότι η πείρα μου στην ψυχολογία είναι μικρή και θέλω να επεκτείνω κι άλλο τις γνώσεις μου”.
Ναι, φαίνεται ότι η Άσλεϊ είναι θαυμάστρια του Κόλιν Κάπερνικ: “Πιστεύει σε κάτι και μάχεται γι’ αυτό. Μπορεί να μην αντιπροσωπεύει την πιο δημοφιλή άποψη. Όμως, ασχέτως των επιπτώσεων που μπορεί να έχει υποστηρίζοντάς την, δεν αλλάζει γνώμη. Δείχνει αποφασισμένος”.
Ο καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει για ‘σένα, αλλά εσύ ξέρεις ποιος είσαι. Είμαι με τον Κόλιν Κάπερνικ
Ο συνειρμός ήταν αναπόφευκτος. Κάποιος που στηρίζει τον Κόλιν Κάπερνικ, αυτομάτως δεν στηρίζει τον Ντόναλντ Τραμπ. Γέλασε, αγχώθηκε, πήρε βαθιά ανάσα και απάντησε: “Είναι δύσκολη ερώτηση για ‘μένα, διότι δεν υποστηρίζω πολλά απ’ όσα κάνει, τον τρόπο που εκπροσωπεί τις ΗΠΑ γενικότερα και τον τρόπο που διαχειρίζεται καταστάσεις. Πήρε πολλές αμφιλεγόμενες αποφάσεις. Αποφάσεις που εγώ δεν θα έπαιρνα και που θεωρώ ότι δεν αντιπροσωπεύουν σωστά τη χώρα μας. Ούτε το ίματζ του μας αντιπροσωπεύει, επίσης. Φιουουουου…”
Ένα όνομα της έριξε τους παλμούς, της εξαφάνισε το άγχος και της επανέφερε τη σιγουριά στο πρόσωπό της: Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. “Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια την επιρροή του στην Αμερική και σε όλο τον κόσμο. Ένας απίστευτος άνθρωπος που είχε πολύ μεγάλα όνειρα και προσπάθησε να τα πραγματοποιήσει. Έμαθε τον κόσμο να μάχεται για την ισότητα και αυτό συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Όλοι μάθαμε από τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και όλοι συνεχίζουμε να μαθαίνουμε. Όλοι συνεχίζουμε να έχουμε οφέλη από τα λόγια του και να προοδεύουμε με αυτά. Ένας δάσκαλος για όλους μας!”.
Μπάσκετ δεν βλέπει, αλλά τον κορυφαίο Ελληνα πρέσβη στο εξωτερικό τον γνωρίζει: ” Γιάννης Αντεντοκούνμπο (χωρίς σαρδάμ, παρακαλώ). Ο μπασκετμπολίστας! Τον έχω δει να παίζει με τους Μπακς. Βέβαια, εγώ είμαι με τους Χιτ!” . Όμως, η Βουλιαγμένη της αρέσει περισσότερο από το Μαϊάμι.
“Εδώ είναι καλύτερα! Η θάλασσα πότε είναι σαν γυαλί, πότε γαλάζια κι άλλες φορές πράσινη. Έχει τόσα χρώματα και το κυριότερο βλέπεις τα πάντα μέσα σε αυτή”. Το βυθό θα τον εξερευνήσει μια άλλη στιγμή όμως, τώρα μαθαίνει την Αθήνα. “Μ’ αρέσει να είμαι συχνά με τα κορίτσια της ομάδας και να βλέπω πράγματα που θέλω, να μαθαίνω την καθημερινότητά σας. Η Βουλιαγμένη είναι σαν οικογένεια. Πήγα στο Σούνιο, στην Ακρόπολη και στο Μουσείο της Ακρόπολης, πήγα στο κέντρο της Αθήνας, δοκιμάζω ελληνικές γεύσεις. Λατρεύω την ελληνική μυθολογία και είναι τόσο ωραίο για ‘μένα που μπορώ να μάθω περισσότερα για την ιστορία σας και πώς σε κάποια σημεία συνδέεται η μυθολογία με τα πραγματικά γεγονότα. Χαίρομαι επίσης που κάνω νέους φίλους. Οι Έλληνες είναι τόσο φιλικοί. Πάντα κάποιος θα με καλέσει να φάω μαζί του. Υπέροχο. Και το φαγητό είναι τόσο καλό”.
Η Τζόνσον έχει αποστηθίσει κατάλογο, είναι βέβαιο. Αράδιασε τη μισή ελληνική κουζίνα εν ριπή οφθαλμού: “Σουβλάκια, μουσακάς, παστίτσιο, φέτα always! Η αγαπημένη μου σαλάτα είναι ο ντάκος. Όμως, προτιμώ τον μουσακά από το παστίτσιο”. Γιατί όμως; “Αγαπώ τις μελεντζάνε!”.
Οι ‘μελεντζάνε’ δεν είναι τίποτε, μπροστά στα άλλα, τα “πιπεράτα” που έμαθε να λέει στα ελληνικά. “Αλήθεια σου είπαν ότι ξέρω κακές λέξεις; Η Αλεξία στο είπε; Ναι, αλλά μου τις έμαθαν!”. Δεν μπορούσε να συγκρατήσει το γέλιο της μόλις διαπίστωσε ότι πράγματι κυκλοφόρησαν τα νέα. Η Άσλεϊ δεν ξέρει να λέει ‘ψοφόκρυο’, όμως ξέρει το άλλο κρύο που αρχίζει από ‘ψ’. Αυτό με το ‘ω’ και το ‘λ’, ναι! Κάνει και προπόσεις στα ελληνικά, με αφιερώσεις. Άστο, δεν θες να ξέρεις. Ας επιστρέψουμε σε αυτά που λέγονται και γράφονται: “Η Αλεξία είναι ένας από τους λόγους που χαίρομαι για την παραμονή μου εδώ. Είναι χαρούμενη, είναι σαν μητέρα, σαν αδελφή σαν φίλη και αυτό είναι πολύ σημαντικό για κάποια σαν εμένα που είμαι μακριά από το σπίτι μου. Βέβαια, μιλάω συνέχεια με τη μητέρα μου και θα έρθει εδώ σε λίγο καιρό. Θέλω να της δείξω τα πάντα”.
Εκτός από τη μητέρα της περιμένει και κάτι άλλο πολύ σημαντικό. Τη στιγμή που η Βουλιαγμένη θα βγάλει στα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό το πρόσωπο που έχει στις προπονήσεις. “Πρέπει να μην ασχοληθούμε με τους άλλους και να επικεντρωθούμε σε εμάς, να παίζουμε ομαδικά, να είμαστε επικοινωνιακές, να τελειώνουμε τα σουτ μας. Είμαστε πολύ καλές στην προπόνηση και πρέπει να μεταφέρουμε την εικόνα της προπόνησης και στον αγώνα. Είναι ξεκάθαρα θέμα αυτοπεποίθησης και θα έρθει με το χρόνο. Έχουμε πολλά νέα κορίτσια στην ομάδα με μεγάλες προοπτικές στο άθλημα. Το πρωτάθλημα είναι μια ανοιχτή υπόθεση.
Ο Ολυμπιακός είναι μια πολύ καλή ομάδα με έναν πολύ καλό προπονητή. Όλα θα εξαρτηθούν από το ποια ομάδα θα βρεθεί έτοιμη την κατάλληλη στιγμή. Τώρα, όμως έχουμε μπροστά μας ένα πραγματικά δύσκολο όμιλο στην Ευρώπη και ελπίζω να πάμε καλά”.
Το είπαμε και στην αρχή. Αυτή η υπέροχη αθλήτρια βρίσκεται στην Ελλάδα και αξίζει να τη δεις ν’ αγωνίζεται από κοντά.
