Από την πιθανή ‘καθαίρεση’ του καλοκαιριού στον τίτλο της Mercedes

Στην Ιαπωνία στέφθηκε πρωταθλητής. Ας μην βιάζεται ο Λιούις Χάμιλτον, οφείλει να είναι υπομονετικός. Τουλάχιστον ως το Μεξικό. Μαθηματικά δεν έχει σιγουρευτεί ακόμη, αφού εξακολουθεί να παίζει αποδοτική μεν, άμυνα δε, με αποτέλεσμα η διαφορά των 64 πόντων να μην του διασφαλίζει τον τίτλο τρεις στροφές πριν από το φινάλε. Στη Mercedes παρόλα αυτά πανηγυρίζουν ήδη. Η πρωτιά του Βάλτερι Μπότας στη Σουζούκα και το 1-3 στο βάθρο μετέτρεψαν τη γερμανική ομάδα από το αδιαφιλονίκητο φαβορί σε κάτοχο. Μάλιστα διατήρησε τα κεκτημένα για έκτη διαδοχική χρονιά, επίδοση που στο παρελθόν είχε καταφέρει μονάχα η Ferrari!

Ο Φινλανδός πιλότος νίκησε για τρίτη φορά εφέτος και έκτη συνολικά στην καριέρα του. Το ξεπέταγμά του όταν έσβησαν τα κόκκινα φώτα ήταν τόσο αύθαδες, επιθετικό και καλοζυγισμένο, που ακόμη και η ‘jump start’ poleman Ζεμπάστιαν Φέτελ, που σάστισε και έχασε χρόνο, δεν αρκούσε για να του φράξει το δρόμο. Βγήκε από τ’ αριστερά του Γερμανού της Ferrari, τον αιφνιδίασε, έστριψε με ταχύτητα πρώτος και ήλεγξε με ‘απολυτότητα’ όλη την κούρσα στη πίστα των 5.807 χιλιομέτρων (με 40 βαθμούς θερμοκρασία οδοστρώματος), μια και τα δύο pit stops κύλησαν χωρίς απρόοπτα που θα μπορούσαν να του καταστρέψουν την προσπάθειά του.

“Ένα τέλειο ξεκίνημα, μια τέλεια ημέρα“, ανέφερε πανευτυχής ο Μπότας, ο οποίος από την ημέρα που ενημερώθηκε ότι θα παραμείνει ως ο teammate του Χάμιλτον για τουλάχιστον ένα χρόνο ακόμη πιλοτάρει πολύ πιο απελευθερωμένα. “Γνωρίζοντας τον εαυτό μου, λειτουργώ καλύτερα όταν τα πράγματα έχουν κατασταλάξει και δεν προκύπτουν εμπόδια“, ομολογούσε με ειλικρίνια πριν από ένα μήνα ο 30χρονος από τη Ναστόλα (της νότιας πλευράς που ενσωματώθηκε στο Λάχτι), γνωρίζοντας πια ότι έχει κερδίσει τη μάχη από τον εφεδρικό Σεμπαστιάν Οκόν (κατέληξε στη Renault). Ο 23χρονος Γάλλος θα είναι ο επόμενος που θα ‘καβγαδίζει’ με τον Ντανιέλ Ρικιάρντο.

Μέχρι το καλοκαιρινό διάλειμμα ο Μπότας οδηγούσε στο απόλυτο σκοτάδι και όφειλε να βρει το δρόμο του. Οι άνθρωποι της Mercedes δεν είχαν καταλήξει στο δίδυμο των οδηγών που θα πληρώνουν το 2020, μια και δίπλα στον Λιούις Χάμιλτον αναζητούσαν την καταλληλότερη, συμπληρωματική, επιλογή. Οι επιδόσεις του Φινλανδού, που είχε αρχίσει τη χρονιά με νίκη στην Αυστραλία και δεύτερη θέση στο Μπαχρέιν αλλά δεν συνέχισε το ίδιο αποδοτικά, είχαν προκαλέσει διλημματικού χαρακτήρα ερωτήματα εντός της ομάδας τα οποία έφερναν το #2 μετέωρο.

Όσο μάλιστα περνούσε ο καιρός και ουδείς λάμβανε οριστικές αποφάσεις, τόσο ο Μπότας αισθανόταν ευάλωτος, για πρώτη φορά μετά το 2017 που αντικατέστησε τον Νίκο Ρόσμπεργκ, μοιάζοντας να χάνει τον προσανατολισμό του στην πίστα. “Δεν ξέρω, ειλικρινά, αν έκανε διαφορά όλο αυτό. Αλλά δεν είναι απίθανο να πω ότι όλο αυτό μπορεί να σ’ επηρεάσει“, συμπλήρωνε ρητορικά τον περασμένο Σεπτέμβριο. “Θα ήθελα να ξέρω αν ένα-δυο λάθη που είχα κάνει, στο Χοκενχάιμ φερ’ ειπείν, είχαν επηρεάσει ή όχι. Βέβαια όταν μπαίνεις στον αγώνα δεν σκέφτεσαι αν έχω συμβόλαιο ή όχι“, κατέληγε εκφράζοντας τη συναισθηματική κατάστασή του ενόσω πίσω από τις κλειστές πόρτες ο Τότο Βολφ και οι συν αυτώ συζητούσαν για το μέλλον του.

Από τη Mercedes είχαν διαρρεύσει ότι η απόφαση θα ληθεί μεταξύ του ουγγρικού γκραν πρι και βέλγικου. Μεσολαβούσαν 25 ημέρες, στη διάρκεια των οποίων ο Μπότας έμαθε τα ευχάριστα μαντάτα. Ήταν 29 Αυγούστου όταν ενημερώθηκε για την ενεργοποίηση της οψιόν στο συμβόλαιό του. “Για το 2019 είχαμε βάλει στον Βάλτερι την πρόκληση να επιστρέψει πιο ανταγωνιστικός απ’ αυτόν που είδαμε στο πρώτο κομμάτι του 2018 και τα κατάφερε με ορισμένες εντυπωσιακές εμφανίσεις στα πρώτα γκραν πριν“, υπογράμμιζε εκείνη την μέρα ο Βολφ φτιάχνοντας την ψυχολογία του Φινλανδού.

Έκτοτε ο Μπότας μέτρησε δύο δεύτερες θέσεις, μία τρίτη θέση και φυσικά την κυριαρχική εμφάνισή του στην Ιαπωνία σε σύνολο πέντε αγώνων – στη Σιγκαπούρη ήταν πέμπτος). Ξαναζωντανεύοντας συγχρόνως τις μαθηματικές πιθανότητες για τον τίτλο των οδηγών. Δεν θα τον κατακτήσει, δεύτερος πάντως θέλει οπωσδήποτε να τερματίσει, για να πείσει ότι δικαιωματικά έλαβε τη νέα ευκαιρία του από τη Mercedes, ανταμειφθείς για τη σταθερότητά του.

Η επίδοσή του στη Σουζούκα ήταν η πιο επιβλητική της χρονιάς. Μακριά από τον ανταγωνισμό, απέπνεε αυτοπεποίθηση και βεβαιότητα. Δεν ένιωθε (την) απειλή (της καθαίρεσης). Ο ανταγωνισμός δεν μπορούσε πια να τον φθείρει. Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη μεταξύ Φερστάπεν και Λεκλέρ που αυτοεξουδετερώθηκαν στην πρώτη στροφή. Ο πρώτος έχασε επί της ουσίας το μονοθέσιό του και εγκατέλειψε (στον 15ο γύρο) προτού καν παλέψει για το καλύτερο πλασάρισμα. Ο δεύτερος τερμάτισε 6ος, αλλά μετά την εξέταση της σύγκρουσης χρεώθηκε την ευθύνη, δέχθηκε ποινή 15 δευτερολέπτων (συνδυαστικά με ακόμη μία παράβασή του για επικίνδυνη οδήγηση) και έχασε μία θέση. Προς όφελος του Ρικιάρντο.