Απ' την Πατουλίδου στη Στεφανίδη: 40 φορές που οι γυναίκες σημάδεψαν τα σπορ

Τούτη την εποχή, που διανύουμε, τρία πράγματα είναι της μόδας: ο σεξισμός, ο ψυχαναγκασμός και το να μη λες την αλήθεια όταν την βλέπεις, τουλάχιστον χωρίς να την καλλωπίζεις. Όλα αυτά συμβαίνουν την περιώνυμη και Ημέρα της Γυναίκας, στις 8 Μαρτίου: μοιάζει με έναν Άγιο Βαλεντίνο κατόπιν εορτής, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι η Ημέρα της Γυναίκας δεν εορτάζεται τη συγκεκριμένη ημερομηνία αστροσκοπικά.

Σε αντίθεση με το αίμα των υφάντρων που πότισε τους δρόμους της Νέας Υόρκης, στις 8 Μαρτίου του 1857, σε αντίθεση με όλο τον αγώνα που έγινε για να θεσμοθετηθεί η μέρα της Γυναίκας στον κόσμο όλο, πρώτα στις ΗΠΑ το 1909 και μετά από δύο χρόνια παγκοσμίως, σε αντίθεση με την επίσημη θεσμοθέτησή της από τον ΟΗΕ το 1975 ως ημέρα που αφορά στα δικαιώματα της Γυναίκας, τα οποία αλλάζουν συνεχώς και πολύ λογικά (πρώτα ήταν οι καλύτερες συνθήκες εργασίας και η ψήφος, μετά το θάρρος της γνώμης, τώρα η αποφυγή της ψυχολογικής, σωματικής και σεξουαλικής βίας), αυτή η μέρα ενυπάρχει στη συνείδηση ως μία ερωτική μέρα και όχι ως φυλετική μάχη.

Ακόμα κι αν βγουν από την εξίσωση το lifestyle και οι μαζικές πια καταγγελίες, στο πλαίσιο μίας σχεδόν ψυχροπολεμικής μάχης για την ισότητα, η Γυναίκα βρίσκει τη θέση της στον ανδροκρατούμενο κόσμο. Ανδροκρατούμενος και ανδροδομημένος, με τα σπορ να αποτελούν ακόμα την κορωνίδα του. Το αμφιθεατρικό στυλ των χώρων παραπέμπει ασφαλώς στην ομηρική μάχη και, αργότερα, στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Σε αυτόν τον τόπο η Γυναίκα προσπαθεί να διακριθεί. Και οι γυναίκες στα σπορ γυρεύουν το δικό τους κομμάτι από την πίτα, το οποίο σιγά σιγά πρέπει να ανέρχεται στο μισό του όλου.

Τιμητική αναφορά: Τop5 ταινίες για τις γυναίκες στα σπορ (παράδειγμα, 'A League of their Own'). Τop5 γυναικείες παρουσίες σε ιστορικές αντρικές στιγμές (παράδειγμα, το φιλί του Ίκερ Κασίγιας στη Σάρα Καρμπονέρο), μετά τον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου το 2010). Τop5 όμορφες αθλητικές παραστάσεις (παράδειγμα, Γιούνα Κιμ, ελεύθερο πρόγραμμα καλλιτεχνικού πατινάζ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 και του 2016). Τop5 σύγχρονες αθλήτριες (παραδείγματα, Σάιμον Μπάιλς, Σερένα Ουίλιαμς, Ρόντα Ράουζι).

Τop5 κορυφαίες ελληνικές ατομικές επιτυχίες

5. Χρυσοπηγή Δεβετζή

Από όλα τα ατομικά μετάλλια που πήραν οι Ελληνίδες στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 (χρυσά: Μπεκατώρου-Τσουλφά ιστιοπλοΐα, κατηγορία 470, Αθανασία Τσουμελέκα 20 χλμ. βάδην, Φανή Χαλκιά 400μ. με εμπόδια, ασημένια: Αναστασία Κελεσίδου ακοντισμός, Ελισάβετ Μυστακίδου τάε κβον ντο, χάλκινα: Μιρέλα Μανιάνι ακοντισμός) επιλέγεται το ασημένιο της Χρυσοπηγής Δεβετζή.

Κατέκτησε ακόμα δύο μετάλλια, το 2007 και το 2008, στο Παγκόσμιο της Οσάκα και τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου, τα οποία της αφαιρέθηκαν, ωστόσο στους Αγώνες της Αθήνας είχε πηδήξει 15,25μ. στον τελικό του τριπλούν και στον προκριματικό είχε κάνει τη σπουδαιότερη ελληνική επίδοση, που παραμένει μία από τις κορυφαίες όλων των εποχών, τα 15,32μ. Το 2012 και το 2016, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου και του Ρίο, θα έπαιρνε με αυτές τις επιδόσεις... αέρα το χρυσό μετάλλιο, ενώ το ίδιο ισχύει και για τα τελευταία πέντε παγκόσμια πρωταθλήματα. Το ρεκόρ, 15,50μ., της Ινέσα Κράβετς από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Γκέτεμποργκ, άλλωστε, θα συμπληρώσει 25 έτη εν ζωή του χρόνου.

4. Νίκη Μπακογιάννη

Το άλμα της στα 2,03μ., στον τελικό του ύψους στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 στην Ατλάντα, ήταν μία απίστευτη υπέρβαση, καθώς ούτε η ίδια ούτε οποιαδήποτε άλλη Ελληνίδα άλτρια είχε πλησιάσει στα δύο μέτρα. Από την κορυφή ως τα νύχια μπολιασμένη με κομψότητα, η Βουλγάρα Στέφκα Κονσταντίνοβα, που κρατάει το παγκόσμιο ρεκόρ με τα 2,09μ. από το Παγκόσμιο της Ρώμης το 1987, χειροκρότησε και χαιρέτισε την επιτυχία της Ελληνίδας φίλης της.

3. Τα δύο μετάλλια της Άννας Κορακάκη στους Ολυμπιακούς του 2016

Η σκοποβολή προσγειώθηκε στη ζωή μας όπως οι βολές της Δραμινής με το πιστόλι στα 25 μέτρα, για το χρυσό, αλλά και το αεροβόλο πιστόλι στα 10μ., για το χάλκινο. Είναι η πρώτη Ελληνίδα που κατέκτησε δύο μετάλλια σε μία διοργάνωση, ενώ αυτό το κατάφερε 104 χρόνια από τον αμέσως προηγούμενο Έλληνα, τον Κωνσταντίνο Τσικλητήρα. Συν τοις άλλοις, έχει προκριθεί ήδη στους Ολυμπιακούς του Τόκιο, συνδυάζοντάς το με χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Τσανγκουόν.

2. Βούλα Πατουλίδου

Εκείνη η αναμονή, που η Πατουλίδου έκανε… πλήρεις περιστροφές γύρω από τον εαυτό της, που έτρεξε στους δικούς της ανθρώπους μήπως είχαν κάποιο νέο, για ένα μετάλλιο, ένα οποιοδήποτε μετάλλιο στην κούρσα των 100μ. με εμπόδια στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης. Ήξερε, η Βορειοελλαδίτισσα, ότι είχε πιθανότητες για ένα μετάλλιο, το οποίο θα την καθιστούσε πρώτη Ελληνίδα και πρώτη αθλήτρια του στίβου από το 1912 που θα το κατακτούσε. Όταν, πια, το 12.64 της εξασφάλισε το ψηλότερο σκαλί του βάθρου, μπόρεσε να πει το ‘για την Ελλάδα ρε γαμώτο’, το οποίο έγινε viral πριν καν ανακαλυφθεί ο όρος.

1. Κατερίνα Στεφανίδη

Εδώ πρόκειται για πρωτοφανή διάρκεια, το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπκιακούς του Ρίο είναι, βεβαίως, μία τεράστια επιτυχία, αλλά ό,τι έχει κάνει από εκεί και πέρα είναι που έχει καθορίσει το διαμέτρημά της ως αθλήτριας, με τα δύο χρυσά σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, το 2016 στο Άμστερνταμ και το 2018 στο Βερολίνο, με το χρυσό στο Παγκόσμιο του 2017, στο Λονδίνο, δηλαδή με την πρώτη θέση σε όλες τις σπουδαίες διοργανώσεις του ανοιχτού στίβου την τελευταία τριετία, ένα διάστημα που είναι επαρκές για να προβαίνει κάποιος σε πομπώδεις χαρακτηρισμούς, όπως ‘αυτοκρατορία’ ή ‘δυναστεία’.

Τop5 κορυφαίες ελληνικές επιτυχίες σε ομαδικό σπορ

5. Η σπουδαία ευρωπαϊκή πορεία του Ολυμπιακού στο βόλεϊ

Μέχρι το 2013, οι ‘ερυθρόλευκες’ δεν είχαν κατακτήσει καν το πρωτάθλημα στο βόλεϊ και τώρα είναι έξι διαδοχικές φορές πρωταθλήτριες και κάτοχοι του Challenge Cup, το οποίο κατέκτησε πριν από ένα χρόνο και μάλιστα κάνοντας εντυπωσιακή υπέρβαση. Έχασε από την Μπουγιούκσεχιρ Προύσας 3-2 στου Ρέντη, πριν νικήσει 3-1 στην Τουρκία για να κατακτήσει τον τίτλο απέναντι σε μία ομάδα η οποία του είχε στερήσει το τρόπαιο την προηγούμενη χρονιά, όταν την είχε νικήσει 3-2 στο Φάληρο, αλλά έχασε 3-0 στην Προύσα.

4. Η εθνική μπάσκετ Γυναικών στους προημιτελικούς των Ολυμπιακών Αγώνων

Μπορεί η τετράδα σε ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και ένας ημιτελικός να είναι σπουδαία υπόθεση, αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται ακόμα και με την Τελετή Έναρξης των Αγώνων, πόσω μάλλον όταν συμβαίνει στη χώρα σου. Η Εθνική Γυναικών έφτασε στα προημιτελικά της διοργάνωσης το 2004, νικώντας τη Νιγηρία 83-68 και επικρατώντας 93-91 της Ιαπωνίας σε ένα ιστορικό παιχνίδι, με την Εβίνα Μάλτση να σκοράρει 33 πόντους. Μάλιστα, η επόμενη εμπειρία ήταν ακόμα πιο θεαματική, αφού η Εθνική έπαιξε με τις ΗΠΑ, τη σχεδόν ισόβια ‘χρυσή’ ολυμπιονίκη, από το 1984 έως και τις μέρες μας, χάνοντας 102-72 στον προημιτελικό, στο πιο σημαντικό παιχνίδι ως τώρα στην ιστορία της.

3. Το ευρωπαϊκό τρόπαιο του Αθηναϊκού

Ο Σπόρτινγκ του Γιώργου Ζευγώλη είχε φτάσει στο Final 4 του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1991 και το 1992, με τη θρυλική Άννυ Κωνσταντινίδου ως ηγέτιδα, αλλά το πρώτο και μόνο ευρωπαϊκό τρόπαιο του μπάσκετ Γυναικών ήρθε στην Ελλάδα σχεδόν 20 χρόνια μετά. Ο Αθηναϊκός του Τζώρτζη Δικαιουλάκου νίκησε στη Ρωσία τη Ναντέζντα 65-57 και ενώ έχασε στην Εργανη 57-53, κράτησε τη διαφορά. Η Πόλυ Σαρέγκου ήταν η πρώτη Ελληνίδα που σήκωσε ευρωπαϊκό τρόπαιο.

2. Το χρυσό μετάλλιο της εθνικής πόλο Γυναικών στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα

Στη Σαγκάη, μία ομάδα που είχε αρχίσει την προετοιμασία της χάνοντας 10-8 από τη Βρετανία για τα προκριματικά του World League, έφτασε στην κορυφή. Το συγκρότημα του Γιώργου Μορφέση νίκησε τη Ρωσία στο κρίσιμο ματς που έδωσε την πρώτη θέση στον όμιλο και έπειτα νίκησε τη Βραζιλία, την Ολλανδία, την Ιταλία και στον τελικό την οικοδέσποινα Κίνα, 9-8, για να ανέβουν τα 12 κορίτσια στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου.

1. Μόνο μία εθνική ομάδα έχει πάρει ολυμπιακό μετάλλιο

Η εθνική πόλο Γυναικών έφτασε στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, πετυχαίνοντας δύο σπουδαίες νίκες, με τη Ρωσία στα προημιτελικά, 7-4, και την Αυστραλία στα ημιτελικά, 6-2, πρώτες στην ιστορία της εναντίον αυτών των δύο ομάδων, και κάνοντας τελικά χαρακίρι στο συναρπαστικό παιχνίδι με την Ιταλία, σε ένα ματς που προηγήθηκε 9-7 στην παράταση, για να το χάσει, τελικά, με μία εντυπωσιακή απόδραση, εφάμιλλη της πολυθρύλητης πονηριάς των γειτόνων, 10-9.

Ποιος δεν θυμάται, άλλωστε, τα γρήγορα τάιμ άουτ του Κούλη Ιωσηφίδη, που λειτούργησαν στον προημιτελικό και τον ημιτελικό, για να γίνουν, όμως, εκατόμβη σε εκείνον τον τελικό.

Top5 πιονέροι του ελληνικού αθλητισμού

(η Σοφία Σακοράφα)

5. Έλλη Καρόζη

Η πρώτη γυναίκα παίκτρια του μπάσκετ που έπαιξε σε σύλλογο από το εξωτερικό, αφού το 1954 έφυγε από τον Παναθηναϊκό για να μετακομίσει για μία διετία στο Ρίο ντε Τζανέιρο και τη Φλουμινένσε. Η Καρόζη επέστρεψε το 1956 και έπαιξε στους Αμπελόκηπους, ενώ το 1957 η Νικολέτα Αρναούτογλου, που ο Σπόρτινγκ πρόλαβε να την τιμήσει για την προσφορά της, έπαιξε στην Ιταλία, με τη φανέλα της Αουτονόμι Τορίνο, ενώ συμμετείχε στο πρώτο ματς στην ιστορία της εθνικής μπάσκετ Γυναικών, με τον Λίβανο, όταν πέτυχε 7 πόντους.

4. Έλλη Ρουσσάκη

Καμία Ελληνίδα κολυμβήτρια, έως τώρα, δεν έχει καταφέρει καλύτερο πλασάρισμα στην πισίνα από την 6η θέση της Miss Butterfly της Ελλάδας στα 200μ. πεταλούδα του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος της Μαδρίτης, το 1986.

3. Αλεξία Καμμένου

Ήταν στο πρώτο παιχνίδι της εθνικής ομάδας, με προπονητή τον Περικλή Δαμάσκο, το 1988, πέτυχε το πρώτο και μόνο γκολ της σε ένα παιχνίδι με την Ιταλία στη Ρώμη, έτρωγε τα... λυσσακά της στο πρωτάθλημα Γυναικών και ήταν η προπονήτρια της Βουλιαγμένης που κατέκτησε δύο διαδοχικά Κύπελλα Πρωταθλητριών, το 2009 και το 2010. Μετά την αγρανάπαυση από το 2011 και την επιστροφή στη Γλυφάδα, βρίσκεται ακόμα στον πάγκο της αγαπημένης ομάδας της.

2. Σοφία Σακοράφα

Το χρυσό της Άννας Βερούλη στον ακοντισμό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Αθήνας το 1982, το οποίο ακολούθησε το χάλκινό της στο πρώτο Παγκόσμιο, του 1983 στο Ελσίνκι, θεωρείται η πρώτη σπουδαία στιγμή του ελληνικού στίβου σε επίπεδο Γυναικών μεταπολεμικά, όμως σε αυτήν την περίπτωση το παγκόσμιο ρεκόρ που πέτυχε η Σοφία Σακοράφα, με τη βολή της στα 74,20μ. στα ‘Βαρδινογιάννεια’, κερδίζει για μία... ίντσα. Ήταν 26 Σεπτεμβρίου 1982 και η Ελληνίδα αθλήτρια το κράτησε σχεδόν 10 μήνες, ως τα 74,76μ. που έριξε το ακόντιο στο Τάμπερε η Φινλανδή Τίνα Λίλιακ, στις 13 Ιουνίου 1983.

1. Καλλιπάτειρα

Η πρώτη γυναίκα που παρακολούθησε Ολυμπιακούς Αγώνες, μεταμφιεσμένη σε γυμναστή, για να θαυμάσει το γιο της, Πεισίδορο, στην πάλη.

Τop5 σημαντικές στιγμές

5. Το πρόγραμμα της 14χρονης Αλεξάντρα Τρουσόβα στο προηγούμενο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα τζούνιορ, που έγινε στη Σόφια. Πριν από ένα χρόνο, η αθλήτρια της Ετιέρι Τουτμπιερίτζε έγινε η πρώτη που έκανε σε ελεύθερο πρόγραμμα καλλιτεχνικού πατινάζ δύο τετραπλά άλματα. Το επανέλαβε στο ρώσικο πρωτάθλημα τζούνιορ και πήγε στο Παγκόσμιο του Ζάγκρεμπ, που διεξάγεται από τη Δευτέρα 4 Μαρτίου έως την Κυριακή 10 Μαρτίου 2019 ως το φαβορί για να επαναλάβει την επιτυχία της, ίσως και να εμπλουτίσει την αφήγηση, όταν πια τα χρόνια θα έχουν περάσει.

4. Σιμόνε Μάνιουελ. Η πρώτη Αφροαμερικανίδα που κέρδισε χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στην κολύμβηση ήρθε στις 11 Αυγούστου του 2016, όταν η υπέροχη Τεξανή κολύμπησε 52.70 το κατοστάρι ελεύθερο. Η Μάνιουελ έκανε ολυμπιακό ρεκόρ και δύο μέρες μετά η ίδια ολοκλήρωσε θριαμβεύτρια τα 4Χ100μ. μεικτή ομαδική, με τις Αμερικανίδες να κάνουν παγκόσμιο ρεκόρ στο τελευταίο αγώνισμα του προγράμματος.

3. Το πρώτο δεκάρι στην ενόργανη γυμναστική. Ευνοημένη από τις συγκυρίες, αλλά πάντως μία νεράιδα στο ταπί του ολυμπιακού γυμναστηρίου του Μόντρεαλ, η Νάντια Κομανέτσι έγινε η πρώτη γυμνάστρια στην ιστορία που πήρε δεκάρι. Ήταν Κυριακή, 18 Ιουλίου 1976. Ακολούθησαν 5 από την ίδια στη διοργάνωση, όμως αυτό το πρόγραμμα ήταν η αρχή για όλα τα προγράμματα που πήραν «άριστα» στην ολυμπιακή ιστορία.

2. Βίλμα Ρούντολφ. Δεν πρόκειται μόνο για την πρώτη Αφροαμερικανίδα που κέρδισε χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς, κάνοντας το νταμπλ στα 100μ. και στα 200μ. στο στίβο και ούσα η πρωταγωνίστρια της νίκης των ΗΠΑ στα 4Χ100μ. το 1960 στη Ρώμη, όσο και για ένα κορίτσι που όταν ήταν μικρό έπασε από πολιομυελίτιδα και δεν είχε δύναμη στο αριστερό πόδι του. Αποχώρησε στα 22 της, το 1962, θέλοντας να διατηρήσει άτρητο το μύθο της.

1. Το περίφημο ματς της Μπίλι Τζιν Κινγκ με τον Μπόμπι Ριγκς στις 20 Σεπτεμβρίου 1973, στο ‘Astrodome’ του Χιούστον. Ήταν η δεύτερη ‘Μάχη των Φύλων’ και η καθοριστική, αφού ο φαινομενικά φαλλοκράτης Ριγκς, που είχε νικήσει εύκολα, σχεδόν δύο μήνες πριν, τη Μάργκαρετ Κορτ, ηττήθηκε 2-1 σετ από την Κινγκ. Θεωρείται η αρχιέρεια του τένις και εκείνη που έβαλε την Παγκόσμια Ομοσπονδία στη διαδικασία να το λάβει σοβαρά υπόψη της.

Τop5 ηρωικές στιγμές

5. To μιράκoλο της Αρίκε Ογκουνμποουάλε

Το περυσινό Final 4 του NCAA στη ‘Nationwide Arena’του Κολούμπους αποδείχθηκε ραψωδία για το Νοτρ Ντέιμ, που νίκησε 91-89 το ‘άσπονδο’, αήττητο για 36 διαδοχικά ματς, Κονέκτικατ του Τζίνο Ορίμα και στον τελικό επικράτησε 61-58 του Μισισίπι Στέιτ. Θύτης και στις δύο περιπτώσεις η Αρίκε Ογκουνμποουάλε, με ισάριθμα buzzer beater στο τελευταίο δευτερόλεπτο και των δύο παιχνιδιών.

4. Το γκολ της Ιβέτ Χίγκινς

Είναι ο πρώτος ολυμπιακός τελικός πόλο Γυναικών στην ιστορία, το 2000 στο Σίδνεϊ, και η Ιβέτ Χίγκινς, με ένα δευτερόλεπτο να απομένει για τη λήξη της κανονικής διάρκειας, εξαπολύει ένα σουτ με το αριστερό για να δώσει τη νίκη και το χρυσό μετάλλιο στην Αυστραλία επί των ΗΠΑ, 4-3.

3. Το άλμα

Οι ‘Magnificent Seven’ των ΗΠΑ ήθελαν το πρώτο χρυσό ομαδικό μετάλλιό της στην Ατλάντα. Μόνο που για να το πάρουν έπρεπε η Κέρι Στραγκ, που είχε χτυπήσει άσχημα στο προηγούμενο άλμα της στο αριστερό πόδι, έπρεπε να κάνει ένα σπουδαίο άλμα. Η παρακίνηση του εμβληματικού Μπέλα Καρόλι και η εικόνα της να προσγειώνεται με το ένα πόδι, πριν ο Ρουμάνος την σηκώσει σαν μωρό, είναι μία αξέχαστη εικόνα για τις ΗΠΑ.

2. Το πρόγραμμα της Όλγκα Κόρμπουτ στους ασύμμετρους ζυγούς στους Ολυμπιακούς του Μονάχου, το 1972

Ήταν τόσο επικίνδυνο, που θα μπορούσε από μόνο του να είναι σταντ για ταινία δράσης. Ήταν τόσο επικίνδυνο, που το κατήργησαν τους επόμενους Ολυμπιακούς. Ήταν τόσο επικίνδυνο, που δεν της έδωσαν καν το μετάλλιο στο αγώνισμα. Η Κόρμπουτ πήρε τρία χρυσά πάντως, το ομαδικό, στο έδαφος και τη δοκό ισορροπίας. Και επειδή ήταν τόσο απίστευτο, δημιούργησε τέτοιες τύψεις στην οικογένεια της ενόργανης γυμναστικής η αποδόμησή του, που οι κανόνες έγιναν πιο ελαστικοί. Αν δεν γινόταν εκείνο το πρόγραμμα, πιθανώς ο θρύλος της Κομανέτσι να μην υφίστατο.

1. H Γκαμπριέλα Άντερσεν-Σις

Aφυδατωμένη, χτυπημένη θαρρείς και σε σημεία που δεν θεωρούσες δυνατόν να χτυπήσει άνθρωπος, περπατάει στο Ολυμπιακό Στάδιο του Λος Άντζελες στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984 και βρίσκεται στο όριο της επιβίωσης. Έδιωξε το ιατρικό προσωπικό που προθυμοποιήθηκε να την βοηθήσει και έκανε τα τελευταία 400 μέτρα σε 5 λεπτά και 44 δευτερόλεπτα, τερματίζοντας τελικά σε 2 ώρες 48 λεπτά και 42 δευτερόλεπτα.

Τop5 τραγικές στιγμές

5. Η Γιάνα Νοβότνα προηγούνταν 4-1 της Στέφι Γκραφ στο τρίτο σετ του τελικού του Γουίμπλεντον το 1993, ενώ είχε game point. Σε ένα άνευ προηγουμένου μπλακ άουτ, η Γκραφ επέστρεψε για να νικήσει και η καταρρακωμένη Τσέχα να κλάψει στον ώμο της δούκισσας του Κεντ. Η Νοβότνα κατέκτησε το Γουίμπλεντον το 1998, ωστόσο πέθανε το 2017, στα 49 χρόνια της, από καρκίνο.

4. Το περιβόητο σκηνικό των πατινέζ Τόνια Χάρντινγκ με τη Νάνσι Κέριγκαν, πριν τους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1994 στο Λίλεχαμερ. Στις 6 Ιανουαρίου επιτέθηκαν και τραυμάτισαν την Κέριγκαν, μετά την προπόνηση και αποδείχθηκε ότι ήταν ο αρραβωνιαστικός της Χάρντινγκ που σχεδίασε την επίθεση. Η τελευταία δεν μπόρεσε να συνέλθει από το γεγονός και μόλις τον τελευταίο χρόνο, μετά την ταινία με την ιστορία της, επήλθε και η άφεση αμαρτιών προς το πρόσωπό της.

3. Η Αμερικανίδα Λίντσεϊ Τζεϊκομπέλις, στα τελευταία μέτρα του τελικού του snowboard cross, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τορίνου, το 2006, θέλησε να δώσει θριαμβευτικές διαστάσεις στο τελευταίο άλμα της. Έπιασε το σκέιτ της, αλλά δεν προσγειώθηκε σωστά, γλίστρησε και έπεσε, με αποτέλεσμα να πάρει το χρυσό η Ελβετίδα Τάνια Φρίντεν.

2. Η Τζούλι Μος σύρθηκε, με τα χέρια και τα γόνατά της, για να τερματίσει στο Ironman Triathlon του 1982. Λίγο πριν τερματίσει, έχασε την πρώτη θέση, αλλά ουδείς θυμάται τη νικήτρια, τουλάχιστον όχι περισσότερο από τη δική της θέληση.

1. Στο τουρνουά τένις του Αμβούργου, στις 30 Απριλίου του 1993, ο φανατικός της Στέφι Γκράφ, Γκίντερ Πάρτσε, όρμησε στον αγωνιστικό χώρο και μαχαίρωσε την αρχινέμεσή της, Μόνικα Σέλες, στο πλαίσιο του προημιτελικού με την Μαγκνταλένα Μαλέεγεβα. Η Σέλες θα επέστρεφε στα κορτ, αλλά δεν θα ήταν η ίδια τενίστρια που προοριζόταν να αποδομήσει τη σπουδαία Γκραφ.

Τop5 σπουδαίες αθλήτριες που μεταμόρφωσαν την ιστορία

5. Δεν έχει υπάρξει κυριαρχία στις καταδύσεις όπως αυτή της Κινέζας Φου Μινξιά. Το 1992, πριν καν κλείσει τα 14, στη Βαρκελώνη, το 1996 στην Ατλάντα και το 2000 στο Σίδνεϊ η Μινξιά πήρε πέντε χρυσά και ένα ασημένιο ολυμπιακό μετάλλιο, ενώ ήταν και παραμένει η πιο κυρίαρχη καταδύτρια στην ιστπρία.

4. Κάθριν Σβάιτσερ

Στον Μαραθώνιο της Βοστόνης το 1967, η Κάθριν Σβάιτσερ αποκλείστηκε, όχι λόγω χρόνου αλλά, λόγω φύλου. Αντί να μείνει στο σπίτι της, η Σβάιτσερ αποφάσισε να τρέξει στον Μαραθώνιο, αδιαφόρησε για τις αποδοκιμασίες, ακόμα και για τον επιτηρητή που προσπάθησε να την τραβήξει εκτός και τερμάτισε σε αξιοπρεπέστατο χρόνο. Πέντε χρόνια αργότερα, επιτράπηκε στις Γυναίκες να πάρουν μέρος στους Ολυμπιακούς.

3. Από το Χάρλεμ, η Άλθια Γκίμπσον έγινε η πρώτη Αφροαμερικανίδα που κέρδισε Major στο τένις, όχι μία αλλά, 10 φορές, από 5 σε απλό και διπλό. Το Ρολάν Γκαρός του 1956 ήταν η πρώτη πραγματικά σπουδαία στιγμή στο τένις Γυναικών.

2. Ντανίκα Πάτρικ

Με τη νίκη της στο Indy300 το 2008, η θαυμάσια οδηγός έγινε η πρώτη και η μόνη που κερδίζει έναν αγώνα από αυτήν τη διάσημη σειρά τους.

1. Μπέκι Χάμον

Πρώην μπασκετμπολίστρια, αστέρι του WNBA, εξόργισε τους συμπατριώτες της όταν πήρε τη ρώσικη υπηκοότητα για να παίξει στην εθνική ομάδα της χώρας, αλλά από την περυσινή περίοδο είναι η πρώτη βοηθός προπονητής ολικής απασχόλησης στην ιστορία του ΝΒΑ, αφού εργάζεται στους Σαν Αντόνιο Σπερς του Γκρεγκ Πόποβιτς.

Τop5 αμφιλεγόμενες στιγμές

5. Στον τελικό του Ρολάν Γκαρός του 1999, απέναντι στη Στέφι Γκραφ, το γαλλικό κοινό αποδοκίμασε τόσο έντονα τη Μαρτίνα Χίνγκις, λόγω αγενούς διαμαρτυρίας, που η Ελβετίδα ξέσπασε σε κλάματα πριν καλά καλά τελειώσει το ατυχές για αυτήν παιχνίδι. Η μητέρα της, που την μετέπεισε να βγει για την απονομή, πέθανε δύο εβδομάδες μετά, λίγο πριν αρχίσει το Γουίμπλεντον.

4. Η Αμερικανίδα τερματοφύλακας Χόουπ Σόλο δεν καθόταν ήσυχη. Μετά τα σχόλιά της στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2007, όταν ο ομοσπονδιακός προπονητής των ΗΠΑ, Γκρεγκ Ράιαν, την αντικατέστησε με την Μπριάνα Σκάρι στον ημιτελικό με τη Βραζιλία.

Οι ΗΠΑ συνετρίβησαν από την παρέα της φανταστικής Μάρτα, 4-0, και η Σόλο τους πέρασε... πριονοκορδέλα με την κριτική της. Ήταν η κορυφαία παίκτρια των ΗΠΑ που κατέκτησαν τα χρυσά ολυμπιακά μετάλλια το 2008 και το 2012, αλλά στους Ολυμπιακούς του 2016, μετά την ήττα στον προημιτελικό από τη Σουηδία (1-1 κ.δ. 4-3 πεν.) χαρακτήρισε τις αντιπάλους της ‘ένα ματσο φοβιτσιάρες’, με αποτέλεσμα να τιμωρηθεί με 6 μήνες εκτός αγωνιστικής δράσης από την Ομοσπονδία.

3. Κατά τη διάρκεια του τελικού του περυσινού US Open, απέναντι στη Ναόμι Οσάκα, η Σερένα Ουίλιαμς κατηγόρησε τον διαιτητή Κάρλος Ράμος για σεξισμό. Ένας πόντος ποινής που πάρθηκε επειδή κατηγορήθηκε ότι δεχόταν οδηγίες από τον προπονητή της, Πάτρικ Μουράτογλου, έφερε το ξέσπασμα. Η Σερένα αποκάλεσε τον Ράμος ‘κλέφτη’ και αυτό έφερε την Οσάκα στο 5-3, ενώ έπειτα τον είπε σεξιστή: ‘Δεν έχει τιμωρήσει ποτέ έναν άντρα με game επειδή τον φώναξε κλέφτη’, δήλωσε μετά το παιχνίδι η Σερένα.

2. Είναι γυναίκα ή άντρας; Αυτό ακόμα να αποδειχθεί για τη Νοτιοαφρικανή Κάστερ Σεμένια, η οποία έχει πάρει δύο χρυσά σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα με 8 χρόνια απόσταση (2009-17) και ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, το 2016. Η Σεμένια υποβλήθηκε σε τεστ επιβεβαίωσης φύλου το 2009, τα αποτελέσματα του οποίο ακόμα να ανακαλυφθούν. Τον Απρίλιο του 2018 η IAAF συμφώνησε στη θεραπεία αθλητριών οι οποίες βρίσκονται με περισσότερα ανδρογόνα από το επιτρεπτό όριο στο αίμα τους.

1. Η σκιά στα παγκόσμια ρεκόρ της δεκαετίας του ’80. Στα 800μ., της Γιαρμίλα Κρατοτσβίλοβα από το 1983, στα 400μ. της Μαρίτα Κοχ από το 1985, οι φήμες που ακούγονταν για τις απάνθρωπες τακτικές που βίωναν οι Ανατολικογερμανίδες κολυμβήτριες, που κατέκτησαν 22 από τα συνολικά 45 διαθέσιμα μετάλλια και, φυσικά, τα δύο παγκόσμια ρεκόρ της Φλόρενς Γκρίφιθ-Τζόινερ στα 100μ. και τα 200μ.

Η Αμερικανίδα με σήμα κατατεθέν τα πελώρια νύχια, έριξε το χρόνο της στο κατοστάρι 3 δευτερόλεπτα σε ένα χρόνο, από το 1986 στο 1987. H Φλο-Τζο πέθανε στα 39 της, στις 21 Σεπτεμβρίου του 1998.

(φωτογραφίες: Eurokinissi/ΑP Images)

(σύνθεση κεντρικής φωτογραφίας: Ειρήνη Αναδιώτη)