Αν ο Ράιαν Νιούμαν δεν είχε φωνάξει, δεν θα ζούσε

Σειρήνες από ασθενοφόρα, περιπολικά και πυροσβεστικά βουίζουν. Διασώστες και υπάλληλοι της πίστας τρέχουν να προλάβουν. Η οσμή του θανάτου αρχίσει να διαχέεται στην ατμόσφαιρα, το κακό παραμονεύει. Το FOX επιλέγει να διακόψει τη live εικόνα από το σημείο. Ο Ράιαν Νιούμαν είναι εγκλωβισμένος σ' ένα πεπιεσμένο ορθογώνιο κουτί από στραπατσαρισμένες λαμαρίνες. Ό,τι, στο μεταξύ, έχει απομείνει από τον σκελετό του Ford Mustang που οδηγούσε για τη Roush Fenway Racing στην 62η έκδοση του αγώνα ταχύτητας Daytona 500.

Ο τελευταίος από τους 209 γύρους στην οβάλ πίστα με την κλίση των 31ων μοιρών είχε 'αιμοβόρο' φινάλε. Ο Ντένι Χάμλιν τερματίζει πρώτος για δεύτερη σερί χρονιά, πανηγυρίζει δικαιολογημένα γιατί πέρα από το έπαθλο του 1.5 εκατ δολαρίων γίνεται ο μοναδικός οδηγός που καταφέρνει κάτι αντίστοιχο μετά τον Στέρλινγκ Μάρλιν το 1995, αλλά δεν γνωρίζει. Ούτ' ένας από την ομάδα του έχει πληροφορηθεί. "Κάποιοι θα μας είδαν και θα είπαν 'αυτοί πανηγυρίζουν όταν κάτι τόσο σοβαρό εξελίσσεται'. Απολογούμαι στον καθένα. Δεν το γνωρίζαμε. Θέλουμε να το εξηγήσουμε σ' όλους", ανέφερε ο επικεφαλής της Joe Gibbs Racing.

Την ώρα των πανηγυρισμών, τα σωστικά συνεργεία ανασύρουν από το όχημά του έναν αντίπαλό του. Ο 'Rocket Man', ο 42χρονος Νιούμαν με την 20ετία πορεία στο χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού των ΗΠΑ, είναι αδύνατον να κινηθεί. Δεν πρέπει ύστερα απ' ότι είχε προηγηθεί στο οδόστρωμα. Οι χειρισμοί οφείλουν να είναι λεπτοί. Η φωτιά σβήνει, η διαδικασία αρχίζει.

Ο δημοφιλής αγώνας στη Φλόριντα, η 'Great American Race' όπως αποκαλείται, είχε διακοπεί δύο φορές μέσα στο διήμερο. Ίσως δεν έπρεπε να τελειώσει. Την πρώτη η καταιγίδα υποχρέωσε τους αγωνοδίκες να σταματήσουν τη δράση στον 20ο γύρο. Η επανεκκίνηση δόθηκε την επομένη. Ως τον 185ο γύρο, όταν συγκρούστηκαν 20 αυτοκίνητα και επεβλήθη κόκκινη σημαία. Η μάχη συνεχίστηκε αφότου η πίστα καθάρισε.

Ο Ράιαν Νιούμαν με το '6' ήταν επικεφαλής. Η ισχνή επαφή με το όχημα που ακολουθούσε αρκούσε για να χαθεί ο έλεγχος. Τ' αυτοκίνητα 'καταπίνουν' την απόσταση με ιλιγγιώδη ταχύτητα, μεγαλύτερη των 250 χλμ/ώρα και είναι σχεδόν απίθανο για τους οδηγούς ν' αντιδράσουν σ' οποιαδήποτε εξωτερική παρεμβολή. Το Ford του Νιούμαν έφυγε δεξιά, χτύπησε στον πλαϊνό τοίχο κι άρχισε μια ανεξέλεγκτη πορεία λίγο πάνω από το οδόστρωμα. Προτού προσγειωθεί 'εμβολίστηκε' από αυτοκίνητο του Κόρι ΛαΤζόιε με το Νο32 που ακολουθούσε και μετά από εναέρια πτήση κατέληξε με τρομερή δύναμη στο έδαφος. Δράση και αντίδραση σε μια αναπόφευκτη αλληλουχία.

Ο πολύπειρος οδηγός μεταφέρθηκε σε κλινική για να διαπιστωθεί η κατάστασή του. Ο φόβος του θανάτου έκανε τα κορμιά να τρέμουν. Ανατριχίλα. Τα μαντάτα ταξιδεύουν ως τον Λευκό Οίκο.

Η επίσημη ενημέρωση καθησύχασε κάπως συγγενείς, φίλους, συναδέλφους, φανς. Ο Νιούμαν νοσηλεύεται μεν σε σοβαρή κατάσταση, με πολλαπλά τραύματα, αλλά έχει ξεφύγει τον κίνδυνο. Θα ζήσει. Όχι για να τρέχει πλέον. Θα ζήσει προκειμένου να μιλάει σχετικά με τους κανόνες ασφαλείας στις πίστες. Θα ζήσει προκειμένου να διαμαρτύρεται έντονα για τις συνθήκες που θέτουν σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα οδηγών και θεατών. Θα ζήσει προκειμένου ν οργανώνει μικρές 'επαναστάσεις' για τη διόρθωση των τραγικών παραλείψεων.

Ο Νιούμαν έχει υπάρξει στο παρελθόν από τους πρωτεργάτες της μάχης για τη μείωση των ατυχημάτων στους αντίστοιχους αγώνες ταχύτητας. Πάντα μιλούσε δημόσια, πληρώνοντας το όποιο κόστος, κατά των διοργανωτών και των ομάδων.

Ο τελευταίος θάνατος σε αγώνα του NASCAR ήταν του 49χρονου Ντέιλ Έρνχαρντ, τον Φλεβάρη του 2001, στον ίδιο αγώνα. Η χρονική απόσταση των 19 ετών δημιουργεί την αίσθηση ότι οι κίνδυνοι εξαλείφθηκαν. Μια εντύπωση που δεν συμβαδίζει με την πραγματικότητα. Ο Νιούμαν άρχισε να τρέχει επαγγελματικά λίγες εβδομάδες μετά. Αντίκρισαν πολλά τα μάτια του έκτοτε και ποτέ του δεν σταμάτησε να μάχεται για να ελαττωθούν οι πιθανότητες σοβαρών ατυχημάτων. Είτε στην πίστα είτε στην κερκίδα. Να εξαλειφθούν αδύνατο, διότι όπως διαβάσαμε εύστοχα "ένας τέτοιος αγώνας δεν μπορεί ποτέ να είναι ασφαλής".

Ο Νιούμαν χρησιμοποίησε πάντως τη φωνή του, ενεργοποίησε τις αντιστάσεις του, αντέδρασε. Ήταν παρών σε μια από τις πιο σκληρές σκηνές του σπορ, τον Ιούλιο του 2015 στον αγώνα Coke Zero 400, όταν ο Όστιν Ντίλον κατέληξε στον προστατευτικό φράκτη. Ήταν τρομερά τυχερός, είχε βγει δίχως αμυχή. Ο Νιούμαν έλεγε τότε: "Ναι είχαν μόνο ένα συμβάν το 2001. Υπήρξαν όμως πολλά ατυχήματα έκτοτε. Δεν δίνουν προσοχή στην ασφάλεια. Τόσο απλά. Το NASCAR έχει πάρει ό,τι ήθελε. Αυτοκίνητα που απογειώνονται, οδηγεο που κινδυνεύουν, τα ίδια παλιά πράγματα. Δεν ακούν καν".

Κάποια προαπαιτούμενα μέτρα είχαν έρθει με τον καιρό. Οι περιοριστές ταχύτητας στους κινητήρες, τα βοηθήματα συγκράτησης των αυχένων και των λαιμών, οι ειδικοί προστατευτικοί φράκτες που απορροφούν την ενέργεια έγιναν απαραίτητο 'κομμάτι' του σπορ. Όπως και να 'χει όμως, η γραμμή που διαχωρίζει την ασφάλεια από την αδρεναλίνη ενός συναρπαστικού αγώνα ήταν, είναι και παραμένει τρομερά λεπτή. Σχεδόν όσο η γραμμή από τη ζωή στο θάνατο που οριακά δεν διέβη ο Ράιαν Νιούμαν. Θα ζήσει!