20 αθλητικές στιγμές που ξεχώρισαν κι αυτές μέχρι το 2020

Οι ανασκοπήσεις είθισται να τοποθετούνται χρονικά στα τέλη Δεκεμβρίου και στις αρχές Ιανουαρίου, ήτοι στις διακοπές άλλων εορτών, όχι το Πάσχα. Αυτό συνέβη και με το Contra.gr, που σταχυολόγησε 20 στιγμές για τα πρώτα 20 χρόνια του 21ου αιώνα.

Πλην των ‘αντικειμενικά’ σπουδαίων στιγμών, που δεν αναφέρθηκαν, υπάρχουν και οι προσωπικές. Ένα κράμα των οποίων φιλοδοξεί να καλύψει το κείμενο. Τα σπορ, στο κομμάτι της ψυχαγωγίας, δεν θα μπορούσαν να απέχουν του κάρματος. Δηλαδή, οι στιγμές, ως ζωντανοί οργανισμοί, να επιστρέψουν για να τιμωρήσουν εκείνον που τις ξέχασε. Οπότε ουσιαστικά δεν πρόκειται για φιλοδοξία, αλλά προσπάθεια για τη μικρότερη δυνατή τιμωρία, όταν ένα μελλοντικό γεγονός συνδέσει το παρόν με το παρελθόν.

Αν πάντως είδατε τις προηγούμενες μέρες κάποιον να κλαίει κάτω από το δέντρο στο Σύνταγμα, πιθανότατα ο υπογράφων θρηνεί για μία στιγμή στο μπάντμιντον που δεν του ήρθε στο μυαλό για να την καταγράψει.

Το υπέροχο all-around πρόγραμμα της Μαργκαρίτα Μάμουν στη ρυθμική γυμναστική, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, το 2016. Ουδεμία, πρωτύτερα, είχε πάρει περισσότερους βαθμούς στο σύνθετο ατομικό από την υπέροχη Ρωσίδα. Ωστόσο, είναι ο μαγνητισμός της κίνησης που έλκει, μαζί με τα δάκρυα σαν διαμάντια στο τέλος, δίπλα στην προπονήτριά της. Μπόνους: το εικονικό πρόγραμμα με την μπάλα από τη συμπατριώτισσά της, την εκπάγλου κάλλους Γιάνα Κουντριάφτσεβα, από την ίδια διοργάνωση.

Η τριλογία Ράφα Ναδάλ–Ρότζερ Φέντερερ. Φαντάσου μια σειρά αφιερωμάτων για τις κορυφαίες στιγμές του αιώνα, στην οποία δεν υπάρχει ένα από τα παιχνίδια στο Λονδίνο το 2008 και στη Μελβούρνη το 2009 και το 2017. Ο Ναδάλ αποκαθήλωσε τον Φέντερερ ένα βράδυ (και μάλιστα σκοτεινό, σε βαθμό που το ματς δεν θα ολοκληρωνόταν, αν ο Ισπανός δεν έβρισκε το μπρέικ) του Ιούλη του 2008, αποτρέποντάς τον να νικήσει για 6η διαδοχική φορά στο Λονδίνο. Ο Ελβετός έπεσε στη μαύρη κατάθλιψη την πρώτη μέρα του Φλεβάρη του 2009, χάνοντας και στην Αυστραλία από τον Ναδάλ. Οκτώ χρόνια μετά, επέστρεψε στη Μελβούρνη και, σε έναν τελικό που δεν αναμενόταν (οι δύο τενίστες είχαν να αγωνιστούν από το καλοκαίρι του 2016), ο Φέντερερ γύρισε ένα ματς που ακολουθούσε την πεπατημένη, 3-1 υπέρ του Ναδάλ, για να πάρει το 5ο Αυστραλιανό Όπεν της καριέρας του και 18ο συνολικά, κάτι που ελάχιστοι περίμεναν να συμβεί. Το μπάκχαντ στην ευθεία, με το οποίο αποσόβησε τον πρώτο match point του Ναδάλ στο Γουίμπλεντον του 2008, αλλά και το φόρχαντ μετά το τερατώδες ράλι που του έδωσε τον break point στο 4-3 του 5ου σετ το 2017, θεωρούνται οι κορυφαίοι πόντοι στην καριέρα του Φέντερερ.

Η ντρίμπλα του Φερνάντο Ρεδόντο στον Χένινγκ Μπεργκ. Άλλη μία στιγμή που, ούσα αυτονόητη, δεν αναφέρθηκε. Ήταν ο 2ος προημιτελικός του Champions League στο ‘Ολντ Τράφορντ’, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχε πάρει ‘λευκή’ ισοπαλία στο ‘Σαντιάγο Μπερναμπέου’, αλλά η Ρεάλ ήδη προηγούταν 2-0, από το αυτογκόλ του Ρόι Κιν και την γκολάρα ενός εκ των πιο ντελικάτων επιθετικών στην ιστορία, του Ραούλ. Ο Αργεντινός κεντρικός μέσος, ανυπότακτος, όπως είχε φανεί 2 χρόνια νωρίτερα, όταν η άρνησή του να κουρευτεί, του είχε κοστίσει τη συμμετοχή σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, έκανε μία από τις ωραιότερες ντρίμπλες σε σημαντικό ματς.

Μια και ο λόγος για ντρίμπλες, του Νίκου Λυμπερόπουλου, στο Παναθηναϊκός-Γιουβέντους 3-1, της 8ης Νοεμβρίου 2000, στον Μάρκο Τζάνκι, με το τακουνάκι κάτω από τα πόδια. Τρία καλά ‘γεννήθηκαν’ από αυτήν την ενέργεια, πλην της καλλιτεχνίας της: η ανατροπή από τον Έντβιν φαν ντερ Σαρ και το πέναλτι, η αποβολή του Ολλανδού τερματοφύλακα και η εύστοχη εκτέλεση από τον Άγγελο Μπασινά.

Η σπουδαία φάση του θηρίου που άκουγε στο ονοματεπώνυμο Βλαντιμίρ Γκρμπιτς, στον τελικό βόλεϊ του Σίδνεϊ το 2000, Γιουγκοσλαβία-Ρωσία. Η εκπληκτική υποδοχή με άλμα πάνω από τη διαφημιστική πινακίδα συνοδεύτηκε από το μπλοκ στην επίθεση του Ρομάν Ιακόβλεφ, για το 16-12 στο 3ο σετ. Οι ‘ορλόβι’ έκαναν την έκπληξη την 1η Οκτωβρίου, κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο με 3-0 σετ και ο αδελφός του, Νίκολα, καλύφθηκε με τη σημαία μίας χώρας, η οποία προσφάτως είχε πληγεί από τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ.

Ο Θοδωρής Παπαλουκάς στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Πήγε το καλοκαίρι του 2003 ως επιλογή της τελευταίας στιγμής, πίσω από τον Νίκο Χατζηβρέττα, κι έσωσε την καριέρα του, κατορθώνοντας να είναι ένας από τους αξιομνημόνευτους Ευρωπαίους γκαρντ του 21ου αιώνα. Ανάμεσα σε όλα, ο Παπαλουκάς ήταν ο MVP του Final Four του 2006, στην Πράγα. Στις 30 Απριλίου, η ΤΣΣΚΑ νίκησε 73-69 τη Μακάμπι και δεν την άφησε να κάνει το three-peat, ενώ η ίδια κατέκτησε την Ευρωλίγκα έπειτα από 35 χρόνια, δηλαδή το 1971. Το προηγούμενο καλοκαίρι, μάλιστα, είχε πεθάνει ο αρχιερέας της ομάδας του Κόκκινου Στρατού, ο Αλιεκσάντρ Γκόμελσκι. Η ανατριχιαστική σύμπτωση ήταν ότι έναν Ελληνορθόδοξο Θεόδωρο χρειάστηκε και η Παρτίζαν, ώστε να κατακτήσει στη Ρώμη, στις 4 Ιουνίου 2011, το Champions League στο πόλο. Ο Θοδωρής Χατζηθεοδώρου είχε φύγει από τον Ολυμπιακό για το Βελιγράδι, για να παίξει δίπλα στον Βλάντα Βουγιασίνοβιτς και τους τότε πιτσιρικάδες της σερβικής ομάδας. Το 11-7 επί της Προ Ρέκο στη Ρώμη, στις 4 Ιουνίου, μια ωδή στον παίκτη παραπάνω, έφερε στην Παρτίζαν το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών ύστερα από… 35 χρόνια! Τελευταία φορά ήταν το 1976.

To θαύμα του Βαλεντίνο Ρόσι στο MotoGP του Άσεν, το 2015. Ο ‘δόκτωρ’ προπορευόταν στην κούρσα όταν ο Μαρκ Μάρκες, στην απέλπιδα προσπάθεια, τον έφτασε στον τελευταίο γύρο. Με το που τον ακούμπησε με τη μοτοσικλέτα του, ο Ιταλός έκανε χρήση του κανόνα που του επέτρεπε να βγει από την πίστα και να κόψει δρόμο. Μία κίνηση αυξημένη ευφυΐας από τον πιλότο της Yamaha του χάρισε τη νίκη, αλλά όχι και τον 8ο τίτλο, τον οποίο ακόμη κυνηγά.

Ο Νικαλάι Καρπόλ στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.

Μία από τις πιο εντυπωσιακές επιστροφές στην ιστορία του μποξ. Στις 7 Μαΐου 2005, στο Λας Βέγκας, ο Αμερικανός με κολομβιανές ρίζες Ντιέγκο Κοράλες έπεσε δύο φορές νοκ ντάουν στον τελευταίο γύρο στο ματς για τις ζώνες της WBC και της WBO από τον Μεξικανό Χοσέ Λουίς Καστίγιο, πριν επιστρέψει και αναγκάσει τον διαιτητή να διακόψει τον αγώνα και να τον επιβραβεύσει, μέσω του τεχνικού νοκ άουτ, ως παγκόσμιο πρωταθλητή.

Η ακροτελεύτια προσπάθεια του Γκόρντον Χέιγουορντ από το κέντρο, που λίγο έλειψε να δώσει τον τίτλο του εθνικού πρωταθλητή NCAA στο Μπάτλερ του Μπραντ Στίβενς, στον τελικό με το Ντιουκ το 2010 (61-59). Και η επιστροφή του Μπάτλερ στον τελικό της επόμενης χρονιάς, όταν επίσης ηττήθηκε 41-53 από το Κονέκτικατ του Τζιμ Καλχούν και του Κέμπα Γουόκερ.

Το πιο δραματικό παιχνίδι στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2010. Στο 120′ του προημιτελικού της 2ης Ιουλίου στο Γιοχάνεσμπουργκ, ο Λουίς Σουάρες θυσιάζεται πάνω στη γραμμή του τέρματος, αλλά με το εύστοχο πέναλτι του Ασαμόα Γκιαν η Γκάνα θα γινόταν η πρώτη αφρικανική ομάδα που θα προκρινόταν στους ημιτελικούς ενός Παγκόσμιου Κυπέλλου. Ωστόσο, ο Γκανέζος φορ σούταρε ψηλά και στη διαδικασία των πέναλτι ο υπέρμετρα απολαυστικός Σεμπαστιάν Αμπρέου απέδειξε, με το πέναλτι που χάρισε την πρόκριση στην Ουρουγουάη, γιατί το παρατσούκλι του είναι ‘Λόκο’.

Η Λανγκ Πινγκ, κόουτς της εθνικής βόλεϊ Γυναικών της Κίνας, που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, το 2016, με το 3-1 επί της Σερβίας. Η μόνη στην ιστορία που έχει πάρει το χρυσό ως παίκτρια, το 1984 στο Λος Άντζελες, αλλά και ως προπονήτρια.

Το νικητήριο γκολ του Δανού Μίκελ Χάνσεν επί της Ρωσίας, στο τουρνουά χάντμπολ των Ολυμπιακών Αγώνων 2008. Υπάρχει και σχετικό κείμενο.

Το 3ο διαδοχικό χρυσό μετάλλιο του σπουδαίου Κουβανού, τελευταίου αυτής της μεγάλης σχολής που δεν έγινε επαγγελματίας, Φελίξ Σαβόν, στο Σίδνεϊ το 2000. Ο ‘Ninote’ είχε νικήσει το 1992 και το 1996, ‘αντιγράφοντας’ τον θρυλικό Τεόφιλο Στίβενσον.

Το 4-0 της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια επί της Μίλαν, Μεγάλη Τετάρτη του 2004, στον 2ο προημιτελικό του Champions League. Μία από τις ποδοσφαιρικές τρομοκρατικές οργανώσεις της Ευρώπης πέτυχε μία από τις σπουδαιότερες ανατροπές της ιστορίας, αφού είχε χάσει 1-4 (σε ένα παιχνίδι όπου ο Κακά ήταν απλώς ασύλληπτος) στο Σαν Σίρο. Και μπορεί η Μπαρτσελόνα να νίκησε 6-1 την Παρί Σεν Ζερμέν, για να ανατρέψει το εις βάρος της 4-0 στο 1ο ματς, αλλά σε αυτήν την περίπτωση η ‘Ντέπορ’, στο τελευταίο αριστούργημά της, ήταν το βαρύ αουτσάιντερ.

Οι Σαν Αντόνιο Σπερς στους τελικούς του ΝΒΑ του 2014, όταν επικράτησαν 4-1 των Μαϊάμι Χιτ και πήραν το 5ο δαχτυλίδι τους. Έμοιαζαν, σε πολλές περιπτώσεις, η κορυφαία ομάδα που είχε παίξει ποτέ μπάσκετ.

Το απίστευτο choke της Σερένα Γουίλιαμς με την Ελίνα Σβιτολίνα, στο απλό Γυναικών των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο, το 2016. Οι διακόπτες της Γουίλιαμς ‘έσβησαν’ μετά τα μέσα του 1ου σετ και δεν επανήλθαν ποτέ, χάνοντας 4-6, 3-6.

Το φιλί του Γιανίκ Φερέιρα Καράσκο στη γυναίκα του, όταν ισοφάρισε στον τελικό του Champions League 2016 με τη Ρεάλ Μαδρίτης στο Σαν Σίρο. Οι Βέλγοι ήταν πάντα πρωτοπόροι με κάποιον τρόπο (Μαρκ Μποσμάν), αλλά ο πανηγυρισμός του εξτρέμ της Ατλέτικο -και όχι, παραδείγματος χάρη, κάποιος χαριεντισμός μετά το ματς- είναι ένα από τα σύμβολα της νέας εποχής, από την οποία θα λείπει ο σεξισμός, ακόμα και τις κρίσιμες στιγμές ενός τελικού Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Μπορεί να νίκησε η Ρεάλ στο τέλος (1-1 κ.δ., 5-3 πέν.), αλλά αυτός ο πανηγυρισμός μένει στη μνήμη.

Το τρίποντο του Μίλος Τεόντοσιτς στον προημιτελικό του Μουντομπάσκετ 2010 της Σερβίας με την Ισπανία στις 8 Σεπτεμβρίου, στο ‘Σινάν Ερντέμ’ της Κωνσταντινούπολης. Με αυτό, οι Σέρβοι νίκησαν 92-89 τους παγκόσμιους πρωταθλητές και προκρίθηκαν στον ημιτελικό της διοργάνωσης, όταν ο Κερέμ Τουντσερί σημείωσε ένα εμφανώς παράνομο νικητήριο καλάθι, για να τους ‘πετάξει’ εκτός.

Η εμφάνιση του Ζινεντίν Ζιντάν με τη Βραζιλία, στον προημιτελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου 2006. Το παιχνίδι που δεν συγκρίνεται με άλλο, σε ό,τι αφορά τη δική μου ανυπομονησία, στη Φρανκφούρτη την 1η Ιουλίου, περιείχε 75 μαγευτικά λεπτά από έναν από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Μαζί, την εκτέλεση φάουλ στο δεύτερο δοκάρι, για να πετύχει το νικητήριο γκολ ο Τιερί Ανρί.